Ο ΤΕΛΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

                                                                          

Μια ανθρώπινη φιγούρα ,συμπαθητική και χρήσιμη ,έχει παραμείνει στη μνήμη μου ο Τελάλης του χωριού. ΄Ηταν ένας άνθρωπος ,που συνήθως εργαζόταν για την Κοινότητα και ήταν αυτός που ειδοποιούσε τους χωριανούς ,για ότι συνέβαινε στο χωριό ή αν έπρεπε να πληροφορηθούν οι κάτοικοι για υποχρεώσεις τους στο κράτος ή στην Κοινότητα.

Πολλές φορές κρατούσε χαρτιά ,ειδοποιητήρια και τα παρέδιδε στους κατοίκους. ΄Αλλοτε πήγαινε από σπίτι σε σπίτι να ειδοποιήσει για συνεδριάσεις ή για διάφορα γεγονότα. Πολλές φορές τοιχοκολλούσε διάφορα χαρτιά που έπρεπε να πληροφορήσουν κάτι τους χωριανούς.

Η πιο γραφική στιγμή όμως για μας τους μικρούς ήταν, όταν ο Τελάλης ,διαλαλούσε στους δρόμους του χωριού. Τον παίρναμε από πίσω και πολλές φορές το μιμούμαστε καθώς φώναζε και αυτό τον εξαγρίωνε. Όταν λοιπόν ήθελε να πληροφορήσει τους κατοίκους ,γυρνούσε τα σοκάκια του χωριού και φωνάζοντας δυνατά με την στεντόρεια φωνή του ,πληροφορούσε τους κατοίκους. Ακόμα ντιδονεί στα αυτιά μου η φωνή του « Κύριοι ,ακούσατε καλά. ..΄Ηρθε ο Ταξιλάρης για να μαζέψει τους φόρους. Θα βρίσκεται στο Καφενείο του Διάκου και όσοι χρωστάτε, τρέξετε να πληρώσετε». Πολλές φορές κάποιοι δεν άκουαν καλά ,αλλά από στόμα σε στόμα ,διαδιδόταν το νέο και όλοι έτρεχαν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Τελάλη θυμόμαστε τον Μανόλη Μπίλλη ,τα τελευταία χρόνια.

Κάποια στιγμή ο Τελάλης σταμάτησε να διαλαλεί , γιατί η πρόοδος έφερε και στο χωριό τα μεγάφωνα. ΄Ετσι ο Γραμματέας ανακοίνωνε ότι ήθελε μέσω των μεγαφώνων και ο Τελάλης έπαψε να υπάρχει.

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ BLOG MAΣ

 

                                                               

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ BLOG μας τον τελευταίο μήνα

Σουηδία	2.592
Ελλάδα	1.498
Ηνωμένες Πολιτείες	131
Αυστραλία	85
Ινδονησία	77
Γερμανία	51
Βιετνάμ	43
Κύπρος	19
Γαλλία	13
Άλλο	34

Όπως φαίνεται από τον πίνακα οι Σουηδοί τους τελευταίους μήνες μας προτιμούν ,ακολουθούν οι Έλληνες ,Αμερικανοί ,Αυστραλοί και πολλοί άλλοι.

Σας ευχαριστούμε !!!!

ΟΙ ΚΥΝΗΓΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                             

Το χωριό είναι ορεινό ,με πολλά βουνά , έχει όμως και αρκετές πεδιάδες. Η περιοχή έχει πολλά ελάφια, λαγούς ,πέρδικες ,περαστικές μπεκάτσες και αρκετά είδη πουλιών. Την εποχή εκείνη τα άγρια ζώα συνέβαλλαν στη διατροφή των χωρικών. Σε άλλη καταγραφή μας , γράψαμε με ποια μέσα οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ,έπιαναν τα άγρια ζώα.

Από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν τα ντουφέκια ,τα πράγματα άλλαξαν και υποχρεωτικά ακολούθησαν την εξέλιξη. Οι πρώτες ντουφεκιές έσπασαν τη γαλήνη της περιοχής και δημιούργησαν νέα δεδομένα. Αρκετοί κάτοικοι αγόρασαν όπλα ,πήραν σκυλιά ,πολεμοφόδια , βούρια και όταν « άνοιξε το κυνήγι» επιδόθηκαν στο σπορ.

