ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

 

                                                                         

                                                                       

                                                       

          

Οι Τρεις Ιεράρχες

Η εκκλησία μας και η παιδεία γιορτάζουν σήμερα τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών .Οι τρεις επιφανείς ΄Αγιοι ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Νανζιανζηνός ,αναδείχθηκαν οι πιο σημαντικοί εκκλησιαστικοί πατέρες . Και οι τρεις έδειξαν προσήλωση στη χριστιανική θρησκεία και η ζωή τους ήταν γεμάτη από αγώνες . Τα συγγράμματά τους έδωσαν αίγλη στη χριστιανική παιδεία.

Τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών καθιέρωσε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Αλέξιος Κομνηνός το 1.100 μ.Χ. για να τιμηθούν οι Τρεις μεγάλοι ΄Αγιοι της εκκλησίας και να σταματήσουν οι έριδες μεταξύ των πιστών με το ποιος από τους Τρεις είναι ο πιο σπουδαίος. Το 1842 το πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε την εορτή των Τριών Ιεραρχών , ως ημέρα αφιερωμένη στην παιδεία και στα γράμματα.

Ο Μέγας Βασίλειος είχε σπουδάσει φιλοσοφία ,ιατρική, αστρονομία και νομικές επιστήμες. Ο Ι. ο Χρυσόστομος ήταν γνώστης της Ιουδαϊκής και Ελληνικής γραμματείας ,άριστος ρήτορας και συγγραφέας. Ο Γρηγόριος Θεολόγος ,ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές και λογοτέχνες.

Είναι οι προστάτες της Παιδείας ,γιατί πρώτευσαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής, δίδασκαν καθημερινά διαφωτίζοντας τους νέους, συνέγραψαν θαυμάσια συγγράμματα, τα οποία ξεπέρασαν τη φθορά του χρόνου και είναι πάντα επίκαιρα, δίδασκαν με το παράδειγμά τους και με την ενάρετη ζωή τους.

Σε μια εποχή που οι πνευματικές αξίες έχουν υποτιμηθεί και κυριαρχούν οι υλικές ,χρειαζόμαστε τέτοιους Αγίους , σοφούς, ειλικρινείς και ασυμβίβαστους , για να οδηγήσουν τους νέους μας στο σωστό τρόπο ζωής .

ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ....ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ......

 

                                                                       

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος  Μεσαναγρού ,ήταν ένας από τους πιο δραστήριους του νησιού . Εκδηλώσεις τόσο στο χωριό ,όσο και στην πόλη , μαθήματα χορού σε παιδιά και ενήλικες , διοργάνωση πανηγυριών , συμβολή στη δημιουργία του Μουσείου και τόσα άλλα.

Τα τελευταία χρόνια θέλεις η οικονομική συγκυρία και ο κορονιός , ο Σύλλογος έχει σιγήσει. Πέρασαν τα Χριστούγεννα ,του Ταξιάρχη και άλλες γιορτές και τίποτα δεν γίνεται….

Είμαστε ένα χωριό που δυστυχώς συνεχώς ο πληθυσμός μειώνεται και η έλλειψη του Συλλόγου είναι εμφανής. Ο Σύλλογος πρέπει να ξαναζωντανέψει , να δραστηριοποιηθεί και να ξαναφέρει τον κόσμο στο χωριό, τουλάχιστον τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές. Από κριτική είμαστε πρώτοι. Κρίνουμε τα πάντα και ιδίως αυτοί που ποτέ δεν συμμετέχουν στα κοινά. Αγαπάμε το χωριό μας μόνο με τα λόγια . Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στο χωριό μόνο στις εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια. Υπάρχουν σπίτια εγκαταλειμμένα που είναι επικίνδυνα για τους περαστικούς και οι κάτοχοί τους “ αγρόν αγοράζουν”.

Η θητεία των μελών του Δ.Σ. του Συλλόγου πρέπει να έχει λήξει. Πρέπει λοιπόν ,σύμφωνα με το καταστατικό να γίνει γενική Συνέλευση για τρεις φορές και αν δεν έχει αποτέλεσμα ,το Δ.Σ. προσφεύγει στη Δικαιοσύνη που ορίζει Προσωρινό Συμβούλιο από μέλη του Συλλόγου και τα μέλη αυτά προσπαθούν να βρουν λύση.

