Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΙΟΥΝΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΑΝΤΕΙΟΥ (ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ) -ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΜΗΝΑΣ

 

                                            

                                                                           

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΙΟΥΝΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΑΝΤΕΙΟΥ

(ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ)

Στο τέλος του μαγιάτικου μονοπατιού στο σταυροδρόμι του καλοκαιριού ,στέκεται καρτερικά ο Ιούνιος. Με τα πύρινα δόρατά του , τις σταρένιες βολές του και το ακονισμένο δρεπάνι του, θερίζει τους μαγιάτικους καρπούς και δηλώνει όλη την πορφύρα στη δική του παλέτα. Εκ πρώτης όψεως η φιγούρα του ίσως δείχνει απειλητική. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι παρά ένας σκληροτράχηλος γέροντας που εργάζεται στωικά ,χωρίς να πτοείται από τα ρυάκια ιδρώτα που αναβλύζουν στο σκαμμένο πρόσωπό, κάτω από το ψάθινο καπέλο του. Κι αν μέχρι εδώ η εικόνα μοιάζει συνηθισμένη πλην πέρα για πέρα φιλότιμη ,μια στιγμή φτάνει για να καταρριφθεί. Ανάμεσα σε δυο διαδοχικά βλέμματα , ο γέροντας τινάζει από πάνω του τη σκόνη και το χώμα και καθώς σκύβει και διπλώνεται στη μέση, εξαφανίζει τα ταλαιπωρημένα του ρούχα με ασύλληπτο για τον κοινό νου ,τρόπο.

Ντύνεται στα λευκά ,παρότι κι αυτά είναι κιτρινισμένα από τον παράφορο ήλιο και τον χρόνο, μεταμορφώνει το ξεφτισμένο ψάθινο καπέλο του σ΄ένα περιποιημένο ναυτικό με χρυσοκέντητες άγκυρες και τον παραλυμένο από τη ζέστη αγρό , σε μια απέραντη αφρισμένη θάλασσα;. Τώρα πια στέκεται αγέρωχος στην είσοδο του καραβιού, έτοιμος να υποδεχτεί τους επίδοξους πορθητές του καλοκαιριού. Να τους οδηγήσει σε αχαρτογράφητα πελάγη , κάτω από γαλήνιες ξαστεριές και θελκτικές πανσέληνους. Το μελτέμι δυναμώνει και φουσκώνει με αγαλλίαση και ιώδιο πνευμόνια και πανιά.

« Φεύγουν ώρες και οι στιγμές σαν βιαστικές νεροσυρμές

Μα εμείς θα βρούμε υλικό να φτιάξουμε αναμνήσεις».

Καλό μας ταξίδι

Ο Ανώνυμος Μαθητής

Αμαράντειος 2015

Του Ασυναληψιού (Της Αναλήψεως)

                                                          

         

Του Ασυναληψιού          (Της Αναλήψεως)  

 

                 Του Ασυναληψιού πήγαιναν στις μάντρες, που υπήρχαν πολλές. Οι συγγενείς, άλλοι με τα ζώα τους, άλλοι με τα πόδια, πήγαιναν για να γιορτάσουν την ημέρα και να περάσουν καλά. Οι βοσκοί, από τις προηγούμενες ημέρες, ετοιμαζόντουσαν για να φιλοξενήσουν τους δικούς τους. Ετοίμαζαν τυριά, γάλατα, μυζήθρα, γριά, γιαπράκια και ντολμάδες. Όλο το χωριό έφτιαχνε ντολμάδες, με αμπελόφυλλα και με κρέας ριφιού. Επίσης, το κοκκινιστό ήταν στη διάταξη. Κάτω από τα πελώρια κυπαρίσσια ή πεύκα, κατάχαμα, άπλωναν τα τραπεζομάντηλα και τα γέμιζαν με τα φαγητά. Ο κάθε μαντράτορας, βοσκός, έσφαζε το κατσίκι και άρχιζε το ψήσιμο στη φωτιά που είχαν ανάψει. Όλοι γλεντούσαν και απολάμβαναν τα φαγητά και το κρασί. Ανάμεσα στα δέντρα έδεναν σχοινιά και έφτιαχναν κούνιες, για να κουνιούνται τα παιδιά. Το έθιμο έλεγε, όλα τα παιδιά να κάνουν κούνιες. Ακόμα και σήμερα που δε γίνονται αυτά, οι κούνιες στο χωριό θα γίνουν. Σε κάποιο δέντρο θα δεθεί το σχοινί, για να τηρηθεί το έθιμο. Η ημέρα περνούσε χαρούμενα και το γλέντι τέλειωνε αργά το απόγευμα. Το βραδάκι, ένα ατέλειωτο καραβάνι, αποτελούμενο από ανθρώπους και ζώα, έπαιρνε το δρόμο προς το χωριό. ΄Ηταν μια όμορφη στιγμή. Άλλοι κεφάτοι να τραγουδούν, άλλοι κουρασμένοι από το ποτό και τα παιδιά να τρέχουν ατέλειωτα. Όμορφες μέρες, όμορφα χρόνια, όμορφοι άνθρωποι, αξέχαστες στιγμές…

ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

 

                                                                   