Και όπως λέει ο λαός , οι μεγαλύτεροι « ψεύτες» είναι οι κυνηγοί και οι ψαράδες». Πάντα μεγαλοποιούν τα γεγονότα και πάντα έχουν επιτυχίες. Αλλά κακά τα ψέματα « του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο 5 φορές είναι αδειανό και μια φορά γεμάτο»

Πρωί πρωί ,λοιπόν ,έβαζαν τη στολή ,ζωνόντουσαν τις σφαίρες ,έριχναν τη βούρια στην πλάτη και ξεκινούσαν. ΄Αλλοι κοιμόντουσαν έξω ,για να προλάβουν. Όσοι είχαν καλά κυνηγετικά σκυλιά ,αλλά ήξεραν και να « κανεύουν» ,σημαδεύουν καλά , πάντα κάτι πετύχαιναν . Υπήρχε ανταγωνισμός και το βράδυ στα καφενεία του χωριού, γινόταν ο απολογισμός. Τόσες πέρδικες ,λαγούς ,έφερε ό ένας και πόσες ο άλλος. Γινόντουσαν και πειράγματα ,όπως γίνεται πάντα στα μικρά χωριά .Κάποιοι δεν τολμούσαν να πάνε στα καφενεία ,για να αποφύγουν την καζούρα.

Μικροί εμείς ,παρακολουθούσαμε τα λεγόμενα και τις σχετικές ιστορίες ,που ήταν γαργαλιστικές και διασκεδαστικές

Κάποτε ένας κυνηγός ,που δεν είχε σκυλί, πήγε για κυνήγι . ΄Εριχνε πέτρες στα κλαδιά για να βγάλει πέρδικες ή λαγούς . Ξαφνικά πίσω από μια αγριοκερασιά ,τα κλαδιά κουνιόντουσαν και νομίζοντας ότι είναι κάποιο θήραμα , πυροβόλησε. ΄Ετρεξε γρήγορα για να δει τι σκότωσε και όταν έφτασε , αλίμονο ….το θήραμα ήταν ένας γάιδαρος. Είδε και έπαθε να ξεμπλέξει και ο γάιδαρος πληρώθηκε ,χρυσός.

Κάποιοι άλλοι κυνηγοί ανήκαν στην κατηγορία του κιουμέ . Ο κιουμές είναι η ενέδρα και εθεωρείτο υποτιμητικό να κυνηγά κανείς έτσι. Συνήθως ,έστηναν καρτέρι στα νερά ,που πηγαίνουν οι πέρδικες και οι λαγοί να πιουν το νεράκι του Θεού. Εντόπιζαν το μέρος, πήγαιναν από βραδύς , έφτιαχναν τον κιουμέ , κόβοντας κλαδιά και τοποθετώντας τα με τέτοιο τρόπο ,για να μην φαίνονται. Ερχόντουσαν τα ζώα να πιουν και πυροβολούσαν από μικρή απόσταση και συνήθως σκότωναν περισσότερα ζώα , από ότι οι άλλοι. ΄Επρεπε να ξέρουν την ώρα που θα έρθουν τα ζώα ή περίμεναν αρκετές ώρες και η υπομονή πρέπει να ήταν μεγάλη.

Κάποτε δυο φίλοι έστησαν τον κιουμέ , ο ένας μόνο είχε όπλο και ο άλλος ήταν βοηθός . Πήραν διαφορετικές θέσεις και περίμεναν τις πέρδικες .Μεσημέρι ,μεγάλη ζέστη και οι πέρδικες ήρθαν . Κακάριζαν κιόλας , σαν να τους έλεγαν ερχόμαστε. Αυτός που δεν είχε το όπλο περίμενε να ακούσει το μπαμ ,αλλά πού….Οι πέρδικες ήρθαν ,ήπιαν το νεράκι και έφυγαν . Σηκώθηκε ο άοπλος και πήγε να δει τι έγινε. Βρήκε τον κυνηγό ξαπλωμένο , να κοιμάται…..

