ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ -ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ -ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

 

                                                        

ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΕΝΩΝ

Καλημέρα ,Άϊ Βασίλη

ούλο μάλαμα κι ασήμι

χίλια καλά στο σπίτι σας

χίλια κιλά στα αλώνι σας

τα θηλυκά στη μάντρα σας

τα αρσενικά στα σπίτια σας

κλου κλου οι πούλες σας

και του χρόνου.

Αυτά είναι τα λόγια που λέγαμε μικρά παιδιά ,όταν κάναμε το ποδαρικό την Πρωτοχρονιά. Τότε μας τα μάθαινε η γιαγιά ή ο παππούς και εμείς τα απαγγέλαμε ,χωρίς να δίνουμε σημασία στο περιεχόμενο. Εδώ και 8 χρόνια που καταγράφω την ιστορία του χωριού μου, τα ήθη και έθιμα και οτιδήποτε το αφορά, προσπαθώ να ερμηνεύσω την αξία ‘ολων αυτών και να δω αν ισχύουν και σήμερα.

Ολόκληρο το παραπάνω ποιηματάκι περιέχει ευχές ,που οι χωριανοί ήθελαν να ευωδοθούν την εποχή εκείνη. Στην αρχή καλημερίζουν τον Άγιο Βασίλη και εύχονται να τους χαρίσει μάλαμα και ασήμι , στοιχεία πλούτου και ευημερίας. Παρακάτω εύχονται να γίνουν στο σπίτι τους χίλια καλά και χίλια κιλά στο αλώνι τους. Βλέπετε ήταν γεωργοί και το σιτάρι έτρεφε όλη την οικογένεια. Ψωμιά, τραχανάς, κουλουρία ,χόντρος ,πλαστά μακαρούνια ,τσούκα ,όλα αυτά γίνονταν από το σιτάρι.

Οι δύο στίχοι – τα θηλυκά στη μάντρα σας και τα αρσενικά στα σπίτια σας -είχαν μεγάλη σημασία. Ήθελαν να γεννούν οι κατσίκες τους θηλυκά ,για λόγους ευνόητους. Έτσι πολλαπλασιαζόταν το κοπάδι τους ευκολότερα και πιο γρήγορα. Επίσης στο σπίτι τους ήθελαν περισσότερα αρσενικά , έκαναν και πολλά παιδιά τότε ,γιατί ήθελαν εργατικά χέρια να τους βοηθούν στα χωράφια και σε όλες τις γεωργικές εργασίες. Οι κόρες βλέπετε ήθελαν προίκα ,σπίτια και χωράφια . Φανταστείτε κάποιες οικογένειες που είχαν 2 και 3 κόρες να θέλουν 3 σπίτια ,την εποχή που όλα γίνονταν με τα χέρια ….

Τέλος ήθελαν να κάνουν κλου κλου οι πούλες τους, οι κότες, γιατί όταν κακαρίζουν γεννούν και καθημερινά . Το αυγό ήταν δεύτερο στην ιεραρχία των συναλλαγών ,μετά τα χρήματα. Αρκετές συναλλαγές γίνονταν με τα αυγά. Θυμάμαι, μικροί τότε, αγοράζαμε από τα μπακάλικα της εποχής ,τρόφιμα , γλυκά και πάντα ο μπακάλης ήλεγχε το αυγό να μην είναι βούριο, κλούβιο. Το ποίημα τελειώνει με ευχές.

Σήμερα όλα αυτά σχεδόν έχουν ξεχαστεί. Προσπαθούμε να τα μεταδώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας ,αλλά τι να καταλάβει ένα παιδί σήμερα ,από την αξία που είχαν τότε το σιτάρι, τα αυγά και τα κατσίκια…

Ας είναι ,εμείς να προσπαθούμε και σίγουρα κάτι θα μείνει.

ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΡΟΟΥ

 

                                               

Η Πρωτοχρονιά είχε κάτι το ξεχωριστό . Θέλεις η αλλαγή του χρόνου, θέλεις οι δοξασίες πως η καλή χρονιά φαινόταν από την πρώτη μέρα της , έκανε την ημέρα αυτή πιο χαρούμενη , αλλά και τους ανθρώπους πιο προσεκτικούς.

