Η Σαντού , η Μαντού και Η Καππαροκέφαλη………

                                                                       

         Η Σαντού , η Μαντού και Η Καππαροκέφαλη………

Στο χωριό, τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι ήταν προληπτικοί, φοβόντουσαν τα στοι­χειά ,τις ανεράδες και κάθε τι που τους προκαλούσε δέος. Ακόμη και σήμερα ορι­σμένα πράγματα, σώζονται από γενιά σε γενιά .

Τα καλοκαίρια , όταν κόντευε ο θερισμός , οι χωριανοί έκλειναν τα σπίτια τους , έπαιρναν μαζί τους ότι χρειάζονταν ,γιατί κοιμόντουσαν τα βράδια στα χωράφια ,κάτω από το φως των αστεριών. Πόσες νύχτες δεν κοιμηθήκαμε στα χω­ράφια….΄Ολη η οικογένεια ,ακόμη και τα μωρά. ΄Εξω μαγειρεύανε ,τρώγανε και έξω για πολλές μέρες ήταν το σπιτικό τους.

Όταν πλησίαζε το βράδυ ,οι γονείς καθάριζαν ένα μέρος ,έβαζαν από κάτω απο­κάλαμη ,έστρωναν τις στρωσιές και γύρω γύρω έβαζαν δεμάτια από σιτάρι. Στο χώρο αυτό κοιμόταν όλη η οικογένεια. Πριν κοιμηθούνε επαναλάμβαναν κάποια πράγματα ακαταλαβίστικα για μας τους μικρούς. ΄Ηταν κάποια λόγια που πίστευαν ότι αν τα έλεγαν, προφύλασσαν την οικογένειά τους από τα συρμούμενα (φίδια ,οχιές, σκορπιούς, αράχνες) και τα κακά της νύχτας ( ανεράδες ,λαϊκά,).

Τα λόγια που έλεγαν ήταν.

«΄ Αϊ –Γιώργη ,δίσανδρε και τρίσανδρε ,δέσε και χαλίνωσε τα συρμούμενα της γης .

Τον όφιο και την όχεντρα, το σκορπιό και τη σκολόπετρα ,τα φοβερά της νύχτας ,τη Σαντού ,τη Μαντού και την Καπαροκέφαλη ,μέχρι να βγει ο ήλιος ,πέντε πενταρόξυ­λα και δεκαοχτώ καλάμια.».

Έτσι πίστευαν ότι ξόρκιζαν τα πάντα και κοιμόντουσαν ήσυχοι. ΄Ελα όμως που κα­μιά φορά ,ιδίως οι σκορπιοί ,που βρισκόντουσαν παντού ,τους τσιμπούσαν ,τότε τα λόγια ή δεν τα είπαν καλά ή κάτι ξέχασαν.

Αξέχαστα χρόνια, αξέχαστες εποχές….

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ( Από το Βιβλίο μου " Το χωριό μας ο Μεσαναγρός της Ρόδου")

 

                                                                        

