Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

"Χρόνια σας πολλά - Καλή χρονιά"




Με την ευκαιρία της έλευσης του νέου χρόνου, σας ευχόμαστε υγεία, ευτυχία και κάθε επιθυμία σας να γίνει πραγματικότητα. Αγαπήστε τους γύρω σας , προσφέρετε αγάπη ,καλοσύνη, ελπίδα. ΄Ενα μικρό δωράκι ,ένα λουλούδι ,μια επίσκεψη ,δίνουν όλα τα παραπάνω. Κάνουν τον άλλο να νιώθει ότι ακόμη υπάρχουν άνθρωποι ,υπάρχει χαρά. ' Ετσι θα νιώσετε καλύτερα και θα ατενίσετε το νέο χρόνο με αισιοδοξία.


Χρόνια σας Πολλά

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

" Η Πρωτοχρονιά στο Μεσαναγρό"




Η Πρωτοχρονιά είχε κάτι το ξεχωριστό . Θέλεις η αλλαγή του χρόνου, θέλεις οι δοξασίες πως η καλή χρονιά φαινόταν από την πρώτη μέρα της , έκανε την ημέρα αυτή πιο χαρούμενη , αλλά και τους ανθρώπους πιο προσεκτικούς.

Την παραμονή, οι νοικοκυρές έφτιαχναν τη βασιλόπιτα ,ετοίμαζαν τα φαγητά και τα γλυκά και τα σπίτια έλαμπαν. Μόλις βράδιαζε, οι δάσκαλοι,η Σχολική Εφορεία και τα παιδιά ,έβγαιναν για τα κάλαντα. Τραγουδούσαν τα κάλαντα που σώζονται μέχρι σήμερα.


Εμείς οι νέοι νέα γενεά

με θάρρος και με ελπίδα

ας πούμε την πρωτοχρονιά

τη λατρευτή πατρίδα.

...................................................

Δώστε όλοι τον οβολό σας

είναι μέγας ο σκοπός

ηθικότατος εν γένει

και εκπαιδευτικός.

........................................................

Χρόνια πολλά να ζήσετε

με άκρα ευτυχία

κι οι δάσκαλοι κι οι μαθητές

σας εύχονται υγεία.

......................................................

Δώστε όλοι τον οβολό σας

είναι μέγας ο σκοπός

ηθικότατος εν γένει

και εκπαιδευτικός.


...................................................

Στις 12 η ώρα όταν άλλαζε η ώρα, οι κοπέλες του χωριού πήγαιναν στη βρύση να πάρουν το καινούριο νερό με στάμνες και να το φέρουν σπίτι. ΄Οσοι είχαν όπλα πυροβολούσαν ,κτυπούσαν οι καμπάνες ,έσβηναν τα φώτα και όσοι έπαιζαν πόκα σταματούσαν ,για να πάνε στα σπίτια τους να πουν τα χρόνια πολλά και καλή χρονιά με τους δικούς τους και να ξαναγυρίσουν πάλι στο τραπέζι.

Η αυγή της Πρωτοχρονιάς ήταν ξεχωριστή για τα παιδιά,γιατί κάνοντας το ποδαρικό ,ότι χρήματα παίρνανε ήταν δικά τους. ΄Επρεπε να ξυπνήσουν νωρίς ,να εντοπίσουν τα σπίτια που θα έδιναν περισσότερα χρήματα και να έχουν γεμίσει τις τσέπες τους με πέτρες. Χτυούσαν λοιπόν τις πόρτες και οι νοικοκυραίοι ρωτούσαν ποιος είναι. Αν σε θεωρούσαν χρουσόύζη δε σου άνοιγαν και σου έλεγαν να περάσεις αργότερα, για να μπεί στο σπίτι τους πρώτα αυτός που θεωρούσαν γουρλή. Αν σου άνοιγαν ,έμπαινες ,πετούσες μέσα στο σπίτι την πέτρα,λέγοντας.

Καλή μέρα ,΄Αι Βασίλη

ούλο μάλαμα κι ασήμι

χίλια καλά στο σπίτι σας

χίλια κιλά στα αλώνι σας

τα θηλυκά στη μάντρα σας

τα αρσενικά στα σπίτια σας

κλου κλου οι πούλες σας

και του χρόνου.

