ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ

ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ Τα κελιά κατασκευάστηκαν από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού πριν αρκετά χρόνια .Χρόνια τώρα εχρησιμοπούντο ως χώρος καφενείου στη γιορτή του Αγίου Θωμά . Η φθορά του χρόνου , όπως γίνεται συνήθως ,επέβαλε την ανάγκη να γίνουν επισκευές στη στέγη και στους τοίχους . Έγιναν όλα αυτά ,το κτήριο βάφτηκε και σήμερα είναι έτοιμο για χρήση. Στην προσπάθεια αυτή αρωγός ήρθε ο Αντιδήμαρχος κ. Στράτος Καρίκης ,τον οποίον και ευχαριστεί η Εκκλησιαστική Επιτροπή.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ (25-6-2023)

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ (25-6-2023) Ν.Δ…………………………………………………...65 ΠΑΣΟΚ……………………………………………΄.…44 ΣΥΡΙΖΑ....................7 ΚΚΕ…………………………………………………....2 ΕΛΛΗΝ ΛΥΣΗ……………………………………….4 ΜΕΡΑ 25……………………………………………….1 ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ……………………1 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ……………………………………….8 ΠΛΕΥΣ.ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ…………………………5 ΑΚΥΡΑ………………………………………………...1 ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ................4 ΕΥ........................1

Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

Ο ΘΕΡΙΣΜΟΣ Όταν πλησίαζε το καλοκαίρι ,τα σημάδια για να το καταλάβεις ήταν πολλά. Τα παιδιά βγάζαμε τα παπούτσια ,περπατούσαμε ξυπόλητοι ,άρχιζαν οι καλοκαιρινές δουλειές, πλησίαζαν οι εξετάσεις και το χωριό άδειαζε. Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα, ούτε θεριστικές μηχανές και οι αποστάσεις ήταν μεγάλες. Ολόκληρη η οικογένεια έμενε στα χωράφια. Όταν θέριζαν ένα χωράφι, πήγαιναν σε κάποιο άλλο , μέχρι να τελειώσουν το θέρος, να «ποθερίσουν ». Οι μεγάλοι θέριζαν με τα χέρια. Κρατούσαν το δρεπάνι και θέριζαν τα χρυσοκίτρινα στάχια. Οι άντρες τα έκαναν«γομάρια» και τα έδεναν με λυγαριές, «λύες». ΄Εβλεπες άντρες ,γυναίκες στη σειρά σκυφτοί από το πρωί ως το βράδυ ,να θερίζουν αδιάκοπα. Τα μεσημέρι κάτω από τη σκιά ενός δέντρου, αν υπήρχε, όλη η οικογένεια απολάμβανε το φαϊ που έφτιαχνε η μητέρα. Η μητέρα είχε όλα τα σύνεργα, τσουκάλια, πιάτα ,τρόφιμα. ΄Αναβε φωτιά με ξύλα ,έφτιαχνε με πέτρες «σιεριστιά», για να καθίσει πάνω η «τσούκα» ,τσουκάλι και ταυτόχρονα μαγείρευε και θέριζε. Πιο νόστιμο φαγητό από αυτό του χωραφιού δεν υπήρχε. Θέλεις η κούραση ,θέλεις τα αγνά υλικά ,το φαγητό αυτό ήταν πεντανόστιμο. Πολλές φορές όταν η δουλειά ήταν πολλή και η μητέρα δεν προλάβαινε να μαγειρέψει ,η «σαλά»,σαλάτα αντικαθιστούσε το φαγητό. Μέσα σε μια μεγάλη γαβάθα όλοι μαζί τρώγαμε ,βουτώντας το ψωμί. Πόσες φωτιές άναβαν κατακαλόκαιρο κάθε μέρα ,δεν μπορώ να σας πω. Μπορώ να σας πω όμως ότι ποτέ δεν έπιασε φωτιά και να κινδυνέψει δάσος. ΄Ηταν για μένα πράγμα ανεξήγητο. Τα βράδια μου έχουν μείνει αξέχαστα. Δίπλα από τα στάχια και κάτω από τον έναστρο ουρανό ,όλη η οικογένεια κοιμόταν ευτυχισμένη. Ξυπνούσες και έβλεπες τα αστέρια ψηλά στον ουρανό και τον ήλιο να ανατέλλει. Τα παιδιά και αυτά δούλευαν. Θέριζαν , κουβαλούσαν νερό και έκαναν τις μεταφορές. Τα δεμάτια από το στάρι έπρεπε να μεταφερθούν στο χωριό, στα αλώνια. ΄Ηταν η εποχή που άρχιζαν και οι εξετάσεις στο Δημοτικό. Πρωί-πρωί μας φόρτωναν με δεμάτια τα ζώα ,συνήθως γαϊδουράκια και μουλάρια., καθίζαμε στη μέση και ξεκινούσαμε για το χωριό.΄ Επρεπε να πάμε να ξεφορτώσουμε τα δεμάτια, να πάμε στο σχολείο και το μεσημέρι να γυρίσουμε στο χωράφι, να μας ξαναφορτώσουν τα ζώα και το βράδυ να γυρίσουμε ξανά πίσω. Παρέες-παρέες τα παιδιά που τα χωράφια γειτόνευαν ,κάναμε όλα αυτά τα δρομολόγια. Τι κούρσες κάναμε για το ποιος θα βγει πρώτος ,δε λέγεται. Το χειρότερο πράγμα στη μεταφορά ,ήταν να γείρει από τη μια πλευρά το δεμάτι ,το ζώο να μην προχωρά και συ να προσπαθείς να το ισορροπήσεις με τις μικρές σου δυνάμεις. Αν δεν τα κατάφερνες ,έλυνες τα σκοινιά και άφηνες τα δεμάτια για να έρθουν οι μεγάλοι. Το τι κόλπα κάναμε για να φτάσει το φορτίο δε λέγεται. Μας έμαθαν να βάζουμε πέτρες στο αντίθετα δεμάτι για να ισορροπεί ή να χαλαρώνουμε τα σκοινιά . Στο τελευταίο χωράφι γινόταν ο αγιασμός. ΄Αφηναν ένα κομμάτι αθέριστο και συνήθως ο πατέρας με το δρεπάνι θερίζοντας ,έκανε το σχήμα του σταυρού. ΄Εσπαγαν και μια «σουρά», στάμνα και ο ένας κυνηγούσε τον άλλο για να το βρέξει. Μετά όλοι μαζί γύριζαν στο χωριό κουρασμένοι ,αλλά και χαρούμενοι που εξασφάλισαν τη σοδειά της χρονιάς.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Η γιορτή του πατέρα διοργανώθηκε για πρώτη φορά από την Γκρέϊς Γκόλντεν ΚλέΙτον ,η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμή των 210 νεκρών πατεράδων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο. Το 1924 ο Πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ πρότεινε την καθιέρωση μιας ημέρομηνίας ,για τον εορτασμό του πατέρα σις Η.Π.Α. . Ο Πρόεδρος Τζονσον το 1966 καθιέρωσε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως εορτή του πατέρα. Στην Ελλάδα γιορτάζεται την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ !!!!

ΑΝΘΙΣΜΕΝΑ ΔΕΝΤΡΑ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑΣΕ ....ΑΛΛΑ ΠΟΥ....

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΥΠΡΕΠΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΊΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

Εργασίες ευπρεπισμού του Νεκροταφείου Μεσαναγρού Το Νεκροταφείο του χωριού μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα νεκροταφεία .Δυστυχώς τελευταία παρατηρείται εντός του χώρου αλλά και στους γύρω χώρους του να πετιούνται άχρηστα υλικά που αμαυρώνουν την εικόνα του. Κατόπιν αιτήματος του Παναγιώτη Καραγιάννη στον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου Μπάμπη Λάμπρου και στον Αντιδήμαρχο Σάββα Χριστοδούλου ,έγιναν εργασίες ευπρεπισμού του Νεκροταφείου Μεσαναγρού. Καθαρίστηκαν οι χώροι εντός του Νεκροταφείου και οι χώροι εκτός. Στις εργασίες ήταν παρόντες ο Αντιδήμαρχος Σάββας Χριστοδούλου και Ο Παναγιώτης Καραγιάννης. Παρακαλούνται οι χωριανοί που κατασκευάζουν τάφους των συγγενών τους να καθαρίζουν τους χώρους που εργάζονται και να απομακρύνουν υλικά που δεν χρησιμοποιούνται.

ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ Κ. ΚΑΛΟΠΙΤΑΣ

Τον Μεσαναγρό επισκέφθηκε ο υποψήφιος Δήμαρχος κ. Καλοπίτας ,για τον Δήμο της Ροδου. Συνάντησε τον Πρόεδρο του Τοπικου Συμουλίου κ.Λάμπρου ,ο οποίος του γνώρισε τα προβλήματα του χωριού. Συζήτησε και με αρκετούς κατοίκους και τέλος ανέπτυξε το πρόγραμμά του για τον Δήμο.

ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ ΡΟΔΟΥ

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΙΟΥΝΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΑΝΤΕΙΟΥ

 

                                                      

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΙΟΥΝΙΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΑΝΤΕΙΟΥ

(Ο ανώνυμος μαθητής  ήταν ο δάσκαλος   Παπαδόπουλος Δήμος, ένας καλός φίλος και άξιος εκπαιδευτικός)

Στο τέλος του μαγιάτικου μονοπατιού στο σταυροδρόμι του καλοκαιριού ,στέκεται καρτερικά ο Ιούνιος. Με τα πύρινα δόρατά του , τις σταρένιες βολές του και το ακονισμένο δρεπάνι του, θερίζει τους μαγιάτικους καρπούς και δηλώνει όλη την πορφύρα στη δική του παλέτα. Εκ πρώτης όψεως η φιγούρα του ίσως δείχνει απειλητική. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι παρά ένας σκληροτράχηλος γέροντας που εργάζεται στωικά ,χωρίς να πτοείται από τα ρυάκια ιδρώτα που αναβλύζουν στο σκαμμένο πρόσωπό, κάτω από το ψάθινο καπέλο του. Κι αν μέχρι εδώ η εικόνα μοιάζει συνηθισμένη πλην πέρα για πέρα φιλότιμη ,μια στιγμή φτάνει για να καταρριφθεί. Ανάμεσα σε δυο διαδοχικά βλέμματα , ο γέροντας τινάζει από πάνω του τη σκόνη και το χώμα και καθώς σκύβει και διπλώνεται στη μέση, εξαφανίζει τα ταλαιπωρημένα του ρούχα με ασύλληπτο για τον κοινό νου ,τρόπο.

Ντύνεται στα λευκά ,παρότι κι αυτά είναι κιτρινισμένα από τον παράφορο ήλιο και τον χρόνο, μεταμορφώνει το ξεφτισμένο ψάθινο καπέλο του σ΄ένα περιποιημένο ναυτικό με χρυσοκέντητες άγκυρες και τον παραλυμένο από τη ζέστη αγρό , σε μια απέραντη αφρισμένη θάλασσα;. Τώρα πια στέκεται αγέρωχος στην είσοδο του καραβιού, έτοιμος να υποδεχτεί τους επίδοξους πορθητές του καλοκαιριού. Να τους οδηγήσει σε αχαρτογράφητα πελάγη , κάτω από γαλήνιες ξαστεριές και θελκτικές πανσέλινους. Το μελτέμι δυναμώνει και φουσκώνει με αγαλλίαση και ιώδιο πνευμόνια και πανιά.

« Φεύγουν ώρες και οι στιγμές σαν βιαστικές νεροσυρμές

Μα εμείς θα βρούμε υλικό να φτιάξουμε αναμνήσεις».

Καλό μας ταξίδι

Ο Ανώνυμος Μαθητής