                                             ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

Κατόπιν ανασκαφών, που έγιναν κατά διαφόρους εποχάς, υπό των εντοπίων, ήλθον εις φως διάφορα αξιόλογα αντικείμενα. Εις την τοποθεσίαν Κατταϊνός ευρέθησαν Κούζοι, αμφορείς και διάφορα αγγεία εντός των οποίων περιείχετο τέφρα νεκρών. Πάντα τα αγγεία ευρέθησαν εντός τάφων κεκαλυμμένων δια μαρμάρων. Εις τον Άγιο Θωμά ευρέθησαν σε τάφο φύλλα μυρσίνης χρυσά και ένα δισκοπότηρο. Εις τον Περενό, Χατζήαινα, ηνοίχθησαν τάφοι δίκην θόλου, εντός των οποίων ευρέθησαν πολλά δακτυλίδια εκ χρυσού. Προσέτι δε και ορειχάλκινον άγαλμα, παριστάνον τον ήρωα Ηρακλή φέροντα στον ώμο τη λεοντή και τον Ευρυσθέα κείμενον εντός πίθου. Το άγαλμα τούτο όπως ήτο επί δίσκου, επωλήθη το έτος 1912 σε Ιταλούς. Επίσης, ευρέθη ζυγός χρησιμοποιούμενος υπό των αρχαίων προς στάθμιση χρυσού. Εις το τοπώνυμιο Ρότσενος ευρέθησαν εντός τάφων, λήκυθοι, αμφορείς και διάφορα αγγεία. Εις το Κοράκι λήκυθοι, αμφορείς, αγγεία και κομβύον εκ χρυσού. Εις τα Λουριά λήκυθοι, αμφορείς και αγγεία περιέχοντα τέφραν. Εις τον Λάκκο, λήκυθοι, αμφορείς, αγγεία, κομβία και διάφορα αντικείμενα εκ χρυσού. Εις την ΄Εριντο λήκυθοι, αμφορείς και αγγεία με τέφρα. Εις τους Μύλους ευρέθησαν κόκκοι εκ χρυσού. Τους κόκκους αυτούς ευρίσκουσι ποιμένες και τώρα ακόμη κατά τη χειμερινή περίοδον, ιδίως μετά τη βροχή». Απόσπασμα 2 «Νοτιοδυτικά της νήσου Ρόδου και σε απόσταση 83 χλμ. από την πρωτεύουσα, στο μέσον ερήμων εκτάσεων και σε υψόμετρο 300μ. περίπου, βρίσκεται το 30 χωριό Μεσαναγρός, το οποίο διατηρεί σχεδόν αναλλοίωτο το μεσαιωνικό χαραχτήρα του. Ο οικισμός έχει κτιστεί στη θέση παλαιοτέρου, όπως φαίνεται από τα διάφορα λείψανα οικοδομημάτων, τα οποία διακρίνονται μέσα και έξω από αυτόν και όπως μαρτυρείται από φιλολογικές πηγές. Μέσα στον οικισμό βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που χτίστηκε στη θέση δύο παλαιοτέρων ναών. Δυτικά του χωριού βρίσκεται χαμηλός λόφος, πάνω στον οποίο διακρίνονται λείψανα παλαιών οικοδομημάτων και άφθονα πήλινα όστρακα. Βόρεια του Μεσαναγρού και σε απόσταση 1 χλμ. περίπου, αποκαλύφθησαν πρόσφατα λείψανα παλαιού οικοδομήματος, με επιμελημένη τοιχοποιία και δάπεδο από χοχλάκι, το οποίο έχει στερεωθεί σε ισχυρό υπόστρωμα από υδραυλικό κονίαμα (κορασάνι). ΒΔ του χωριού και σε απόσταση 4 χλμ. περίπου, στη θέση Παληοεκκλησιά ή Αγία Βαρβάρα, επισημάνθηκε πρόσφατα και ερευνήθηκε, μεγάλο παλαιοχριστιανικό συγκρότημα. Νότια του Μεσαναγρού και σε απόσταση 2 χλμ. περίπου από αυτόν, βρίσκεται το ναΰδριο του Αγίου Γεωργίου. Πρόκειται για μονόχωρο κτίσμα, που καλύπτεται με κτιστή καμάρα. Κατά την ανέγερσή του έχουν χρησιμοποιηθεί μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη ως οικοδομικό υλικό. Συνάγεται ότι ο ναός κτίστηκε στη θέση παλαιοτέρου, πιθανώς παλαιοχριστιανικής βασιλικής. ΝΑ του οικισμού και σε απόσταση 4 χλμ., βρίσκεται το ναΰδριο του Αγίου Θωμά. Πρόκειται για μικρών διαστάσεων κτίσμα, με εξέχον εγκάρσιο κλίτος και καλύπτεται με κτιστή καμάρα και κεραμίδια. Από την ύπαρξη των θεμελίων τριών αψίδων ανατολικά της αψίδος του ναού και πολλών αρχιτεκτονικών μελών, συνάγεται ότι ο ναός αυτός κτίστηκε στη θέση παλαιοτέρων ναών, από τους οποίους ο αρχαιότερος ανήκε στον τύπο της παλαιοχριστιανικής βασιλικής και έφερε στην ανατολική πλευρά μια αψίδα εσωτερικώς ημικυκλική .