Είχαμε πολλές γιορτές. Εθνικές, θρησκευτικές, γιορτή της Μάνας και Αθλητικές. Κάθε γιορτή είχε τη δική της ιδιομορφία. Οι δάσκαλοι μας έδιναν τον ρόλο μας που έπρεπε να τον ξέρουμε «νεράκι» και μας έλεγαν να ψάξουμε να ντυθούμε κατάλληλα. Στο ντύσιμο άρχιζε ο μεγάλος μπελάς. Πού να βρεις την εποχή εκείνη τα κατάλληλα ρούχα; Βολευόμασταν όπως όπως και πιο πολύ μας απασχολούσε ο ρόλος μας. Κάναμε αρκετές μέρες πρόβες στο σχολείο και οι δάσκαλοι μας διόρθωναν και μας καθοδηγούσαν. Οι γιορτές, συνήθως, γίνονταν στο Καφενείο, τη «Λέσχη» ή στην πλατεία του χωριού. Μόνο στο τέλος της χρονιάς γίνονταν στο χώ ρο έξω από την εκκλησιά. Θυμάμαι τους μεγαλύτερους και ιδίως τα παιδιά της έκτης τάξης να απαγγέλλουν ποιήματα πολύ μεγάλα που μας καθήλωναν. Από όλα τα ποιήματα μου έμειναν ο Θούριος του Ρήγα και η φυγή του Αλή Πασά με άλογο από το Σούλι. Όταν κάναμε πρόβες και οι τυχεροί απάγγελλαν αυτά τα ποιήματα, επικρατούσε «άκρα του τάφου σιωπή», όπως έλεγε και ο δάσκαλος. Ακόμα και εμείς, οι μικροί, τα μαθαίναμε απ’ έξω και ονειρευόμασταν κάποτε να τα απαγγείλουμε. Την ημέρα της γιορτής μαζεύονταν όλο το χωριό και όλοι περίμεναν να μας ακούσουν. Ανάλογα χειροκροτούσαν. Αν έλεγες το ποίημα ωραία και τους συνέπαιρνες σε χειροκροτούσαν. Αν όχι, σε υποδέχονταν χλιαρά. Οι άτυχοι της ημέρας ήταν αυτοί που ξεχνούσαν τα λόγια. Προσπαθούσαν να τα θυμηθούν, κόμπιαζαν, αλλά τίποτα. Καλύτερα να άνοιγε η γη να σε καταπιεί παρά να υποστείς αυτόν τον κάζο. Δεν έφταναν οι παρατηρήσεις του δασκάλου, σε περίμενε στο σπίτι και η κατσάδα των γονιών σου. Ρεζίλι μας έκανες, ντροπή σου… Πού να βρεθεί παιδαγωγικό τακτ την εποχή εκείνη; Πριν πολλά χρόνια πίσω, ήταν η τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς. Ήταν η μέρα που όλο το χωριό θα παρακολουθούσε τις γυμναστικές επιδείξεις και τους αγώνες. Μέρες πριν όλα και όλοι ήμαστε σε ετοιμότητα. Ακόμα και τους γονείς μας παροτρύναμε να έρθουν για να πάρουν μέρος. Πατέρα να έρθεις, για τί οι άλλοι θα φέρουν τους «δυνατούς τους», για να μας νικήσουν. Όλο το χωριό βρισκόταν επί ποδός πολέμου. Χαρά σε όποια ομάδα κέρδιζε. Κάναμε και μόνοι μας προπονήσεις κατά ομάδες, για να βγούμε πρώτοι. Πώς την περιμέναμε αυτήν την ημέρα δε λέγεται. Το τελευταίο αγώνισμα, «ο πότσος», ήταν το πιο ε ντυπωσιακό και το πιο δύσκολο. Έπαιρναν μέρος και οι μεγάλοι. Ο δάσκαλος μας χώριζε σε δυο ομάδες. Υπήρχε ένα σχοινί, στη μέση του έβαζε το πόδι ο δάσκαλος και οι ομάδες το τραβούσαν αντίθετα. Όποια ομάδα παράσερνε την άλλη, κέρδιζε. Ο αγώνας είχε άγρια ομορφιά, γιατί συμμετείχαν και οι γονείς. Κάθε γονιός πήγαινε με την ομάδα του παιδιού του, άνδρες και γυναίκες. Και ξέρετε, όπου ανακατεύονται οι μεγάλοι υπάρχουν και παρεξηγήσεις. Δεν πιάσαμε καλά, ξεκινήσατε πιο γρήγορα και ένα σωρό δικαιολογίες προέβαλλαν οι χαμένοι. Ο αγώνας άρχιζε. Ο δάσκαλος σφύριζε, οι ομάδες έπαιρναν θέσεις και όλοι περίμεναν το σύνθημα. Ο δάσκαλος στη μέση του σχοινιού, βάζοντας το πόδι του πάνω, σφύριζε και φώναζε έτοιμοι. Τότε άρχιζε ο αγώνας. Το τι τραβούσα με εμείς οι μικροί δε λέγεται. Μας έσπρωχναν, μας ποδοπατούσαν και η χειρότερη στιγμή ήταν όταν η πιο αδύνατη ομάδα κουρασμένη, άφηνε το σχοινί. Απότομα οι νικητές έπεφταν φαρδιοί πλατιοί, αφού δεν υπήρχε αντίσταση. Σε έ ναν τέτοιο αγώνα και ενώ ο δάσκαλος είχε το πόδι πάνω στο σχοινί και πριν δώσει το σύνθημα, η μια ομάδα τράβηξε απότομα και ο δάσκαλος βρέθηκε κάτω. Θυμάμαι ότι ο αγώνας διακόπηκε, γιατί ο διαιτητής δεν μπορούσε να συνεχίσει. Ίσως ήταν ο πρώτος αθλητικός αγώνας που είχε άδοξο τέλος…

Μια πολιτισμένη προσπάθεια πνευματικής εξυψώσεως στο χωριό Μεσαναγρός

 

                                                                       

                                    

Από την εφημερίδα Η ΡΟΔΙΑΚΗ, 2-9-1950

     Μια πολιτισμένη προσπάθεια πνευματικής εξυψώσεως στο χωριό Μεσαναγρός 

       Στο πιο απομακρυσμένο και απόμερο χωριό του νησιού μας, στη Μεσαναγρό, άρχισε τελευταία μια σοβαρή κίνηση και καταβάλλεται μια σύντονη προσπάθεια, που μαρτυρούν όλη τη διάθεση των χωρικών μας, για να εξυψώσουν ολοένα ψηλότερα το πνευματικό τους επίπεδο. Εκτός από πολλά κοινωφελή έργα που έγιναν εκεί, από πρωτοβουλία του εκεί συλλόγου των νέων και με την πρόθυμη συνεργασία των χωρικών, κατόπιν ενεργειών των δυναμικοτέρων στοιχείων του συλλόγου και την καθοδήγηση του δασκάλου Ιωάννη Β. Μπίλλη, ιδρύθη και η Λέσχη του Συλλόγου της οποίας τα εγκαίνια έγιναν προ μηνός. Εις τα εγκαίνια που έγιναν με ανάλογη μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα, παρέστησαν αι αρχαί του χωρίου και όλοι σχεδόν οι κάτοικοι. Το κτήριο της Λέσχης, έχει εφοδιαστεί με τα κατάλληλα έπιπλα, καθίσματα και τραπέζια, όλα καινουργή και μια βιβλιοθήκη, η οποία επλουτίσθην με ωφέλιμα περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία γεωργικού περιεχομένου. Έτσι η Λέσχη παρουσιάζει μιαν όψην πραγματικού μορφωτικού κέντρου του χωριού. Εκεί συγκεντρώνονται κάθε βράδυ οι νέοι του χωριού, διαβάζουν εφημερίδες και περιοδικά, συζητούν διάφορα γεωργικά και άλλα θέματα, απέχοντες έτσι από τη χαρτοπαιξίαν, τις κακές συναναστροφές και τις άλλες χειρότερες συνέπειες. Έτσι η Λέσχη κατήντησε για τους Μεσαναγρενούς, το πιο αγαπητό τους εντευκτήριο, που θα ανυψώσει το πνευματικό τους επίπεδο και θα τους συνδέσει στενώτερα μεταξύ τους, για μια συνεργασία προς το κοινό καλό. Εάν σε όλα αυτά ήτο δυνατόν να πληρωθεί και μια σοβαρά έλλειψη, η Μεσαναγρός μ’ όλη την απομόνωσή της, στην απόμερη αυτήν περιοχήν, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα από τα πλέον ιδανικά χωριά της νήσου μας. Της λείπει όμως το τηλέφωνον. Και την έλλειψην αυτήν την πληρώνουν πολύ ακριβά. Εάν οι αρμόδιοι ήθελαν να βοηθήσουν την ευγενική και προοδευτικήν προσπάθειαν των Μεσαναγρενών, θα μπορούσαν φυσικά να μας εφοδιάσουν με ένα τηλέφωνο. Αυτό θα αποτελούσε ένα αναγκαίο συμπλήρωμα της συγκοινωνίας μας με την πρωτεύουσα, η οποία δυστυχώς είναι κι αυτή το θύμα. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΜΑΣ

 

                                                                

Η γιορτή της μητέρας

Τη δεύτερη Κυριακή του Μάη κάθε χρόνο γιορτάζουμε τη γιορτή της μητέρας. Της μητέρας όλων των λαών του κόσμου. Οι αρχαίοι ΄Ελληνες γιόρταζαν τη μητέρα γη την ΄Ανοιξη. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τη συναντάμε ως γιορτή αφιερωμένη στη θεά Κυβέλη ,που γιορταζόταν το Μάρτιο. Στην Αγγλία το 16^ο αιώνα η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής ήταν αφιερωμένη στις μητέρες και ονομαζόταν Κυριακή της μητέρας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής στις αρχές του 20 ου αιώνα η δασκάλα ΄Αννα Τζάβρις αγωνίστηκε για να καθιερωθεί η Γιορτή της Μητέρας τη δεύτερη Κυριακή του Μάη. Η γιορτή θα αφιερωνόταν στη μητέρα της ,που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων. Οι αγώνες της δικαιώθηκαν το 1915, που το Κογκρέσο καθιέρωσε τη γιορτή αυτή.

