" Η ΣΠΟΡΑ"

                                                             

 Βδομάδες ολόκληρες  ζευγάριζαν τα χωράφια με τα ζώα ,για να τα σπείρουν. Κάθε οικογένεια είχε τουλάχιστο δύο ζώα .Συνήθως ήταν γαϊδουράκια, μουλάρια ή αγελάδες. Πρωί πρωί  τα ζώα φορτωμένα τη σπορά ,τα αλέτρια και πάνω στο σαμάρι οι νοικοκυραίοι, έφευγαν για τα χωράφια. Ολόκληρες περιοχές  έπαιρναν ζωή από τις φωνές των γεωργών  και των ζώων. ΄Εβλεπες τα ζώα κάτω από το ζύο(ζυγό) ,να σέρνουν το αλέτρι και το υνί να σχίζει τη γη και να σκεπάζει το ευλογημένο σιτάρι. Το μεσημέρι λίγη ξεκούραση  και  η δουλειά συνεχιζόταν ως το βράδυ.

    ΄Ολοι βοηθούσαν μικροί και μεγάλοι. ΄Αλλοι κουβαλούσαν τους σπόρους, άλλοι ζευγάριζαν και άλλοι βοηθούσαν τους ζευγάδες να ξεκουραστούν. Παντού ακούγονταν οι φωνές των ζευγάδων ,που παρότρυναν τα ζώα τους,  Πολλές φορές  η βροχή σταματούσε  το σπάρσιμο ,το χώμα λάσπωνε και  όλοι γινόντουσαν «πλημμάρι» ,μούσκεμα. Όταν βροντούσε από την Κάρπαθο ,σίγουρα θα έβρεχε και μάλιστα έλεγαν.

« Κάτω στην Κάρπαθο βροντά , ξεζεύλωνε βρε κερατά». Δηλαδή , βγάλε τα ζώα από το ζυγό και φεύγα για το χωριό.

     Το βραδάκι ένα κομβόι από  ζώα ,ανθρώπους γύρναγε στο χωριό. Λίγη κουβέντα με τους διπλανούς για τη δουλειά ,για το αύριο. ‘ Ολοι  βιάζονταν να γυρίσουν σπίτι και να απολαύσουν λίγο ζεστό φαγητό και τη θαλπωρή του τζακιού . Γύρω από το τζάκι καθισμένη όλη η οικογένεια  ,με τον παππού να διηγείται τα παραμύθια του  και τα παιδιά να ρουφούν τα όμορφα  λόγια του. Αξέχαστες εποχές…