΄Όταν βράδιαζε στα καφενεία όλοι περίμεναν να περάσουν οι κυνηγοί, για να δουν τι έκανε ο καθένας και να αρχίσουν τα πειράγματα. Αυτός που απέτυχε ,πολλές φορές δεν περνούσε από τα καφενεία ,αλλά από άλλους δρόμους, σαν κυνηγημένος. Οι έχοντες επιτύχει, κρεμούσαν τις πέρδικες στη ζώνη, για να φαίνονται ,κάθιζαν στο καφενείο να πιουν καφέ , να διηγηθούν τα κατορθώματά τους και να τσιγκλίσουν τους άλλους.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΡΝΙΤΤΑΛΗΣ .Ο ΕΥΠΑΤΡΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                                               

       (  Στη φωτογραφία αριστερά ο Μιχάλης ,δεξιά η σύζυγός του και ντυμένος Άγιος Βασίλης ο εγγονός του Μιχάλης)

(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΟΔΙΑΚΗ- ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΟΝΔΡΟΣ4-17-8-21)

«Έφυγε» από τη ζωή ένας άνθρωπος που αγάπησε το χωριό του και που η δραστη­ριότητά του ήταν πολυσήμαντη και πολύπλευρη, γι’ αυτό και η πένθιμη καμπάνα της εκκλησίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μεσαναγρού υπογράμμιζε το βαρύ πένθος και τη βαθιά συγκίνηση.

Ο Μιχάλης Αρνίτταλης, παραδοσιακός κουρέας στην πόλη της Ρόδου, (άλλοτε στη συνοι­κία Αγίας Αναστασίας και άλλοτε στην οδό Καμείρου), η καρδιά και το μυαλό του βρισκόταν στο αγαπημένο του χωριό «Μεσαναγρός». Όπως είναι γνωστό, το χωριό αυτό είναι μικρό και ανήκει στη Νότια Ρόδου, με φιλόξενους κατοίκους.

Όταν πριν από πολλά χρόνια, ο τότε κοινοτάρχης Ιωάννης Αθανασάς μας πρότεινε να κα­ταγράψουμε την ιστορία και τον λαϊκό πολιτισμό του Μεσαναγρού, ο Μιχάλης Αρνίτταλης, πρόθυμος και ευγενέστατος μας έσωσε σημαντικές πληροφορίες και ακόμα μας υπέδειξε πρόσωπα που μπορούσαν να αναφερθούν στην πατριδογνωσία. Επίσης μας φιλοξένησε στο παραδοσιακό του σπίτι.

Με τη βοήθειά του αυτή συγκεντρώσαμε ένα πολύ πλούσιο υλικό, με ιστορικά και λαογρα­φικά στοιχεία. Μακάρι να υπήρχαν σε κάθε χωριό και σε κάθε νησί παρόμοιοι άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται τον τόπο τους, ο κόσμος θα ήταν αλλιώς. Όπως ο Τσαμπίκος Σηφόπουλος στα Αφάντου, όπως η Μαρίκα Μαρμαροκόπου στη Θολό, όπως ο Σάββας Φύλλης στα Μαριτσά, όπως τόσοι άλλοι…

Αυτό το υλικό, το πλουτίσαμε σιγά – σιγά με τα χρόνια και δημιουργήσαμε δώδεκα φα­κέλους με θέματα Μεσαναγρού. Ίσως κάποτε να γίνει βιβλίο, όπως εκείνος το ονειρευόταν για να μάθουν οι επόμενες γενιές τον πλούτο και τον θησαυρό του χωριού αυτού.

Τον Μιχάλη Αρνίτταλη, συναντήσαμε σε κάθε βήμα και σε κάθε θετική πρωτοβουλία του Μεσαναγρού. Στα εκκλησιαστικά της Παναγιάς Σκιαδενής και του Αγίου Θωμά, στα λαϊκά πανηγύρια, σε θέματα υποδομών του χωριού, σε θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος. Αναζητούσε για τον τόπο του την πρόοδο και την ευημερία.

Η γνωριμία του, αποτελούσε ένα πλεόνασμα ανθρωπιάς ενώ πάντα είχε ένα μειδίαμα στα χείλη καλοσύνης. Άτομο με ήθος και αξιοπρέπεια.
Ήξερε να συζητά, να ακούει τον συνομιλητή του και να εκφράζει τις προτάσεις του με πολι­τισμένο τρόπο.