Στο τέλος σε φίλευαν δίνοντας σου γλυκά και χρήματα.


΄Οταν χτυπούσε η καμπάνα , όλο το χωριό μαζεύονταν στη εκκλησία, γίνονταν δοξολογία και το μεσημέρι μετά το πλούσιο τραπέζι , έκοβαν τη βασιλόπιτα. Την έκοβε ο πατέρας, τη σταύρωνε και έδινε στον καθένα το κομμάτι του. Πρώτα στο Χριστό, στην Παναγία, στον ΄Αγιο Βασίλη , στο σπίτι και με τη σειρά σε ΄ολα τα μέλη της οικογένειας.

Το βράδυ πήγαιναν σε όσους γιόρταζαν να τους ευχηθούν , έπιναν , τραγουδούσαν και όλοι πήγαιναν στο χοραστάσι για να χορέψουν. Οι χοροί έδιναν και έπαιρναν μέχρι το πρωί.

Καλή χρονιά σε όλους ,με υγεία και ευτυχία και οι παλιοί να διηγούνται όλα αυτά στους πιο νέους για να συνεχίζεται η παράδοση.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

" Χριστούγεννα στο Μεσαναγρό"


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή σαν κινηματογραφική ταινία περνούν από το μυαλό μας οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Μέρες ξεχωριστές , μέρες αναμνήσεων ,μέρες ανεπανάληπτες.

Οι μέρες αυτές ήταν ξεχωριστές για τα παιδιά. Πώς και πώς τις περιμένανε. ΄Ενα μήνα πριν έβλεπε κανείς τις προετοιμασίες σ΄όλα τα σπίτια. ΄Ολοι βιάζονταν να τελειώσουν οι γεωργικές εργασίες ,ελιές, σπορά, για να απολαύσουν μετά τις γιορτές. Ακόμα και στο σχολείο οι δάσκαλοι μάθαιναν τα κάλαντα στα παιδιά ,για να είναι έτοιμα να τα ψάλλουν. Οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σπίτια ,τα άσπριζαν και τα τζάκια ειχαν την τιμητική τους. ΄Ολοι οι δρόμοι του χωριού είχαν τα περίφημα σχέδια -κύκλους από ασβέστη - που γίνονταν στα χαρμόσυνα γεγονότα. Το χωριό έλαμπε.

Κάθε σπίτι έσφαζε το χοίρο του και όλη η οικογένεια συμμετείχε στην ιεροτελεστία αυτή. Οι νοικοκυρές τακτοποιούσαν το κρέας ,το λίπος, έφτιαχναν τον "καβρουμά", τσιγαρισμένα μικρά κομμάτια κρέας που τα τοποθετούσαν στους πηδιακούς και από εκεί έπαιρναν για να φτιάξουν τα φαγητά τους. Βλέπετα την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν ψυγεία. ¨Επαιρναν χωριστά τα " τσιρίγκια", το δέρμα του χοίρου με λίπος ,τους "κολοσαφάες",τα 'εντερα που τα γέμιζαν με ρύζι. Ετοίμαζαν γλυκά -νεράτζι , κατιμέρια, βασιλόπιτες, φοινίκια, μελεκούνια.

Επιτέλους τα Χριστούγεννα έφταναν. Μόλις βράδιαζε οι δάσκαλοι ,τα μέλη της Σχολικής Εφορείας και τα παιδιά ,σπίτι σπίτι έψαλλαν τα κάλαντα,που δεν παρουσίαζαν καμιά διαφορά από τα κάλαντα της υπόλοιπης Ελλάδας. Είναι τα κλασσικά κάλαντα" Καλήν εσπέρα άρχοντες...Κάθε νοικοκύρης έδινε χρήματα ,γλυκά, γκλεούδια και όλοι εύχονταν χρόνια πολλά.