Στη χώρα μας γιορτάστηκε το 1929 ,στις 2 Φεβρουαρίου ,θέλοντας να συνδυάσουν τη γιορτή της μητέρας με τη γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά τη δεκαετία του -60 ,η γιορτή μεταφέρθηκε τη δεύτερη Κυριακή του Μάη.

΄Ετσι κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Μάη τιμούμε τις μητέρες όλου του κόσμου. Πιστεύω ότι μέχρι να ξανάρθει η δεύτερη Κυριακή του Μάη του επόμενου χρόνου ,να τη θυμόμαστε, να την τιμούμε και να εκδηλώνουμε την αγάπη μας σ΄αυτή που μας έφερε στη ζωή.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η Παναγιά η Σκιαδενή και το θαύμα της

 

                                                             

Από την εφημερίδα Η ΡΟΔΙΑΚΗ, 24-11-1935 Αντιγόνη Ν. Ζουρούδη - Νέα της Υπαίθρου

                               Η Παναγιά η Σκιαδενή και το θαύμα της 

     Πέρασε ο χειμώνας εκείνης της χρονιάς χωρίς πολλές βροχές και άδικα περιμέναμε τα υστεροβρόχια να γεμίσουν οι στέρνες μας και να μη διψάσουμε το καλοκαίρι. Μα εκείνη τη χρονιά βάλθηκε ο Θεός να μας ξεράνει από τη ζέστη και από τη δίψα. Μόλις είχαν πια οι στέρνες μας δυο πιθαμές νερό και μόνο τη μια πιθαμή μας επιτρέπετο να ξοδέψουμε, γιατί το υπόλοιπο νερό έπρεπε να μείνει μέσα στην στέρνα και γι αυτό επίναμε το νερό σαν αγίασμα, μόλις βρέχαμε τα χείλη μας. Μα 367 και οι στέρνες που ήσαν στα χωράφια για την πλύση μας και αυτονών το νερό ετελείωσε. Νερό πουθενά!!!! Από τα τρία πηγάδια που είχε το νησί, τα δύο ήσαν γλυφά και μόνο του Κούκκιαλη είχε νερό που οπωσδήποτε επίνετο, αλλά ήταν μακριά και πολύ βαθύ. Όσες μπορούσαν επήγαιναν κάθε βράδυ και εξημερώνοντο στα χείλη του πηγαδιού, όλη νύχτα ετυρρανιούντο για να γεμίσουν ένα σταμνάκι. Ένα σφουγγάρι δεμένο σε 40 μ. σχοινί ερίχνετο στο πηγάδι και ρουφούσε τις σταλαγματιές, που μόλις στάλαζαν από τις φλέβες του νερού. Ανέσυρναν τα σχοινιά τους με θρησκευτική ευλάβεια και έσφιγγαν το σφουγγάρι στο σταμνάκι, που είχε ένα χωνί για να μη στάζει ούτε σταγόνα από το πολύτιμο υγρό, χωρίς να λογαριάσει κανένας αν εκείνα τα χέρια ήταν καθαρά. Όταν την αυγή ήρχετο η υπηρέτρια με γεμάτο το σταμνί, η ημέρα ήταν όλο χαρά, αλλά άμα ήταν άδειο, που συχνά συνέβαινε, η μελαγχολία ήταν απερίγραπτη. Κανείς δε σκέφθηκε να πεταχθεί απέναντι στη Ρόδο να φέρει με βαρέλια νερό και τον κόσμο να δροσίσει και αυτός να πλουτίσει. Η απελπισία του κόσμου έφτασε στο απροχώρητο και τότε εσκέφθησαν τη Μεγαλόχαρη την Παναγιά τη Σκιαενή, που ’ναι η προστάτισσα του νησιού και απεφάσισαν να πάνε να τη φέρουν, ίσως κάνει το θαύμα και βρέξει. Πήραν το καΐκι κάμποσα παλληκάρια και πήγαν απέναντι για να κατεβάσουν τη Μεγαλόχαρη. Όταν το καΐκι φάνηκε, όλοι οι νησιώτες, παιδιά, με τα εικονίσματα στα χέρια, οι γυναίκες με τα θυμιατά, οι παπάδες με τις αλλαές, οι ψαλτάες όλοι μαζί πήγαν στην παραλία και γονατιστοί έψαλλαν και παρακαλούσαν την Παναγιά να κάμει το θαύμα της. Και η πιο σκληρή καρδιά και ο πιο άπιστος άνθρωπος, ένιωθε τη στιγμή εκείνη μια αυθόρμητη και θερμή δέηση να βγαίνει από τα κατάβαθα της ψυχής του και άθελά του να ψάλλει και να παρακαλεί να λυπηθεί η Παναγιά τον κόσμο, που στήριξε τη σωτηρία του στην ελεημοσύνη της. Και ω!!! του θαύματος. Οι κρουνοί του ουρανού άνοιξαν και μια ραγδαία βροχή εμούσκεψε τον κόσμο ως το κόκαλο, διάφορα ποταμάκια έτρεχαν δεξιά και αριστερά και οι στέρνες έβαλαν νερό για κανένα δυο μήνες. Οι καμπάνες με τους χαρμόσυνους κτύπους και ο κόσμος με τις ψαλμωδίες τους συνοδεύουν τη Μεγαλόχαρη στην εκκλησία και γονατισμένοι την ευχαριστούν, για τι καλό που τους έκαμε. Η Παναγιά η Σκιαδενή είναι ένα μεγάλο εικόνισμα που με δυσκολία σηκώνουν δυο γεροί άντρες. Έχει μια πληγή στο μάγουλο που η παράδοση λέει, πως κάποιος άπιστος ειρωνεύετο τους χριστιανούς που προσκυνούν ένα ξύλο και με το μαχαίρι του την επλήγωσε και αμέσως εξεπήδησε αίμα που ως σήμερα φαίνεται. Όσες φορές και αν την επικαλέστηκαν οι Χαλκίτες, είτε εις το μέγα θανατικιό, είτε εις την πολύνεκρη ευλογία, είτε σε κάθε ανεμοβροχιά, πάντα τους στέλλει τη βοήθειά της και μάλιστα λέγουσι, πως τα παλιά χρόνια έφτιαξαν μονημερίτικο πουκάμισο, δηλαδή όλα τα κορίτσια εμαζώθησαν πήραν βαμβάκι, το έκλωσαν, το φάναν και της τόρραψαν ποκάμισο και της το φόρεσαν. Οι σοφοί και οι επιστήμονες που μας υπόσχονται στο μέλλον βροχές, όταν τις θέλωμεν, μπορούν να μας εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο, αλλά ως ότου μας δοθεί 368 εξήγηση, όσοι δεν είμεθα σοφοί θα πιστεύουμε εις τα θαύματα και θα δοξάζωμεν και θα ευχαριστούμεν την Παναγία, γιατί ακούει τις δεήσεις μας. 

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ,ΚΑΛΟΣ ΜΑΣ ΜΗΝΑΣ

 

                                                                

                                          H Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά ονομάζεται η πρώτη μέρα του Μάη, η οποία είναι αργία σε πολλές χώρες. Η Πρωτομαγιά είναι συνώνυμη με τους αγώνες του εργατικού κινήματος.

Η σημασία της πρωτομαγιάς οφείλεται στο ότι η πρώτη μέρα του Μάη βρίσκεται ανάμεσα στην Εαρινή Ισημερία και το Θερινό Ηλιοστάσιο ,δηλαδή στην αρχή της ΄Ανοιξης.