Ο Μεσαναγρός «έχασε» ένα ξεχωριστό πατριώτη, γι’ αυτό και ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη και συγκίνηση και αβάσταχτο πόνο στην οικογένειά του. Ήταν καλός οικογενειάρχης καικαλόςεπαγγελματίας.
Τον αποχαιρετούμε με βαθιά θλίψη, κρατώντας ως παρακαταθήκη και ως κληρονομιά την αγάπη που έδειχνε στο χωριό του, στις αξίες της ιστορίας και του πολιτισμού.

Στη σύζυγό του Μαρία και στα παιδιά του Μανώλη – Ευαγγελία και Θανάση – Χρυσούλα, και στα εγγόνια του, να είναι καλά και να τον θυμούνται ως ένα ευπατρίδη, καλοσυνάτο και προοδευτικό.
Αιωνία η μνήμη του.

Την επιθυμία του Μιχάλη Αρνίτταλη να εκδοθεί βιβλίο για τον Μεσαναγρό , ο δάσκαλος Γιάννης Καραγιάννης την έκανε πραγματικότητα τον Δεκέμβρη του 2020 και αρκετά στοιχεία του Βιβλίου είναι και απόψεις του Μιχάλη.Το Βιβλίο φέρει τον τίτλο “ Το χωριό μας ,ο Μεσαναγρός της Ρόδου”

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                               

ΟΙ ΠΑΝΑΓΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

Ο Μεσαναγρός είναι το χωριό με τις περισσότερες εκκλησιές και μοναστήρια ,16 τον αριθμό. Μπορεί να θεωρηθεί ιερός τόπος ,τόπος βαθιά θρησκευόμενων ανθρώπων , που η αγάπη τους στα Θεία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρέπει να χαρακτηριστεί ιερός ,γιατί εκτός από τις 16 εκκλησιές και μοναστήρια ,γύρω από τον οικισμό υπάρχουν πολλές Παλαιοχριστιανικές βασιλικές . Χαρακτηριστικά ο Αρχαιολόγος Ιωάννης Βολανάκης αναφέρει. « Ο μεγάλος αριθμός των Παλαιοχριστιανικών μνημείων που έχει επισημανθεί στην περιοχή του Μεσαναγρού, υποδηλοί ότι ο οικισμός βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Σε έξι διαφορετικές θέσεις υπήρχαν δέκα συνολικά Παλαιοχριστιανικές βασιλικές» .

Αυτές είναι – 1) Της Αγίας Βαρβάρας

2. Αγίου Νικολάου

3. Τιμίου Σταυρού ή Αγίου Ιωάννου

4. Κοίμησης της Θεοτόκου( 3 Βασιλικές)

5. Πεντάθυρα

6. Στις Ζωπές

7. Αγίου Μηνά

8. Σωτήρα,Παλαιόκαστρο

9. Χιονιά

10. Πατέλες

Από τις 16 εκκλησιές , οι 3 είναι αφιερωμένες στη Παναγιά , στη Μεγαλόχαρη ,στη Μητέρα όλου του κόσμου, όπως λένε οι Μεσαναγρενοί . Είναι η Κοίμηση της Θεοτόκου , η Παναγιά Σκιαδενή και η Ζωοδόχος Πηγή ή Πλημμυριανή.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου ή Πανωεκκλησιά

Η Κοίμηση της Θεοτόκου ,Παλαιοχριστιανική εκκλησιά του 13^ου αιώνα , είναι κτισμένη σε ερείπια Παλαιοχριστιανικής του 5^ου αιώνα και στον ίδιο χώρο υπάρχει άλλη του 3^ου αιώνα. Ο γύρω χώρος υπήρξε και νεκροταφείο . Μετά από ανασκαφές που έγιναν ,η εκκλησία έχει συντηρηθεί και υπάρχουν και αρκετά ψηφιδωτά. Η αγάπη , η πίστη και ο σεβασμός στην Παναγιά ,είναι παροιμιώδης . Δεν υπάρχει στιγμή της ζωής των Μεσαναγρενών , που να μην αναφέρεται στην Παναγιά. Στις χαρές και στις λύπες ,στις αρρώστιες ,στον πόνο , στην προσμονή ,στην ελπίδα ,η λέξη που κυριαρχεί είναι « Παναγιά μου »

