"Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ"

                                                                       

                                   Ο Φωτισμός  τα παλιά χρόνια

Ηλεκτρισμός στο χωριό δεν υπήρχε και ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν  με ίδια μέσα. Λάμπες πετρελαίου και καντήλια. Σε κάθε σπίτι υπήρχαν οι λάμπες πετρελαίου ,που άναβαν μόλις σκοτείνιαζε. Το φως τους ήταν αμυδρό ,ίσα ίσα για να φωτίζει το σπίτι.. Η λάμπα αποτελείτο από δύο μέρη. Το κυρίως μέρος, όπου έμπαινε  το πετρέλαιο και το φυτίλι ,και το γυαλί, που κάλυπτε το αναμμένο φυτίλι ,για να φωτίζει καλύτερα. Το γυαλί μαύριζε τακτικά  και χρειαζόταν καθάρισμα ή σπούσε από τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας. Αν ψήλωνες ή χαμήλωνες τη φλόγα , με το μηχανισμό που υπήρχε.

       Με το λίγο φωτισμό βολεύονταν όλοι στο σπίτι. Και όταν κοιμόντουσαν η λάμπα χαμήλωνε το φωτισμό ή έσβηνε  και έμενε αναμμένο το καντήλι. Το δράμα ήταν για μας τους μικρούς που προσπαθούσαμε να γράψουμε και να διαβάσουμε. Το φως λίγο ,τα λάθη αρκετά και ο δάσκαλος αυστηρός. Πόσες φορές δεν έσπασε το γυαλί την ώρα που διαβάζαμε  και το διάβασμα πήγαινε στράφι…Καθισμένοι κατάχαμα γύρω από το σουφρά , έπιπλο χαμηλό ,στρογγυλό , που χρησίμευε σαν τραπέζι ,γράφαμε  και διαβάζαμε τα μαθήματά μας  υπό το φως της λάμπας. Το λιγοστό φως δε στάθηκε εμπόδιο να μάθουμε γράμματα . Όταν θέλεις όλα γίνονται.

     Πρόβλημα υπήρχε και στους δρόμους του χωριού τη νύχτα ,όταν κυκλοφορούσαμε. Φώτα δεν υπήρχαν και ιδίως το χειμώνα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχαν βέβαια τα φανάρια ,που φώτιζαν με λάδι αλλά και οι πυρσοί. Τυλίγαμε γύρω από ένα ξύλο πανί, το βουτούσαμε στο πετρέλαιο ,το ανάβαμε και πηγαίναμε στον προορισμό μας.

 Αργότερα ήρθαν τα Λουξ, που τα χρησιμοποιούσαν σε πιο μεγάλους χώρους ,όπως στα καφενεία ή όταν γίνονταν χοροί και γλέντια. Αυτά φώτιζαν περισσότερο ,αλλά το μειονέκτημά τους ήταν ο αμίαντος που μετέδιδε το φως και σπούσε εύκολα.

     Αρχές του -70 ήρθε το φως στο χωριό . Τα πράγματα άλλαξαν. Οι λάμπες χάθηκαν και τώρα στολίζουν τις γωνιές των σπιτιών , σαν πολύτιμα κειμήλια.

      

"Ο ΜΕΣΑΝΑΓΡΕΝΟΣ ΑΡΚΕΦΤΑΣ"

                                                                   

                               Ο Μεσαναγρενός  ΄Αρκεφτας ,ένα είδος  Κέδρου

Ο Κέδρος είναι κωνοφόρο αειθαλές δέντρο που ανήκει στην οικογένεια των Πευκοειδών . Γνωστότερα είδη είναι ο κέδρος του Λιβάνου . Δάση από Κέδρους συναντάμε  στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

  Τα φύλλα του είναι βελονοειδή και παραμένουν τα ίδια στο δέντρο από 3 έως 6 χρόνια. Οι θηλυκού κώνοι του Κέδρου έχουν πράσινο ή πορφυρό χρώμα. Κέδρους συναντάμε σε ελατοδάση , διότι παρέχουν σκιά  στα έλατα , για να μεγαλώσουν στα πρώτα στάδια της ζωής του. Ο Κέδρος δε χρειάζεται πολύ νερό για να αναπτυχθεί. Οι Εβραίοι το θεωρούσαν σα σύμβολο της δύναμης και του μεγαλείου.