Η Πρωτομαγιά , καθιερώθηκε ως εργατική ,στις 20 Ιουλίου 1889, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγο την 1^η Μάη 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα , με την επέμβαση της αστυνομίας.

Σήμερα την ημέρα της πρωτομαγιάς γίνονται εκδηλώσεις των εργατικών κινη­μάτων προς τιμήν των εργαζομένων που διεκδίκησαν τα δικαιώματα που απολαμ­βάνουμε .

Θέλεις ο χρόνος ,θέλεις και η εποχή ,πολλοί καταφεύγουν στην εξοχή, για να πε­ράσουν μια μέρα ευχάριστα.

Στον Μεσαναγρό ,ήταν η ημέρα που οι χωριανοί έβγαιναν από το χωριό και πή­γαιναν στις μάντρες(στάνες). Ακόμα και τα παιδιά του Σχολείου πήγαιναν .Από την προηγούμενη μέρα τα παιδιά έφτιαχναν στεφάνια από λουλούδια και το πρωί όλα μαζί ξεκινούσαν από το Σχολείο κρατώντας τα. Στο δρόμο τραγουδούσαν τραγούδια αφιερωμένα στο Μάη. ( Ο Μάϊος μας έφτασε…) ,( Λουλούδια ας διαλλέξουμε και ρόδα και κρίνα…) . Στις μάντρες οι βοσκοί είχαν ετοιμάσει τα γιαπράκια (ντολ­μάδες),το γάλα ,τη γριά (τσίπα πάνω από το γάλα), τα τυριά και το ψητό κρέας. ΄Ολοι διασκέδαζαν μέχρι το απόγευμα που το γλέντι τέλειωνε.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΩΜΑ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

                                     

                                                                     

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

    

                                                              

ΣΠΑΣΑΜΕ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ (500.000) ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ “ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ ΡΟΔΟΥ” (messanagros-rhodes.blogspot.com)

 

                                                                 

ΣΠΑΣΑΜΕ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ (500.000) ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΝ ΣΤΟ BLOG ΜΑΣ “ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ ΡΟΔΟΥ” (messanagros-rhodes.blogspot.com)

Αγαπάμε αυτό το χωριό ,γιατί εδώ γεννηθήκαμε ,μεγαλώσαμε, πήγαμε σχολείο ,γελάσαμε , κλάψαμε και δεν το ξεχνάμε ποτέ. Σκέφθηκα τρόπους για να μπορέσουν και άλλοι να γνωρίσουν αυτόν τον πανέμορφο τόπο. Το 20008 έφτιαξα το blog( messanagros-rhodes.blogspot.com) και από τότε συνεχίζω να γράφω τα πάντα που αφορούν το χωριό μας. Στο blog θα διαβάσει κανείς την ιστορία του χωριού,τα ήθη και έθιμα ,τις εκκλησιές και τα μοναστήρια του , τις εκδηλώσεις που γίνονται και πολλά άλλα .

Πέρα από το blog θα μας βρείτε σε καθημερινή βάση στο facebook ,στις ιστορίες του , στο instagram και στο twiter.

Όλα τα παραπάνω θα τα βρείτε στο βιβλίο μου “ Το χωριό μας ο Μεσαναγρός της Ρόδου”,που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 και ο σκοπός μου κάθε σπίτι Μεσαναγρενό να τόχει και να μαθαίνουν οι νέοι μας την ιστορία του χωριού μας, έγινε πραγματικότητα.

Σήμερα νιώθω ικανοποίηση ,γιατί ο σκοπός μου να γνωρίσουν το χωριό μας όχι μόνο οι νέοι μας αλλά και άλλοι λαοί πραγματοποιήθηκε. Σήμερα το blog μου επισκέπτονται άνθρωποι από Ευρώπη ,Ασία , Αμερική ,Αυστραλία και λαοί ιδίως από Ασία σε καθημερινή βάση.

Αν προσθέσουμε στις 500.000 επισκέψεις στο blog ,τις επισκέψεις στο face book, στις ιστορίες μου, στο twiter , στο instagram, ξεπερνάμε το 1.000.000 .

Ευχαριστώ όλους όσους βοήθησαν ,μας έδωσαν κουράγιο ,συνταγές μαγειρικής ,φωτογραφίες ,μας διηγήθηκαν ιστορίες , ήθη και έθιμα και πάνω από όλα συμπαράσταση.

Παρακάτω σας παραθέτουμε στατιστικά που αφορούν το blog .

Ελλάδα………………………….344.000

Ηνωμένες Πολιτείες……………..36.600

Σιγκαπούρη……………………...22.300

Αυστραλία……………………….15.300

Γερμανία………………………...10.800

Σουηδία………………………….10.700

Ρωσία……………………………..6.160

Χονγκ Κονγκ……………………..5.170

Κύπρος…………………………...3.810

Γαλλία……………………………2.990

Καναδάς………………………….2.970

Ουκρανία………………………...2.710

Ηνωμένο Βασίλειο……………..1.660

Αυστρία………………………...1.530

Κάτω Χώρες…………………...1.340

Άγνωστη περιοχή……………...1.300

Ρουμανία………………………1.230

Ισραήλ…………………………1.100

Ιρλανδία…………………………983

Άλλο………………………….27.000

Ευχαριστούμε όλους τους χωριανούς και φίλους που μας παρακολουθούν και υποσχόμεστε ότι συνεχίζουμε με μεγαλύτερο κέφι .

ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ

ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΤΑΝ ΠΑΛΙΑ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                                    