Την παραμονή, οι νοικοκυρές έφτιαχναν τη βασιλόπιτα ,ετοίμαζαν τα φαγητά και τα γλυκά και τα σπίτια έλαμπαν. Μόλις βράδιαζε, οι δάσκαλοι, η Σχολική Εφορεία και τα παιδιά ,έβγαιναν για τα κάλαντα. Τραγουδούσαν τα κάλαντα που σώζονται μέχρι σήμερα.

Εμείς οι νέοι

νέα γενεά

με θάρρος και με ελπίδα

ας πούμε την πρωτοχρονιά

τη λατρευτή πατρίδα.

...................................................

Δώστε όλοι τον οβολό σας

είναι μέγας ο σκοπός

ηθικότατος εν γένει

και εκπαιδευτικός.

Επί τω νέω έτει μας

Που μόλις ανατέλλει

Ευχόμεθα στον ΄Υψιστο

Υγεία να σας στέλλει

........................................................

Δώστε όλοι τον οβολό σας

Είναι μέγας ο σκοπός

Ηθικότατος εν γένει

Και εκπαιδευτικός

………………………………………..

Χρόνια πολλά να ζήσετε

με άκρα ευτυχία

κι οι δάσκαλοι κι οι μαθητές

σας εύχονται υγεία.

......................................................

Δώστε όλοι τον οβολό σας

είναι μέγας ο σκοπός

ηθικότατος εν γένει

και εκπαιδευτικός.

...................................................

Στις 12 η ώρα όταν άλλαζε η ώρα, οι κοπέλες του χωριού πήγαιναν στη βρύση να πάρουν το καινούριο νερό με στάμνες και να το φέρουν σπίτι. ΄Οσοι είχαν όπλα πυροβολούσαν ,κτυπούσαν οι καμπάνες ,έσβηναν τα φώτα και όσοι έπαιζαν πόκα σταματούσαν ,για να πάνε στα σπίτια τους να πουν τα χρόνια πολλά και καλή χρονιά με τους δικούς τους και να ξαναγυρίσουν πάλι στο τραπέζι.

Η αυγή της Πρωτοχρονιάς ήταν ξεχωριστή για τα παιδιά, γιατί κάνοντας το ποδαρικό ,ότι χρήματα παίρνανε ήταν δικά τους. ΄Επρεπε να ξυπνήσουν νωρίς ,να εντοπίσουν τα σπίτια που θα έδιναν περισσότερα χρήματα και να έχουν γεμίσει τις τσέπες τους με πέτρες. Χτυπούσαν λοιπόν τις πόρτες και οι νοικοκυραίοι ρωτούσαν ποιος είναι. Αν σε θεωρούσαν χρουσούζη δε σου άνοιγαν και σου έλεγαν να περάσεις αργότερα, για να μπεί στο σπίτι τους πρώτα αυτός που θεωρούσαν γουρλή. Αν σου άνοιγαν ,έμπαινες ,πετούσες μέσα στο σπίτι την πέτρα, λέγοντας.

Καλή μέρα ,΄Αι Βασίλη

ούλο μάλαμα κι ασήμι

χίλια καλά στο σπίτι σας

χίλια κιλά στα αλώνι σας

τα θηλυκά στη μάντρα σας

τα αρσενικά στα σπίτια σας

κλου κλου οι πούλες σας

και του χρόνου.

Στο τέλος σε φίλευαν δίνοντας σου γλυκά και χρήματα.

΄Οταν χτυπούσε η καμπάνα , όλο το χωριό μαζεύονταν στη εκκλησία, γίνονταν δοξολογία και το μεσημέρι μετά το πλούσιο τραπέζι , έκοβαν τη βασιλόπιτα. Την έκοβε ο πατέρας, τη σταύρωνε και έδινε στον καθένα το κομμάτι του. Πρώτα στο Χριστό, στην Παναγία, στον ΄Αγιο Βασίλη , στο σπίτι και με τη σειρά σε ΄ολα τα μέλη της οικογένειας.

Το βράδυ πήγαιναν σε όσους γιόρταζαν να τους ευχηθούν , έπιναν , τραγουδούσαν και όλοι πήγαιναν στο χοραστάσι για να χορέψουν. Οι χοροί έδιναν και έπαιρναν μέχρι το πρωί.