       Στη Ρόδο υπάρχουν ορισμένα είδη Κέδρου. Στο Μεσαναγρό είδος Κέδρου συναντάται με το όνομα ΄Αρκεφτας  και βρίσκεται στην περιοχή Κάμπος. Τα δέντρα βρίσκονται κοντά στη θάλασσα  ακόμη και στην άμμο. ΄Αλλα είναι ψηλότερα ,δέντρα και άλλα είναι χαμηλότερα  και είναι θάμνοι. Πριν γίνουν χωράφια οι εκτάσεις του Κάμπου ,γύρω στο 1950 ,οι ΄Αρκεφτοι ήταν περισσότεροι . Σήμερα υπάρχουν αρκετοί στις άκρες των χωραφιών ,στα βουναλάκια γύρω γύρω και στην παραλία .Οι γεωργοί τα προσέχουν  και πιστεύουμε ότι είναι ένα είδος που πρέπει να προστατευθεί ιδιαίτερα .

                                                                               

.

"ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ'

                                                           

                                Πώς λειτουργούσε ένα σπίτι στο Μεσαναγρό(1)

Το χωριό ορεινό ,οι άνθρωποι φτωχοί ,γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Τα σπίτια ήταν καμαρικά ή με το μεσιά. Τα καμαρικά είχαν την καμάρα στη μέση του σπιτιού. Ήταν έτσι φτιαγμένη που ποτέ δε χαλούσε.  Υπήρχε μια πέτρα κλειδί ,που κλείδωνε  την καμάρα και αν έφευγε η πέτρα αυτή ,έπεφτε ολόκληρο το σπίτι. Αν δείτε παλιά χαλασμένα σπίτια ,βλέπετε ότι όλο το σπίτι έχει πέσει ,εκτός από την καμάρα. Το σπίτι είχε τέσσερα καντούνια ., Σε κάθε καντούνι υπήρχε μια πάγκα που ήταν κούφια και οι γεωργοί έβαζαν μέσα τη σπορά  και στο επάνω μέρος κοιμόντουσαν οι νοικοκυραίοι. Στο ένα καντούνι ήταν το τζάκι  και δίπλα ο σουφάς, που το χειμώνα κοιμόταν όλη η οικογένεια. Στο σπίτι με μεσιά ,υπήρχε ένα μεγάλο ,χοντρό ξύλο ,που κρατούσε τα κορφάδια .

      Δίπλα ήταν η κουζίνα ,πιο χαμηλή ,που δεν επικοινωνούσε με το σπίτι και πιο δίπλα το κελάρι . Στο κελάρι, το χειμώνα , έμεναν τα ζώα και οι νοικοκυραίοι έβαζαν τα ξύλα και  τις τροφές των ζώων.

   Μέσα στην αυλή ήταν ο φούρνος και από κάτω ήταν κτισμένο το κοτέτσι. Τα τελευταία χρόνια σε μια γωνιά της αυλής ,υπήρχε η τουαλέτα .

    Μέσα στο μονόχωρο αυτό σπίτι ζούσε όλη η οικογένεια ,που πολλές φορές αποτελείτο από πολλά άτομα.

       Μέσα στο σπίτι  υπήρχαν αρκετά χρήσιμα πράγματα. Απαριθμούμε κάποια από αυτά . Σουφράς, κατσουνάς, κλαδευτήρι, πιατοθήκη, κάντρα, πιάτα, λάμπες πετρελαίου, λαινάς, φανάρι για φωτισμό , φανάρι για τρόφιμα, καρέκλες ,σκαμνιά, κουλουρόξυλο, τυπάρι, σίδερο, καντήλι, χερομύλι, ντουλάπες ,πουρέο, σιεριστιά, πιθάρια , σταμνιά για νερό ,τσουκάλια ,μπαούλα και το εικονοστάσι με τον ΄Αγιο Προστάτη της οικογένειας και πολλούς άλλους ΄Αγιους.

       Θα προσπαθήσουμε να σας μεταφέρουμε τη ζωή των ανθρώπων αυτών μέσα σε αυτό το χώρο και θα δούμε τη χρησιμότητα όλων αυτών των αντικειμένων που βρίσκονταν μέσα στο σπίτι.

