Το καλοκαίρι ήταν η εποχή του θερισμού. ¨Ολη η οικογένεια ήταν στα χωράφια. Για 2 μήνες το χωριό άδειαζε και όλοι κοιμόντουσαν στα χωράφια. « Θέρρος ,τρύγος ,πόλεμος» ,έλεγαν.
Το κυριότερο εργαλείο ήταν το δρεπάνι. Με αυτό θέριζαν ,όλη την ημέρα. Τα στάχια τα έκαναν γομάρια και τα έδεναν με λύες που έκοβαν οι άντρες χρησιμοποιώντας κλαδευτήρια .Τα γομάρια φορτώνονταν στα ζώα και μεταφέρονταν στα αλώνια.
Το αλώνισμα γινόταν με τα ζώα, μέρες ατέλειωτες. Ακολουθούσε το ξεχύρισμα, χωρισμός σιταριού από τα άχυρα .Με το θρηνί ή φτυάρια σήκωναν ψηλά το μίγμα ,άχυρα ,στάρι και με τη βοήθεια του αέρα ,το μίγμα ξεχώριζε. Ακολουθούσε η μεταφορά του σιταριού στο σπίτι και η τοποθέτησή του στις πάγκες. Τα άχυρα μεταφέρονταν στον αχυρώνα και ήταν η τροφή των ζώων τον χειμώνα.
Η ίδια διαδικασία ακολουθούνταν και για τις φακές, λαθούρι και άλλα ψυχανθή.
Πέρα από όλα αυτά υπήρχαν και άλλα εργαλεία, που είτε τα έφτιαχναν μόνοι τους ή τα αγόραζαν. Ο κρίκελος ,ένα σιδερένιο εργαλείο που το χρησιμοποιούσαν για να δέσουν τα ζώα στα χωράφια . Στην μια άκρη ήταν μυτερός, γιατί έπρεπε να μπει βαθιά στη γη και από την άλλη είχε μια κεφαλή ,που από εκεί περνούσε η σαούλα ,σχοινί για να δεθεί. Τα αλέτρια ήταν ξύλινα και χρειαζόταν μεγάλη μαστοριά ,τόσο στην επιλογή του ξύλου ,τόσο και στο φτιάξιμο. Το κλαδευτήρι ,οι ψαλίδες ,το λισγάρι , η λίμα ,το σκεπάρνι ,ήταν εργαλεία χρήσιμα .
