ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΝΟΥ ΚΟΛΙΑΔΗ)

      

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ-ΙΣΤΟΡΙΑ

 

 

 

 

                                                     

                                                ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

 

                                                     Ιστορία του Σχολείου Μεσαναγρού

 

Πότε ακριβώς ιδρύθηκε  το σχολείο δεν μας είναι γνωστό. Οπωσδήποτε .όμως λειτουργούσε επί Τουρκοκρατίας και  Ιταλοκρατίας.  Στοιχεία της λειτουργίας του Σχολείου υπό την επωνυμία « Δημοτική Σχολή  Μεσαναγρού» υπάρχουν από το Σχολικό έτος 1916-1917.

   Κατά το σχολικό τούτο έτος, η Σχολή λειτούργησε με 5 τάξεις, 40 μαθητές και 2 δασκάλους τους κ. Αν. Σ.  Χατζηπαρασκευά  και Ν. Ζωγράφο.  Το σχολικό έτος έληξε την 5^ην  Μαϊου  1917. Η λήξη των μαθημάτων ορίζετο αναλόγως των γεωργικών εργασιών από το Κοινοτικό Συμβούλιο ,το οποίο είχε και τη φροντίδα της αμοιβής του διδακτικού προσωπικού.

  Κατά το σχολικό έτος 1917-1918 η Σχολή λειτούργησε με 6 τάξεις37 μαθητές και με την επωνυμία « Αστική Σχολή  Μεσαναγρού». Η ημερομηνία λήξεως των μαθημάτων ο αριθμός καθώς και τα ονόματα των δασκάλων δεν είναι γνωστά.

 

   Το έτος 1918-1919 λειτούργησε με 34 μαθητές και με 2 δασκάλους τους κ.   Φ. Παπαζαχαρίου , Διευθυντή και Ιωάννη  Μπίλλη , δάσκαλο ,ο οποίος καταγόταν από το χωριό.

 

  Το 1919-1920 λειτούργησε με σύνολο μαθητών 37 ,με Διευθυντή τον κ. Ιωάννη Ηρακλείδη και δασκάλους τον κ. Ιωάννη Μπίλλη και δασκάλα την κ. Δωροθέα Σεβαστιάδου και Καλλιόπη Πιννή.

 

Το Σχολείο συνέχισε να λειτουργεί κανονικά έως το έτος 1936-1937 με Διευθυντή τον κ. Ιωάννη Μπίλλη και δάσκαλο τον κ. Γεώργιο Τσάππο.

 

  Από το σχολικό έτος 1943-1944 το σχολείο λειτούργησε ως Κατηχητικό με 43 μαθητές και δασκάλους τους κ. Ιωάννη Μπίλλη και Αρχιμανδρίτη Ευγένιο.Ως κατηχητικό λειτούργησε και το σχολικό έτος  1944-1945  με  47 μαθητές και Διευθυντή τον κ. Ιωάννη Μπίλλη..

 

    Κατά το σχολικό έτος 1946-1947 έγιναν προσπάθειες  για την ανέγερση καινούριου κτιρίου ,αφού βρέθηκε το οικόπεδο και διενεργήθηκε έρανος  μεταξύ των κατοίκων του χωριού. ΄Ετσι  κτίστηκε το σημερινό κτίριο, που υπάρχει μέχρι σήμερα .

Το σχολείο κτίστηκε το έτος 1947 με δαπάνες της ΟΥΝΡΑΣ.

 

 Δωρητές και Ευεργέτες του Σχολείου είναι.

1)      Οι Μεσαναγρενοί  που βρίσκονταν στη Βαλτιμόρη

2)      Ο κ. Κυριάκος  Πιλληρής  ομογενής στη Βαλτιμόρη

3)      Η Εκκλησιαστική Επιτροπή

4)      Η Κοινότητα  Μεσαναγρού

 

      Δυστυχώς ,όπως συμβαίνει και στα άλλα χωριά της Νότιας Ρόδου το Σχολείο έκλεισε λόγω  του Δημογραφικού προβλήματος  και τώρα λειτουργεί ένα Δημοτικό Σχολείο στην Πρωτεύουσα του Δήμου ,στο Γεννάδι.

 ΄Ολο αυτό το χρονικό διάστημα το Σχολείο λειτουργούσε με έξοδα των κατοίκων της Εκκλησίας και της Κοινότητας. Οι δάσκαλοι εδιορίζοντο και επληρώνοντο  από την Κοινότητα  .Η Κοινότητα  εκανόνιζε  ακόμη πότε θα ανοίξει το σχολείο και πότε θα κλείσει.

  

ΑΡΧΕΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                            

                                                                        

                                                                 

 

     ΓΡΑΠΤΟΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ ΔΟΣΙΤΟΛΟΓΙΟΝ

 

   Στο βιβλίο αυτό υπάρχουν τα ονόματα των χωριανών που πρόσφεραν χρήματα  για κοινωφελή έργα και τα ονόματα αυτών που δεν πρόσφεραν.

« Εντός αυτού καταχωρείται η δράσις των ευ ηγμένων Κοινοτικών μελών  υπέρ ιερών  και ευγενών σκοπών ,υπέρ των φιλανθρωπικών  Κοινοτικών Ιδρυμάτων ,καθώς και η αντίδραση των δυσαγώγων  οίτινες  παντί τρόπω επιπροσθούνται  ως εμπόδια εις εκάστην Κοινωφελή και Κοινοτικήν ενέργειαν ».

  Συντάσσεται δημαρχεύοντος του κ .Ηλία Καραγιάννη και αρχίζει με την περί Σχολικού οικοπέδου συνδρομικήν  ενέργεια. Φέρει ημερομηνίαν  13/12/1946.