Καλή χρονιά σε όλους ,με υγεία και ευτυχία και οι παλιοί να διηγούνται όλα αυτά στους πιο νέους για να συνεχίζεται η παράδοση.

ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΠΛΑΚΟΣΤΡΩΣΗΣ ΣΤΑ ΣΟΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                                     

¨Αρχισαν οι εργασίες πλακόστρωσης στα σοκάκια του Μεσαναγρού. ¨Ηδη έγινε σχεδόν η πλακόστρωση στην είσοδο του χωριού και του Μουσείου και στις επόμενες μέρες οι εργασίες θα συνεχιστούν στα υπόλοιπα σοκάκια.

Όπως είπε ο Πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου κ. Μπάμπης Λάμπρου , σε λίγες μέρες θα αρχίσει και η ασφαλτόστρωση του δρόμου Καλάμι- Μεσαναγρός. Είναι ένα έργο κομβικής σημασίας για το χωριό, γιατί θα μπορούν μεγάλα φορτηγά ,μπετονιέρες να φτάνουν στο κέντρο του χωριού και έτσι θα λυθούν πολλά προβλήματα.  

Τα παραπάνω έργα εκτελούνται από το Δήμο Ρόδου.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΜΑΣ

              

                                                  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

                                                         

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                            

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή σαν κινηματογραφική ταινία περνούν από το μυαλό μας οι Χριστουγεννιάτικες γιορτές. Μέρες ξεχωριστές , μέρες αναμνήσεων ,μέρες ανεπα­νάληπτες.

Οι μέρες αυτές ήταν ξεχωριστές για τα παιδιά. Πώς και πώς τις περιμένανε. ΄Ενα μήνα πριν έβλεπε κανείς τις προετοιμασίες σ΄όλα τα σπίτια. ΄Ολοι βιάζονταν να τε­λειώσουν οι γεωργικές εργασίες ,ελιές, σπορά, για να απολαύσουν μετά τις γιορτές. Ακόμα και στο σχολείο οι δάσκαλοι μάθαιναν τα κάλαντα στα παιδιά ,για να είναι έτοιμα να τα ψάλλουν. Οι νοικοκυρές καθάριζαν τα σπίτια ,τα άσπριζαν και τα τζάκια ειχαν την τιμητική τους. ΄Ολοι οι δρόμοι του χωριού είχαν τα περίφημα σχέδια -κύ­κλους από ασβέστη - που γίνονταν στα χαρμόσυνα γεγονότα. Το χωριό έλαμπε.

Κάθε σπίτι έσφαζε το χοίρο του και όλη η οικογένεια συμμετείχε στην ιεροτελεστία αυτή. Οι νοικοκυρές τακτοποιούσαν το κρέας ,το λίπος, έφτιαχναν τον "καβρουμά", τσιγαρισμένα μικρά κομμάτια κρέας που τα τοποθετούσαν στους πηδιακούς και από εκεί έπαιρναν για να φτιάξουν τα φαγητά τους. Βλέπετε την εποχή εκείνη δεν υπήρ­χαν ψυγεία. ¨Επαιρναν χωριστά τα " τσιρίγκια", το δέρμα του χοίρου με λίπος ,τους "κολοσαφάες",τα 'εντερα που τα γέμιζαν με ρύζι. Ετοίμαζαν γλυκά -νεράτζι , κατι­μέρια, βασιλόπιτες, φοινίκια, μελεκούνια.

Επιτέλους τα Χριστούγεννα έφταναν. Μόλις βράδιαζε οι δάσκαλοι ,τα μέλη της Σχο­λικής Εφορείας και τα παιδιά ,σπίτι σπίτι έψαλλαν τα κάλαντα,που δεν παρουσίαζαν καμιά διαφορά από τα κάλαντα της υπόλοιπης Ελλάδας. Είναι τα κλασσικά κάλαντα" Καλήν εσπέρα άρχοντες...Κάθε νοικοκύρης έδινε χρήματα ,γλυκά, γκλεούδια και όλοι εύχονταν χρόνια πολλά.