Η πόκα έδινε και έπαιρνε και όλοι έψαχναν την τύχη τους. Τα 3 ή 4 καφενεία ήταν γεμάτα από τους εραστές της πόκας. Μέχρι τις αυγές που κτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας ,το παιχνίδι συνεχιζόταν και πολλές φορές και μετά. Κατά τις 2 τα μεσάνυχτα ο καφετζής έφτιαχνε την περίφημη μακαρονάδα και όλοι οι παίχτες την απολάμβαναν . Την άλλη μέρα καταλάβαινες τους νικητές ή τους χαμένους από το ύφος τους.

¨Οταν η καμπάνα χτυπούσε ,όλο το χωριό πήγαινε στην εκκλησία. Κανένας δεν έλειπε. Στο τέλος οι ευχές έδιναν και έπαιρναν. Το μεσημεριανό τραπέζι ήταν κάτι το ξεχωριστό. ΄Ολη η οικογένεια καθισμένη γύρω του ,απολάμβανε τις λιχουδιές της μάνας. Το βράδυ όσοι γιόρταζαν ,άνοιγαν τα σπίτια τους και υποδέχονταν τους χωριανούς. Παρέες παρέες πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και το γλέντι συνεχιζόταν μέχρι το πρωί.

Σήμερα όλα αυτά είναι μια ανάμνηση .΄Οσοι έμειναν στο χωριό και όσοι το επισκέπτονται τις μέρες αυτές, γιορτάζουν σύμφωνα με την εποχή ,αλλά κάποια έθιμα συνεχίζουν να τηρούνται και να αντέχουν στο χρόνο.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

" Η Θρησκευτικότητα των Μεσαναγρενών"

" Ο ΄Αγιος Θωμάς"





¨Ενας αρχαίος σοφός έλεγε. « Αν πας σε κάποιο μέρος μπορεί να μη βρεις στάδια, δρόμους , πολλούς ανθρώπους και οτιδήποτε άλλο ,σίγουρα όμως θα βρεις λατρευτικούς τόπους.» Αν πας στο Μεσαναγρό δε θα βρεις μόνο ένα λατρευτικό τόπο αλλά δεκαέξι μικρούς και μεγάλους ναούς. Πράγματι αν και το χωριό είναι πολύ μικρό σε πληθυσμό ,έχει 2 μεγάλους ναούς , 13 μικρά μοναστήρια και μια Μονή στο Σκιάδι. Στο νησί της Ρόδου έχει τους περισσότερους.
Από τα πολύ παλιά χρόνια το χωριό είχε πάρα πολλούς ναούς . Αυτό φαίνεται από τις ονομασίες περιοχών που το αποδεικνύουν. Τα τοπωνύμια Σταυρί , Σταυριά, ΄Αις Ελιάς, ΄Αις Μηνάς, Αγιά Ειρήνη κλπ, είναι η απόδειξη. Γύρω από το χωριό επίσης υπάρχουν ερείπια , κατελείματα από ναούς. Η Αγία Βαρβάρα, Ο Τίμιος Σταυρός, Τα πεντάθυρα είναι παλαιοχριστιανικοί ναοί.
Τα σύγχρονα μοναστήρια έχουν κτιστεί είτε από όλους τους κατοίκους του χωριού ,είτε από κάποιους χωριανούς που είχαν κάνει τάματα. Όλα βρίσκονται σε καλή κατάσταση ,είναι περιποιημένα ,ασπρισμένα και κάθε χρόνο όταν γιορτάζουν, λειτουργούνται.
Πέραν από τα μοναστήρια, η εκκλησία έχει από τάματα ελιές και κτήματα . Οι χωριανοί στις δύσκολες στιγμές έταζαν στους Αγίους ,για να τους βοηθήσουν. Βλέπει κανείς σε ένα χωράφι από πολλές ελιές , ένα δένδρο να ανήκει στον ΄Αγιο και ιδιαίτερα στον Ταξιάρχη Πολιούχο του χωριού.
Οι Μεσαναγρενοί έχουν ανεπτυγμένο το θρησκευτικό συναίσθημα και κάποιο φόβο προς το θείο. Δεν πειράζουν κτήματα ,δέντρα που ανήκουν στην εκκλησία και μάλιστα τα προστατεύουν σαν νάναι δικά τους. Δεν κόβει κανείς δένδρο που ανήκει στον Ταξιάρχη , ακόμα και αν είναι ξερό. Ιδιαίτερα απέναντι στον Πολιούχο του χωριού Ταξιάρχη, νιώθουν σεβασμό αλλά και φόβο. Λέγεται ότι στη θέση του σημερινού ναού του Ταξιάρχη υπήρχε ένας μικρός ναός του Αγίου Γεωργίου ,που ήταν μισογκρεμισμένος . ΄Ηθελαν στη θέση αυτή να κτίσουν ένα άλλο ναό αφιερωμένο στον Ταξιάρχη.΄ Ελα όμως που ήταν τα χαλάσματα του άλλου ναού. Κανένας δεν τολμούσε να το χαλάσει . ΄Ωσπου μια μέρα ο ηγούμενος της Μονής Σκιάδι χάλασε μόνος του το ναό και στη θέση του κτίστηκε ο σημερινός ναός του Ταξιάρχη. Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός ,αυτό ισχύει και σήμερα , στις γιορτές κανένας δεν πήγαινε να εργαστεί αν δεν τελείωνε η εκκλησία . Θα πάθαινε κάτι όποιος το τολμούσε.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