                                                                     

"ΜΝΗΜΕΣ ΑΠ΄ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ -ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΝΟΥΣΑΛΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΤΗΝ ΙΣΤΡΙΟ"

ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ- ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ  ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΟΥ

ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ

    Με μεγάλη χαρά δεχτήκαμε το βιβλίο του φίλου και δασκάλου, Ιωάννη Μανουσάκη.  Ένα βιβλίο που ο συγγραφέας μας γνωρίζει με τον καλύτερο τρόπο το όμορφο χωριό της Ιστρίου, που έζησε τα παιδικά του χρόνια. Με γλαφυρότητα μας περιγράφει τη ζωή,  την ιστορία, τις αναμνήσεις του και τη ζωή του ως δάσκαλος.

   Είναι ένα βιβλίο που σε μας τους μεγαλύτερους θυμίζει εικόνες από τα παιδικά μας χρόνια και στους νεότερους προσφέρει γνώση για τη ζωή στα χωριά μας. Το βιβλίο ζωντανεύει εικόνες από τις χαρές και τις λύπες των συγχωριανών του και διαβάζοντας κάθε σελίδα του ,ανυπομονείς να διαβάσεις και την επόμενη.

  Φίλε Γιάννη ,συγχαρητήρια για την προσπάθεια αυτή , που πραγματικά είναι αξιέπαινη και εύχομαι το παράδειγμά σου να μιμηθούν και άλλοι  και να καταγράψουν την ιστορία του τόπου τους που λίγο λίγο χάνεται.

  Το βιβλίο αυτό είναι σαν ένα πνευματικό σου παιδί ,που τόσο το επιμελήθηκες , του έδωσες όνομα και το γνώρισες σε όλους εμάς.

  Σε λίγο ,πιστεύω και εγώ να ευτυχήσω να εκδώσω το δικό μου πνευματικό παιδί ,που θα αφορά τον Μεσαναγρό Ρόδου.

                                                            ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!

                                                       

  

  

"ΤΟ ΠΡΟΖΥΜΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"

                                                                  

 Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                                                            Το προζύμι  του Σταυρού

Ο Γιορτιάρης ,δηλαδή η οικογένεια που έχει τη γιορτή του Σταυρού ,παίρνει αλεύρι σε μια λεκάνη στην εκκλησία. Στο Μεσαναγρό ,κάθε οικογένεια γιόρταζε και ένα ΄Αγιο . Την ημέρα εκείνη η οικογένεια έφτιαχνε τους άρτους, το πρόσφορο, έπαιρνε την εικόνα του Αγίου στην εκκλησία και τραπέζωνε στο σπίτι τον παπά ,το δάσκαλο και όλους τους συγγενείς.

  Όταν τελειώσει ο αγιασμός ,πηγαίνουν τρεις γυναίκες χήρες και παίρνουν τον αγιασμό και ανακατεύουν το αλεύρι με τον αγιασμό. Μετά την απόλυση όλες οι γυναίκες παίρνουν ένα κομμάτι ζυμάρι στο σπίτι τους και το ανακατεύουν με  αλεύρι που είναι σε ένα μπολ ,μαζί με το βασιλικό που πήραν από την εκκλησία. Το βασιλικό το βάζουν στο νερό και με αυτό το νερό κάνουν το ζυμάρι .Το αφήνουν να ανεβεί και κάνουν τρεις φορές ζύμωμα ,για να φτιάξουν το ζυμάρι. Δηλαδή ζυμώνουν 1^η φορά  1ψωμάκι και αφήνουν το προζύμι ,μετά 2^η φορά και μετά 3^η φορά.

    ΄Ετσι φτιάχνεται το προζύμι του Σταυρού.

Την ημέρα της γιορτής του Σταυρού ,ο παπάς γυρίζει όλα τα σπίτια  και τα ευλογεί. Τα παιδιά που το συνοδεύουν ,έχουν σε μια λεκάνη ζυμάρι που τους δίνει ο γιορτιάρης και το μοιράζουν στα σπίτια ,παίρνοντας  λεφτά ή γκλεούδια (γλυκά).

" ΟΙ ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΚΙΑΔΕΝΗΣ"

Κάθε χρόνο στη γιορτή της Παναγιάς Σκιαδενής ,υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που χάρη σε αυτούς ,οι πιστοί που έρχονται στο πανηγύρι θα περάσουν καλά. Υπάρχουν οι μάγειροι ,οι διοργανωτές του καφενείου,οι υπάλληλοι του Δήμου, οι κυρίες στην καθαριότητα και αρκετοί άλλοι που βοηθούν σε ότι τους ζητηθεί.