Η πόκα έδινε και έπαιρνε και όλοι έψαχναν την τύχη τους. Τα 3 ή 4 καφενεία ήταν γεμάτα από τους εραστές της πόκας. Μέχρι τις αυγές που κτυπούσε η καμπάνα της εκκλησίας ,το παιχνίδι συνεχιζόταν και πολλές φορές και μετά. Κατά τις 2 τα μεσάνυ­χτα ο καφετζής έφτιαχνε την περίφημη μακαρονάδα και όλοι οι παίχτες την απολάμ­βαναν . Την άλλη μέρα καταλάβαινες τους νικητές ή τους χαμένους από το ύφος τους.

¨Οταν η καμπάνα χτυπούσε ,όλο το χωριό πήγαινε στην εκκλησία. Κανένας δεν έλει­πε. Στο τέλος οι ευχές έδιναν και έπαιρναν. Το μεσημεριανό τραπέζι ήταν κάτι το ξε­χωριστό. ΄Ολη η οικογένεια καθισμένη γύρω του ,απολάμβανε τις λιχουδιές της μάνας. Το βράδυ όσοι γιόρταζαν ,άνοιγαν τα σπίτια τους και υποδέχονταν τους χω­ριανούς. Παρέες παρέες πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και το γλέντι συνεχιζόταν μέχρι το πρωί.

Σήμερα όλα αυτά είναι μια ανάμνηση .΄Οσοι έμειναν στο χωριό και όσοι το επι­σκέπτονται τις μέρες αυτές, γιορτάζουν σύμφωνα με την εποχή ,αλλά κάποια έθιμα συνεχίζουν να τηρούνται και να αντέχουν στο χρόνο.

Καλά Χριστούγεννα ,υγεία και χρόνια πολλά σε όλους.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

 

                                            

Το Χριστόψωμο είναι το ψωμί που έφτιαχναν οι νοικοκυρές , για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

ΥΛΙΚΑ

2 κιλά σκληρό αλεύρι

2 κουταλιές της σούπας μαγιά

Ζεστό νερό

1 κουταλιά αλάτι

1 φλιτζάνι ψίχα καρύδι( ψιλοκομμένο)

1 ολόκληρο καρύδι

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Ρίχνουμε σε μια λεκάνη τη διαλυμένη μαγιά , το αλεύρι και αρχίζουμε να ζυμώνουμε. Προσθέτουμε τα καρύδια και πλάθουμε το Χριστόψωμο. Στο επάνω μέρος σχηματίζουμε το σταυρό και στη μέση τοποθετούμε το ολόκληρο καρύδι. Το ψήνουμε στο φούρνο και είναι έτοιμο για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

ΙΕΡΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                      

Σε απόσταση 6χιλιομέτρων από το χωριό στη θέση ΄Εριντος βρίσκεται το μοναστηράκι του Αγίου Νικολάου. Κτίστηκε στα τέλη του 1960.Είναι κτισμένο στη θέση μεσαιωνικού ναού με τοιχογραφίες. Το δάπεδο καλύπτεται από λευκά μάρμαρα. Σε απόσταση λίγων μέτρων βρίσκεται αρχαίος δρόμος. Στη μια πλευρά έχει χαραχθεί η επιγραφή " ΘΕΟΥ ΧΑΡΙC" και στην άλλη η επιγραφή "ΑΡΤΟΛΟΙΜΑC". Tο μοναστηράκι λειτουργείται στη γιορτή του Αγίου στις 6 Δεκεμβρίου.

Το τέμπλο του είναι χτιστό και φέρει τις συνήθεις εικόνες έργα του Ιερομόναχου Κυρίλλου ,της νέας Σκήτης του Αγίου ΄Ορους .

Κτίστηκε με δαπάνες των αδελφών Γεωργίου και Εμμανουήλ Παπαβασιλείου κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Κάθε χρόνο η οικογένεια Μ. Παπαβασιλείου λειτουργεί το Μοναστηράκι , τόσο στον Εσπερινό , όσο και την ημέρα της γιορτής του Αγίου. ΄Οσοι χωριανοί βρίσκονται στο χωριό ,αλλά και από την πόλη της Ρόδου θα πάνε να προσκυνήσουν τον ΄Αγιο και να ανάψουν κερί στη χάρη του.

ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                            

    Κατά την παλαιοχριστιανική εποχή και ειδικότερα τον 5ον και 6ον αιώνα, στη θέση του σημερινού χωριού Μεσαναγρός έκειτο οικισμός, που εξακολούθησε να υπάρχει χωρίς διακοπή μέχρι και σήμερα. Μέσα στον οικισμό ιδρύθηκε, κατά τον 5ον αιώνα, μια μεγάλη τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική, με μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη, ημικυκλικό σύνθρονο, γραπτό διάκοσμο και ψηφιδωτά δάπεδα. Γύρω από αυτήν υπήρχαν διάφορα προσκτίσματα, μεταξύ των οποίων και το βαπτιστήριο, η μαρμάρινη σταυροειδής κολυμβήθρα, το οποίο διατηρείται μέχρι σήμερα. Η βασιλική αυτή ερειπώθηκε τον 6ο αιώνα. Υπήρχε, επίσης, μικροτέρων διαστάσεων, τρίκλιτη βασιλική, με τρεις αψίδες, στην ανατολική πλευρά. Μετά την ερείπωσή της, ιδρύθηκε, στον ίδιο χώρο, μονόχωρος, καμαροσκεπής ναός, ο οποίος διατηρεί στο εσωτερικό λείψανα καλής τέχνης τοιχογραφιών του 13ου αιώνα. Γύρω από τον οικισμό και σε ακτίνα 6 χιλ. υπήρχαν τέσσερεις συνοικισμοί ή κώμες, κάθε μια είχε ιδιαίτερο ναό. Ο αριθμός των κατοίκων της περιοχής ήταν κατά πολύ μεγαλύτερος του σημερινού. Οι κάτοικοι είχαν ως κύρια ασχολία τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Στη θέση Παληοκκλησιά ή Αγία Βαρβάρα, ιδρύθηκε στα μέσα του 5ου αιώνα μια βασιλική, μετά την ερείπωση της οποίας στην ίδια θέση κτίστηκε, τον 6ο αιώνα, τρίκλιτη, ξυλόστεγη βασιλική με προσκτίσματα. 32 Κατά το β΄ ήμισυ του 6ου αιώνα, ιδρύθηκε μικρότερη βασιλική, με ημικυκλικό σύνθρονο στην αψίδα, γραπτό διάκοσμο στο εσωτερικό και δάπεδα, που εκαλύπτοντο με πήλινα όστρακα. Ολόκληρο το συγκρότημα της Παληοκκλησιάς ερειπώθηκε από σεισμούς ή βαρβαρικές επιδρομές, κατά τον 7ο αιώνα. Έκτοτε εγκαταλείφθηκε τελείως, με αποτέλεσμα να διατηρηθούν τα ερείπιά του σε πολύ ικανοποιητική κατάσταση.

                                                                      

Ο ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΤΟΥ

 

                                             

                                                                          

Φεύγοντας από Λαχανιά και την οδήγηση μέσα από μια θαυμάσια διαδρομή, θα βρείτε τον Μεσαναγρό 
ένα παραδοσιακό χωριό κρυμμένο ανάμεσα στα βουνά. Έχει μικρά σπίτια, τα παραδείγματα της αγροτικής αρχιτεκτονικής που scetch από την παράδοση της περιοχής. Το χωριό χτίστηκε για πρώτη φορά ψηλά στα βουνά, και ο λόγος ήταν για να αποφύγει τις πειρατικές επιδρομές .Η πλατεία του χωριού είναι επίσης ενδιαφέρον οφείλεται στην εκκλησία της «Κοίμησης της Θεοτόκου», χτίστηκε τον 13ο αιώνα, στη μέση της παλαιότερης παλαιοχριστιανικής εκκλησίας που χτίστηκε τον 6ο αιώνα. Επιπλέον, γύρω από τον οικισμό πολλά αρχαιολογικά ευρήματα παλαιοχριστιανικών ναών βρίσκονται. 
Μεταξύ των θρησκευτικών μνημείων στον Μεσαναγρό, αυτό που ξεχωρίζει είναι το μοναστήρι του Αγίου Θωμά (Βυζαντινό μοναστήρι, του 14ου αιώνα, χτισμένο πάνω στα ερείπια του παλαιότερου παλαιοχριστιανικού μοναστήρι) 

