Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

" ΠΩΣ ΟΙ ΜΕΣΑΝΑΓΡΕΝΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΙΤΑΛΩΝ-ΓΕΡΜΑΝΩΝ"


                                                        





                                                               Ιστορίες   κατοχής

Από το 1912 το νησί της Ρόδου καταλήφθηκε από τους Ιταλούς. ΄Ολο το νησί Ιταλοκρατείτο . Ακόμα και στα μικρά χωριά  όπως ο Μεσαναγρός, υπήρχε στρατιωτικό φυλάκιο ,για να επιβλέπει  και να επιβάλλει την τάξη. Αρκετές φορές η δύναμη του φυλακίου μεγάλωνε  και έτσι μεγάλωναν και οι απαιτήσεις των Ιταλών.
                                                                   
                                                                                                                                                                                  Οι κάτοικοι του Μεσαναγρού ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. ΄ Ηταν υποχρεωμένοι από τα ζώα τους και τα σιτηρά που έβγαζαν, να δίνουν  το δέκατο στους καταχτητές. Τα πράγματα άλλαξαν προς το χειρότερο ,όταν στο νησί ήρθαν και οι Γερμανοί. Αυτοί ήταν πιο σκληροί και πιο απαιτητικοί. Σε περίοδο πείνας οι απαιτήσεις τους ήταν απάνθρωπες και εξοντωτικές . Ολόκληρα κοπάδια ή και όλη τη σοδειά έπαιρναν από τους χωριανούς. Για να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατάσταση οι χωριανοί εφεύραν διάφορους τρόπους ,για να ξεγελούν τους κατακτητές.
   Κοντά στα μεγάλα κτήματά τους που είχαν σπαρμένα με σιτάρια, έσκαβαν λάκκους και τους σκέπαζαν με κλαδιά  και εκεί μέσα έκρυβαν μέρος της σοδειάς τους ,για να μην τους την παίρνουν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί. Το πρόβλημα ήταν πώς θα κουβαλούσαν το σιτάρι αυτό στο χωριό… Είχαν λοιπόν τα χερομύλια στο χωράφι ,άλεθαν το σιτάρι και τον έκαναν αλεύρι. Το έβαζαν  σε σακκιά και λίγο λίγο .οι γυναίκες το έφερναν στο χωριό. Φόρτωναν το γαϊδουράκι κλαδιά και στη μέση του σαμαριού έβαζαν το αλεύρι και κάθιζαν πάνω. Υπήρχε βέβαια ο κίνδυνος να γίνει έλεγχος και τότε οι συνέπειες ήταν μεγάλες.

                                                                       

                                                                                                                                                                                                  ΄Ενας άλλος τρόπος ήταν η μεταφορά σιταριού από τα αλώνια  μέσα σε βυτίνες. Οι χωριανοί αφού όλη την ημέρα αλώνιζαν και έβγαζαν σιτάρι ,το βραδάκι γέμιζαν βυτίνες με το σιτάρι και τις έφερναν στα σπίτια τους. Οι βυτίνες είναι δοχεία που έβαζαν νερό . Τις γέμιζαν  το πρωί με νερό να τις πάνε στα αλώνια και το βράδι σιτάρι.
    Τα τελευταία χρόνια της κατοχής, οι Γερμανοί έρχονταν ξαφνικά στο χωριό και υποχρέωναν τους κατοίκους  να τους δίνουν ένα μεγάλο μέρος από τα κατσίκια τους. Αλίμονο σε αυτόν  που έφερνε αντίρρηση ή προσπαθούσε να τους ξεγελάσει. Τα αντίποινα ήταν σκληρά.
                                                                
                                                                                                                               
 Αυτοί οι σκλαβωμένοι άνθρωποι που υπέστησαν τα πάνδεινα από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς , έδειξαν όλο τους το μεγαλείο και την ανθρωπιά τους , όταν  η Ιταλία  σταμάτησε τον πόλεμο . Οι Ιταλοί που ήταν στο Μεσαναγρό ,για να αποφύγουν το θάνατο από τους Γερμανούς  ,κρύβονταν στα βουνά του Μεσαναγρού. Και τότε έγινε  το παράδοξο. Οι χθεσινοί κατακτητές ,επαίτες τώρα, ζητούσαν από τους βοσκούς του Μεσαναγρού λίγο ψωμί ,τυρί ,γάλα και προστασία. Και  οι Μεσαναγρενοί τους  βοήθησαν απλόχερα. Όταν η Θεία μου  μού  διηγιόταν  αυτή την ιστορία ,δεν μπορούσα να καταλάβω πώς γινόταν αυτό. Ο καταπιεσμένος να συγχωρεί  και να βοηθά το δυνάστη του. Εγώ Θεία δε θα το έκανα ,θυμάμαι να της έλεγα. Και αυτή ήρεμα  ,πειστική μου έλεγε. Όταν μπροστά σου έχεις άνθρωπο αδύναμο και απροστάτευτο ,όλα τα ξεχνάς.
                                                                                                                                                                                                                               
                                                                                              
 Εκατοντάδες τέτοιες ιστορίες μου διηγούνται οι γεροντότεροι. Ιστορίες απίστευτες , πραγματικές ,βγαλμένες από την ίδια τη ζωή, που με συνεπαίρνουν. Με κάνουν να νιώθω περήφανος για το χωριό μου ,για τους ανθρώπους του και με κάνουν να το αγαπώ περισσότερο.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

"ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"

Σε πανέμορφο ύψωμα βρίσκεται το Μοναστήρι του Αγίου Δημητρίου. Το πρωί όσοι χωριανοί βρέθηκαν στο χωριό λειτουργήθηκιαν εκεί. Είναι ένα πανέμορφο μέρος ,που από εκεί αντικρίζεις το Πετροκάραβο , το βουνό Σκιάδι, το Πλημμύρι , τα Γενναδενά μέρη και το Μεσαναγρό. Αξίζει τον κόπο ,ένα καλοκαιρινό απόγευμα ,να ανεβείς στον Άγιο Δημήτριο, για να αντικρίσεις ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα στον κόσμο.