ΟΡΙΣΤΗΚΕ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΟΡΙΣΤΗΚΕ ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ Νέα Εκκλησιαστική Επιτροπή ορίστηκε στον Ταξιάρχη Μεσαναγρού. Τα μέλη που την απαρτίζουν είναι τα παρακάτω. 1) Καραγιαννης Παναγιώτης 2) Ξίπας Μιχαήλ 3) Καραγιάννη Τσαμπίκα 4) Πιζήμολα Καθολική Αναπληρωματικοί 1) Καρβούνης Δημήτριος 2) Τριντή Τσαμπίκα 3) Θαρρενός Κώστας 4) Καραγιαννης Τσαμπίκος Σας ευχόμαστε Καλή Επιτυχία!!!!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ( ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ,"ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ Ο ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ")

Στο Ν.Δ. Τμήμα του νησιού της Ρόδου, σε απόσταση 83 χλμ. και σε υψόμετρο 300 μ., βρίσκεται το χωριό Μεσαναγρός. Το όνομά του προέρχεται εκ του ετυμολογικού Αγρός – Καταγρός – Μέσα Αναγρός – Μεσαναγρός. Οι πρώτοι οικιστές του χωριού υπήρξαν οι βασιλείς της περιοχής Πάγκουλος, Αλέξανδρος και Άσσαλος και εχρησίμευε ως θερινή διαμονή. Αργότερα εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι των γύρω οικισμών Κιάουλα, Εβγάλες και άλλων που καταστράφηκαν από επιδρομές και λεηλασίες. Ιδρύθηκε σε προχριστιανικούς χρόνους. Είναι χωριό ιστορικό, προνομιούχο. Απόδειξη ότι μόνο αυτό διασώθηκε από επιδρομές, ενώ τα γύρω χωριά είναι σωρός από ερείπια. Βρίσκεται ανάμεσα σε δύο λόφους και βουνά. Από τα πολλά δάση που υπήρχαν, κλαδιά, έμεινε το παρατσούκλι «Κλαδίτες». Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Κώστα Σκανδαλίδη «Το Γεννάδι της Ρόδου», ο Δήμος Λίνδου μετά το 326 π.Χ. αποτελείτο από 12 Δήμους χωρισμένους σε τρεις ομάδες. ΟΜΑΔΑ Α΄- Αργείοι, Πάγιοι, Λινδοπολίται, Βουλίδαι ΟΜΑΔΑ Β΄- Κλάσιοι, Νεττίδαι, Λαδάρμιοι, Καμύνδιοι ΟΜΑΔΑ Γ΄- Πεδιείς, Βράσιοι, Κάτταβοι, Δρυίται Στην Ομάδα Γ΄(Δρυίται) βρισκόταν το χωριό Μεσαναγρός. Γύρω από το χωριό υπάρχουν πολλά χαλάσματα (κατελείματα-κατελύματα) που μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμών. Επίσης, πολλά μοναστήρια κτίστηκαν πάνω στα ερείπια αρχαίων ναών, όπως π.χ. ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Γεώργι- 26 ος, ο Άγιος Θωμάς και η Μονή Σκιάδι που κτίστηκε στα ερείπια του ναού της Θεάς Αρτέμιδος. Στην περιοχή του Μεσαναγρού υπάρχουν σπήλαια και σε ανασκαφές που έγιναν βρέθηκαν διάφορα αντικείμενα που μαρτυρούν την τέχνη και τον πολιτισμό των κατοίκων. Μέσα στον οικισμό βρίσκεται ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου που κτίστηκε στη θέση δύο παλαιότερων