" Στροφή στην παράδοση"

" Εικόνα από την εκδήλωση του καλοκαιριού"

" Η Λέσχη που φτιάχνεται"

" Εσωτερικό παραδοσιακού σπιτιού"


" ΄Ενα από τα πιο όμορφα σπίτια του χωριού"


Το χωριό είναι παραδοσιακό .Δυστυχώς σε αρκετές περιπτώσεις στην ανακαίνιση ιδίως σπιτιών ,κάποια πράγματα δεν τηρήθηκαν . ΄Ισως από άγνοια .Πάντως το χωριό δεν έχασε τη φυσιογνωμία του. Εξακολουθεί να είναι χωριό με τη σημασία της λέξης.
Τελευταία κάτι άλλαξε . ΄Ολοι προσπαθούν να ακολουθούν τους κανόνες και να συμβαδίζουν με την παράδοση. Να ξεκινήσουμε από την εκκλησία. ΄Εφυγαν τα πλακάκια που είχαν τοποθετηθεί στο δάπεδο πριν αρκετά χρόνια και ξαναμπήκε το βότσαλο. Οι πόρτες των κτηρίων και της εκκλησίας από σιδερένιες ξαναγίνονται ξύλινες . Ο φωτισμός άλλαξε και η πέτρα που εμφανίστηκε στους τοίχους ,έδωσε άλλη όψη στο χώρο.
Οι δρόμοι που οδηγούν στην εκκλησία από την είσοδο του χωριού ,έχουν πλακοστρωθεί και η πλακόστρωση θα συνεχιστεί. Βέβαια δεν είναι ο παλιός «τουχεμές» με τις πέτρες ,που θυμόμαστε εμείς οι παλιοί. Κάποια σπίτια που ανακαινίστηκαν διατήρησαν την παράδοση ,τόσο εσωτερικά , όσο και εξωτερικά.
Εκεί που υστερούμε είναι η καθαριότητα. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι δεν πρέπει να πετάμε όπου βρούμε τα σκουπίδια. Υπάρχουν οι κάδοι και ο καινούριος σκουπιδότοπος για το σκοπό αυτό.
Με λίγη καλή θέληση και το χωριό θα είναι ξεχωριστό και θα το χαιρόμαστε οι ντόπιοι ,αλλά και οι ξένοι επισκέπτες μας.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

" Τα πρώτα χρόνια στην πόλη της Ρόδου"