Άλλα θρησκευτικά μνημεία είναι: 
Saint Thomas (14ος αιώνας) 
Αγίου Γεωργίου (18ος αιώνας) 
Αγίου Νικολάου (20ος αιώνας) 
Τιμίου Σταυρού ή Αγίου Ιωάννη στην â € œStavrosâ € περιοχή 
Αρχαγγέλου Μιχαήλ (19ος αιώνας) 
Προφήτη Ηλία (19ος αιώνας) 
Μονή της Ζωοδόχου Πηγής (18ου αιώνα) 
Φυσικό περιβάλλον 

Η περιοχή του Μεσαναγρού αποκαλύπτει την ομορφιά και την απλότητα της φύσης. Μια επίσκεψη στην περιοχή «Σκάλα» του Αγίου Θωμά, μπορεί επίσης να είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Ένα τοπίο με καταρράκτες, δάσος με κωνοφόρα και με πλούσια πανίδα και χλωρίδα. 

Εάν κάποιος επισκέπτης ανεβαίνει το βουνό Σταυρός θα είναι σε θέση να δείτε όπου οι δύο θάλασσες της Ρόδου ανταποκριθεί. Οι υφιστάμενοι αγροτικοί δρόμοι οδηγούν στα χωριά Αρνίθα και Απολακκιά. 

φεστιβάλ 
Κυριακή μετά το Πάσχα. Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της ημέρας 
Γέννησης της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου. Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα τη νύχτα πριν από την 
Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου .Το φεστιβάλ λαμβάνει χώρα στο πλησιέστερο Σάββατο 

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                 

Το Φθινόπωρο ήταν κάτι ξεχωριστό. Ήταν η εποχή που οι γεωργοί προετοιμάζονταν για τη σπορά. Επρεπε να εξασφαλίσουν τα ξύλα του χειμώνα ,να χωματίσουν τα σπίτια ,να « λοκοπίσουν» και να καθαρίσουν το σπόρο.

Το λόκοπο ήταν το καθάρισμα των χωραφιών από τα ξερά χόρτα, θάμνους και οτιδήποτε άλλο. ΄Εφευγαν λοιπόν πρωί πρωί με τα γαϊδουράκια τους ,έπαιρναν μαζί τους τα εργαλεία τους –τσάπες ,ταχράδες –και πήγαιναν στα χωράφια .Όλη τη μέρα καθάριζαν τα χωράφια και έκαιγαν τα ξερόχορτα. Το λόκοπο κρατούσε αρκετές μέρες, ανάλογα με τη γη που είχε ο καθένας.

Το χωμάτισμα ή πατέλιωμα των σπιτιών ,ήταν η προφύλαξη των σπιτιών από τις βροχές του χειμώνα. Σε μια περιοχή έξω από το χωριό, στο Διαούλι, υπήρχε πατελιά-χώμα κατάλληλο για τα σπίτια. Οι άνδρες έσκαβαν την πατελιά ,τη φόρτωναν στα γαϊδουράκια και τη μετέφεραν στο χωριό. Μετά ακολουθούσε άλλη διαδικασία. ΄Εδεναν ένα κουβά με σχοινί και μέσα έβαζαν την πατελιά. . ¨Ενας βρισκόταν πάνω στο δώμα ,συνήθως ο άνδρας ,ο οποίος τραβούσε το σχοινί ,ανέβαζε την πατελιά και την τοποθετούσε στο δώμα.

Ακολουθούσε η σπορά. Βδομάδες ολόκληρες ζευγάριζαν τα χωράφια με τα ζώα ,για να τα σπείρουν. Κάθε οικογένεια είχε τουλάχιστο δύο ζώα .Συνήθως ήταν γαϊδουράκια, μουλάρια ή αγελάδες. Πρωί πρωί τα ζώα φορτωμένα τη σπορά ,τα αλέτρια και πάνω στο σαμάρι οι νοικοκυραίοι, έφευγαν για τα χωράφια. Ολόκληρες περιοχές έπαιρναν ζωή από τις φωνές των γεωργών και των ζώων. ΄Εβλεπες τα ζώα κάτω από το ζύο(ζυγό) ,να σέρνουν το αλέτρι και το υνί να σχίζει τη γη και να σκεπάζει το ευλογημένο σιτάρι. Το μεσημέρι λίγη ξεκούραση και η δουλειά συνεχιζόταν ως το βράδυ.