Λειτουργείται από 1 έως 23 Αυγούστου ,αλλά σε καθημερινή βάση είναι ανοιχτή για τους επισκέπτες. Στη χάρη της είναι κατάμεστη από κόσμο ,που δεν χωρεί μέσα στην εκκλησιά και καταλαμβάνει και την μικρή πλατεία του χωριού. Οι Μεσαναγρενοί της Ρόδου ,αλλά και πολλοί ξενιτεμένοι ,το δεκαπενθήμερο του Αυγούστου κατακλύζουν το χωριό ,για να προσκυνήσουν τη χάρη της. Η αρτοκλασία τόσο στον εσπερινό όσο και στη Θεία Λειτουργία ,γίνεται στη μικρή πλατεία που υπάρχει έξω από την εκκλησιά .Τα τελευταία χρόνια με την έλευση του Παπα- Αγαθάγγελου , την παραμονή της γιορτής ,ψάλλονται τα εγκώμια της Παναγίας και γίνεται περιφορά του Επιταφίου σε μέρος του χωριού.

Τα προηγούμενα χρόνια ο γιορτιάρης΅, δηλαδή ο νοικοκύρης που είχε το εικόνισμα της Παναγιάς σπίτι του και η οικογένειά του γιόρταζε αυτή τη γιορτή , ανήμερα έκανε τραπέζι μετά την εκκλησία και καλούσε τις αρχές του χωριού ,Παπά ,Δάσκαλο ,Πρόεδρο ,συγγενείς .φίλους και πολλές φορές και όλο το χωριό. Στο Μεσαναγρό κάθε σπίτι είχε τον προστάτη ¨Αγιο και ο Γιορτιάρης έπαιρνε στην εκκλησία αρτοκλασία ,πρόσφορο ,λάδι ,κρασί ,κεριά και ήταν μεγάλη τιμή να φιλήσεις τον άρτο που ευλογούσε ο Παπάς ,πράγμα που έδειχνε ¨ότι ήσουν ο γιορτιάρης. Πολλές φορές την παραμονή ή ανήμερα της γιορτής γινόταν γλέντι. Η εκκλησιαστική Επιτροπή για να μαζέψει χρήματα την ώρα του χορού τηρούσε το έθιμο που λέγεται ” Κούπα΅ . Καθώς χόρευαν ,ένας Επίτροπος κρατούσε ένα βαθύ πήλινο πιάτο ,την Κούπα και φώναζε ΅Κούπα ,΅κάθε φορά που άλλαζε ο πρώτος χορευτής. Ο πρώτος που έσερνε τον χορό , έπρεπε να ρίξει χρήματα μέσα στην κούπα. Οι πρώτοι χορευτές άλλαζαν συνέχεια και η κούπα γέμιζε προς τέρψιν της Εκκλησιαστικής Επιτροπής.

Σε κάθε λέξη ,σε κάθε καημό ,σε κάθε κίνδυνο, αρρώστια ,η πρώτη λέξη που έβγαινε από τα χείλη των Μεσαναγρενών ,ήταν Παναγιά μου. Πολλές φορές όλα αυτά γίνονταν τραγούδι ,στίχος ,που έκφραζε την επιθυμία του ζητούντος.

Ω Παναγιά μου Δέσποινα το θαύμα σου να κάμεις

Κάθε ανθρώπου που πονά τον πόνο του να γιάνεις.

Η αγάπη της μάνας στα παιδιά της και η επιθυμία της να έχουν την Παναγιά προστάτιδα ,εκφραζόταν στους παρακάτω στίχους.

Ω Παναγιά μου Δέσποινα με τα χρυσά καντήλια

Να βλέπεις τα παιδάκια μου να σου τα κάμω χίλια..

Ο καημός της μάνας για τα ξενιτεμένα παιδιά της και η προστασία από την Παναγιά που επιζητούσε ,φαίνεται παρακάτω.

Ω Παναγιά μου Δέσποινα πούσαι στα ψηλωμένα

Και βλέπε τα παιδάκια μου πούναι μακριά στα ξένα.

¨Όταν γινόταν γλέντι τη γιορτή της Παναγιάς τραγουδούσαν.

Ω Παναγιά μου Δέσποινα έβγα που το στασί σου

Να δεις χαρές που γίνονται έξω από την αυλή σου.

¨Ένα άλλο όνομα που έδιναν οι Μεσαναγρενοί στην Παναγιά ήταν «Καθολική». .Πολλές κοπέλες του χωριού ,έφεραν αυτό το όνομα.