Τα πρώτα χρόνια στην πόλη της Ρόδου μου έχουν μείνει αξέχαστα. Η αλλαγή της ζωής μας από τη μια στιγμή στην άλλη ,μεγάλη. Από ένα χωριουδάκι με 20-30 παιδιά σε ένα Γυμνάσιο με εκατοντάδες . Νιώθαμε φοβισμένοι και η πρώτη βραδιά μακριά από το σπίτι δεν περιγράφεται. Σιγά σιγά όμως καταφέραμε να εγκλιματιστούμε και να συνεχίσουμε το Γυμνάσιο. Κάθε Κυριακή με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ οι γονείς μας , μας έστελλαν το περίφημο « σακούλι». Ένα σακί που μέσα είχε ψωμιά ,αυγά ,τρόφιμα και χαρτζιλίκι . Περιμέναμε λοιπόν όλοι οι μαθητές που καταγόμασταν από τη Νότια Ρόδο ,να έρθει το λεωφορείο .Κατά τις 10 η ώρα που ερχόταν , οκαθένας έπαιρνε το σακούλι στον ώμο και πήγαινε σπίτι του. ΄Εβλεπες ένα καραβάνι από παιδιά φορτωμένα σακούλια να περπατούν στους δρόμους της πόλης ,γεμάτα αυτοπεποίθηση ,υπομονή και επιμονή , για καλύτερες μέρες.
Οι πρώτες μέρες στο Γυμνάσιο ήταν δύσκολες. Δεν ξέραμε κανένα ,δεν μας ήξερε κανένας. Καθόμασταν ντροπαλοί, ήσυχοι ,φοβισμένοι. Οι Καθηγητές προσπαθούσαν να μας δώσουν θάρρος , να μας βοηθήσουν και σιγά σιγά αποκτήσαμε φίλους. Θυμάμαι τον καθηγητή της ιστορίας, έναν άνθρωπο που μιλούσε σε γλώσσα ακαταλαβίστικη ,όταν με έβγαλε την πρώτη φορά να πω μάθημα. Φώναξε το όνομά μου και πήγα δίπλα του στην έδρα όρθιος. ΄Αρχισε λοιπόν να μου κάνει διάφορες ερωτήσεις. – Πόθεν εί…μου λέει. Τον κοιτούσα στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβω τι ρωτά. Μάταια. Ανέκφραστος περίμενε την απάντησή μου. –Πόθεν ει…με ξαναρωτά.. και εγώ χαμένος από το τρακ και την άγνοια απάντησα με το όνομά μου.-Γιάννης Κ…κύριε . Το γέλιο από τα άλλα παιδιά με έκανε να νιώσω άσχημα και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. –Από πού είσαι σε ρώτησα μου ξαναλέει… Και δεν το έλεγες Ελληνικά τόση ώρα είπα μέσα μου ,για να σε καταλάβω.
Πέρασε καιρός και οι άβγαλτοι μικροί συνήθισαν ,περνούσαν τις τάξεις ,πάρα πολλοί σπούδασαν και σήμερα τους βλέπω ,χαίρομαι και τους καμαρώνω.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

" Το τέμπλο του ιερού Ναού του Ταξιάρχη στο Μεσαναγρό"

" Ο ΄Αγιος Χαράλαμπος"
" Η Παναγία"


" Ο Ιησούς Χριστός"


" Ο ΄Αγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"



" Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου"




" Ο ΄Αγιος Νικόλαος"





" Ο ΄Αγιος Γεώργιος"






" Ο Ταξιάρχης Μιχαήλ"






Ξυλόγλυπτα είναι στον ιερό Ναό του Ταξιάρχη το τέμπλο, ο δεσποτικός θρόνος και ο άμβωνας . Στο τέμπλο στηρίζονται οι συνήθεις εικόνες έργα του 1892 και τα ξυλόγλυπτα βημόθυρα. Ιδιαιτερότητα αποτελεί το γεγονός ότι στα δεξιά του τέμπλου , δίπλα στο δεξί αναλόγιο ,είναι τοποθετημένη η εικόνα του Αγίου Γεωργίου , ενώ αντίθετα , στα αριστερά η εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ , επενδυμένη με ασημένιο κουστούμι. Η τοποθέτηση της εικόνας του Αγίου Γεωργίου στη θέση αυτή έχει την εξήγησή της. Ο Ναός του Ταξιάρχη Μιχαήλ κτίστηκε το 1861 πάνω στα ερείπια μικρότερου ναού που ήταν αφιερωμένος στον ΄Αγιο Γεώργιο. Μάλιστα επειδή κανένας Μεσαναγρενός δεν χαλούσε το ναό που ήταν μισογκρεμισμένος, από φόβο, τον γκρέμισε ο ηγούμενος της Μονής Σκιάδι.
Στην Ωραία Πύλη βρίσκεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, δεξιά του η εικόνα του Χριστού, μετά η εικόνα του Ιωάννη του Προδρόμου ,ακολουθεί η εικόνα του Αγίου Νικολάου και τέλος η εικόνα του Αγίου Γεωργίου.
Αριστερά της Ωραίας Πύλης η εικόνα της Παναγίας ,μετά είναι η είσοδος στο Ιερό με εικόνα Αγγέλου, ακολουθεί η εικόνα του Αγίου Χαραλάμπου και μετά η εικόνα του Πολιούχου Ταξιάρχη Μιχαήλ.
Η εκκλησία έχει αγιογραφηθεί το 1997 με συνδρομές των Μεσαναγρενών. Κάθε οικογένεια πλήρωσε να αγιογραφηθεί μια εικόνα ,συνήθως η εικόνα που προστατεύει την οικογένειά της ή έχει το όνομα κάποιου μέλους της.