   Περιλαμβάνει 5 πράξεις . Η πρώτη αφορά το σχολικόν οικόπεδο ( ημερομηνία 16/12/1946)  και η 5^η ανακηρύσσει ευεργέτην της Κοινότητας τον συγχωριανόν μας κ.  Κυριάκον Πιλληρή , κατοικον Αμερικής).

Διαβάζοντας τα αρχεία παρακάτω βλέπει κανείς τη χρησιμότητα του ¨Γραπτού Δοσιτολογίου¨. Όταν άρχισε να κτίζεται το  καινούριο Σχολείο κλήθηκαν οι κάτοικοι να συνεισφέρουν χρήματα . 55 κάτοικοι προσέφεραν τον οβολό τους, άλλος περισσότερα και άλλος λιγότερα. 7 αρνήθηκαν να συνεισφέρουν για κάποιους λόγους. Τα ονόματα και αυτών που πρόσφεραν γράφονται στο Βιβλίο καθώς και τα ονόματα αυτών που δεν πρόσφεραν. Οι μεν συνεισφέροντες επαινούνται (Εξαίρομεν τους ευγενείς συνδρομητάς  οίτινες  προσφέρουσι υπέρ ιερών σκοπών).

Οι αρνηθέντες να συνεισφέρουν αναφέρονται( Οι άμουσοι και οπισθοδρομικοί ,οι παράσιτοι και τα ζιζάνια της Κοινότητος ,τα οποία εννοούσι να στηρίζουν την πλάτη αυτών επί των ωμοπλατών άλλων συνανθρώπων  των ,τα άχθη αρούρης της Κοινωνίας ).

 Ένας εξ αυτών μεταμεληθείς προσήνεγκε φράγκα…..

  Σκληρά λόγια αλλά έτσι θα έπειθαν όλους να συνεισφέρουν.

 

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ

 

 

                                                                

 

     Είναι το κοιμητήριο του χωριού. Κτίστηκε το 18ο αιώνα ΒΔ του χωριού. Είναι βυζαντινού ρυθμού και φέρει εικόνες της δεκαετίας του 1950 . Γιορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου και περιστασιακά για τις λατρευτικές ανάγκες του κοιμητηρίου. Στην άκρη του νεκροταφείου υπάρχει οστεοφυλάκιο.

     Κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι γυναίκες του χωριού ,είτε βρίσκονται στο χωριό είτε στην πόλη της Ρόδου ,πρέπει να πάνε στην Αγία Σοφία να καθαρίσουν την εκκλησία ,αλλά και τα μνήματα των νεκρών.  Τα καθαρίζουν ,τα στολίζουν με λουλούδια ,ανάβουν τα καντήλια και τοποθετούν στεφάνια. Ανήμερα της Αγίας Σοφίας η λειτουργία γίνεται εκεί και στο τέλος ο παπάς περνά από όλα τα μνήματα για να δώσει ευχή για την ανάπαυση των ψυχών των νεκρών. Δίπλα από κάθε μνήμα περιμένει κάποιος συγγενής να πει στον παπά τα ονόματα που θα μνημονεύσει .Αν κάποιος συγγενής απουσιάζει οι άλλοι τον αναπληρώνουν  και έτσι κανένας δεν μένει αμνημόνευτος .

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

 

 

 

                                                                         

                                             

      Σε ανασκαφές  που έγιναν από τον αρχαιολόγο κ.Ι.Βολανάκη στο προαύλιο  χώρο της Κοίμησης της  Θεοτόκου, αποκαλύφθηκε στο δάπεδο του νότιου  κλίτους  της Βασιλικής ,ο χάλκινος Σταυρός ευλογίας.  Ο Ι. Βολανάκης ο οποίος ανέσκαψε  το χώρο γράφει.¨( Στο ανατολικό  τμήμα του νότιου κλίτους της Βασιλικής Α αποκαλύφθηκαν δύο τάφοι προσανατολισμένοι και σε επαφή ο ένας με τον άλλο ,οι οποίοι περιείχαν οστά από πολυάριθμες ταφές. Κάτω από τον τοίχο που χώριζε τους τάφους αυτούς και σε βάθος 0,65 μ. από την επιφάνεια του ψηφιδωτού δαπέδου, αποκαλύφθηκε χάλκινος σταυρός ευλογίας . Ο σταυρός είναι κατασκευασμένος από κράμα χαλκού ύψους 0,107 μ. και σώζεται ακέραιος πλην του ενός επίμυλου στην αριστερή άκρη. Το μικρό μέγεθος του σταυρού ,καθώς και οι οπές στο κάτω  μόνο τμήμα της κεραίας ,υποδηλώνουν ότι πρόκειται για σταυρό ευλογίας. Η εμπρόσθια όψη διακοσμείται με εγχάρακτη παράσταση δύο ολόσωμων και μετωπικών μορφών ,εκ των οποίων η μεγαλύτερη έχει τα χέρια ανοιχτά σε στάση προσευχής ,ενώ η μικρότερη έχει τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος. Και οι δυο φέρουν μακρύ χιτώνα.

 Οι μορφές αυτές είναι ο Ιησούς και η Θεοτόκος. Δίπλα στις μορφές αυτές έχουν χαραχθεί τα αποκαλυπτικά γράμματα  Α –Ω και η επιγραφή Ι(ησούς) Χ(ριστός)-Μ(ητηρ) Χ(ριστού). Σύμφωνα με τον κ.Ι Βολανάκη ,ο σταυρός χρονολογείται στον 6^{ο αιώνα.}