Το βραδάκι ένα κομβόι από ζώα ,ανθρώπους γύρναγε στο χωριό. Λίγη κουβέντα με τους διπλανούς για τη δουλειά ,για το αύριο. ‘ Ολοι βιάζονταν να γυρίσουν σπίτι και να απολαύσουν λίγο ζεστό φαγητό και τη θαλπωρή του τζακιού . Γύρω από το τζάκι καθισμένη όλη η οικογένεια ,με τον παππού να διηγείται τα παραμύθια του και τα παιδιά να ρουφούν τα όμορφα λόγια του. Αξέχαστες εποχές…

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΡΙΟ

 

                                                             

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Το 1960 ανεγέρθηκε το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου σε απόσταση 2 χιλιο­μέτρων από το χωριό. Το δάπεδο φέρει μαρμάρινες πλάκες και τέμπλο κτιστό .Υπάρχει στέρνα με νερό «φλεσκίνα» ,όπως λένε οι Μεσαναγρενοί. Το Μονα­στήρι λειτουργείται στη χάρη του Αγίου στις 9 του Νοέμβρη. Οι Μεσαναγρενοί τι­μούν τον Άγιο και έρχονται στο χωρίο ,όταν γιορτάζει. Κτίστηκε με δαπάνες όλων των χωριανών.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

ΣΤΙΣ 8 ΝΟΕΜΒΡΗ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΟΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ

 

                                                                                            

                                          

Ιερός Ναός Ταξιαρχών

Η ανέγερση του ολοκληρώθηκε το 1861.Πιθανολογείται ότι κτίστηκε πάνω στα ερείπια μικρότερου ναού του Αγίου Γεωργίου. Λέγεται ότι κανένας κάτοικος του χωριού δεν τολμούσε να χαλάσει τον μικρό ναό και το έργο αυτό ανέλαβε ο ηγούμενος της Μονής Σκιάδι. Πρόσφατα έχει Αγιογραφηθεί με συνδρομές των κατοίκων .Αξιόλογα είναι το ξυλόγλυπτο τέμπλο ο δεσποτικός θρόνος και ο άμβωνας. Ιδιαιτερότητα αποτελεί ότι στα δεξιά του τέμπλου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου Γεωργίου ενώ αριστερά η εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Είναι ο πολιούχος του χωριού και γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου. Οι κάτοικοι όπου και αν βρίσκονται θα στείλουν το τάμα τους ή στη χάρη του θα έρθουν να προσκυνήσουν. Στα παλιά χρόνια τα τάματα ήταν γη ή δέντρα και ιδιαίτερα ελιές. Μέχρι σήμερα κανένας δεν τολμάει να κόψει δέντρο που ανήκει στον Παραλιμιώτη όπως λένε οι χωριανοί.

ΤΟ ΤΕΜΠΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                   

Ξυλόγλυπτα είναι στον ιερό Ναό του Ταξιάρχη το τέμπλο, ο δεσποτικός θρόνος και ο άμβωνας . Στο τέμπλο στηρίζονται οι συνήθεις εικόνες έργα του 1892 και τα ξυλόγλυπτα βημόθυρα. Ιδιαιτερότητα αποτελεί το γεγονός ότι στα δεξιά του τέμπλου , δίπλα στο δεξί αναλόγιο ,είναι τοποθετημένη η εικόνα του Αγίου Γεωργίου , ενώ αντίθετα , στα αριστερά η εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ , επενδυμένη με ασημένιο κουστούμι. Η τοποθέτηση της εικόνας του Αγίου Γεωργίου στη θέση αυτή έχει την εξήγησή της. Ο Ναός του Ταξιάρχη Μιχαήλ κτίστηκε το 1861 πάνω στα ερείπια μικρότερου ναού που ήταν αφιερωμένος στον ΄Αγιο Γεώργιο. Μάλιστα επειδή κανένας Μεσαναγρενός δεν χαλούσε το ναό που ήταν μισογκρεμισμένος, από φόβο, τον γκρέμισε ο ηγούμενος της Μονής Σκιάδι.