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

" Ο δρόμος του Κάμπου"

" Η βρύση του Κάμπου"
Ο Κάμπος βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Κατταβιά και Απολακκιά. Είναι η μόνη περιοχή που το χωριό φτάνει στη θάλασσα. Είναι η πιο εύφορη περιοχή του χωριού και σήμερα ποτίζεται από το φράγμα της Απολακκιάς.
Παλιά δεν υπήρχε δρόμος για να πηγαίνουν αυτοκίνητα. ΄Επρεπε να πάει κανείς μέσω της Κατταβιάς ή με τα ζώα . Με τα ζώα ήθελες δύο ώρες να πας και δύο να γυρίσεις . Η μισή μέρα έφευγε στο δρόμο, όπως έλεγαν οι παλιοί. Όταν έσπερναν τα χωράφια με τα ζώα το χειμώνα , έτρωγαν αρκετές μέρες για το πήγαινε έλα. Μάλιστα έφτιαξαν και ένα στάβλο ,που σήμερα είναι μισογκρεμισμένος για να μένουν εκεί και να κερδίζουν χρόνο. Κάποτε αποφάσισαν να φτιάξουν ένα δρόμο από την ΄Εριντο προς τον Κάμπο, για να συντομεύσουν οι αποστάσεις. Μηχανήματα δεν υπήρχαν και ο δρόμος θα γινόταν με τα χέρια.
Αξέχαστες μέρες . ΄Εβλεπες όλο το χωριό να πηγαίνει με τα ζώα ,να δουλεύει και να βοηθά όπως μπορούσε. Ο θείος Αργύρης ήταν ο κάπος. ΄Ηταν αυτός που χάρασσε το δρόμο και επέβλεπε να δουλεύουν όλοι . Ακόμα και εμείς οι μικροί δουλεύαμε .Οι άντρες κρατούσαν τη τσάπα και τον κασμά ,οι γυναίκες φτιάριζαν και μεις οι μικροί κρατούσαμε το καρότσι ,για να μεταφέρουμε τα χώματα. Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι και μετά το σχολείο όλοι δουλεύαμε. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος. Ο κάπος γνώστης της ψυχολογίας, μας χώριζε σε ομάδες ,μας έδινε από ένα κομμάτι και μεις προσπαθούσαμε να τελειώσουμε πρώτοι. Ο δρόμος μεγάλωνε ,απλωνόταν και μεις χαρούμενοι δουλεύαμε ακατάπαυστα. Το τι χαρά ένιωσα όταν μας πλήρωσαν για πρώτη φορά ,δεν μπορώ να σας την περιγράψω. Λες και ήμασταν οι πιο πλούσιοι του κόσμου.
Κάποτε ο δρόμος τελείωσε, τα πρώτα αυτοκίνητα πέρασαν, οι αποστάσεις μίκραναν και ο δρόμος στέκει ,για να μας θυμίζει ότι όπου υπάρχει θέλω ,υπάρχει και μπορώ.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

" Μύρτα και κούμαρα"