                                         ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  ΣΕ ΌΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ.


                                                        















Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014

" ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΡΙΟ"





                                                                     





                                                    ΙΕΡΑ  ΜΟΝΗ  ΑΓΙΟΥ  ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Στην κορυφή ενός υψώματος και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων περίπου ,βρίσκεται το μοναστηράκι του Αγίου. Το τέμπλο του είναι κτιστό ,οι τοίχοι ασβεστωμένοι και πάνω τους βρίσκονται διάφορα εικονίσματα. Το μοναστηράκι λειτουργείται στη γιορτή του Αγίου στις 26 Οκτωβρίου.
  Ανεβαίνοντας στο Μοναστήρι βλέπεις τη θάλασσα ,Καρπάθιο Πέλαγος  και τα μέρη του Γενναδίου . Η θέα είναι φανταστική .Στα πόδια σου απλώνονται πολλές περιοχές του Μεσαναγρού. Αντικρίζεις το χωριό , τον Προφήτη Ηλία, τον Κάμπο , τα Λουριά, τις Αυτολές και ακόμα και σύνορα Κατταβενά. Το μάτι σου δε χορταίνει να βλέπει  και να θαυμάζει τις ομορφιές που  απλόχερα  έχει χαρίσει η φύση.
     Αύριο όσοι βρίσκονται στο χωριό, θα πάνε στη Θεία Λειτουργία ,για να προσευχηθούν. Το Μοναστήρι κτίστηκε από το Νικήτα Χατζηκώστα  .

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

" ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΚΑΡΑΒΟΛΟΥΣ"


                                                                   
 " Το μάζεμα γίνεται στο βουνό και από καθαρά μέρη".
 " Αφήνονται μερικές μέρες για να καθαρίσουν'
" Και μετά έτοιμοι για μαγείρεμα"

                    ΟΙ ΚΑΡΑΒΟΛΟΙ  ,ΕΝΑΣ ΝΟΣΤΙΜΟΣ ΜΕΖΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ



Με τις πρώτες βροχές αρχίζει και το μάζεμα των καραβόλων στο χωριό. Οι περιοχές που μπορεί κανείς να τους βρει είναι ορισμένες. Οι χωριανοί προτιμούν να είναι μακριά από το χωριό ,από καλλιεργημένα χωράφια που πέφτουν φυτοφάρμακα και λιπάσματα και γενικά σε καθαρά μέρη. Συνήθως προτιμούν αυτούς που ζουν σε βουνά και βρίσκονται πάνω σε θάμνους. Χινοπόδια ,αγκατσάρους κ.α.
Μόλις πέσουν οι πρώτες βροχές πηγαίνουν να τους μαζέψουν. Τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι πάνε σε μια περιοχή ,βουνό « στη Συκιά» ,που βρίσκεται πάνω από το χωριό Κατταβιά. Είναι μια περιοχή που παραδοσιακά πάντα θα βρεις καραβόλους. Μπορεί να είναι λίγο δύσκολη η ανάβαση στο βουνό ,αλλά ανταμείβεσαι και θα βρεις αρκετούς. Παρέες παρέες αρχίζουν να μαζεύουν και στο τέλος γίνεται η καταμέτρηση. Τόσους μάζεψε ο Μιχάλης ,περισσότερους ο Σταυρής .Όλα καλά φτάνει να υπάρχει μέτρο στο μάζεμα και να μην αφανίζονται. Μετά τις πρώτες βροχές σταματά το μάζεμα ,γιατί αρχίζει η αναπαραγωγή και αυτό όλοι το σέβονται.
Αφού μείνουν μερικές μέρες σε ένα χώρο ,καθαρίζονται ,πλένονται και με μαχαίρι αφαιρούν ένα μέρος από το κέλυφος ,από το πίσω μέρος. Οι καραβόλοι είναι έτοιμοι για μαγείρεμα. Οι νοικοκυρές συμπληρώνουν ντομάτα ,κρεμμύδι ,αλάτι ,πιπέρι και λάδι και το μαγείρεμα αρχίζει. Στο τέλος όλοι απολαμβάνουν ένα πεντανόστιμο φαγητό. Για να βγουν από το κέλυφος και να φαγωθούν ,άλλοι τους ρουφούν και άλλοι πιο εκλεπτυσμένοι χρησιμοποιούν οδοντογλυφίδα . ΄Οποιο τρόπο και να χρησιμοποιεί κανείς ένα είναι το γεγονός. Την εποχή αυτή την περιμένουν όλοι, για να απολαύσουν το νόστιμο αυτό έδεσμα.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

"ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΕΝΩΝ ΑΥΣΤΡΑΛΩΝ"