Από την Εφημερίδα Η ΡΟΔΙΑΚΗ, 3-5-1968  Ο Άγιος Θωμάς του Βασίλη Ιατρίδη 

      Στον αυτοκινητόδρομο που οδεύει προς Κατταβιά και μερικά χιλιόμετρα πριν απ’ αυτήν, μια καλαίσθητη επιγραφή προς τα δεξιά σε εμβάζει σε μια εκτεταμένη κοιλάδα που στις βουνοπλαγιές της διακρίνεις έντονο το όργιο νεανικού πρασίνου με απόλυτον κυρίαρχον τον πεύκον και το κυπαρίσσι. Στον μυχό της κοιλάδας αυτής και σε μικρό, χαμηλό υψόμετρο, σε εντυπωσιάζει ένα μικρό κατάλευκο εκ- 364 κλησάκι κάτω από πυκνή σκιά ρωμαλέων κυπαρισσιών. Είναι ο Άγιος Θωμάς Μεσαναγρού. Σε εντυπωσιάζει πολύ με την ιδιορυθμίες του. Ημικατακόμβη με πολύ εφθαρμένες, μόλις διακρινόμενες από την αφροντισιά και τον χρόνον αγιογραφίες στους τοίχους, Από το στυλ της ζωγραφικής διαπιστώνεις ότι πρόκειται περί εγκαταστάσεων, πιθανώς των πρώτων χριστιανικών χρόνων. Καμία επιγραφή δεν σώζεται. Και απορείς… Πώς ο ανεκτίμητος αυτός χριστιανικός και αρχαιολογικός θησαυρός, διέλαθε της προσοχής των εκκλησιαστικών, αρχαιολογικών και τουριστικών παραγόντων μας…. Γραφικό τοπίο, που την ομώνυμη Κυριακή συγκεντρώνει πολλούς ευλαβικούς προσκυνητάς, αλλά και ρομαντικούς των γειτονικών χωρίων και όχι ολίγους και από την πόλη. Μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας μερικά στιγμιότυπα είναι χαραχτηριστικά. Γύρω στα πάμπολα τραπέζια προ του μπουφέ, κάτω από την σκιά των κυπαρισσιών, διακρίνεις εκλεκτόν κόσμο. Γνώριμοι επιστήμονες εμπορευόμενοι, επιxειρηματίες από την πόλη και τη γύρω περιοχή. Το πλούσιο κυλικείο που η προοδευτική επιτροπή εφρόντισε να εγκαταστήσει για ψυχαγωγία των πανηγυριστών, σου επιτρέπει, συν τοις άλλοις, να απολαύσεις σουβλάκια με το νοστιμότατο βουνίσιο ριφίστικο κρέας της περιοχής. Ντόπια ορχήστρα σε μελωδικούς τόνους, συναρπάζει λυγερές χωριατοπούλες και λεβεντόκορμα παλικάρια, να σύρουν τον χορό. Κατά προτίμηση εθνικούς χορούς. Χαίρονται τα νιάτα και την ευτυχία τους. Ο γνωστός, συμπαθής και διακεκριμένος μαιευτήρας της πόλεως μας κ. Αθανάσιος Καραγιάννης, πολύ κεφάτος, δίνει διαρκώς τον τόνο και αδιάπτωτο γενικά κέφι και γλέντι. Προφανώς, κατασυγκινημένος και περήφανος, γιατί βρίσκεται στο περιβάλλον των παιδικών του χρόνων. Κατάγεται από εδώ ο φίλος ιατρός. Κατά τας πρώτας  απογευματινάς ώρας γίνονται τα εγκαίνια του δρόμους προς καταρράκτη, που η διάνοιξή του έγινε προσφάτως, με εσκαφέα δια μέσου του δάσους και ύστερα από πορεία ενός τετάρτου μας μεταφέρει μπροστά στον καταρράκτη. Ο καταρράκτης αυτός είναι μικρογραφία του Νιαγάρα της Αμερικής. Αυτήν την εποχή έχει λίγο νερό, αλλά τον χειμώνα περισσότερον. Αργότερα μπορεί να γίνει ένα φράγμα για να συγκρατεί τα νερά και να καλλιεργηθούν υδρόβια φυτά και ζώα, που θα προσελκύει ντόπιους και τουρίστες. Αξίζει πολύς έπαινος στην εκκλησιαστικήν επιτροπήν και στον ακάματο παπα Παντελεήμονα, στους προοδευτικούς νέους και σε όλους τους χωριανούς, για την χρηματική προσφορά για τη διάνοιξη του δρόμου. Εάν εξακολουθήσει ο φετεινός ρυθμός και η φιλότιμη προσπάθεια των Μεσαναγρενών, πολύ σύντομα ο Άγιος Θωμάς Μεσαναγρού, θα γίνει ο σημαντικότερος τόπος προσκυνήματος και ψυχαγωγίας. Το ευχόμεθα ολοψύχωs.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ -ΠΛΗΜΜΥΡΙΑΝΗ

 

                                                                    

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ -ΠΛΗΜΜΥΡΙΑΝΗ

Βρίσκεται στην περιοχή Εβγάλες και είναι ετοιμόρροπο. Κτίστηκε το 18 αιώνα και δίπλα υπάρχει πηγή που περνάει κάτω από το μοναστήρι. Το νερό αυτό εθεωρείτο αγιασμένο και την ημέρα της γιορτής ,οι πιστοί όταν εβγαζε ο παπάς τα ΄Αγια, έπαιρναν νερό από την πηγή και άλειφαν τα χέρια τους και το πρόσωπο .Από το νερό αυτό που θεωρείται Αγίασμα οι χωρικοί πότιζαν τους κήπους τους. Ακριβώς λίγα μέτρα πιο πάνω έχει ανεγερθεί ένα καινούριο μοναστηράκι με το ίδιο όνομα που γιορτάζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου. Μια μαρμάρινη εντοιχισμένη επιγραφή ,δεξιά της εισόδου ,αναφέρει. « ΕΙΣ ΜΝΗΜΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ Ι. ΓΕΩΡΓΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΝ ΕΤΕΙ ΣΩΤΗΡΙΩ 1989» Το μοναστηράκι είναι ασβεστωμένο εξωτερικά και εσωτερικά και διαθέτει τέμπλο με αγιογραφημένες τις συνήθεις εικόνες. Το δάπεδο είναι επενδυμένο με πλακίδια εμαγιέ ,ενώ ο σολέας με μαρμάρινες πλάκες. Μετά το τέλος της λειτουργίας σύμφωνα με το έθιμο ,όλα τα παιδιά που βρίσκονται εκεί περνούν τρεις φορές από το παράθυρο της εκκλησίας .

Σήμερα λειτουργείται από την οικογένεια του κ.  Ιωάννη Καραγιάννη και από την οικογένεια του Ι. Γεωργά ,τακτικά την Παρασκευή της Διακαινησίμου.

Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ

 

                              

                                                              

Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ

Ανατολικά του Μεσαναγρού υψώνεται το μοναστηράκι του Αγίου Ραφαήλ που κτίστηκε το 1988.Διαθέτει κτιστό τέμπλο με εικόνες και το δάπεδο είναι επενδυμένο με μαρμάρινες πλάκες. Η αυλή του είναι τσιμεντοστρωμένη και περιστοιχισμένη. Λειτουργείται στη χάρη του Αγίου Ραφαήλ.

Αγιος Γεώργιος Μεσαναγρού που γιορτάζει σήμερα

 

                                                 

Αγιος Γεώργιος Μεσαναγρού που γιορτάζει σήμερα

Σε απόσταση 2 χλμ. από το χωριό υψώνεται το μονόχωρο ,κάτασπρο και καμαρο­σκέπαστο μοναστηράκι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο αναγέρθηκε περί το ΙΗ΄ αιώνα. ,πάνω στα ερείπια παλαιότερου. Στο εσωτερικό του αξιοπρόσεκτη είναι η Αγία Τράπεζα που στηρίζεται σε παλαιοχριστιανικό κιονίσκο. Λειτουργείται στη χάρη του.

΄Αλλες εποχές η ημέρα αυτή ήταν ξεχωριστή για τους Μεσαναγρενούς. Τη γιόρτα­ζαν με μεγαλοπρέπεια και γλέντια. Μετά την Θεία Λειτουργία και την περιφορά της εικόνας γύρω από το μοναστήρι έστρωναν τα κιλίμια κατάχαμα και πάνω άπλωναν τα φαγητά . Γινόταν χορός που κρατούσε μέχρι το απόγευμα. Οι παρέες η μια κοντά στην άλλη γλεντούσαν ,αντάλλαζαν ευχές ,χόρευαν και δοκίμαζαν μεζέδες . Τα φα­γητά μαγειρεμένα από την αυγή ,νόστιμα συμπληρώνονταν από τα ψητά κρέατα και το ουζάκι. Οι βοσκοί που είχαν τάματα στον ΄Αγιο ,κατσίκια τυριά με τις προσφορές τους έδιναν ένα άλλο χρώμα στο Πανηγύρι. Τα παιδιά έπαιζαν τριγύρω και συμμε­τείχαν σε όλα αυτά.

Πολλές φορές , όταν η γιορτή έπεφτε τη Μεγάλη εβδομάδα, μεταφερόταν τη Λα­μπρή Δευτέρα και έτσι το διήμερο Πάσχα -΄Αγιος Γεώργιος έδινε άλλο χρώμα στο χωριό. Ακόμα και σήμερα την ημέρα της γιορτής όσοι είμαστε εκεί αναπολούμε όλα αυτά και είναι σα να τα ζούμε. Εκεί χόρευαν ,εκεί καθόταν πάντα αυτή η οικογένεια ,εκεί παίζαμε τα παιχνίδια μας. ΄Ολο αυτό το όμορφο βουητό, ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου όμορφα ,νοσταλγικά και με κάνει να είμαι ευτυχισμένος που έζησα αυτές τις στιγμές.