Την εποχή αυτή ο Μεσαναγρός είναι στις ομορφιές του. Το Σαββατοκύριακο είναι να βγαίνεις έξω από το χωριό. Με τις πρώτες βροχές η γη βγάζει το πρώτο χορτάρι και πρασινίζει. Περπατώντας μέσα στα χωράφια ή ανεβαίνοντας στα βουνά και τι δε θα δεις. Οι θάμνοι , ασκινοί , μυρτιές ,κουμαριές ,θυμάρι ,αγκάτσαροι , είναι στις δόξες τους . Λες και συναγωνίζονται ποιος θα είναι ο πιο όμορφος. Και τι δε σου προσφέρουν για να τα προτιμήσεις. Τα χρώματα, τις μυρωδιές ,τους καρπούς. Σε καλούν να διαλέξεις . Το μάτι αχόρταγο πέφτει παντού. Το χέρι κόβει κάτι από όλα και οι αισθήσεις απολαμβάνουν τα δώρα που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο.
Σε μια τέτοια έξοδό μου αντίκρισα ένα πανέμορφο τοπίο από μυρτιές και κουμαριές. Μια περιοχή που ξεχώριζαν τα κόκκινα χρώματα από τις κουμαριές και τα άσπρα από τις μυρτιές. Είναι η εποχή που τα μύρτα και τα κούμαρα είναι ώριμα και σε καλούν να τα δοκιμάσεις. Δοκιμάζοντας τα κούμαρα απολαμβάνεις τη ξεχωριστή νόστιμη γεύση τους και τα μύρτα σου χαρίζουν τη νόστιμη στιφάδα τους. Ο άνθρωπος όμως είναι άπληστος. Κόβουμε και μερικά κλαριά από τις μυρτιές και από τις κουμαριές ,για να φτιάξουμε μια πανέμορφη ανθοδέσμη που θα στολίζει το ανθοδοχείο σπίτι μας.
Αυτές οι στιγμές ομορφαίνουν τη ζωή ,της δίνουν άλλη διάσταση και την κάνουν πιο απλή, πιο ανθρώπινη.

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

" Η ιστορία μιας πόρτας"

" Η πόρτα είναι της εκκλησιάς και χρειάζεται αναπαλαίωση"
" Βρέθηκε ο ειδικός ο Καραγιάννης Παναγιώτης που άρχισε να εργάζεται."

" Οι εθελοντές αυξήθηκανκαι άρχισαν να ξύνουν και αυτοί. Τώρα τι ξύνουν...."


" Συνέχισαν τη δουλειά αλλά λιγότεροι. Πάντως η πόρτα θα φτιαχτεί.Αυτό είναι σίγουρο"



Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

" H Λέσχη του Μεσαναγρού"

" Η Λέσχη στις δόξες της"

" Η σκεπή φτιάχνεται"

" Ο εξώστης που έγινε με δαπάνες του Γεωργίου Στυλιανού"


" Οι εργασίες προχωρούν"


