Στο χωριό δεν υπήρχε πολύ νερό και οι κάτοικοι προσπαθούσαν να το μαζέψουν με πολλούς τρόπους. Νερό έπαιρναν από πηγές επιφανειακές, που υπήρχαν άφθονες, από πηγάδια και μάζευαν και το νερό της βροχής, όπου δεν υπήρχε άλλος τρόπος να βρεθεί. Το νερό της βροχής το μάζευαν σε Φλεσκίνες – δεξαμενές, σκεπασμένες από επάνω. Συνήθως, τέτοιες φλεσκίνες βρίσκονταν σε αυλές Μοναστηριών, για να εξυπηρετούνται τα Μοναστήρια. Οι περισσότερες ήταν κυκλικές, λιθόκτιστες, με μίγμα λάσπης, ασβέστη και κορασανιού, σκεπασμένες, με ένα άνοιγμα από πάνω, για να αντλούν το νερό. Το νερό το έβγαζαν με έναν κουβά ή πήλινο δοχείο, δεμένο με σχοινί, αν είχε πολύ βάθος. Τέτοιες φλεσκίνες υπήρχαν στον Άϊ-Γιάννη, στον Άγιο Μηνά, στα Τοπάρια, στις Ζωοπές και η βαθύτερη, στο Μονοδένδρι. Για αυτή λένε, πως όταν έριχναν πέτρα εντός, δε γινόταν αισθητός ο ήχος της, πότε φτάνει στον πυθμένα. Στα τελευταία χρόνια φλεσκίνες υπάρχουν στην Αγία Σοφία (Νεκροταφείο) και στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, με διαφορετική μορφή. Η φλεσκίνα που βρίσκεται στο Σταυρό, στην κορυφή του βουνού Σκιάδι, που πρόσφατα επισκέφθηκα, διατηρείται. Δεν είναι σκεπασμένη και οι βοσκοί έριξαν μέσα πέτρες και χώματα, για να μπορούν να βγαίνουν τα ζώα που μπαίνουν μέσα. Πρέπει το Τοπικό Συμβούλιο να συντηρήσει τις φλεσκίνες, όπου υπάρχουν και να τις προφυλάξει από καταστροφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου