Οι πηγές μακροζωίας των παλιών Μεσαναγρενών
Κάθε φορά που πηγαίνω στο χωριό και συναντώ τους παλιούς Μεσαναγρενούς, που ο Μ.Ο. ηλικίας είναι πάνω από 90 χρόνια, θαυμάζω το σφρίγος τους, την υγεία τους και το ότι ασχολούνται ακόμη με τα χωράφια τους και τους κήπους τους και εύχομαι, ο Θεός να τους έχει πάντα καλά. Σήμερα όλοι αυτοί που είναι μεγάλοι σε ηλικία, μια γιαγιά μάλιστα έχει ξεπεράσει τα 100 χρόνια, έχουν διαύγεια μυαλού και συμμετέχουν σε ό,τι συμβαίνει στο χωριό. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που τους κρατά ζωντανούς και πάνω από όλα υγιείς. Μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι παράγοντες είναι τρεις. 1- Το κλίμα του χωριού 2- Η σκληρή ζωή 3- Η διατροφή Το κλίμα του Μεσαναγρού είναι από τα καλύτερα στο νησί. Δεν το λένε μόνο οι ντόπιοι αλλά και οι ξένοι επισκέπτες. Δεν υπάρχει εκείνη η υγρασία που σου τρυπά τα κόκαλα και η ζέστη του καλοκαιριού που σε καταβάλλει. Δεν μπορείς το καλοκαίρι, ακόμα και την πιο ζεστή μέρα, το βραδάκι, να μη φορέσεις κάτι. Ξαναγεννιέμαι όταν πηγαίνω στο χωριό. Θέλεις τα βουνά, θέλεις ο πουνέντης, θέλεις το υψόμετρο, όλα αυτά σε ξανανιώνουν. Η ζωή των Μεσαναγρενών ήταν σκληρή. Ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Έπρεπε όλη την ημέρα να είναι στο πόδι. Το πρωί στη βοσκή των ζώων και το απόγευμα στο χωράφι. Οι περισσότεροι ήταν λεπτοί, ευκίνητοι και δυνατοί. Από μικρά παιδιά συνηθίζαμε να ζούμε έτσι. Σχολείο το πρωί, στα κατσίκια και στα χωράφια το απόγευμα. Πάρα πολλοί δεν είχαν πάει σε γιατρό. Δεν είχαν πάρει ποτέ φάρμακα. Γιατροί ήταν οι ίδιοι και αντιμετώπιζαν τις αρρώστιες με βότανα. Πόσες και πόσες γυναίκες δε γέννησαν τα παιδιά τους στα χωράφια, την ώρα του θέρους και μετά συνέχιζαν τη δουλειά βάζοντας το μωρό στη νάκα... . Χωριάτικο ψωμί Η διατροφή έπαιξε ίσως το σημαντικότερο ρόλο. Λίγο φαγητό, όχι πολύ κρέας, προϊόντα αγνά και όλα δικά τους. Βλέπετε δεν υπήρχαν ψυγεία για να βάλουν το κρέας ή τα μεγάλα μαγαζιά για να προμηθεύονται όλα αυτά τα αγαθά που υπάρχουν σήμερα. Υπήρχε το «φανάρι» που εκεί τοποθετούσαν το τυρί, το κρέας, το φαγητό που έμενε και μόνο για λίγες ημέρες. Το σφάξιμο του χοίρου ήταν μεγάλο γεγονός, γιατί πάστωναν το κρέας και με αυτό ξεγελούσαν την επιθυμία τους για να νοστιμίζουν τα φαγητά. Αν και ήταν κτηνοτρόφοι, έσφαζαν ζώα μόνο τις μεγάλες γιορτές, Χριστούγεννα, Πάσχα, Παναγιάς ή σε κάποιο σπουδαίο γεγονός. Γλυκά έτρωγαν μόνο τις μεγάλες γιορτές και στις ονομαστικές γιορτές. Σήμερα όλα αυτά άλλαξαν. Η καθιστική ζωή, τα ψυγεία, η ανεξέλεγκτη αγορά προϊόντων, η ανθυγιεινή και μη φυσιολογική ζωή, μας κάνουν να βλέπουμε όλα αυτά απόμακρα και απλησίαστα. Στο χέρι μας είναι να τα αλλάξουμε. Μπορούμε.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