ναών και χρονολογείται τον 13ο αιώνα. Πολιούχος του χωριού είναι ο Ταξιάρχης Μιχαήλ που γιορτάζεται στις 8 του Νοέμβρη. Είναι το χωριό που έχει τα περισσότερα μοναστήρια και εκκλησιές στο νησί. Στον Μεσαναγρό βρίσκεται και η Μονή Σκιάδι που γιορτάζει στις 8 του Σεπτέμβρη. Στις Εβγάλες, μια περιοχή που απέχει 4 χλμ. από το χωριό, υπήρχε παλιό μεσαιωνικό χωριό. Ολόκληρη η περιοχή είναι διάσπαρτη από πέτρες, κατελείματα (κατελύματα), που προέρχονται από την καταστροφή του οικισμού. Πολλές πέτρες έπαιρναν οι κάτοικοι αργότερα, όταν ήθελαν να κτίσουν τα σπίτια τους στο χωριό. Κατελείματα υπάρχουν γύρω από το χωριό, στα Λουριά, Έριντο, Περενά και πολλοί τάφοι. Δυστυχώς, πολλοί τάφοι έχουν συληθεί από ανθρώπους που έψαχναν για χρυσό. Από τα παλιά χρόνια, στον Μεσαναγρό οι κάτοικοι συμμετείχαν στα κοινά και πρόσφεραν για κοινωφελή έργα. Οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται σε 25. Ο αριθμός αυτός αυξάνει τους χειμερινούς μήνες και τα Σαββατοκύριακα. Αρκετοί κάτοικοι ζουν στην πόλη της Ρόδου, στην Αυστραλία και στην Αμερική. Οι κάτοικοι είναι γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Το Δημοτικό Σχολείο έκλεισε, όπως συμβαίνει και στα γύρω χωριά. Σήμερα, οι γύρω λόφοι είναι καταπράσινοι από θάμνους, όπως χινοπόδια, θυμάρι, ρίγανη, κουμαριές, σχίνα και λίγα δάση, γιατί κάηκαν τα τελευταία χρόνια. Το ψηλότερο βουνό είναι το Σκιάδι και γύρω από το χωριό είναι ο Κουφός, ο Χιονιάς, η Καυκάλα και τα Χρουσόνια. Υπάρχουν μερικές πεδιάδες που οι εργατικοί κάτοικοι τις καλλιεργούν και παράγουν διάφορα προϊόντα. Ο Κάμπος, ανάμεσα στην Κατταβιά και στην Απολακκιά, είναι πολύ εύφορος και παράγει τα πιο νόστιμα καρπούζια και πεπόνια του νησιού. Άλλες πεδιάδες είναι η Έριντος και ο Σταυρής. Στην περιοχή Εβγάλες βρίσκονται οι ελαιώνες του χωριού. Σήμερα, καλλιεργούνται περίπου 5.000 στρέμματα. Το χωριό έχει δύο Συλλόγους. Τον Πολιτιστικό και τον Αθλητικό. Τα σπίτια είναι ισόγεια. Οι στέγες αποτελούνται από ξύλινη οροφή και ένα στρώμα αργίλου, πατελιάς. Τα περισσότερα σπίτια έχουν καμάρα και αρκετά μεσιά. Τα σπίτια είναι κολλημένα, οι δρόμοι στενοί και ασπρίζονται με ασβέστη. Το χωριό κράτησε τη φυσιογνωμία του και παρέμεινε πραγματικό «χωριό». Σήμερα το χωριό προσπαθεί να επιζήσει, να νικήσει το χρόνο. Από το 1950 και μετά, αρκετοί κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό για οικονομικούς λόγους. Το πρώτο κύμα μεταναστών έφυγε προς Αυστραλία και Αμερική. Μπορούμε να πούμε ότι στην Αυστραλία