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ -ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ,ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

 

                                                     

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

Το Μεγάλο Σάββατο στις 11 η ώρα χτυπούσε η καμπάνα για την πρώτη Ανάστα­ση. Οι νέοι του χωριού πήγαιναν στο προαύλιο της εκκλησίας για να ανάψουν τον « καλαφουνό». ΄Ολοι οι χωριανοί που πήγαιναν στην εκκλησία έπρεπε να περάσουν να δουν τον καλαφουνό και να κάνουν τα σχόλιά τους. Φέτος είναι καλύτερος ή φέτος δε μαζέψατε πολλά ξύλα και δεν αξίζει. Μόλις χτυπούσε η εκκλησία ,η κλησάρισσα κρατώντας ένα αναμμένο φαναράκι γύριζε σπίτι σπίτι και ξυπνούσε τους πιστούς για να έρθουν στην εκκλησία και αυτοί της έδιναν κουλούρια και πασχαλινά αυγά. ¨Ολοι ντυμένοι στα καλά τους κρατώντας λαμπάδες και στις τσέπες αυγά γέμιζαν την εκ­κλησία. Μόλις πλησίαζε να πει ο παπάς «το ¨Χριστός Ανέστη » ,έβγαιναν στον πρόναο και άρχιζαν οι ψαλμοί. Με το Χριστός Ανέστη έπεφταν και οι πρώτες κροτί­δες και ο θόρυβος σου τρυπούσε τα αυτιά. ΄Ολοι τσούγκριζαν τα αυγά τους και προ­σπαθούσαν να νικήσουν τους άλλους. Μετά ένας άνθρωπος ,συνήθως ο ψάλτης , έκλεινε την πόρτα ,στεκόταν πίσω και δεν άφηνε τον παπά και τους πιστούς να μπουν. Και « τις εστίν ο βασιλεύς της δόξης » έλεγε ο ψάλτης και ο παπάς απαντού­σε « Κύριος δυνατός…»,Αυτό γινόταν τρεις φορές και την τελευταία ο παπάς κλω­τσούσε την πόρτα για να ανοίξει. Ήταν κάτι συμβολικό. Ο Χριστός που νικά τον ΄Αδη. Τις περισσότερες φορές ο ψάλτης απομακρυνόταν και η πόρτα άνοιγε εύκολα .Κάποιες φορές ο ψάλτης πείσμωνε κρατούσε γερά την πόρτα και δεν άφηνε τον παπά να μπει. Θυμάμαι ατυχήματα , όταν η πόρτα χτύπησε αυτόν που ήταν πίσω της.

Την άλλη μέρα γινόταν η δεύτερη Ανάσταση. Γινόταν συνήθως απόγευμα , για­τί περίμεναν τους βοσκούς να γυρίσουν από τις « μάντρες» και αυτοί έφερναν στην εκκλησία φρέσκο τυρί. Το πιο εντυπωσιακό μέρος ήταν το Ευαγγέλιο που λεγόταν σε ξένες γλώσσες και το κάψιμο του Ιούδα. Κάποιοι που το έπαιζαν γλωσσομαθείς έπαιρναν θέσεις σε διάφορα μέρη της εκκλησίας και αφού έλεγε ο παπάς το Ευαγ­γέλιο , άρχιζαν και αυτοί. Συγχωρέστε με ,αλλά το τι γέλιο έπεφτε δε λέγεται. Μόλις τέλειωνε η εκκλησία έβαζαν φωτιά στον Ιούδα και όλοι οι πιστοί βγαίνοντας από την εκκλησία απολάμβαναν το κάψιμό του.

Το πασχαλιάτικο τραπέζι ήταν πλούσιο. Κάθε οικογένεια έσφαζε το κατσικάκι της και το έψηνε. Και τι δεν έβλεπες πάνω στο τραπέζι. Κουλούρια ,αυγούλες ,γλυκά και ότι φανταστείς.

Την άλλη μέρα του Πάσχα γιόρταζαν τον ΄Αγιο Γεώργιο. Πήγαιναν στο μοναστή­ρι ,έκαναν τη λειτουργία και κάθε οικογένεια είχε μαζί της τα απαραίτητα για το φα­γητό. ΄Εστρωναν κατά γης τα «χρέμια » ,έτρωγαν και γλεντούσαν .

Την Τετάρτη έβγαζαν τα εικονίσματα από την εκκλησία , τα έπαιρναν σε ένα ύψω­μα, ο παπάς τελούσε λειτουργία. Στο τέλος « μπατίκιαζαν » τα εικονίσματα. Ο πα­πάς με τους επιτρόπους έπαιρναν ένα ένα εικόνισμα και έλεγαν . « Μπατικιάζεται η εικόνα ». Οι πιστοί ανάλογα με τις προτιμήσεις τους έπαιρναν μέρος πλειοδοτώντας. 20 από μένα .Κάποιος άλλος ανέβαζε σε 50 και αυτό συνεχιζόταν μέχρι να πάρει την εικόνα αυτός που θα έδινε τα περισσότερα. Τα περισσότερα χρήματα δίνονταν σε ει­κόνες που είχαν το όνομα σου. Όταν λοιπόν π.χ. είχε πολλούς Γιάννηδες γινόταν σφαγή. Στο τέλος όσοι είχαν μπατικιάσει εικόνες τις μετέφεραν στην εκκλησία.

Την Παρασκευή όλο το χωριό πήγαινε στο μοναστήρι της Πλημμυριανής, Ζωο­δόχου Πηγής. Εντυπωσιακό είναι το Αγίασμα που βγαίνει κάτω από το μοναστήρι και το παράθυρο που πρέπει να περάσουν τα παιδιά. Μόλις βγάλει ο παπάς τα ΄Αγια όλες οι γυναίκες παίρνουν Αγίασμα ,πίνουν όλοι και πλένουν το πρόσωπό τους. Όταν τε­λειώσει η εκκλησία όλα τα μικρά παιδιά « περνούν από το παράθυρο της εκκλησίας τρεις φορές». ΄Ετσι λέει το έθιμο.

Το μεγάλο πανηγύρι όμως για τους Μεσαναγρενούς ,είναι του Αγίου Θωμά.

ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ

 

                                                                         

  Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα. Σήμερα εσταυρώσανε των πάντων βασιλέα. Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται. Ο Κύριος ηθέλησε να μπει στο περιβόλι, να λάβει δείπνο μυστικό, για να τον λάβουν όλοι. Ήρθαν και τον επιάσανε οι άνομοι Εβραίοι, οι άνομοι και τα σκυλιά κι οι τρις καταραμένοι. Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε και στου Πιλάτου τις αυλές εκεί τον τυρρανάνε. Ήβγε κυρά βασίλισσα έξω στη γειτονιά της, βλέπει τον ουρανό θαμπό τ’ άστριν εκατωμένο, το φεγγαράκι κι η οπιά στο αίμα βουτημένο. Όσες γαπάτε το Χριστό κι όσες τον προσκυνάτε, όλες μαζί μου να ’ρθετε να με παρηγοράτε. Καμιά δεν της εκλούθηξε μόνο οι τρεις μητέρες, η Μάρθα κι η Μαγδαληνή και του Λαζάρου η μάνα και του Ιακώβου η αδελφή κι οι τέσσερις αντάμα. 142 Χάτεστε να πηγαίνουμε πριν μου τον εσταυρώσουν, πριν μου τον βάλουν στα καρφιά και μου το θανατώσουν. Κι επιάσαν το στρατί στρατί, στρατί το μονοπάτι και το στρατί τις έβγαλε στου ατσίγγανου την πόρτα. Ώρα καλή σου ατσίγγανε, τι είναι αυτά που κάνεις; Καρφιά μου παραγγείλανε οι φίλοι μου οι Εβραίοι. Εκείνοι μου ’παν τέσσερα κι εγώ τους κάνω πέντε. Τα δυο στα δυο του γόνατα, τα δυο στα δυο του χέρια, το πέμπτο το φαρμακερό να μπει μες στην καρδιά του, να τρέξει αίμα και νερό από τα σωθικά του. Πού να σε δω ατσίγγανε χαΐρι να μην κάνεις. Πουκάμισο στη νιότη σου ποτέ σου να μην βάλεις. Κι επιάσαν το στρατί στρατί, στρατί το μονοπάτι. Στο δρόμο που πηγαίνα σιγαρουφαλιές εβρίσκαν. Περικαλώ γαρουφαλιές που ’χετε κοκκινάδες, πάρτε κι από τα χείλη μου ολίγες φαρμακάδες. Και το στρατί τις έβγαλε εις του ληστού την πόρτα. Βλέπει τις πόρτες σφαλιστές και τα κλειδιά παρμένα και τα παραθυράκια του σφικτομανταλωμένα. Τρεις μετανίτσες έκανε τριάντα πόρτες ’νοίξαν. Βλέπει λαό αρίθμητο κι ασκέρι μαζωμένο. Κοιτά δεξιά, κοιτά ζερβά, κανένα δε γνωρίζει. Κοιτά και δεξιότερα βλέπει τον Άϊ-Γιάννη. -Άγιε μου Γιάννη Πρόδρομε και βαπτιστά του γιου μου, δεν είδες με το γιόκα μου κι εσέ το δάσκαλό σου; -Με ’σένα που ’ναι γιόκας σου και δεν τον εγνωρίζεις κι εμένα πούναι δάσκαλος, πώς να τον εγνωρίσω… -Πες μου το Άϊ Γιάννη μου πριν ελυποθυμήσω, πριν πέσω και φαρμακωθώ και κακοθανατίσω. -Δεν έχω στόμα να σου πω, χείλη να σου μιλήσω. Δεν έχω χειροπάλαμα να ’ρθω να σου τον δείξω. Βλέπεις εκείνο το νεκρό τον παραλυπημένο, που είν’ το πουκαμισάκιν του στο αίμα βουτηγμένο; Αυτός είναι ο γιόκας σου και μένα ο δάσκαλός μου. Κι η Παναγιά σαν τα’ άκουσε έπεσε και λιγώθει. Μέσα στα ασκέρι, στο λαό, Χριστός απελογήθει. -Φέρτε εφτά χρονών κρασί κι αφράτο παξιμάδι και δώστε στη μανούλα μου να συνεφέρει ο νους της. Και όταν πια συνέφερε κι ήρθε στα λογικά της, ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί, φωτιά να πάει να πέσει. - Μάνα μου πάρε υπομονή να παίρνουν κι οι μανάδες, να παίρνουν μάνες για παιδιά και τα παιδιά για μάνες. -Μα πώς να πάρω υπομονή, μα πώς να πάρω ανάσα 143 για ένα γιο μονογενή κι αυτόν εσταυρωμένο; Τον έχουσι οι άνομοι στο ξύλο κρεμασμένο! Υιέ μου, τι τους έκανες και σ’ έχουν σταυρωμένο; -Στην έρημο τους έβρεχα μάνα να εμπιστευτούσι, μα εκείνοι δεν εμπιστεύτηκαν Χριστό και τυρρανούσι. Άμε μάνα στο σπίτι μας και κάτσε στην αυλή μας, στρώσε τραπέζια θλιβερά, πετσέτες μαυρισμένες. Μέσα στο Μέγα Σάββατο, μέσα στο μεσημέρι, σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα ουράνια, σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, με δεκαοχτώ καμπάνες. Τότε κι εσύ, μανούλα μου, θα ’χεις χαρές μεγάλες. Κάτω στα Ιεροσόλυμα και στου Χριστού τον Τάφο, ενέμησεν ένα δεντρί, το λένε κυπαρίσσι. Στη τσούντην κάθεται ο Χριστός, στη μέση ο Άϊ-Γιάννης και κάτω, στη ριζούλαν του, κάθεται η Παναγία. Κάνει τις μετανίτσες της, κάνει την προσευχή της και το Θεό παρακαλεί για το Μονογενή της. Κάτω στα Ιεροσόλυμα έχει παιδιά και κλαίνε, τους δίνουν μήλα δεν πεινούν και δώρα δεν τα θέλουν. Κι εκείνα κλαιν κι οδύρονται τις μάνες τους γυρεύουν. Τα Άγια Πάθη του Χριστού όποιος τα λέει αγιάζει και όποιος τα καλοσκεφτεί παράδεισο θα λάβει. Παράδεισο και λίβανο από τον Άγιο Τάφο.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                     

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

Από την Εκκλησιαστική Επιτροπή.

                                                   ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Την εβδομάδα μετά το Πάσχα θα τελεστούν λειτουργίες στα εξωκλήσια :

     Αγ.     Ραφαήλ ...............Λαμπρή Τρίτη

    Αγ,     Γεωργίου................Λαμπρή Τετάρτη

             Ζωοδόχου Πηγής ........Λαμπρή Παρασκευή                                                                                                   

Καλό Πάσχα με υγεία σε όλο τον κόσμο!!!

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                      

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

Οι προετοιμασίες για το Πάσχα άρχιζαν από την προηγούμενη Κυριακή των Βαϊων. Την ημέρα εκείνη ο Παπάς στην εκκλησία μοίραζε σταυρούς από Βάγια στους πιστούς. Το μεσημέρι χτυπούσε η καμπάνα για να πάνε οι γυναίκες του χωριού να καθαρίσουν και να ντύσουν πένθιμα την εκκλησία. Όταν το βράδυ χτυπούσε η καμπάνα και πηγαίναμε ,βλέπαμε κάτι διαφορετικό. ΄Ολες οι εικόνες ήταν ντυμένες στα μαύρα. Είναι κάτι που μου έχει μείνει. Και μόνο που το έβλεπες αυτό ,μέσα σου βαθιά πίστευες ότι από σήμερα η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι πένθιμη.

Κάθε μέρα της Μεγάλης βδομάδας έχει ακόμα και τώρα κάτι το ξεχωριστό. Μας το υπενθύμιζαν οι γονείς μας. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων θα βγάλουν το μικρό Χρι­στό και πρέπει την ώρα εκείνη να είμαστε εκεί. Τη Μεγάλη Τρίτη πρέπει να ακού­σουμε το τροπάρι της Κασσιανής ,τη Μεγάλη Τετάρτη θα γίνει το Ευχέλαιο, τη Με­γάλη Πέμπτη τα δώδεκα Ευαγγέλια ,τη Μεγάλη Παρασκευή τα Εγκώμια ,το Μεγάλο Σάββατο θα χτυπήσουμε τα θρονιά και την Κυριακή ,το Πάσχα. Ομορφες μέρες. Κάποιες στιγμές όμως και κάποια γεγονότα μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τη Με­γάλη Πέμπτη οι γυναίκες του χωριού ξενυχτούσαν στην εκκλησία ψάλλοντας τα Πάθη του Χριστού και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γύριζαν το χωριό μάζευαν λουλούδια και μετά στόλιζαν τον επιτάφιο. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής λέγαμε τα Εγκώμια. Πως γινόταν κάθε χρόνο να φτιάχνονται 4 ομάδες για να τα πού­με , είναι κάτι που γινόταν εθιμικά και γίνεται και σήμερα ,όσο λίγοι και αν είναι οι πιστοί. 2 ομάδες οι ψάλτες, αριστερός, δεξιός ,μια οι άνδρες και μια οι γυναίκες. Είχαμε και κόντρες ποια ομάδα τα λέει καλύτερα ή ποια ομάδα θα πει τα πιο ωραία λόγια. π.χ. ΄Ερρ ανα τον τάφο…, Ω γλυκύ μου έαρ…Κάποια ομάδα που ήταν η σειρά της να πει κάτι άλλο το άφηνε και έλεγε ένα από τα παραπάνω. ΄Αλλαζε τη σειρά. Η ομάδα που έπρεπε να το πει το ξαναεπαναλάμβανε και επενέβαινε ο Παπάς για να βάλει τάξη.