΄Εχει και το χωριό τη Λέσχη του . Μη φανταστείτε κάποια Λέσχη με τη σημασία που έχει εδώ στην πόλη. Είναι ένα κτήριο ,που η ιστορία του διαχρονικά συμβαδίζει με την ιστορία του χωριού. Βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και λόγω της θέσης του είναι το πιο κεντρικό σημείο του.
Στα παλιά χρόνια, η Λέσχη ήταν ένα κτήριο, που ο αγροφύλακας του χωριού έβαζε τα ζώα που έπιανε να κάνουν ζημιές. ΄Ηταν το « Τοκάτι». Η φυλακή για τα ζώα. Παλιά οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού ήταν κτηνοτρόφοι και γεωργοί. Πολλές φορές από κάποιο κτηνοτρόφο ξέφευγαν ζώα , έμπαιναν στα σπαρμένα χωράφια και έκαναν ζημιές. Ο αγροφύλακας που φύλαγε τους αγρούς , τα συνελάμβανε και τα έβαζε στο « Τοκάτι» . Ο κτηνοτρόφος για να πάρει πίσω τα ζώα του έπρεπε να πληρώσει τη ζημιά στον αδικημένο ή διαφορετικά πήγαιναν στα δικαστήρια.
Το 1955 έγινε ο έξώστης ,δαπάνες του Γεωργίου Στυλιανού ,Μεσαναγρενού που διέμενε στην Αυστραλία. Αργότερα το κτήριο έγινε Αναγνωστήριο. Ένα είδος Βιβλιοθήκης για τους νέους του χωριού. ΄Εγινε δηλαδή η Λέσχη για Αναγνώστες. Λόγω όμως της θέσης του, υπήρχε διαμάχη για τη χρήση του. Κάποιοι άλλοι ήθελαν να είναι καφενείο και τελικά αυτό επικράτησε. Από τότε και μέχρι σήμερα η Λέσχη είναι καφενείο, αλλά το όνομα παρέμεινε . Είναι αυτό που ξαφνιάζει τους ξένους , όταν ακούνε πάμε στη Λέσχη . Τη φαντάζονται πραγματικά Λέσχη.
Σήμερα η Λέσχη γέρασε και αυτή . Ο χρόνος που δε χαρίζεται ούτε στους ανθρώπους ούτε στα κτήρια ,έδειξε τα σημάδια του και στη Λέσχη. Η οροφή δεν άντεξε και έπρεπε να φτιαχτεί. Το κτήριο που ανήκει στην εκκλησία άρχισε να επιδιορθώνεται και γι αυτό έκλεισε. Οι καφενόβιοι αναζήτησαν αλλού προσωρινά στέγη. Βολεύονται στις δύο αίθουσες που υπάρχουν για νέους και γυναίκες.
Το κτήριο ανανεωμένο σε λίγες μέρες θα συνεχίσει να λειτουργεί και θα συνεχίσει να γράφει την ιστορία του. Βλέπετε δεν μπορεί να υπάρχει Μεσαναγρός χωρίς τη Λέσχη του.

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

" Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες"


Η Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή την ημέρα εκείνη ο ΟΗΕ υιοθέτησε Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ . Η ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία σε κυβερνήσεις , οργανισμούς , κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και στις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 500.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ταλαιπωρούνται από κάποια μορφή αναπηρίας.
Η 3η Δεκεμβρίου λοιπόν είναι μια ευκαιρία για αλλαγή της κοινωνικής νοοτροπίας ,είναι αφορμή να αναδειχθούν τα προβλήματα των ανθρώπων αυτών και είναι αφορμή ευαισθητοποίησης όλων μας. Πρέπει να γίνει αντιληπτή η μοναδικότητα και η ιδιαιτερότητα κάθε ανθρώπου. Για να γίνουν όμως όλα αυτά απαιτείται μόρφωση

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

"Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS"




Το πρόβλημα του AIDS αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα ,το οποίο δυστυχώς δεν είναι εύκολο να λυθεί. Η 1η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια ημέρα κατά του Σύνδρομου Επίκτητης Ανοσοποιητικής ανεπάρκειας ,γνωστό ως AIDS.
Το AIDS είναι μια από τις φονικότερες επιδημίες στην παγκόσμια ιστορία. Γύρω στα 25.000.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους , ενώ 33.000.000 είναι φορείς του ιού. Η κατάσταση παραμένει ανεξέλεγκτη στις περισσότερες χώρες του κόσμου και ιδίως στην Αφρική. Στη χώρα μας ο κίνδυνος δεν είναι αμελητέος ,αφού η λοίμωξη παρουσιάζει αυξητική πορεία. Σήμερα οι θάνατοι μειώνονται ,λόγω των νέων θεραπειών που εφαρμόζονται.
Δυστυχώς δεν έχει παρασκευαστεί ακόμη εμβόλιο και δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Οιφορείς μπορεί να μεταδώσουν τον ιό με τρεις τρόπους.
1- Με τη σεξουαλική επαφή
2- Με το αίμα
3- Από τη μολυσματική μητέρα στο νεογνό
Ο ιός δε μεταδίδεται με την καθημερινή επαφή , με την κοινή χρήση αντικειμένων ,από τα έντομα και γενικά δεν υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης κατά την κοινή οικογενειακή, σχολική, εργασιακή συμβίωση.
Η προφύλαξη από τη μόλυνση ,ελαττώνει ή εξαφανίζει τον κίνδυνο μετάδοσης και αποτελεί ευθύνη του καθενός.