ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΝΗΣ (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

 

                                                               

ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΝΗΣ (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ)

ΜΕΡΟΣ 3ο

Από τον φίλο και φιλόλογο Αλέξανδρο Κατσαρά πήρα μήνυμα ότι στο έντυπο Νέος κόσμος ,που ασχολείται με τους Έλληνες του εξωτερικού ,υπάρχει συνέντευξη του συγχωριανού μας Μιχαήλ Μάνη , που αναφέρεται στη ζωή στο χωριό και στην Αυστραλία.

Εμείς όπως πάντα που παρουσιάζουμε ότι συμβαίνει στους μετανάστες μας ,θα σας παρουσιάσουμε αυτήν τη συνέντευξη , σε 4 δημοσιεύσεις .

1) Εισαγωγή

2) Η ζωή στην Ελλάδα

3) Φεύγοντας από το χωριό

4) Ελλιμενισμός στο Περθ Αυστραλία

Φεύγοντας από το χωριό

Το 1948, μετά το τέλος του πολέμου και δέκα χρόνια μετά την αποχώρηση του πατέρα τους, ήρθε η ώρα να τον ακολουθήσουν στην Αυστραλία.

Το πρόσωπό του έγινε σκοτεινό και τα μάτια του έλαμψαν. Το έκανε και το δικό μου. «Όλοι έκλαιγαν», λέει, «Όλοι οι συγγενείς». Είναι αστείο πώς μπορείς να ακούσεις τη θλίψη κάποιου στο λαιμό του. Πνίγεται αλλά συνεχίζει αποφασιστικά.

«Ήταν πολύ λυπηρό γιατί το βράδυ πριν φύγουμε, όλοι οι χωριανοί ήρθαν στο σπίτι για να μας αποχαιρετήσουν. Έκλαιγαν και τραγουδούσαν τραγούδια αναχώρησης γιατί ξέραμε ότι δεν θα ξαναδούμε πολλούς από αυτούς».

Έτσι, μαζί με τη μητέρα του και την αδερφή του, αποχαιρέτησε το χωριό που αποκαλούσαν σπίτι και τα αγαπημένα τους πρόσωπα — αυτό περιλάμβανε και τα δύο σετ παππούδων και γιαγιάδων, πολλά ξαδέρφια και φίλους.

«Πήγαμε από την Ελλάδα στην Αίγυπτο, στο Κάιρο. Στη συνέχεια, μας πήγαν σε ένα μικρό πλοίο 900 τόνων που έμοιαζε με γιοτ και μας είπαν ότι θα ήταν το σκάφος που θα μας πήγαινε στην Αυστραλία. Το είδαμε και ήταν τόσο μικρό που όλοι άρχισαν να κλαίνε και να σταυρώνονται. Κανείς δεν ήθελε να μπει σε αυτό το μικρό σκάφος. Όλοι φοβόντουσαν».

«Όταν έβρεχε και έβρεχε, η μια άκρη του σκάφους πήγαινε στο νερό και μετά δεν άργησε να βυθιστεί και η άλλη άκρη».

Όπως κάνουν οι περισσότεροι αυτής της γενιάς, η Δήμητρα βρήκε μια κουκκίδα φωτός μιλώντας για τις πιο σκοτεινές εποχές και φρόντισε να μην αφήσει έξω αυτή τη λεπτομέρεια:

«Ήταν ωραίο και ήρεμο στην αρχή. Ανεβαίναμε στο κατάστρωμα όπου κοιτούσαμε όσο πιο μακριά έφτανε η θάλασσα. Μπορούσαμε να δούμε τα ψάρια από το παράθυρο στις καμπίνες μας και τα δελφίνια που ακολουθούσαν δίπλα μας».