ιδίως, μόνο οι Μεσαναγρενοί είναι ένα ολόκληρο χωριό, με πάνω από 500 κατοίκους. Η δεύτερη μεγάλη φυγή έγινε προς την πόλη της Ρόδου. Οι λόγοι είναι δύο. Εκπαιδευτικοί και Οικονομικοί-Τουριστικοί. Από το 1960 και μετά, πολλά παιδιά ήθελαν να συνεχίσουν τη μόρφωσή τους στο Γυμνάσιο. Την εποχή εκείνη το κοντινότερο Γυμνάσιο ήταν του Γενναδίου. Για ακατανόητους λόγους ή λόγους σκοπιμότητας, το Γυμνάσιο έκλεισε και όσα παιδιά ήθελαν να συνεχίσουν έπρεπε να πάνε στον Αρχάγγελο ή στη Ρόδο. Έτσι ένα δωδεκάχρονο παιδί έφευγε μόνο του από το χωριό για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο της Ρόδου. Είχα την τύχη να είμαι το πρώτο παιδί που φοίτησε την εποχή εκείνη. Πηγαίναμε οικότροφοι σε σπίτια γνωστών στην πόλη. Τα πράγματα δυσκόλευαν, όταν και το δεύτερο παιδί ήθελαν να πάει στο Γυμνάσιο. Τότε έφευγε και η μητέρα από το χωριό, πήγαινε στην πόλη, για να είναι μαζί με τα παιδιά. Ο πατέρας έμενε μόνος στο χωριό και η οικογένεια χωριζόταν. Την ίδια εποχή άρχισε να αναπτύσσεται και ο Τουρισμός στην πόλη της Ρόδου και χρειάζονταν εργατικά χέρια. Αρκετοί λοιπόν γονείς, ολόκληρες οικογένειες, έφευγαν από το χωριό και ερχόντουσαν στην πόλη. Έτσι, σιγά σιγά, το χωριό άδειασε, οι κάτοικοι έμειναν λίγοι και μόνο τον Χειμώνα και τις γιορτές γεμίζει το χωριό. Παλιότερα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος, σε συνεργασία με το Δήμο Νότιας Ρόδου, διοργάνωναν εκδηλώσεις, τόσο στο χωριό όσο και στην πόλη της Ρόδου. Ήδη ένα όνειρο των Μεσαναγρενών, χάρη στον Υπουργό κ. Αριστοτέλη Παυλίδη και το Δήμαρχο Νότιας Ρόδου, τον κ. Μανόλη Σαββή, έγινε πραγματικότητα. Στην είσοδο του χωριού κτίστηκε το Μουσείο της Νότιας Ρόδου, που δίνει ζωή στο χωριό. Ήδη το κτήριο έχει τελειώσει, όλες οι υποδομές εσωτερικά είναι έτοιμες και θα γίνειη τοποθέτηση των εκθεμάτων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΚΙΑΔΕΝΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΚΙΑΔΕΝΗ Πρωί πρωί ξεκινήσαμε απο τον Μεσαναγρό για να εκκλησιαστούμε στην Παναγιά Σκιαδενή. Η εκκλησία άρχιζε στις 8. 7,30 ήμασταν εκεί. Παρακολουθήσαμε όλο το τελετουργικό ,που αποπνέει μια ηρεμία ,σεβασμό και κατάνυξη. Υπήρχε αρκετός κόσμος από τα γύρω χωριά . Ο Παπα-Ζαχαρίας ,ένας σεβάσμιος κληρικός ,με την παρουσία του σε εμπνέει και σε κάνει να παρακολουθείς τη Θεία Λειτουργία με καλή διάθεση και δέος. Στο τέλος μίλησε για το Ευαγγέλιο της ημέρας, με λόγο απλό ,ήρεμο και κατανοητό. Νάσαι καλά Πάτερ Ζαχαρία και να συνεχίσεις το Θεάρεστο έργο σου !!!