Πριν αρκετά χρόνια συνέβη η ίδια κατάσταση και ο σύλλογος αφέθηκε στην τύχη του και ήταν ανενεργός πάνω από δέκα χρόνια ...,μέχρι να βρεθούν κάποιοι να τον ενεργοποιήσουν.

Επειδή ήμουνα Πρόεδρος του Συλλόγου πάνω από δέκα χρόνια και ιδρυτικό μέλος ,γνωρίζω την αξία ύπαρξης του ,καλώ όλους τους χωριανούς να ενεργοποιηθούν και ιδίως τους νέους ,να βρεθεί λύση.

Ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου, το Τωρινό Δ.Σ. του Συλλόγου και η Εκκλησιαστική Επιτροπή να δραστηριοποιηθούν για να βρεθεί λύση. Διαφορετικά θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Και... στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα …..αλλά ούτε και στους Πολιτιστικούς Συλλόγους…..

ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΡΟΔΟ

 

                                                       

ΠΕΡΙΗΓΗΤΕΣ ΤΟΝ 19^ο ΑΙΩΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΡΟΔΟ

Τον 19ο αιώνα φθάνουν στο νησί διάφοροι Ευρωπαίοι περιηγητές οι οποίοι μας περιγράφουν την οικονομική και πολιτιστική εξαθλίωση των κατοίκων. Μεταξύ τους και ο Viktor Guerin που πέρασε απ’ τα χωριά και αρχίζει το βιβλίο του με την αφιέρωση «-Αφιερώνεται-Στις σκιές των σοφών της ελληνοτραφούς Ευρώπης που ήρθαν προσκυνητές, μελέτησαν και ύμνησαν τα κλέη και την οικουμενική διάσταση της Ρόδου». Και τελειώνει γράφοντας «Είθε να έχω συμβάλλει από τη δική μου αδύναμη πλευρά, ώστε να γίνει καλύτερα γνωστό το περίφημο αυτό νησί, που, και ξεπεσμένο από τη δόξα του όπως είναι, αλίμονο! σήμερα, όμως φαίνεται γεμάτο ακόμη από ενδιαφέρον και μνήμες. Κανένα άλλο νησί του Αρχιπελάγους δεν υπήρξε και από τη φύση του πιο ευνοημένο και ταυτόχρονα κατάμεστο από συμβάντα. Κανένα άλλο δεν έχει παίξει στην σκηνή της ιστορίας ένα ρόλο λαμπρότερο». 

Μας ενημερώνει για τη ζωή και της ασχολίες των κατοίκων, για την μελισσοκομία την γεωργία την κτηνοτροφία και την αλιεία, όπως επίσης και για το κυνήγι, λαγούς, πέρδικες και τα κοπάδια από τα ελάφια της ποικιλίας «τάμα-τάμα» που συναντά, κυρίως στην περιοχή της Νότιας Ρόδου. Επίσης αναφέρεται στα δάση και στα φυτά. Ιδιαίτερη εντύπωση του κάνει το πεύκο, το οποίο φυτρώνει μεν πολύ εύκολα, αλλά παραμένει αδύνατο και λεπτοκαμωμένο. Δεν μοιάζει με τα χοντρόκορμα πεύκα που συνάντησε στη Κορσική. Αυτό το λεπτοκαμωμένο πεύκο παρατηρείται περσότερο στη Νότια Ρόδο λόγω της λειψυδρίας. Σε αντίθεση με τα Κυπαρίσσια που ανταγωνίζονται τις λεύκες της Γαλλίας. Λυπάται όμως για την αλόγιστη υλοτομία που γίνεται από τους Τούρκους και έτσι όπως λέει το νησί κινδυνεύει να χάσει τον πλούτο του. Μας δίνει επίσης και τις θέσεις διάφορων μνημείων που συνάντησε. Περνώντας από τα χωριά του Δήμου Νότιας Ρόδου, αναφέρει τα αρχαία ερείπια και το Ιπποτικό φρούριο που συναντά στο χωριό Ασκληπιειό, την ωραία πεδιάδα με τους αιωνόβιους ελαιώνες ανάμεσα στους οποίους είναι κτισμένο το χωριό Βάτι. Συναντά τον ωραίο Ιπποτικό πύργο που έστεκε ακόμα στο Γεννάδι, και λέει για την απομονωμένη θέση που βρίσκεται το χωριό Μεσαναγρός και πώς για αρκετά χρόνια είχε αγνοηθεί από τους Τούρκους, ξεφεύγοντας έτσι τη φορολογία. Στη Λαχανιά αναφέρει τα ερείπια δύο κατεστραμμένων χωριών, το μεγαλόπρεπο Ιπποτικό φρούριο, το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής και τα ερείπια της αρχαίας πόλης Ιξίας, καθώς και το ωραίο πευκόφυτο δάσος της περιοχής. Στην Κατταβιά μας λέει για το φρούριο που συναντά. Στην Απολακκιά αναφέρει τα ερείπια της Αγίας Αναστασίας στη θέση Ζωναρά που βρέθηκε προσφατα σε ανασκαφή και το ερειπωμένο φρούριο. Περιγράφει στην περίτεχνη διακόσμηση των μαρμάρων της Αγίας Ειρήνης στην Αρνίθα και το δάσος που περιβάλει την Προφύλια το οποίο είναι γεμάτο από ελάφια και αγριοκάτσικα. Τέλος, στο χωριό Ίστριος αναφέρεται στο εκκλησάκι του Άγιου Μερκούριου.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟΥ

 

                                                                                   

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟΥ

Ο Παναγιώτης Καραγιάννης πέρα από Λογιστής ,έχει μέσα του τη φλόγα του καλλιτέχνη. ¨Εργα του κοσμούν την εκκλησία του Ταξιάρχη Μεσαναγρού. Η θύρα στην είσοδο του ναού, αναλόγιο, θύρα ιερού και ο Παραδοσιακός Πολυέλαιος. Όλα αυτά τα έργα είναι φτιαγμένα από ξύλο με πολύ κόπο και μεράκι. Ο Πολυέλαιος έχει τοποθετηθεί στον ναό και ο φωτισμός του είναι φυσικός με κεριά. Είναι ένα έργο που δύσκολα θα δει κανείς σε άλλο ναό.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ!!!

                                                                   

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΣΑΣ. ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΑΣ.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                     

                                           

                                                                       

Τα Φώτα ήταν ξεχωριστή γιορτή. Την παραμονή έλεγαν τα παρακάτω κάλαντα ,από σπίτι σε σπίτι.

Ο μήνας έχει αύριο 6 Ιανουαρίου

κι όλοι μας εορτάζουμε

τα Φώτα του Κυρίου.

΄Ολοι οι παπάδες περπατούν

με το σταυρό στο χέρι

και μπαίνουν μες στα σπίτια μας

και λεν τον Ιορδάνη

βοήθεια να έχετε το Μέγα Ιωάννη.

Εγώ είμαι δούλος σου Χριστέ

κι ήρθες να σε βαπτίσω

την άχραντή σου κορυφή δεν ημπορώ να αγγίξω.

Κι άπλωσε ο Πρόδρομος με το δεξί του χέρι

κι ανοίχτηκαν οι ουρανοί και βγήκε περιστέρι.

Τ΄άγιο πνεύμα ήτανε κι ήρθε να μαρτυρήσει

ότι ο Χριστός γεννήθηκε σε Ανατολή και Δύση.

Να βαφτιστούνε τα νερά σε πέλαγο να μπούνε

και να αρμενίζουν με χαρά και να δοξολογούνε.

Και την Αγία Φωτεινή την επερικυκλώσαν

και κάτω στα Γυμνάσια μέγας σφαγάς εδώσαν.

Απάνω από την πόρτα σας έχει μια περιστέρα

κι ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα.

Το πρωί ο παπάς ευλογούσε τα νερά και όλοι έπαιρναν τον Αγιασμό στα σπίτια τους. Στο τέλος της εκκλησίας οι γεροντότεροι "φώτιζαν " τους νεότερους ,καίγοντας τού­φες μαλλιών σε σχήμα σταυρού. Μετά ο παπάς μαζί με τα παιδιά ,γύριζε τα σπίτια του χωριού ψάλλοντας "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε " και ευλογούσε τον κόσμο.

Στις 7 του Γενάρη ,τελευταία μέρα των γιορτών ,γιόρταζαν οι Γιάννηδες και το χωριό είχε πολλούς. Πάλι γλέντια και χοροί και μετά άρχιζε η καθημερινότητα ,τα σχολεία και η γλυκιά προσμονή των επόμενων γιορτών.