Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

"Αφιέρωση στο πανηγύρι του Αγίου Θωμά Μεσαναγρού"

" Η Παναγιά Σκιαδενή στον ΄Αγιο Θωμά"
" Το Μοναστήρι του Αγίου Θωμά"

" Ο χώρος προσκυνήματος"


Χριστός ανέστη εύχομαι πάνω από όλα σ΄όλους
εκπλήρωση στους πόθους σας κι ευτυχισμένους χρόνους.
Στον πρόεδρο αιμοδοτών δε χάλασα χατίρι
μετά από μια πρόσκληση ήρθα στο πανηγύρι.
……… ………… …………….
Νομίζω μου χαρίσατε τα πιο μεγάλα δώρα
που βλέπω την παράδοση σε ζωντανή εικόνα.
Με ζωντανή την αίσθηση χρώματα κι αποχρώσεις
και τα συγχαρητήρια αξίζει να τα δώσεις.

……………. . ………… ……………….

Στους Ιερείς και επιτροπή και άρχοντες του Δήμου
που σ΄όλους τους προσκυνητές φιλοξενία δίνουν.
Κρατάνε την παράδοση βιώματα προγόνων
να μη φθαρεί η αυθεντική στο πέρασμα των χρόνων.

………….. ……….. ………………

΄Ισως να δίνει πρόοδο η νέα τεχνολογία
μα δίχως την παράδοση χάνεται κι ουσία.
Με όλα που προσφέρουμε στους νέους κληρονόμους
να λέμε και τα έθιμα από τους απογόνους.

……………. ……………. …………..

Πατρίδα κι οικογένεια συνάμα και Θρησκεία
από ότι μας εδίδαξε εις τη ζωή η πείρα.
Εάν τα βάλεις σαν αρχή και προχωρείς στο διάβα
πρώτη εις τον πολιτισμό θα βλέπεις την Ελλάδα.

…………. …………….. …………..

Σήμερα ο Μεσαναγρός έχει τα μεγαλεία
γιατί ο Σεβασμιώτατος ήρθε στη λειτουργία.
Μοιράζει την αγάπη του εις τα χωριά εξίσου
κι ΄ολου του κόσμου οι ΄Αγιοι χρόνια να του χαρίζουν.
Στο Σύλλογο αιμοδοτών τους εύχομαι να ζήσουν
κι όπως εξεκίνησαν έτσι να συνεχίσουν.

……………… …………. ………………

Ειρήνη Θεοδώρου –Λαϊκή ποιήτρια Νισύρου

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

" Κυριακή στο Μεσαναγρό"

" Tα φυτολοϊκά στο φόρτε τους"
" Η πινακίδα του Δήμου στην είσοδο του χωριού κατατοπιστική"

" Το χέρι του άγνωστου ζωγράφου ομόρφυνε το τοπίο περισσότερο"



" ΄Ενα από τα σοκάκια του χωριού"



" Η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο"



Κάθε Σαββατοκύριακο το χωριό ξαναζωντανεύει. Πολλοί Μεσαναγρενοί από την πόλη της Ρόδου πηγαίνουν στο χωριό να δουν τους δικούς τους ,τα σπίτια τους ,να ασχοληθούν με τα κτήματά τους και να περάσουν όμορφα δυο μέρες.
Η λέσχη ξανάνοιξε και μαζεύει στην υπέροχη σκιά της όλους τους χωριανούς για καφέ, ποτό και κουβέντα . Εκεί λύνονται όλα τα προβλήματα. Εκεί θα δεις το χωριανό που είχες μήνες να συναντήσεις, να ανταλλάξεις μια κουβέντα. Την εποχή αυτή το χωριό είναι πανέμορφο. Το πράσινο κυριαρχεί παντού. Τα λουλούδια είναι ανθισμένα ,ζωντανά. Στα στενά σοκάκια του χωριού τουρίστες βολτάρουν ,επισκέπτονται την εκκλησία της Παναγίας και θαυμάζουν τα παραδοσιακά σπίτια .Κάποιο χέρι τουρίστα σχεδίασε δύο πανέμορφα πουλιά ,στον τοίχο κτηρίου της εκκλησίας. Με συγκίνησε η πράξη αυτή .
Τα βράδια , ομορφαίνουν με την παρουσία των μεταναστών από την Αυστραλία και οι ιστορίες και τα ανέκδοτα του Μιχάλη Μάνη κρατούν πάντα το ενδιαφέρον . Αυτός ο άνθρωπος έχει τον τρόπο του να κρατά το ενδιαφέρον. Ανάμεσα στο ποτό ,στο σουβλάκι ,ξετυλίγονται παλιές ιστορίες ,αλλά και τωρινές. Το πρωί μετά την εκκλησία ,όλοι μαζί απολαμβάνουμε τον καφέ ,στην αίθουσα δίπλα στην εκκλησία.
Το απόγευμα ο κόσμος φεύγει και μένουν λίγοι να φυλάγουν Θερμοπύλες.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

"Εικόνες από τα παλιά-Ασχολίες κατοίκων "












Εικόνες από τα παλιά . Εικόνες που μας φωτίζουν για τη ζωή ,τις συνήθειες ,τη φορεσιά και τη νοοτροπία μιας άλλης εποχής. Καιροί δύσκολοι ,με πολλά προβλήματα ,που πάντα όμως λύνονταν όμορφα ,συντροφικά ,με κατανόηση. ΄Οσοι έζησαν τα χρόνια αυτά τα νοσταλγούν . Οι άλλοι τα γνωρίζουν,κάνουν συγκρίσεις και πάνω από όλα ,μαθαίνουν, διδάσκονται.
Οι περισσότεροι νέοι θα δουν τις εικόνες και ίσως τις προσπεράσουν ρίχνοντάς τους μια αδιάφορη ματιά. Κάποιοι άλλοι θα τις μελετήσουν ,θα συγκρίνουν ,θα διδαχθούν. Μια εικόνα χίλιες λέξεις .



Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

"Μεσαναγρενοί μετανάστες "







Κάθε χρόνο τέτοια εποχή επιστρέφουν από την Αυστραλία και την Αμερική οι μετανάστες. ΄Ερχονται να περάσουν λίγες μέρες ,να δουν τους δικούς τους ,να θυμηθούν τα παλιά , να δουν τους φίλους και να αναγεννηθούν ξανά. Οι άνθρωποι αυτοί έφυγαν μαζικά τη δεκαετία του -60 ,για να βρουν καλύτερη τύχη και να ζήσουν τις οικογένειές τους. Υπάρχουν αρκετοί που δε γύρισαν για πολλούς λόγους και άλλοι που έρχονται τακτικά.
Τα βράδια, μας διηγούνται τα πρώτα χρόνια της ξενιτιάς , την αγωνία να βρουν δουλειά ,σπίτι και τη νοσταλγία για τον τόπο τους. ΄Ωρες κάθομαι και τους ακούω και τους χαίρομαι. Οι άνθρωποι αυτοί οργανώθηκαν στην ξενιτιά ,έκαναν συλλόγους και πάντα βοηθούσαν το χωριουδάκι μας. Στην εκκλησία ,στο σχολείο ,σε δρόμους ,υδραγωγεία , υπάρχουν πλάκες που μαρτυρούν τη βοήθειά τους και την παρουσία τους στο χωριό.
΄Ολοι νοσταλγούν να γυρίσουν στον τόπο τους και να αφήσουν εδώ την τελευταία πνοή τους. Δυστυχώς οι συνθήκες της ζωής τους κρατούν μακριά. Στην ξενιτιά έχουν το σπίτι τους, τα παιδιά τους ,τα εγγόνια τους ,μια ολόκληρη ζωή. Προσπαθούν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να μιλούν Ελληνικά και να τηρούν τα ήθη και έθιμα του χωριού. Μεσαναγρενοί που πήγαν στην Αυστραλία έχουν να λένε , ότι σε γάμους , βαπτίσια και εκδηλώσεις ,τα έθιμα του χωριού , επικρατούν .
΄Ηδη οι πρώτοι μετανάστες έχουν έρθει και περιμένουμε και άλλους.,
Εμείς τους ευχόμαστε καλή παραμονή , να περάσουν καλά και πάντα να επισκέπτονται το χωριό .

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

" Ημέρα Μουσικής"


Η Ημέρα της μουσικής άρχισε να γιορτάζεται στο Παρίσι ,το 1982 , με πρωτοβουλία του τότε Υπουργού πολιτισμού Ζακ Λανγκ. Η Αθήνα, πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 1985 , ήταν η πρώτη εκτός Γαλλίας στην οποία πραγματοποιήθηκε η γιορτή της Μουσικής. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε θεσμός που διεξάγεται κάθε 21 Ιουνίου σε περισσότερες από 22 χώρες.
Την ημέρα εκείνη Μουσικοί κατακλύζουν δημοτικούς χώρους ,σταθμούς, πάρκα και παρουσιάζουν συναυλίες απ΄όλο το μουσικό φάσμα.
Η Ευρωπαϊκή γιορτή της Μουσικής αποτελεί τη μεγαλύτερη κοινή Πολιτιστική δράση της Ευρώπης, με περισσότερες από9 20.000 ταυτόχρονες εκδηλώσεις , κάθε χρόνο .
Η γιορτή της Μουσικής δίνει την ευκαιρία σε νέους δημιουργούς να παρουσιάσουν τις δουλειές τους , αναδεικνύει τάσεις, δημιουργεί δίκτυα μεταξύ καλλιτεχνών και παραμένει δωρεάν από όλους για όλους.

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

"Το Μουντιάλ των συστημάτων και σκοπιμοτήτων"


Με την ευκαιρία των αγώνων του Μουντιάλ και το όχι καλό θέαμα που βλέπουμε στα γήπεδα ,δημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο ,που εξηγεί πολλά πράγματα. Η δίψα για τη νίκη ,για το αποτέλεσμα, κακοποιεί το ποδόσφαιρο και αντί θέαμα , βλέπουμε σκοπιμότητες καισυστήματα . Το ποδόσφαιρο ως ιδεολογία του Vinnai εξακολουθεί να ερμηνεύει σωστά –και σε πείσμα της αγωγής του ποδοσφαίρου στη σφαίρα της τέχνης- το λαϊκό τούτο άθλημα που ηδονίζει εκατομμύρια τηλεθεατές ανά την υφήλιο.
Το ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε να αποφύγει την αφομοίωση του από τον καπιταλισμό και την επικρατούσα φιλοσοφία του ορθολογισμού , αποφέροντας υπεραξία(Υπερεπίδοση).Η επίδοση αντιστοιχεί στην ορθολογικοποίηση , η οποία γίνεται ολοένα και σπουδαιότερη στη ζωή μας…
Παραμελεί το ποιοτικό και τονίζει αποκλειστικά ό,τι είναι μετρήσιμο και ποσοτικό. Μάλλον έχει δίκιο ο συγγραφέας. « Όπως ο εργαζόμενος και ο υπάλληλος ,ο ποδοσφαιριστής πρέπει στηθεί στο πόστο του όπου οι πράξεις του ανάγονται σε επαναλαμβανόμενα καθήκοντα.» . Και η φαντασία… η τέχνη… η συλλογικότητα….΄Ένα τελευταίο ίχνος αυθορμητισμού επιτρέπεται μόνο στη μικρή περιοχή και αυτό απορροφάται από τους ταλαντούχους στράικερ που και αυτοί είναι μέρος της επιχείρησης. Όταν ο Τζωρτς Μπεστ στασίασε ενάντια στο σύστημα, κυνηγήθηκε από το παιχνίδι.
΄Ισως γι αυτό οι πολλοί γοητεύονται από τη Βραζιλία . Επειδή αυτή προσφέρει την ψευδαίσθηση της τέχνης του απροσδόκητου , της ομορφιάς. Οι καλοί προπονητές γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει δημοκρατία στο ποδόσφαιρο. Επιπροσθέτως το ποδόσφαιρο ικανοποιεί τους εξιδανικευμένους λιμπιντικούς στόχους των θεατών στις κερκίδες. Μια νίκη για την ομάδα μας σημαίνει ότι και εμείς νικήσαμε. Ο θρίαμβός της αποζημιώνει παροδικά για τις αποτυχίες της καθημερινής εθνοκρατικής ζωής. Το συναίσθημα ευφορίας από ένα τέτοιο θρίαμβο βασίζεται στη φυγή από την πραγματικότητα. Εν κατακλείδι. « Το ποδόσφαιρο, μέρος της καπιταλιστικής μαζικής κουλτούρας ,σχεδιάζει να κρατά τα θύματά του αλλοτριωμένου βιομηχανικού μηχανισμού υπό συνεχή ,στενό έλεγχο».
Πού είναι το παιχνίδι…

Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

"Ισολογισμός της διαχείρισης του Ταμείου της εκκλησίας Μεσαναγρού το 1929-1930"




Ρίχνοντας μια ματιά στα παλιά βιβλία της εκκλησίας και της Κοινότητας Μεσαναγρού ,βλέπεις κανείς πώς λειτουργούσαν την εποχή εκείνη. Είναι αξιοθαύμαστη η οργάνωσή τους , ο τρόπος που αντιμετώπιζαν καταστάσεις και έλυναν τα προβλήματα.
Τα έσοδα της χρονιάς 1929-1930 προέρχονται από το παγκάρι , δίσκους ,πανηγύρεις ,αφιερώματα και κεριά. Πέραν των καθαρά εκκλησιαστικών εσόδων ,προσπαθούσαν να βρουν και άλλες πηγές για να αυξήσουν τα έσοδα. Βλέπουμε ότι είχαν έσοδα από λάδι και ελαιοπυρήνα . Την εποχή εκείνη η εκκλησία είχε αρκετές ελιές και όλοι οι χωριανοί βοηθούσαν στο μάζεμα κάθε Κυριακή. Αρκετά έσοδα είχαν και από τα κάλαντα. Υπάρχουν έσοδα και από σφαγείο. Το χωριό κτηνοτροφικό απαιτούσε σφαγείο . ΄Εσοδα από Εφορεία Σχολών και Γεωργικό Συμβούλιο. Το σύνολο εσόδων ανέρχεται σε 9.121 φράγκα.
Τα περισσότερα έξοδα πήγαιναν στη μισθοδοσία δασκάλων και στα ενοίκια οικιών δασκάλων και ιερέα. Τους δασκάλους τους πλήρωνε η κοινότητα και η εκκλησία. Θυμάμαι ακόμα και στα δικά μας χρόνια να δίνουμε ψωμιά και οτιδήποτε είχε ο καθένας στους δασκάλους. Τους δασκάλους τους διόριζε η Κοινότητα .Αυτή παρακολουθούσε τη λειτουργία του Σχολείου και στο τέλος του χρόνου έκρινε το δάσκαλο. Στο τέλος του χρόνου όλα τα παιδιά του Σχολείου περνούσαν από εξετάσεις ,που έκανε μια επιτροπή από χωριανούς , που το πνευματικό τους επίπεδο ήταν κατώτερο των δασκάλων. Η τύχη λοιπόν των δασκάλων ήταν στα χέρια αυτών των επιτροπών. Οι χωρικοί ήθελαν το δάσκαλο αυστηρό , να επιβάλλεται στα παιδιά και να τα μορφώνει.
Τα σχολεία σταματούσαν τα μαθήματα το καλοκαίρι ,μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Το 1935 ,τα σχολεία έκλεισαν στις 26 Μαϊου και έγινε η καθιερωμένη σχολική γιορτή . Αιτία του κλεισίματος των σχολείων το μήνα Μάϊο « λαμβανομένων υπόψιν των επί θύρας γεωργικών εργασιών », όπως αναφέρεται στην απόφαση.
Το 1934 ,στις 27 Μαϊου ,το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να διορίσει το αυτό προσωπικό της σχολής ,απαρτιζόμενο από το Διευθυντή κ. Ιωάννη Μπίλλη και δασκάλα τη δ/δα Ειρήνη Καλαφατά.
΄Ετσι λειτουργούσαν . Απλά ,πρακτικά ,δίκαια και αποφασιστικά.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

" Ο φωτισμός στα παλιά χρόνια"

" Λάμπες πετρελαίου"

" Λουξ εχρησιμοποιείτο πιο πολύ στα καφενεία"
Ηλεκτρισμός στο χωριό δεν υπήρχε και ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν με ίδια μέσα. Λάμπες πετρελαίου και καντήλια. Σε κάθε σπίτι υπήρχαν οι λάμπες πετρελαίου ,που άναβαν μόλις σκοτείνιαζε. Το φως τους ήταν αμυδρό ,ίσα ίσα για να φωτίζει το σπίτι.. Η λάμπα αποτελείτο από δύο μέρη. Το κυρίως μέρος, όπου έμπαινε το πετρέλαιο και το φυτίλι ,και το γυαλί, που κάλυπτε το αναμμένο φυτίλι ,για να φωτίζει καλύτερα. Το γυαλί μαύριζε τακτικά και χρειαζόταν καθάρισμα ή σπούσε από τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας. Αν ψήλωνες ή χαμήλωνες τη φλόγα , με το μηχανισμό που υπήρχε.
Με το λίγο φωτισμό βολεύονταν όλοι στο σπίτι. Και όταν κοιμόντουσαν η λάμπα χαμήλωνε το φωτισμό ή έσβηνε και έμενε αναμμένο το καντήλι. Το δράμα ήταν για μας τους μικρούς που προσπαθούσαμε να γράψουμε και να διαβάσουμε. Το φως λίγο ,τα λάθη αρκετά και ο δάσκαλος αυστηρός. Πόσες φορές δεν έσπασε το γυαλί την ώρα που διαβάζαμε και το διάβασμα πήγαινε στράφι…Καθισμένοι κατάχαμα γύρω από το σουφρά , έπιπλο χαμηλό ,στρογγυλό , που χρησίμευε σαν τραπέζι ,γράφαμε και διαβάζαμε τα μαθήματά μας υπό το φως της λάμπας. Το λιγοστό φως δε στάθηκε εμπόδιο να μάθουμε γράμματα . Όταν θέλεις όλα γίνονται.
Πρόβλημα υπήρχε και στους δρόμους του χωριού τη νύχτα ,όταν κυκλοφορούσαμε. Φώτα δεν υπήρχαν και ιδίως το χειμώνα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχαν βέβαια τα φανάρια ,που φώτιζαν με λάδι αλλά και οι πυρσοί. Τυλίγαμε γύρω από ένα ξύλο πανί, το βουτούσαμε στο πετρέλαιο ,το ανάβαμε και πηγαίναμε στον προορισμό μας.
Αργότερα ήρθαν τα Λουξ, που τα χρησιμοποιούσαν σε πιο μεγάλους χώρους ,όπως στα καφενεία ή όταν γίνονταν χοροί και γλέντια. Αυτά φώτιζαν περισσότερο ,αλλά το μειονέκτημά τους ήταν ο αμίαντος που μετέδιδε το φως και σπούσε εύκολα.
Αρχές του -70 ήρθε το φως στο χωριό . Τα πράγματα άλλαξαν. Οι λάμπες χάθηκαν και τώρα στολίζουν τις γωνιές των σπιτιών , σαν πολύτιμα κειμήλια.

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

"Ηλίας Καραγιάννης,ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος Μεσαναγρού μετά την απελευθέρωση "

" Ο αείμνηστος Ηλίας Καραγιάννης "
Μετά τους Ιταλούς και Γερμανούς , για κάποιο χρονικό διάστημα , τη Ρόδο την κατείχαν οι ΄Αγγλοι. Στις 29 Μαϊου του 1945 έγινα εκλογές στο Μεσαναγρό για την εκλογή νέου Δημάρχου παρουσία του Στρατιωτικού αντιπροσώπου της Αγγλικής Διοίκησης κ. Heltin και των ψηφοφόρων της Κοινότητας . Κατόπιν ψηφοφορίας εκλέγεται ως Δήμαρχος και Πρόεδρος της κώμης Μεσαναγρού, ο κ. Ηλίας Καραγιάννης .
Γενομένων των ειθισμένων Δημαρχιακών διατυπώσεων και τύπων ο κ. Ηλίας Καραγιάννης παρέλαβε την περιουσία και τη διαχείριση του Δημαρχείου .
¨Όλα αυτά συνέβησαν το Μάϊο του 1945. Ο κ. Ηλίας Καραγιάννης παρέμεινε Δήμαρχος έως το 1950 ,οπότε απεβίωσε κατόπιν εγχειρίσεως στομάχου ,που έγινε στο Νοσοκομείο της Ρόδου

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

" Καλακαιρινές αναμνήσεις"


Το καλοκαίρι ήταν από τις πιο όμορφες εποχές στο χωριό. Τα σχολεία είχαν κλείσει και από πλευράς δασκάλου τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά. Μόλις έμπαινε ο Μάης ,όλοι οι μικροί περπατούσαμε ξιπόλητοι. Ξιπόλητο τάγμα μας έλεγε κάποιος. Πού να βρεθούνε καλοκαιρινά παπούτσια τότε. Πάντα τα δάχτυλα των ποδιών μας ήταν χτυπημένα ,με πληγές . Παίζαμε ποδόσφαιρο με μπάλα που φτιάχναμε οι ίδιοι. Παίρναμε μια κάλτσα τη γεμίζαμε άχυρο και αυτή κλωτσούσαμε . Τα πόδια πάντα χτυπημένα ,γιατί καθώς προσπαθούσαμε να κλωτσήσουμε την μπάλα , όλο και κάποια πέτρα βρισκόταν και καταλαβαίνεται. Φαρμακείο δεν υπήρχε και όταν το αίμα δε σταματούσε ,μασούσαμε αλεσφακιά και τη βάζαμε πάνω στην πληγή. Κάποιοι παλιοί μας έβαζαν και την « καβαλίνα του γαϊδάρου».
Η θάλασσα δεν ήταν κοντά και μπάνιο κάναμε στις χαβούζες ,στέρνες που υπήρχαν στα κηπούλια . Βουτούσαμε μέσα στο νερό ,χωρίς να υποψιαζόμαστε τους κινδύνους που παραμόνευαν . Νεροφίδες ,οχιές κ.α. Στη θάλασσα μας έπαιρναν κάποια σχόλη με τα φορτηγά και η χαρά μας ήταν μεγάλη. Το απέραντο γαλάζιο πάντα με μάγευε. Στο γυρισμό ,η χαρά μετατρεπόταν σε δράμα. Βλέπετε οι δρόμοι δεν ήταν με άσφαλτο και εμείς καθισμένοι στην καρότσα του φορτηγού ,γινόμασταν κάτασπροι και αγνώριστοι.
Τις μέρες που δε βοηθούσαμε στις δουλειές ,παρέες παρέες πηγαίναμε στο κυνήγι. Ο καθένας είχε και το όπλο του. Τη σφεντόνα. Κόβαμε το πιο όμορφο ξύλο ,βρίσκαμε τα λάστιχα ,το πετσί που έμπαινε η πέτρα και έτοιμοι . Κάποιοι ήταν αχτύπητοι στο σημάδι .Πουλί δεν τους ξέφευγε. Κάποιοι άλλοι προσπαθούσαμε να κατεβάσουμε μύγδαλα από τις αμυγδαλιές.
Τα βράδια το χωριό βούιζε από τις φωνές μας και τα παιχνίδια μας. Κρυφτό ,κυνηγητό ,διαγωνισμοί ταχύτητας ,ήταν στην ημερήσια διάταξη. Κάθε εποχή είχε και τα παιχνίδια της.
Περασμένη η ώρα, μας έβρισκε κουρασμένους ,νυσταγμένους ,αλλά ευτυχισμένους ,γιατί ευχαριστιόμασταν παιχνίδι και αρκούμασταν σε αυτά που είχαμε. Βλέπετε δεν υπήρχε η τηλεόραση να μας δείχνει συνέχεια καινούρια πράγματα και να μας παίρνει τα μυαλά.

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

" Παγκόσμια ημέρα των Ωκεανών "


Η Παγκόσμια ημέρα Ωκεανών γιορτάζεται από το 1922 στις 8 Ιουνίου . Θεσμοθετήθηκε το 1922 , κατά τη διάρκεια της Συνόδου για τη γη στο Ρίο Ντε Ζανέιρο ,όπου 150 ηγέτες από όλο τον κόσμο υπέγραψαν τη Συνθήκη για τη Βιοποικιλλότητα.
Σήμερα σύμφωνα με την Greenrpeace…
- Το 76 ο/ο των ψαριών στον κόσμο κινδυνεύει άμεσα.
- 300.000 κητώδη πεθαίνουν κάθε χρόνο παγιδευμένα στα δίχτυα.
- ΄Εως 27 εκατομ. τόνοι ψαριών απορρίπτονται στη θάλασσα ετησίως ,αμέσως μετά την αλίευσή τους.
- 12.000 τόνοι Ερυθρού τόνου ,37ο/ο περισσότερο από το επιτρεπόμενο όριο, αλιεύονται παράνομα στη Μεσόγειο και τον Ανατολικό Ατλαντικό.
Η αναξέλεγκτη εκμετάλλευση της θάλασσας πρέπει να σταματήσει . Η Greenpeace ζητά από τις κυβερνήσεις των κρατών να προχωρήσουν αμέσως στην προστασία των Ωκεανών του πλανήτη. Η υποβάθμιση των Ωκεανών πρέπει να σταματήσει κι ένα ουσιαστικό βήμα για τη σωτηρία τους είναι η δημιουργία θαλάσσιων καταφυγίων ,όπου θα προστατεύεται η θαλάσσια ζωή.
Η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση έχει αναλάβει δέσμευση για την προστασία των Ωκεανών. Επιδιώκει να εξασφαλιστεί η περιβαλλοντική υγεία όλων των θαλάσσιων υδάτων , ώστε οι Ευρωπαίοι να αποκομίζουν οφέλη. Πέραν όλων αυτών είναι υπόθεση και υποχρέωση κάθε ανθρώπου να προστατεύει τον πλανήτη ,γιατί σε αυτόν ζει και πορεύεται. Πρέπει τα παιδιά μας από μικρά να μάθουν να σέβονται και να τηρούν τους κανόνες που υπάρχουν και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να προστατεύουν το περιβάλλον.

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

" Εικόνες από τα παλιά"







Σας παρουσιάζουμε εικόνες από τα παλιά που αφορούν το χωριό. Οι εικόνες είναι η ιστορία του χωριού . Οι παλιοί θα θυμηθούν τη ζωή που πέρασαν ,οι νέοι θα γνωρίσουν τη ζωή των προγόνων τους ,θα κάνουν συγκρίσεις και θα παραδειγματιστούν. Πως αλλάζουν οι καιροί μέσα σε λίγα χρόνια. Πες το πρόοδο ,πες το καλύτερη ζωή ,οι συγκρίσεις είναι καλύτερες τώρα. Πολλές φορές όμως οι συγκρίσεις είναι λαθεμένες και έρχεται η ίδια ζωή για να μας προσγειώσει. Σήμερα ζούμε σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία. Τα ερωτήματα είναι αμείληκτα. Θα μπορέσουν οι νέοι να αντιμετωπίσουν την οικονομική κατάσταση με τις ανέσεις που τους προσφέραμε... Πολλοί λένε ότι θα επιστρέψουμε στα παλιά. ΄Οταν η βενζίνη έχει απογειωθεί, θα χρησιμοποιείς αυτοκίνητο ή θα καταφύγεις στο παλιό μέσο ,στο γαϊδουράκι...Αλλά πού να το βρεις και αυτό ...΄Εχει εξαφανιστεί. Καλό κουράγιο σε όλους.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