    Ευχαριστούμε όλους αυτούς και ευχόμαστε η Παναγιά Σκιαδενή να τους δίνει δύναμη και κουράγιο να είναι πάντα εκεί και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Πιο κάτω παραθέτουμε φωτο που φαίνονται οι άνθρωποι αυτοί.

                                                           ΠΑΔΙΑ  ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ

                                                        

" ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΚΙΑΔΕΝΗΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"

                                                                   

"ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΚΙΑΔΕΝΗΣ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 8 ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ"

                                                                         

                                         Ιερά Μονή Παναγιάς Σκιαδενής

Στους πρόποδες του βουνού Σκιάδι βρίσκεται η Μονή της Παναγιάς Σκιαδενής. Οφείλει το όνομά της στο Σκιάδιο(σκιερό μέρος) .Κατά άλλους στη σκιά ενός μεγάλου σύννεφου ή αν κοιτάξει κανείς από το Μονόλιθο μοιάζει με σκιάδιον,καπέλο αρχαίων.

Στη θέση που βρίσκεται ο ναός υπήρχε αρχαιοελληνικό ιερό της Αρτέμιδος. Στα 1200μ.Χ. οικοδομήθηκε βυζαντινός ναός. Αγιογραφήθηκε το ΙΗ΄ αιώνα και η επέκτασή του ολοκληρώθηκε περί το 1861.

Σύμφωνα με την παράδοση κατά τον ΙΑ΄αιώνα ασκήτευαν δύο ή τρεις μοναχοί .Βλέποντας τη νύχτα φως πήγαν και εντόπισαν την εικόνα της Παναγίας ,που εκτίμησαν ότι ιστόρησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Την πήραν στο Ασκηταριό αλλά το πρωί χάθηκε. Την αναζήτησαν και τη βρήκαν εκεί που είναι σήμερα κτισμένος ο ναός.

Παλαιότερη εικόνα του μοναστηριού θα πρέπει να είναι αυτή που βρίσκεται στην Αγία Τράπεζα και είναι κατασκευασμένη με μαστίχι.Η εικόνα βρίσκεται αριστερά της εισόδου.Το πρόσωπο της Παναγίας έχει ζωντανά ,εκφραστικά ,γλυκά μάτια. Στη Μονή υπάρχει ένα σπάνιο Ευαγγέλιο του 1862.Το τέμπλο είναι έργο τέχνης και το δάπεδο είναι στρωμένο με μαύρα και άσπρα βότσαλα.

Το κτιριακό συγκρότημα αποτελείται από οντάδες και κάθε χωριό έχει το δικό του οντά. Εκτός από τον τρόπο εύρεσης της εικόνας ,έχουν γίνει και άλλα θαύματα.

                                                           

1) Στα χρόνια των πειρατών ένα πειρατικό πλοίο άραξε απέναντι από το Μεσαναγρενό κάμπο και οι πειρατές πήγαν στη Μονή ,τη λεηλάτησαν, άρπαξαν το εικόνισμα και επέστρεψαν στο πλοίο τους. Το βρήκαν όμως πετρωμένο. Οι χριστιανοί το απέδωσαν σε θαύμα της Παναγιάς .Το πετρωμένο καράβι βρίσκεται εκεί ,το "πετροκάραβο" ,'οπως λένε οι Μεσαναγρενοί ,για να θυμίζει το θαύμα.

2) ΄Ενας τούρκος αγάς δεν πίστευε στα θαύματα της Παναγιάς και με την κάμα του κάρφωσε την εικόνα. Αμέσως έτρεξε αίμα και το χέρι του εκουλλάθη. Ο αγάς μετάνιωσε και ζήτησε από την Παναγία να το γιάνει και θα χαρίσει όλα τα κτήματά του γύρω από τη Μονή. ΄Ετσι και έγινε.

3) Η παράδοση λέει πως ΄ενας αγριόχοιρος κατέστρεφε τα χτήματα του χιλιομοδιού. Η Παναγιά τον πέτρωσε και τον πέταξε σε ένα βράχο.Ο βράχος αυτός ονομάζεται "μαντήλα".

Σήμερα διοικείται από την Ιερά Μητρόπολη Ρόδου ,χωρίς τη συμμετοχή λαϊκών.

΄Εχει ανακηρυχθεί πολιούχος του Δήμου Νότιας Ρόδου και κάθε χρόνο γιορτάζεται η χάρη της με μεγαλοπρέπεια.

