Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΣΚΙΑΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ
(Από την εφημερίδα ΡΟΔΙΑΚΗ -1935)
Πέρασε ο χειμώνας εκείνης της
χρονιάς χωρίς πολλές βροχές και άδικα περιμέναμε τα υστεροβρόχια να γεμίσουν οι
στέρνες μας και να μη διψάσουμε το καλοκαίρι. Μα εκείνη τη χρονιά βάλθηκε ο
Θεός να μας ξεράνει από τη ζέστη και από τη δίψα.
Μόλις είχαν πια οι στέρνες μας δυο πιθαμές
νερό και μόνο τη μια πιθαμή μας επιτρέπετο να ξοδέψουμε , γιατί το υπόλοιπο
νερό έπρεπε να μείνει μέσα στην στέρνα και γι αυτό επίναμε το νερό σαν αγίασμα,
μόλις βρέχαμε τα χείλη μας. Μα και οι στέρνες που ήσαν στα χωράφια για την
πλύση μας και αυτονών το νερό ετελείωσε. Νερό πουθενά!!!!
Από τα τρία πηγάδια που είχε το νησί ,τα
δύο ήσαν γλυφά και μόνο του Κούκκιαλη είχε νερό που οπωσδήποτε επίνετο , αλλά
ήταν μακριά και πολύ βαθύ. ΄Οσες μπορούσαν επήγαιναν κάθε βράδυ και
εξημερώνοντο στα χείλη του πηγαδιού, όλη νύχτα
ετυρρανιούντο για να γεμίσουν ένα
σταμνάκι. ΄Ένα σφουγγάρι δεμένο σε 40 μ. σχοινί ερίχνετο στο πηγάδι και ρουφούσε
τις σταλαγματιές ,που μόλις στάλαζαν από τις φλέβες του νερού.
Ανέσυρναν τα σχοινιά τους με θρησκευτική
ευλάβεια και έσφιγγαν το σφουγγάρι στο σταμνάκι , που είχε ένα χωνί για να μη
στάζει ούτε σταγόνα από το πολύτιμο υγρό ,χωρίς να λογαριάσει κανένας αν εκείνα
τα χέρια ήταν καθαρά.
¨Όταν την αυγή ήρχετο η υπηρέτρια με γεμάτο το σταμνί ,η ημέρα ήταν όλο
χαρά ,αλλά άμα ήταν άδειο ,που συχνά συνέβαινε, η μελαγχολία ήταν απερίγραπτη.
Κανείς δε σκέφθηκε να πεταχθεί απέναντι
στη Ρόδο να φέρει με βαρέλια νερό και τον κόσμο να δροσίσει και αυτός να πλουτίσει.
Η απελπισία του κόσμου έφτασε στο
απροχώρητο και τότε εσκέφθησαν τη Μεγαλόχαρη την Παναγιά τη Σκιαενή , πούναι η
προστάτισσα του νησιού και απεφάσισαν να πάνε να τη φέρουν ,ίσως κάνει το θαύμα
και βρέξει. Πήραν το καϊκι κάμποσα παλληκάρια και πήγαν απέναντι για να κατεβάσουν τη Μεγαλόχαρη.
Όταν το καϊκι φάνηκε όλοι οι νησιώτες ,παιδιά, με τα εικονίσματα στα
χέρια ,οι γυναίκες με τα θυμιατά ,οι παπάδες με τις αλλαές, οι ψαλτάες όλοι
μαζί πήγαν στην παραλία και γονατιστοί έψαλλαν και παρακαλούσαν την Παναγιά να
κάμει το θαύμα της . Και η πιο σκληρή καρδιά και ο πιο άπιστος άνθρωπος ,ένιωθε τη στιγμή εκείνη μια αυθόρμητη και
θερμή δέηση να βγαίνει από τα κατάβαθα της
ψυχής του και άθελά του να ψάλλει και να παρακαλεί να λυπηθεί η Παναγιά
τον κόσμο, που στήριξε τη σωτηρία του στην ελεημοσύνη της.
Και ω!!! του θαύματρος .Οι κρουνοί του
ουρανού άνοιξαν και μια ραγδαία βροχή
εμούσκεψε τον κόσμο ως το κόκαλο ,διάφορα ποταμάκια έτρεχαν δεξιά και
αριστερά και οι στέρνες έβαλαν νερό για κανένα δυο μήνες. Οι καμπάνες με τους
χαρμόσυνους κτύπους και ο κόσμος με τις ψαλμωδίες τους συνοδεύουν τη Μεγαλόχαρη
στην εκκλησία και γονατισμένοι την ευχαριστούν ,για τι καλό που τους έκαμε.
Η Παναγιά η Σκιαδενή είναι ένα
μεγάλο εικόνισμα που με δυσκολία σηκώνουν δυο γεροί άντρες. Έχει μια πληγή στο μάγουλο που η παράδοση λέει ,πως κάποιος
άπιστος ειρωνεύετο τους χριστιανούς που προσκυνούν ένα ξύλο και με το μαχαίρι του την επλήγωσε και αμέσως
εξεπήδησε αίμα που ως σήμερα φαίνεται.
΄Οσες φορές και αν την επικαλέστηκαν οι
Χαλκίτες ,είτε εις το μέγα θανατικιό , είτε εις την πολύνεκρη ευλογία ,είτε σε κάθε ανεμοβροχιά ,πάντα τους
στέλλει τη βοήθειά της και μάλιστα
λέγουσι ,πως τα παλιά χρόνια έφτιαξαν μονημερίτικο πουκάμισο , δηλαδή όλα τα
κορίτσια εμαζώθησαν πήραν βαμβάκι ,το
έκλωσαν ,το φάναν και της τόρραψαν ποκάμισο και της το φόρεσαν.
Οι σοφοί και οι επιστήμονες που μας
υπόσχονται στο μέλλον βροχές ,όταν τις θέλωμεν ,μπορούν να μας εξηγήσουν αυτό
το φαινόμενο ,αλλά ως ότου μας δοθεί εξήγηση , όσοι δεν είμεθα σοφοί θα πιστεύουμε εις τα θαύματα και θα δοξάζωμεν
και θα ευχαριστούμεν την Παναγία ,γιατί ακούει τις δεήσεις μας.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
Ν. ΖΟΥΡΟΥΔΗ
Από την Εφημερίδα Ροδιακή ‘Κυριακή 24 Νοεμβρίου 1935
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου