Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ -ΑΠΟΚΡΙΕΣ

 


                                                                 




Η λέξη Καρναβάλι, προέρχεται από τις λατινικές λέξεις «carrusnavalis», που σημαίνουν ναυτικό αμαξίδιο. Και αυτό γιατί στις πομπές που γίνονταν κατά τη διάρκεια των Ελευσίνιων μυστηρίων, για να μεταφερθεί το Ιερό Πέπλο της Αθηνάς στον Παρθενώνα, παρήλαυνε ένα μικρό πλοίο με ρόδες, στολισμένο με άνθη και καρπούς. Οι μεταμφιέσεις πρωτοεμφανίζονται το 200 π.Χ. στην Ασία. Αργότερα στο Βυζάντιο, στην Ευρώπη, όπου η αποκριά έπαιρνε πάνδημο χαραχτήρα. Η συνήθεια αυτή, από το 2ο αιώνα μ.Χ., βρήκε αντίθετη την εκκλησία που την έβλεπε ειδωλολατρική. Από τα κείμενα βλέπουμε ότι μεταμφιέζονταν άνδρες σε γυναίκες, γυναίκες σε άνδρες, φτωχοί σε πλούσιους, άλλοι σε ζώα και ενοχλούσαν τους περαστικούς. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του καρναβαλιού είναι το κέφι, η φαντασία, το παιχνίδι. Πολλές πόλεις είναι διάσημες για τις καρναβαλικές εκδηλώσεις. Ρίο ντε Τζανέιρο στη Βραζιλία, Βενετία, Μαϊάμι και στην Ελλάδα, το καρναβάλι της Πάτρας.                                Στον Μεσαναγρό έδωσαν στην αποκριά ένα ξεχωριστό νόημα. Οι μέρες αυτές ήταν ευκαιρία να ξεδώσουν από τον καθημερινό μόχθο. Συνήθως ντύνονταν τα Σαββατοκύριακα «Καμουζέλες». Το τελευταίο Σαββατοκύριακο πριν την Καθαρή Δευτέρα, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες φορούσαν κάτι διαφορετικό για να γίνονται αγνώριστοι. Δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα, αλλά είχαν τον τρόπο να αυτοσαρκάζονται και να προκαλούν γέλιο. Γύριζαν το χωριό παρέες-παρέες, κρατώντας κουδούνια, μπαστούνια, ξύλα και διασκέδαζαν τον κόσμο. Την τελευταία Κυριακή, οι οικογένειες μαζεύονταν σε ένα σπίτι και εκεί όλοι μαζί έτρωγαν, διασκέδαζαν μέχρι τις 12 η ώρα τα μεσάνυχτα και μετά συνέχιζαν με νηστίσιμα. Κάθε νοικοκυρά έφτιαχνε κάτι διαφορετικό και το τραπέζι ήταν ξεχωριστό. 149 Την Καθαρή Δευτέρα, ημέρα σωματικής και πνευματικής κάθαρσης, συνέχιζαν το γλέντι έξω από το χωριό και ιδιαίτερα στον Άγιο Θωμά. Σήμερα, κάποια έθιμα διατηρούνται.                                                           

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΡΟΔΟΥ( Από το βιβλίο μου -Το χωριό μας ο Μεσαναγρός της Ρόδου-)

 


                                                



Η ζωή κυλούσε μονότονα και μόνο στις γιορτές άλλαζε κάτι. Όλα γινόντουσαν με σεβασμό, μεράκι και αγάπη. Οι πιο παλιοί πάντα είχαν τον πρώτο λόγο. Οι ηλικιωμένοι απολάμβαναν το σεβασμό όλων και οι συγγενικοί δεσμοί ήταν πολύ σφικτοί. Από μικρούς μας μάθαιναν να σεβόμαστε όλα αυτά και να τηρούμε τα ήθη και έθιμα. Θυμάμαι ορισμένες στιγμές που είτε μας άρεσε είτε όχι, αυτό που έπρεπε να γίνει θα γινόταν. Τις μεγάλες γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα και της Παναγιάς, όλο το χωριό μεταλάβαινε. Έπρεπε, λοιπόν, πριν πάμε στην εκκλησία, να τηρηθεί η διαδικασία. Να πλυθούμε, να ντυθούμε με καθαρά ρούχα και μετά να πάρουμε την ευχή των γονιών μας και των νονών μας, φιλώντας το χέρι τους. Ξεκινώντας από τον πατέρα, τη μητέρα, παππού, γιαγιά και μετά τους νονούς. Ανάλογα πόσους είχες, έπρεπε να πας σπίτι τους πρωί πρωί να τους φιλήσεις το χέρι. Οι περισσότεροι κοιμόντουσαν και σε δεχόντουσαν ξαπλωμένοι. Τους φιλούσες το χέρι και η νοικοκυρά σε φίλευε με γλυκά και ο νονός με χρήματα. Περίμενες, λοιπόν, να δεις πόσα θα έπαιρνες. Μόλις έβγαινες από το σπίτι έβλεπες το ποσό και ανάλογη ήταν η αντίδρασή σου. Ακόμα και οι γονείς σου σε ρωτούσαν πόσα πήρες. Τώρα, όλο αυτό ήταν σεβασμός ή συμφέρον, λόγω των χρημάτων που περιμέναμε; Στο δρόμο πάντα καλημερίζαμε όποιους συναντούσαμε και όταν καθόμασταν έπρεπε να σηκωθούμε για να κάτσουν οι μεγαλύτεροι. Πιστέψτε με, όλα αυτά τα τηρώ μέχρι σήμερα. Κάναμε θελήματα στους μεγαλύτερους, βοηθούσαμε τις γιαγιάδες φέρνοντάς τους νερό από τη βρύση με τη στάμνα, τους ψωνίζαμε και σε αντάλλαγμα, τα βράδια μας έλεγαν τα καλύτερα παραμύθια που έχω ακούσει ποτέ. Κάποιοι που δεν τηρούσαν κάτι από το άγραφο δίκαιο, τους περίμενε η τιμωρία από τους γονείς τους αλλά πιο πολύ από το δάσκαλο. Στο φαγητό και εκεί υπήρχε τάξη. Όλη η οικογένεια καθισμένη γύρω από του «σουφρά», ένα ξύλινο, στρογγυλό, χαμηλό έπιπλο, περιμέναμε τη μητέρα να σερβίρει. Τα πράγματα ήταν απλά. Σε μια μεγάλη γαβάθα ήταν το φαγητό και σε μια άλλη η «σαλά», σαλάτα. Τρώγαμε όλοι μαζί από το ίδιο σκεύος και ο πιο γρήγορος όπως φαντάζεστε, έτρωγε το περισσότερο. Πριν ξεκινήσουμε, κάποιος έπρεπε να κάνει προσευχή, ο πατέρας να κόψει το ψωμί σταυρώνοντάς το τρεις φορές και μετά το έκοβε φέτες και η όλη ιεροτελεστία ξεκινούσε. Κανένας δε μιλούσε για να προλάβει φαγητό και πάντα κάποιος έμενε παραπονεμένος. Εκείνη η σαλά (σαλάτα) μου έχει μείνει αξέχαστη. Θέλεις η ντομάτα που εμείς την παράγαμε, το τυρί μας, το κρεμμύδι, το αγγούρι, όλα αγνά προϊόντα, την έκαναν πεντανόστιμη. Το ρεζουμέ της όλης κατάστασης, ήταν το ζουμί που έμενε στη γαβάθα. Βουτούσαμε το ψωμί και η νοστιμιά του δεν περιγράφεται. Τις γιορτές, όμως, καθίζαμε στο τραπέζι πιο επίσημα, πιο γιορτινά. 

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024

Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

 


                                                                




Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας


Οι γυναίκες όλων των χωρών γιορτάζουν σήμερα την ημέρα τους. Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε το 1910 από τη Διεθνή γυναικεία διάσκεψη της Κοπεγχάγης ,ύστερα από πρόταση της μεγάλης φεμινίστριας Κλάρας Τσέτκιν.

Η ημέρα αυτή συμβολίζει τους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους .Τα δικαιώματα αυτά ξεκίνησαν αγωνιστικά στις 8 Μαρτίου του 1837 στη Νέα Υόρκη που οι γυναίκες απήργησαν με αίτημα την ίση αμοιβή των δύο φύλων. Μόλις το 1952 με το νόμο 2159 οι γυναίκες στην Ελλάδα απέκτησαν το δικαίωμα « του εκλέγειν και εκλέγεσθαι» , με πρώτη Ελληνίδα Βουλευτή την Ελένη Σκούρα. Η πρώτη γυναίκα Υπουργός ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.

Στις 8 Μαρτίου λοιπόν γιορτάζουν οι Γυναίκες ,οι Μάνες, οι Σύζυγοι, οι Εργαζόμενες . Αυτές που χαρίζουν ζωή και ενέργεια.

Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε ύστερα από αγώνες των γυναικών και δεν είναι μια απλή μέρα.

Θυμίζει δυστυχώς ότι υπάρχουν ακόμη γυναίκες που δεν έχουν την ίδια τύχη με κάποιες άλλες , την ίδια δύναμη, τις ίδιες ευκαιρίες.

Θυμίζει ότι υπάρχουν ακόμη γυναίκες που οδηγούνται στο περιθώριο ,που ακόμη και η μητρότητα είναι εμπόδιο στην ανέλιξή τους.

Θυμίζει ότι υπάρχουν γυναίκες που ακόμη κακοποιούνται ,καταπιέζονται ,απολύονται μόνο και μόνο, γιατί είναι γυναίκες .

Θυμίζει… Θυμίζει… Θυμίζει…

Σήμερα το γυναικείο κίνημα έχει πετύχει πολλά σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο , αλλά ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.

Χρόνια Πολλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου.


Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024

Τσικνοπέμπτη

 


                                                                 


Τσικνοπέμπτη


Στο μέσο της κρεατινής εβδομάδας της Σαρακοστής ,βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη ,που καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος εν όψει της νηστείας της Σαρακοστής. Βασικό χαρακτηριστικό της γιορτής είναι το ψήσιμο, « τσίκνισμα» κρέατος στα κάρβουνα . Σύμφωνα με την παράδοση , όλοι , ακόμη και οι φτωχοί , πρέπει να ψήσουν κρέας με λίγο λίπος , ώστε η τσίκνα να γεμίσει την ατμόσφαιρα.

Οι αποκριές κρατούν 3 εβδομάδες .Η πρώτη λέγεται «προσφωνήσιμη» ,γιατί προσφωνούσαν , διαλαλούσαν στα χωριά τον ερχομό της αποκριάς. Η δεύτερη είναι η «κρεατινή» , επειδή έτρωγαν κρέας και η τρίτη η « τυρινή ή τυροφάγος», γιατί έτρωγαν γαλακτοκομικά προϊόντα.

Παλιά το γλέντι της ημέρας γινόταν στα σπίτια. Μαζεύονταν όλοι οι φίλοι και συγγενείς , έψηναν και γλεντούσαν. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν. Οι ταβέρνες έχουν την τιμητική τους. Πού να βρεις τραπέζι αν δεν έχεις κλείσει …

Καλή Τσικνοπέμπτη λοιπόν και σ΄αυτούς που θα βγουν και σ΄αυτούς που θα μείνουν σπίτια τους. Διασκεδάστε, χορέψτε, τηρήστε το έθιμο ,αλλά με μέτρο .

Καλά να περάσετε όλοι.




Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024

Ο ΜΑΡΤΗΣ Ο ΠΕΝΤΑΓΝΩΜΟΣ

 



                                                                       



Πήρε το όνομά του από το λατινικό όνομα του Θεού ¨Αρη (Mars). O Μάρτης είναι ο τρίτος μήνας κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο το έτος άρχιζε από το Μάρτιο και συνεπώς ήταν ο πρώτος μήνας.

Λόγω του ευμετάβλητου του καιρού, ο λαός με τις παροιμίες του τον ονομάζει « γδάρτη, παλουκοκάφτη , πεντάγνωμο, καρβουνιάρη ,διπρόσωπο».

Στην πρώτη του Μάρτη φορούν στο χέρι μια κόκκινη κλωστή ,για να μη μαυρίζουν. Είναι ο μήνας των χελιδονιών και ο πρώτος της ¨Ανοιξης. Η λαϊκή φαντασία αποδίδει την αστάθεια του καιρού στον άστατο χαραχτήρα του.

Σύμφωνα με την παράδοση ο Μάρτης έχει δύο γυναίκες .Μια όμορφη και μια άσχημη. Το βράδυ κοιμάται ανάμεσά τους. ¨Όταν γυρίζει από τη μεριά της όμορφης χαίρεται και κάνει ηλιόλουστες μέρες. ¨Όταν γυρίζει από τη μεριά της άσχημης ,τη βλέπει και από το κακό του ,χειμωνιάζει και βρέχει.

Τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου ή τις πρώτες του Απριλίου γίνονται μπόρες που τις λένε « της γριάς οι μπόρες». Σύμφωνα με την παράδοση ,έπειτα από ένα βαρύ χειμώνα , στο τέλος του Μάρτη μια γριά χαϊδεύοντας τα πρόβατά της μίλησε απαξιωτικά για το Μάρτη που έφευγε. Ο Μάρτης θύμωσε και παρακάλεσε τον Απρίλη να το δανείσει 3 ημέρες. Ο Μάρτης για να εκδικηθεί έκανε φοβερό κρύο . Η γριά κρύωνε , πλησίαζε τη φωτιά και στο τέλος κάηκε.

Αν και είναι ο πρώτος μήνας της ΄Ανοιξης , είναι από τους πιο κρύους μήνες του χρόνου. Θεωρείται όμως ο καταλληλότερος για το φύτεμα δέντρων




Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024

Η Σαντού , η Μαντού και Η Καππαροκέφαλη………

                                                                       





         Η Σαντού , η Μαντού και Η Καππαροκέφαλη………




Στο χωριό, τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι ήταν προληπτικοί, φοβόντουσαν τα στοι­χειά ,τις ανεράδες και κάθε τι που τους προκαλούσε δέος. Ακόμη και σήμερα ορι­σμένα πράγματα, σώζονται από γενιά σε γενιά .

Τα καλοκαίρια , όταν κόντευε ο θερισμός , οι χωριανοί έκλειναν τα σπίτια τους , έπαιρναν μαζί τους ότι χρειάζονταν ,γιατί κοιμόντουσαν τα βράδια στα χωράφια ,κάτω από το φως των αστεριών. Πόσες νύχτες δεν κοιμηθήκαμε στα χω­ράφια….΄Ολη η οικογένεια ,ακόμη και τα μωρά. ΄Εξω μαγειρεύανε ,τρώγανε και έξω για πολλές μέρες ήταν το σπιτικό τους.

Όταν πλησίαζε το βράδυ ,οι γονείς καθάριζαν ένα μέρος ,έβαζαν από κάτω απο­κάλαμη ,έστρωναν τις στρωσιές και γύρω γύρω έβαζαν δεμάτια από σιτάρι. Στο χώρο αυτό κοιμόταν όλη η οικογένεια. Πριν κοιμηθούνε επαναλάμβαναν κάποια πράγματα ακαταλαβίστικα για μας τους μικρούς. ΄Ηταν κάποια λόγια που πίστευαν ότι αν τα έλεγαν, προφύλασσαν την οικογένειά τους από τα συρμούμενα (φίδια ,οχιές, σκορπιούς, αράχνες) και τα κακά της νύχτας ( ανεράδες ,λαϊκά,).

Τα λόγια που έλεγαν ήταν.

«΄ Αϊ –Γιώργη ,δίσανδρε και τρίσανδρε ,δέσε και χαλίνωσε τα συρμούμενα της γης .

Τον όφιο και την όχεντρα, το σκορπιό και τη σκολόπετρα ,τα φοβερά της νύχτας ,τη Σαντού ,τη Μαντού και την Καπαροκέφαλη ,μέχρι να βγει ο ήλιος ,πέντε πενταρόξυ­λα και δεκαοχτώ καλάμια.».

Έτσι πίστευαν ότι ξόρκιζαν τα πάντα και κοιμόντουσαν ήσυχοι. ΄Ελα όμως που κα­μιά φορά ,ιδίως οι σκορπιοί ,που βρισκόντουσαν παντού ,τους τσιμπούσαν ,τότε τα λόγια ή δεν τα είπαν καλά ή κάτι ξέχασαν.

Αξέχαστα χρόνια, αξέχαστες εποχές….


Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2024

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ( Από το Βιβλίο μου " Το χωριό μας ο Μεσαναγρός της Ρόδου")

 

                                                                        


                                             ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

Κατόπιν ανασκαφών, που έγιναν κατά διαφόρους εποχάς, υπό των εντοπίων, ήλθον εις φως διάφορα αξιόλογα αντικείμενα. Εις την τοποθεσίαν Κατταϊνός ευρέθησαν Κούζοι, αμφορείς και διάφορα αγγεία εντός των οποίων περιείχετο τέφρα νεκρών. Πάντα τα αγγεία ευρέθησαν εντός τάφων κεκαλυμμένων δια μαρμάρων. Εις τον Άγιο Θωμά ευρέθησαν σε τάφο φύλλα μυρσίνης χρυσά και ένα δισκοπότηρο. Εις τον Περενό, Χατζήαινα, ηνοίχθησαν τάφοι δίκην θόλου, εντός των οποίων ευρέθησαν πολλά δακτυλίδια εκ χρυσού. Προσέτι δε και ορειχάλκινον άγαλμα, παριστάνον τον ήρωα Ηρακλή φέροντα στον ώμο τη λεοντή και τον Ευρυσθέα κείμενον εντός πίθου. Το άγαλμα τούτο όπως ήτο επί δίσκου, επωλήθη το έτος 1912 σε Ιταλούς. Επίσης, ευρέθη ζυγός χρησιμοποιούμενος υπό των αρχαίων προς στάθμιση χρυσού. Εις το τοπώνυμιο Ρότσενος ευρέθησαν εντός τάφων, λήκυθοι, αμφορείς και διάφορα αγγεία. Εις το Κοράκι λήκυθοι, αμφορείς, αγγεία και κομβύον εκ χρυσού. Εις τα Λουριά λήκυθοι, αμφορείς και αγγεία περιέχοντα τέφραν. Εις τον Λάκκο, λήκυθοι, αμφορείς, αγγεία, κομβία και διάφορα αντικείμενα εκ χρυσού. Εις την ΄Εριντο λήκυθοι, αμφορείς και αγγεία με τέφρα. Εις τους Μύλους ευρέθησαν κόκκοι εκ χρυσού. Τους κόκκους αυτούς ευρίσκουσι ποιμένες και τώρα ακόμη κατά τη χειμερινή περίοδον, ιδίως μετά τη βροχή». Απόσπασμα 2 «Νοτιοδυτικά της νήσου Ρόδου και σε απόσταση 83 χλμ. από την πρωτεύουσα, στο μέσον ερήμων εκτάσεων και σε υψόμετρο 300μ. περίπου, βρίσκεται το 30 χωριό Μεσαναγρός, το οποίο διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτο το μεσαιωνικό χαραχτήρα του. Ο οικισμός έχει κτιστεί στη θέση παλαιοτέρου, όπως φαίνεται από τα διάφορα λείψανα οικοδομημάτων, τα οποία διακρίνονται μέσα και έξω από αυτόν και όπως μαρτυρείται από φιλολογικές πηγές. Μέσα στον οικισμό βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που χτίστηκε στη θέση δύο παλαιοτέρων ναών. Δυτικά του χωριού βρίσκεται χαμηλός λόφος, πάνω στον οποίο διακρίνονται λείψανα παλαιών οικοδομημάτων και άφθονα πήλινα όστρακα. Βόρεια του Μεσαναγρού και σε απόσταση 1 χλμ. περίπου, αποκαλύφθησαν πρόσφατα λείψανα παλαιού οικοδομήματος, με επιμελημένη τοιχοποιία και δάπεδο από χοχλάκι, το οποίο έχει στερεωθεί σε ισχυρό υπόστρωμα από υδραυλικό κονίαμα (κορασάνι). ΒΔ του χωριού και σε απόσταση 4 χλμ. περίπου, στη θέση Παληοεκκλησιά ή Αγία Βαρβάρα, επισημάνθηκε πρόσφατα και ερευνήθηκε, μεγάλο παλαιοχριστιανικό συγκρότημα. Νότια του Μεσαναγρού και σε απόσταση 2 χλμ. περίπου από αυτόν, βρίσκεται το ναΰδριο του Αγίου Γεωργίου. Πρόκειται για μονόχωρο κτίσμα, που καλύπτεται με κτιστή καμάρα. Κατά την ανέγερσή του έχουν χρησιμοποιηθεί μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη ως οικοδομικό υλικό. Συνάγεται ότι ο ναός κτίστηκε στη θέση παλαιοτέρου, πιθανώς παλαιοχριστιανικής βασιλικής. ΝΑ του οικισμού και σε απόσταση 4 χλμ., βρίσκεται το ναΰδριο του Αγίου Θωμά. Πρόκειται για μικρών διαστάσεων κτίσμα, με εξέχον εγκάρσιο κλίτος και καλύπτεται με κτιστή καμάρα και κεραμίδια. Από την ύπαρξη των θεμελίων τριών αψίδων ανατολικά της αψίδος του ναού και πολλών αρχιτεκτονικών μελών, συνάγεται ότι ο ναός αυτός κτίστηκε στη θέση παλαιοτέρων ναών, από τους οποίους ο αρχαιότερος ανήκε στον τύπο της παλαιοχριστιανικής βασιλικής και έφερε στην ανατολική πλευρά μια αψίδα εσωτερικώς ημικυκλική .

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024

ΟΡΙΣΤΗΚΕ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΟΡΙΣΤΗΚΕ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ Νέα Εκκλησιαστική Επιτροπή ορίστηκε στον Ταξιάρχη Μεσαναγρού. Τα μέλη που την απαρτίζουν είναι τα παρακάτω. 1) Καραγιαννης Παναγιώτης 2) Ξίπας Μιχαήλ 3) Καραγιάννη Τσαμπίκα 4) Πιζήμολα Καθολική Αναπληρωματικοί 1) Καρβούνης Δημήτριος 2) Τριντή Τσαμπίκα 3) Θαρρενός Κώστας 4) Καραγιαννης Τσαμπίκος Σας ευχόμαστε Καλή Επιτυχία!!!!

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ( ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ,"ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ Ο ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ")

Στο Ν.Δ. Τμήμα του νησιού της Ρόδου, σε απόσταση 83 χλμ. και σε υψόμετρο 300 μ., βρίσκεται το χωριό Μεσαναγρός. Το όνομά του προέρχεται εκ του ετυμολογικού Αγρός – Καταγρός – Μέσα Αναγρός – Μεσαναγρός. Οι πρώτοι οικιστές του χωριού υπήρξαν οι βασιλείς της περιοχής Πάγκουλος, Αλέξανδρος και Άσσαλος και εχρησίμευε ως θερινή διαμονή. Αργότερα εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι των γύρω οικισμών Κιάουλα, Εβγάλες και άλλων που καταστράφηκαν από επιδρομές και λεηλασίες. Ιδρύθηκε σε προχριστιανικούς χρόνους. Είναι χωριό ιστορικό, προνομιούχο. Απόδειξη ότι μόνο αυτό διασώθηκε από επιδρομές, ενώ τα γύρω χωριά είναι σωρός από ερείπια. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο λόφους και βουνά. Από τα πολλά δάση που υπήρχαν, κλαδιά, έμεινε το παρατσούκλι «Κλαδίτες». Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη «Το Γεννάδι της Ρόδου», ο Δήμος Λίνδου μετά το 326 π.Χ. αποτελείτο από 12 Δήμους χωρισμένους σε τρεις ομάδες. ΟΜΑΔΑ Α΄- Αργείοι, Πάγιοι, Λινδοπολίται, Βουλίδαι ΟΜΑΔΑ Β΄- Κλάσιοι, Νεττίδαι, Λαδάρμιοι, Καμύνδιοι ΟΜΑΔΑ Γ΄- Πεδιείς, Βράσιοι, Κάτταβοι, Δρυίται Στην Ομάδα Γ΄(Δρυίται) βρισκόταν το χωριό Μεσαναγρός. Γύρω από το χωριό υπάρχουν πολλά χαλάσματα (κατελείματα-κατελύματα) που μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμών. Επίσης, πολλά μοναστήρια κτίστηκαν πάνω στα ερείπια αρχαίων ναών, όπως π.χ. ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Γεώργι- 26 ος, ο Άγιος Θωμάς και η Μονή Σκιάδι που κτίστηκε στα ερείπια του ναού της Θεάς Αρτέμιδος. Στην περιοχή του Μεσαναγρού υπάρχουν σπήλαια και σε ανασκαφές που έγιναν βρέθηκαν διάφορα αντικείμενα που μαρτυρούν την τέχνη και τον πολιτισμό των κατοίκων. Μέσα στον οικισμό βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που κτίστηκε στη θέση δύο παλαιότερων ναών και χρονολογείται τον 13ο αιώνα. Πολιούχος του χωριού είναι ο Ταξιάρχης Μιχαήλ που γιορτάζεται στις 8 του Νοέμβρη. Είναι το χωριό που έχει τα περισσότερα μοναστήρια και εκκλησιές στο νησί. Στον Μεσαναγρό βρίσκεται και η Μονή Σκιάδι που γιορτάζει στις 8 του Σεπτέμβρη. Στις Εβγάλες, μια περιοχή που απέχει 4 χλμ. από το χωριό, υπήρχε παλιό μεσαιωνικό χωριό. Ολόκληρη η περιοχή είναι διάσπαρτη από πέτρες, κατελείματα (κατελύματα), που προέρχονται από την καταστροφή του οικισμού. Πολλές πέτρες έπαιρναν οι κάτοικοι αργότερα, όταν ήθελαν να κτίσουν τα σπίτια τους στο χωριό. Κατελείματα υπάρχουν γύρω από το χωριό, στα Λουριά, Έριντο, Περενά και πολλοί τάφοι. Δυστυχώς, πολλοί τάφοι έχουν συληθεί από ανθρώπους που έψαχναν για χρυσό. Από τα παλιά χρόνια, στον Μεσαναγρό οι κάτοικοι συμμετείχαν στα κοινά και πρόσφεραν για κοινωφελή έργα. Οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται σε 25. Ο αριθμός αυτός αυξάνει τους χειμερινούς μήνες και τα Σαββατοκύριακα. Αρκετοί κάτοικοι ζουν στην πόλη της Ρόδου, στην Αυστραλία και στην Αμερική. Οι κάτοικοι είναι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Το Δημοτικό Σχολείο έκλεισε, όπως συμβαίνει και στα γύρω χωριά. Σήμερα, οι γύρω λόφοι είναι καταπράσινοι από θάμνους, όπως χινοπόδια, θυμάρι, ρίγανη, κουμαριές, σχίνα και λίγα δάση, γιατί κάηκαν τα τελευταία χρόνια. Το ψηλότερο βουνό είναι το Σκιάδι και γύρω από το χωριό είναι ο Κουφός, ο Χιονιάς, η Καυκάλα και τα Χρουσόνια. Υπάρχουν μερικές πεδιάδες που οι εργατικοί κάτοικοι τις καλλιεργούν και παράγουν διάφορα προϊόντα. Ο Κάμπος, ανάμεσα στην Κατταβιά και στην Απολακκιά, είναι πολύ εύφορος και παράγει τα πιο νόστιμα καρπούζια και πεπόνια του νησιού. Άλλες πεδιάδες είναι η Έριντος και ο Σταυρής. Στην περιοχή Εβγάλες βρίσκονται οι ελαιώνες του χωριού. Σήμερα, καλλιεργούνται περίπου 5.000 στρέμματα. Το χωριό έχει δύο Συλλόγους. Τον Πολιτιστικό και τον Αθλητικό. Τα σπίτια είναι ισόγεια. Οι στέγες αποτελούνται από ξύλινη οροφή και ένα στρώμα αργίλου, πατελιάς. Τα περισσότερα σπίτια έχουν καμάρα και αρκετά μεσιά. Τα σπίτια είναι κολλημένα, οι δρόμοι στενοί και ασπρίζονται με ασβέστη. Το χωριό κράτησε τη φυσιογνωμία του και παρέμεινε πραγματικό «χωριό». Σήμερα το χωριό προσπαθεί να επιζήσει, να νικήσει το χρόνο. Από το 1950 και μετά, αρκετοί κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό για οικονομικούς λόγους. Το πρώτο κύμα μεταναστών έφυγε προς Αυστραλία και Αμερική. Μπορούμε να πούμε ότι στην Αυστραλία ιδίως, μόνο οι Μεσαναγρενοί είναι ένα ολόκληρο χωριό, με πάνω από 500 κατοίκους. Η δεύτερη μεγάλη φυγή έγινε προς την πόλη της Ρόδου. Οι λόγοι είναι δύο. Εκπαιδευτικοί και Οικονομικοί-Τουριστικοί. Από το 1960 και μετά, πολλά παιδιά ήθελαν να συνεχίσουν τη μόρφωσή τους στο Γυμνάσιο. Την εποχή εκείνη το κοντινότερο Γυμνάσιο ήταν του Γενναδίου. Για ακατανόητους λόγους ή λόγους σκοπιμότητας, το Γυμνάσιο έκλεισε και όσα παιδιά ήθελαν να συνεχίσουν έπρεπε να πάνε στον Αρχάγγελο ή στη Ρόδο. Έτσι ένα δωδεκάχρονο παιδί έφευγε μόνο του από το χωριό για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο της Ρόδου. Είχα την τύχη να είμαι το πρώτο παιδί που φοίτησε την εποχή εκείνη. Πηγαίναμε οικότροφοι σε σπίτια γνωστών στην πόλη. Τα πράγματα δυσκόλευαν, όταν και το δεύτερο παιδί ήθελαν να πάει στο Γυμνάσιο. Τότε έφευγε και η μητέρα από το χωριό, πήγαινε στην πόλη, για να είναι μαζί με τα παιδιά. Ο πατέρας έμενε μόνος στο χωριό και η οικογένεια χωριζόταν. Την ίδια εποχή άρχισε να αναπτύσσεται και ο Τουρισμός στην πόλη της Ρόδου και χρειάζονταν εργατικά χέρια. Αρκετοί λοιπόν γονείς, ολόκληρες οικογένειες, έφευγαν από το χωριό και ερχόντουσαν στην πόλη. Έτσι, σιγά σιγά, το χωριό άδειασε, οι κάτοικοι έμειναν λίγοι και μόνο τον Χειμώνα και τις γιορτές γεμίζει το χωριό. Παλιότερα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, σε συνεργασία με το Δήμο Νότιας Ρόδου, διοργάνωναν εκδηλώσεις, τόσο στο χωριό όσο και στην πόλη της Ρόδου. Ήδη ένα όνειρο των Μεσαναγρενών, χάρη στον Υπουργό κ. Αριστοτέλη Παυλίδη και το Δήμαρχο Νότιας Ρόδου, τον κ. Μανόλη Σαββή, έγινε πραγματικότητα. Στην είσοδο του χωριού κτίστηκε το Μουσείο της Νότιας Ρόδου, που δίνει ζωή στο χωριό. Ήδη το κτήριο έχει τελειώσει, όλες οι υποδομές εσωτερικά είναι έτοιμες και θα γίνειη τοποθέτηση των εκθεμάτων.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2024

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΚΙΑΔΕΝΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΚΙΑΔΕΝΗ Πρωί πρωί ξεκινήσαμε απο τον Μεσαναγρό για να εκκλησιαστούμε στην Παναγιά Σκιαδενή. Η εκκλησία άρχιζε στις 8. 7,30 ήμασταν εκεί. Παρακολουθήσαμε όλο το τελετουργικό ,που αποπνέει μια ηρεμία ,σεβασμό και κατάνυξη. Υπήρχε αρκετός κόσμος από τα γύρω χωριά . Ο Παπα-Ζαχαρίας ,ένας σεβάσμιος κληρικός ,με την παρουσία του σε εμπνέει και σε κάνει να παρακολουθείς τη Θεία Λειτουργία με καλή διάθεση και δέος. Στο τέλος μίλησε για το Ευαγγέλιο της ημέρας, με λόγο απλό ,ήρεμο και κατανοητό. Νάσαι καλά Πάτερ Ζαχαρία και να συνεχίσεις το Θεάρεστο έργο σου !!!