"Μιχάλης Μάνης,ο Αυστραλός από το Μεσαναγρό,που έκανε την απόσταση Αυστραλία-Μεσαναγρός,όσο Μεσαναγρός-Ρόδος"

"Ο Μιχάλης Μάνης ,στο σπίτι του στο Μεσαναγρό"
" Ο Μάνης ,με τη σύζυγό του Βασιλεία"

" Ο παράδεισός του στο Μεσαναγρό"



" Ο Πολιτιστικός Σύλλογος τον τίμησε για την αγάπη του στο χωριό"



" Η Ελληνική σημαία παντού. Εδώ κοσμεί το σπίτι του στο χωριό"



Ο Μιχάλης Μάνης , είναι ένας από τους πολλούς μετανάστες ,που έφυγαν από το Μεσαναγρό για την Αυστραλία τα δύσκολα χρόνια της μετανάστευσης. ΄Εφυγε από το Μεσαναγρό το 1956 για Αυστραλία σε νεαρή ηλικία, για να βρει καλύτερη τύχη ,όπως λέει. Από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Αυστραλία η σκέψη του ήταν στο μικρό χωριουδάκι του. –Θα κάνω 4-5 χρόνια και θα γυρίσω. Όταν άρχισε να εργάζεται κατάφερε μετά από λίγα χρόνια ,να πάρει σπίτι και μετά και αυτοκίνητο. Κάθε φορά που αγόραζε κάτι έλεγε στον εαυτό του. –Αυτό στην πατρίδα μου θα μπορούσα να το κάνω…
΄Ετσι περνούσαν τα χρόνια και ο Μιχάλης δε γύριζε στο χωριό. Το 1972 ,μετά από 16 ολόκληρα χρόνια γύρισε στο Μεσαναγρό. Δεν έμεινε για πολύ και ξαναγύρισε στην Αυστραλία. ΄Εκανε οικογένεια ,υποχρεώσεις και αγάπησε την Αυστραλία σα δεύτερη πατρίδα του. Μπορεί να μη γύρισε μόνιμα στο χωριό ,αλλά κατάφερε κάτι άλλο. Υποσχέθηκε στον εαυτό του κάθε καλοκαίρι να έρχεται στο χωριό.
Είναι ο μόνος Μεσαναγρενός Αυστραλός ,που κάθε καλοκαίρι βρίσκεται στο χωριό. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι ,όλοι ρωτάμε πότε θα έρθει ο Μάνης. Ο Μιχάλης είναι άνθρωπος πρόσχαρος , της παρέας και μπορεί να κάθεσαι ώρες να τον ακούς ,να διηγείται ιστορίες και ανέκδοτα. Τα βράδια στο Μεσαναγρό γίνονται καλύτερα με την παρουσία του. Το χωριό ζωντανεύει ,η παρέα μεγαλώνει καθώς διηγείται τις ιστορίες του.
Στις εκδηλώσεις που γίνονται στο χωριό βοηθάει σε ότι του ζητηθεί. Επειδή είναι και μπογιατζής, αρκετά μοναστήρια τα συντηρεί. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος πέρσι στην καλοκαιρινή εκδήλωσή του ,τον τίμησε μαζί με άλλους μετανάστες . Φέτος βρίσκεται πάλι στο χωριό ,στον τόπο που αγαπά και λατρεύει.
Η πιο δύσκολη στιγμή για αυτόν θα είναι ,όταν δεν θα μπορεί να μπεί στο αεροπλάνο ,για να έρθει στο Μεσαναγρό του.
Φίλε Μιχάλη , νάσαι πάντα καλά και κάθε καλοκαίρι να ομορφαίνεις το Μεσαναγρό με την παρουσία σου.