Το βράδυ γυρίζαμε τον Επιτάφιο σε όλο το χωριό. ΄Ηταν τιμή να κρατήσεις τον Επιτάφιο. Όταν πλησίαζε η ώρα έπρεπε να είσαι κοντά για να πάρεις θέση. Μόλις έβγαιναν έξω από την εκκλησία ,όλο το χωριό περνούσε κάτω από τον Επιτάφιο 3 φορές. Να περάσεις τρεις φορές ,όχι μια ,είναι κακό. Από την ώρα εκείνη άρχιζαν να πέφτουν και τα πρώτα βαρελότα. Σε ορισμένες θέσεις όπως στα Αλώνια, στις Κα­στάνιενας , και στη διακλάδωση προς Αρνίθα ,οι νέοι άναβαν φωτιές και έκαιγαν λάστιχα ή ξύλα.

Το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου ήταν ξεχωριστό. Χτυπούσαμε τα θρονιά. Ξυ­πνούσαμε πρωί για να πιάσουμε θρονί .Μόλις ο Παπάς έδινε το σύνθημα γινόταν

« χαλασμός Κυρίου». Ο Θόρυβος από το χτύπημα των θρονιών ακουγόταν σε πολύ μεγάλη απόσταση. Το Μεγάλο Σάββατο ήταν η ημέρα που όλο το χωριό μεταλάβαι­νε.

Μετά την εκκλησία οι νέοι του χωριού αναλάμβαναν να μαζέψουν ξύλα για τον «Καλαφουνό » και να φτιάξουν τον Ιούδα. ΄Ολοι μαζί γύριζαμε το χωριό ή πήγαιναμε έξω από το χωριό για να φέρουμε ξύλα. Τα στίβαζαμε έξω από την εκκλησία και φτιάχναμε τον Καλαφουνό. Ο Ιούδας κάθε χρόνο άλλαζε μορφή ανάλογα με τα πολι­τικά γεγονότα ή οτιδήποτε άλλο συνέβαινε. Γεμίζαμε με άχυρα το παντελόνι, το σα­κάκι , του φορούσαμε σκούφο και η μορφή του ταίριαζε με την περίπτωση. Θυμάμαι κάποια χρόνια η μορφή του να είναι ο « Κίσιγκερ» , ο Χάρτινκ κ.α. Τον κρεμούσαμε στο καμπαναριό ,του περνούσαμε στο λαιμό χρήματα και τον καίγαμε στη Δεύτερη Ανάσταση.

Ο ΛΑΖΑΡΟΣ

 

                                                                     

ΛΑΖΑΡΟΣ

Την παραμονή του Λαζάρου έκλειναν τα σχολεία λόγω των διακοπών του Πάσχα. Αρκετές μέρες πριν οι δάσκαλοι μας προετοίμαζαν για το Λάζαρο και τα εγκώμια.

Πόσες πρόβες γίνονταν δε θυμάμαι .Ειδικά για το Λάζαρο ο αγώνας ποιος θα ντυθεί Λάζαρος,ήταν μεγάλος. Για να ντυθείς Λάζαρος έπρεπε να έχεις πολλά προσόντα και πάνω από όλα καλή φωνή. ΄Οποιος ήθελε έπρεπε να ξέρει τα λόγια απόξω και να τρα­γουδήσει μπροστά σε όλους και οι δάσκαλοι αποφάσιζαν.

Ο Λάζαρος ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά, γιατί ήταν ντυμένος με στολή που έδινε η εκκλησία, φορούσε στο κεφάλι στεφάνι από λουλούδια , κρατούσε την εικόνα του Λαζάρου και φορούσε τις περισσότερες αρμαθιές από λουλούδια. Την παραμονή όλα τα παιδιά του σχολείου ξεχύνονταν στα χωράφια κρατώντας ένα καλάθι. Αφού γεμίζαμε το καλάθι ,πηγαίναμε σπίτι και φτιάχναμε όσες περισσότερες αρμαθιές μπορούσαμε.

Το πρωί μετά την εκκλησία όλα τα παιδιά με τις αρμαθιές τα λουλούδια περασμένες στο σώμα μας ,ο Λάζαρος ντυμένος πιο όμορφα από όλους ,μαζί και οι δάσκαλοι ξε­κινούσαμε να πούμε το Λάζαρο. Τα μεγαλύτερα παιδιά της ΄Εκτης κρατούσαν το κα­λάθι που μέσα βάζαμε τα αυγά που μας έδιναν οι νοικοκυρές.

Πηγαίναμε λοιπόν από σπίτι σε σπίτι όμορφα ,με τάξη και τραγουδούσαμε. Στην αρχή όλοι μαζί και όταν έφτανε η σειρά που ο Λάζαρος έπρεπε να πει τα λόγια του γονάτιζε κάτω από τις εικόνες του σπιτιού και έψαλλε. « Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους….»

Σας παραθέτουμε το Λάζαρο όπως τον τραγουδούσαμε τότε.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός

Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρο τον αδερφό της και γλυκύ τον καρδιακό της.

Τρεις ημέρες το θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει

Και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία.

Και εμπρός του γονυκλεί και τους πόδας του φιλεί.

Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου δε θα απέθνησκε ο αδελφός μου

Μα και τώρα εγώ πιστεύω και καλότατα ηξεύρω

Πως εσύ εάν θελήσεις και νεκρούς θα αναστήσεις.

Δεν επίστευε η Μαρία ,αγομένη στα μνημεία.

Και παρευθύς εδράμασι τον τάφο του εδείξασι.

Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον ΄Αδη φοβερίζει.

΄Αδη τάρταρε και χάρε Λάζαρο θα σου τον πάρω.

Και παρευθύς από τον ΄Αδη ως εξαίσιο σημάδι

Λάζαρος απελυτρώθη ανεστήθη και σηκώθη

Ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.

Δόξα τω Θεώ φωνάζει και το Λάζαρο ξετάζει.

Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον ΄Αδη που επήγες.

-Είδα φόβους ,είδα τρόμους ,είδα βάσανα και πόνους

Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδίας των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.

Και μεις του χρόνου θάρθουμε στα σπίτια σας χαρούμενοι

Για να σας ευχηθούμε και το Λάζαρο να πούμε.

Και του χρόνου

Μετά οι νοικοκυρές μας φίλευαν ,μας έδιναν αυγά και μας εύχονταν.

Αυτό γινόταν σε κάθε σπίτι. Στο τέλος τα καλάθια γέμιζαν αυγά που πήγαιναν για ιερό σκοπό. Οι δάσκαλοι τα έστελναν σε ιδρύματα στην πόλη της Ρόδου. Και νιώθα­με περήφανοι όταν μετά τις διακοπές ο δάσκαλος μας διάβαζε το ευχαριστήριο γράμ­μα αυτών που τα έπαιρναν.

.

Η