Συνηθίζεται η θαυματουργή εικόνα να λιτανεύεται από χωριό σε χωριό κατά την περίοδο της Σαρακοστής. Την Κυριακή του Αγίου Θωμά ,οι Μεσαναγρενοί τη φέρνουν από τη Λαχανιά στο πανηγύρι και από έκεί στο χωριό. Παραμένει στο Μεσαναγρό και την επομένη μέρα ,Δευτέρα, πηγαίνει στη Μονή. Από χωριό σε χωριό οι πιστοί τη μεταφέρουν πεζοί και είναι μεγάλη τιμή να συμμετέχεις στην πορεία.

Γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου .Χιλιάδες πιστοί από όλο το νησί της Ρόδου έρχονται να προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη βοήθειά της.

                                                                     

                                                   

"ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"

                                                               

                                        ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ -11-

      Εν Μπάλτιμορ Μέρυλαντ , η νεοσύστατος Κοινότης  του Αγίου Νικολάου  έδωσεν μια εξοχικήν εκδρομήν , εις την οποίαν παρέστησαν  άνω των χιλίων ομογενών μας. Αι εισπράξεις υπερβαίνουν τας δύο χιλιάδας πεντακόσια δολ.      

     Του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγίου Νικολάου ,προεδρεύει επαξίως ο εκ Μεσαναγρού Ρόδου κ. βασίλειος Ηλιάδης . Εκεί που τα έργα ομιλούν και τα λόγια περιττεύουν.

    Ο κύριος Βασίλειος Ηλιάδης ,είναι συγχρόνως Πρόεδρος του εν Μπάλτιμορ 4^ου Απολλωνείου Τμήματος  και Γραμματεύς της Ροδιακής Αδελφότητος των Μεσαναγρενών Αμερικής  « Ο Ταξιάρχης». Ο κύριος Ηλιάδης δεν λησμονεί, καθώς βλέπετε, ούτε τη Ρόδον ,ούτε τον Μεσαναγρό.

Θα θέλαμε να πούμε, από τη μεριά μας,  ότι οι Μεσαναγρενοί  της Αμερικής ,υπήρξαν δραστήριοι ,οργανώθηκαν στην ξενιτιά και βοήθησαν το μικρό μας χωριό , με πολλούς τρόπους. Ο αείμνηστος Βασίλειος  Ηλιάδης ,ήταν από τα εξέχοντα δραστήρια μέλη των Μεσαναγρενών της Αμερικής ,με πλούσια επιχειρηματική δραστηριότητα  και συμμετοχή στα κοινά.

Από την εφημερίδα Ροδιακή ,Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 1953, Αρ.Φ. 896

'ΤΗΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΒΆΠΤΙΣΑΝ ΤΟΝ ΓΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ"

                                                     

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ  ΝΑΟ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ,ΠΟΥ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑ-ΜΑΤΘΑΙΟΣ ,ΒΑΠΤΙΣΑΝ ΤΟ ΓΙΟΝ ΤΟΥΣ ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΣ ΣΤΑΜΑΤΑΚΗ

Ακολουθώντας την παράδοση το ζεύγος Νεκτάριου και ¨Αρτεμης Σταματάκη ,βάπτισαν το γιο τους στον Ιερό ναό ταξιαρχών Μεσαναγρού ,εκεί που για πολλά χρόνια λειτουργούσε ο αείμνηστος  Παπα-Ματθαίος ,πατέρας του Νεκτάριου. Το όνομα του γιού Ματθαίος.

Μετά τη βάπτιση ,ακολούθησε δεξίωση των καλεσμένων και παραδοσιακό γλέντι στην αίθουσα των Πολιτιστικών Εκδηλώσεων. Ο πολύς κόσμος που έδωσε το παρόν ,μπορώ να πω ότι πέρασε θαυμάσια και κάποιοι που ήρθαν για πρώτη φορά στο χωριό εξέφρασαν την επιθυμία να ξανάρθουν.

Παιδιά να σας ζήσει ο Ματθαίος , να είστε καλά ,να τον χαίρεστε και προσωπικά σας ευχαριστώ ,γιατί διαλέξατε το Χωριό για να βαπτίσετε το παιδί σας. Είχα κάνει και άλλες φορές έκκληση οι Μεσαναγρενοί να προτιμούμε το χωριό μας ,για την τέλεση των μυστηρίων αυτών. Εύχομαι το παράδειγμά σας να τον ακολουθήσουν και άλλοι.