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ « Ο ΚΟΥΤΣΌΣ ΠΕΙΡΑΤΗΣ»

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ « Ο ΚΟΥΤΣΌΣ ΠΕΙΡΑΤΗΣ» Περνώντας τακτικά έξω από το Δημοτικό Σχολείο της Αμαραντείου ,παρατήρησα ένα ταμπλό ,που κατά διαστήματα έχει διάφορες αναρτήσεις με θέματα επίκαιρα ,διδακτικά, ιστορικά ,που τραβούν την προσοχή των περαστικών και ιδιαίτερα των παιδιών του Σχολείου ,που τα περιμένουν πώς και πώς. Δράστης…..ο Ανώνυμος Μαθητής , όπως υπογράφει. Σήμερα εμείς σας παραθέτουμε την τελευταία ανάρτηση. Φεβρουάριος ή Φλεβάρης, όπως καθιερώθηκε να τον αποκαλούν χαϊδευτικά, ίσως λόγω της φουσκωμένης από την οργή και την αποστροφή φλέβας του. Ο Φλεβάρης είναι ο έκπτωτος μήνας του ημερολογίου, αυτός ο οποίος στον καταμερισμό του ημερολογιακού έτους ανάμεσα στους μήνες πήρε…..»¨ο,τι περίσσεψε. Σαν να ήταν ο Βενιαμίν αυτής της δωδεκαμελούς οικογένειας στην οποία ο λόγος και οι απαιτήσεις του δεν είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα. ΄Ετσι αποχώρησε μια για πάντα από το οικογενειακό συμβούλιο, έγινε ένας «πειρατής του χρόνου » που προκειμένου να αποκαταστήσει την πληγωμένη του τιμή αλλοίωσε το χρονικό κατεστημένο και σφήνωσε στο απαραβίαστο ημερολόγιο των 365 ημερών μια εμβόλιμη μέρα κάθε τέσσερα χρόνια. Φημολογείται μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού που έκανε σε αχαρτογράφητες θάλασσες, για να ανκαλύψει το ναυάγιο αυτής της έκπτωτης μέρας που δικαιωματικά του ανήκε ,έχασε το ένα του πόδι. Κάπως έτσι γεννήθηκαν και οι περιπαιχτικοί του χαραχτηρισμοί από τους υπόλοιπους μήνες που άλλοτε τον θέλουν « κουτσοφλέβαρο » και άλλοτε «δίσεκτο». Ο ίδιος αρνήθηκε να ενταχθεί σε οποιαδήποτε εποχή . Ως εκ τούτου ,οι υπόλοιποι τον κατέταξαν στον χειμώνα με μοναδικό κριτήριο το παγερό του βλέμμα την τελευταία φορά που τον αντίκρισαν .Κι όμως ο Φεβρουάριος δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτήν την ιδιότητα….. Ως Πειρατής, που ζει και ταξιδεύει χωρίς κανόνες είναι απρόβλεπτος .¨Όπως έγραφε το τελευταίο του σημείωμα που ξεβράστηκε στην ακτή μέσα σ΄ένα μπουκάλι. « Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει ,καλοκαίρι θα μυρίσει…..μα αν τύχει και θυμώσει , μες στα χιόνια θα μας χώσει…» Ανώνυμος Μαθητής Αμαράντειος Φεβρουάριος 2015 Υ.Γ. Ο Ανώνυμος μαθητής ,που θέλει να διατηρεί την ανωνυμία του ,μας είναι γνωστός . Είναι πολύ καλός φίλος ,συνάδελφος Δάσκαλος ,Δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης . Αγαπητός στα παιδιά , που θεωρεί το «Δασκαλίκι» λειτούργημα , που το υπηρετεί με υπερβάλλοντα ζήλο. Νάσαι καλά φίλε και συνέχισε να είσαι παραγωγικός ,πάντα να προσφέρεις ,γιατί είσαι φωτεινό παράδειγμα και τιμάς τον τίτλο « Δάσκαλος», όσο λίγοι.