Ω Παναγιά Καθολική πούσαι μες στο χωριό μου

Θέλω προστάτης να γενείς και μένα των παιδιών μου.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΡΙΟ

 

                                                                     

Στη θέση Αλώνια υψώνεται το μονόχωρο ,καμαροσκέπαστο μοναστηράκι που τιμάται στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού. Το μοναστηράκι περιτριγυρίζεται από τσιμεντοστρω­μένη αυλή και σκιάζεται από δέντρα. Δεξιά της εισόδου μια μαρμάρινη , εντοιχισμένη επι­γραφή αναφέρει. « ΔΑΠΑΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΜΜ. ΠΙΛΛΗΡΗ ΙΔΡΥΘΕΙΣ ΤΟ 1985.

Στο εσωτερικό του οι τοίχοι είναι ασβεστωμένοι και φιλοξενούν εικονίσματα διαφόρων Αγίων. Το τέμπλο του είναι κτιστό και φέρει τις συνήθεις εικόνες και το εικόνισμα της Με­ταμορφώσεως του Σωτήρος.

Το μοναστηράκι φροντίζουν σήμερα όσοι περαστικοί σταματήσουν για να προσκυνήσουν και όσοι Μεσαναγρενοί έχουν κοντά τα κτήματά τους.

Λειτουργείται τακτικά μόνο στις 6 Αυγούστου που γιορτάζει.

ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙΡΟΥ ΜΕ ΤΑ ΜΕΡΟΜΗΝΙΑ

                                                                  

Ο μήνας Αύγουστος είναι ο μήνας των καιρικών προβλέψεων όλου του χρόνου. Μικρός θυμόμουν τους γεροντότερους χωριανούς ,τον Αύγουστο να προβλέπουν τον καιρό όλου του χρόνου και να συναγωνίζονται ποιος θα βγει αληθινός.

Σήμερα με την πρόβλεψη του καιρού ασχολείται μόνο ένας χωριανός. Ο Μιχάλης Πιζήμολας ή Maik. Είναι γεωργός ,ψάλτης , καφετζής και μετεωρολόγος…Την τέχνη την έμαθε από τους παλιότερους και τη συνεχίζει. Το μήνα Αύγουστο κρατά καθημερινά σημειώσεις και περιμένει το χειμώνα να επαληθευτεί.

• Maik θάχει βροχές το χειμώνα ,την ΄Ανοιξη ,το ρωτάνε οι γεωργοί και αυτός ανοίγοντας τα τεφτέρια του λέει τις προβλέψεις του.

Να λοιπόν πως μέσα στον Αύγουστο προβλέπει τον καιρό όλου του χρόνου.

Η 1^η ,2^η και 3^η Αυγούστου είναι για το μήνα Αύγουστο. Ανάλογα με τον καιρό των ημερών αυτών γίνεται και η πρόβλεψη.

4 Αυγούστου –Σεπτέμβριος, 5 Αυγούστου Οκτώβριος, 6 ο Νοέμβριος,7 ο Δεκέμβριος, 8 ο Γενάρης, 9 ο Φλεβάρης , 10 ο Μάρτης , 11 ο Απρίλης, 12 ο Μάϊος, 13 ο Ιούνιος και 14 Αυγούστου ο Ιούλιος.

Καθημερινά ο Maik καταγράφει τον καιρό της ημέρας ,βλέπει αν έχει σύννεφα και κάνει τις προβλέψεις του.

15 , 16, 17 Αυγούστου είναι για τον Αύγουστο. Τώρα ξεκινάμε ανάποδα.

18 ο Ιούλιος, 19 ο Ιούνιος ,20 ο Μάϊος ,21 ο Απρίλιος, 22 ο Μάρτιος , 23 ο Φεβρουάριος .24 ο Ιανουάριος ,25 ο Δεκέμβριος, 26 ο Νοέμβριος ,27 ο Οκτώβριος και 28 ο Σεπτέμβριος.

΄Ετσι γίνονται οι προβλέψεις του χρόνου. Θα περιμένουμε να τελειώσει ο μήνας , θα πάρουμε τις προβλέψεις του ,θα τις καταγράψουμε και θα κάνουμε αργότερα τις επαληθεύσεις μας.