Στην Ωραία Πύλη βρίσκεται ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, δεξιά του η εικόνα του Χριστού, μετά η εικόνα του Ιωάννη του Προδρόμου ,ακολουθεί η εικόνα του Αγίου Νικολάου και τέλος η εικόνα του Αγίου Γεωργίου.

Αριστερά της Ωραίας Πύλης η εικόνα της Παναγίας ,μετά είναι η είσοδος στο Ιερό με εικόνα Αγγέλου, ακολουθεί η εικόνα του Αγίου Χαραλάμπους    και μετά η εικόνα του Πολιούχου Ταξιάρχη Μιχαήλ.

Η εκκλησία έχει αγιογραφηθεί το 1997 με συνδρομές των Μεσαναγρενών. Κάθε οικογένεια πλήρωσε να αγιογραφηθεί μια εικόνα ,συνήθως η εικόνα που προστατεύει την οικογένειά της ή έχει το όνομα κάποιου μέλους της.

Τα τελευταία χρόνια αφαιρέθηκαν από το δάπεδο τα πλακάκια και ξανατοποθετήθηκαν τα βότσαλα που προϋπήρχαν.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΡΙΟ

                                                                

                                                  

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Στην κορυφή ενός υψώματος και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων περίπου ,βρίσκεται το μοναστηράκι του Αγίου. Το τέμπλο του είναι κτιστό ,οι τοίχοι ασβεστωμένοι και πάνω τους βρίσκονται διάφορα εικονίσματα. Το μοναστηράκι λειτουργείται στη γιορ­τή του Αγίου στις 26 Οκτωβρίου.

Ανεβαίνοντας στο Μοναστήρι βλέπεις τη θάλασσα ,Καρπάθιο Πέλαγος και τα μέρη του Γενναδίου . Η θέα είναι φανταστική .Στα πόδια σου απλώνονται πολλές περιοχές του Μεσαναγρού. Αντικρίζεις το χωριό , τον Προφήτη Ηλία, τον Κάμπο , τα Λουριά, τις Αυτολές και ακόμα και σύνορα Κατταβενά. Το μάτι σου δε χορταίνει να βλέπει και να θαυμάζει τις ομορφιές που απλόχερα έχει χαρίσει η φύση.

Σήμερα όσοι βρίσκονται στο χωριό, θα πάνε στη Θεία Λειτουργία ,για να προσευ­χηθούν. Το Μοναστήρι κτίστηκε από το Νικήτα Χατζηκώστα .

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                    

Αν και το χωριό είναι ορεινό και οι κάμποι λίγοι , οι κάτοικοι ανέκαθεν ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Πριν αρκετά χρόνια δεν υπήρχε περιοχή του χωριού που να είναι χέρσα. Αντίθετα σήμερα οι γεωργοί επιδοτούνται για να μη σπέρνουν. Ακόμα και οι πλαγιές των λόφων και των βουνών ήταν σπαρμένες.

Οι οικογένειες ήταν πολυμελείς και για να ζήσουν έπρεπε να δουλέψουν σκληρά. Ακόμα και τα μικρά παιδιά δούλευαν. Δεν υπήρχε εποχή που οι γεωργοί να μην ασχολούνταν με κάτι. Ξεκινούσαν το Φθινόπωρο με το λόκοπο. Μικροί μεγάλοι με τις τσάπες στο χέρι ,πήγαιναν στα χωράφια για να τα καθαρίσουν από τους θάμνους και τα χόρτα. ΄Εκοβαν τα χόρτα και τους θάμνους, τα έκαναν σωρούς και τα έκαιγαν. Το χειμώνα ζευγάριζαν με τα ζώα .Το αλέτρι ήταν ξύλινο ή σιδερένιο και η δουλειά σκληρή για τους ανθρώπους και τα ζώα. ΄Εφευγαν το πρωί και γύριζαν το βράδυ .Πολλές φορές στις πλαγιές που τα ζώα δυσκολεύονταν , οι γεωργοί με τις τσάπες έσκαβαν τη γη για να σπείρουν. Ταυτόχρονα όσοι ήταν βοσκοί ,΄επρεπε να πηγαίνουν και στα ζώα τους. Η σπορά κρατούσε αρκετές μέρες ,ιδίως όταν ο καιρός ήταν βροχερός. Το καλοκαίρι ,τους περίμενε το θέρος . Με τα δρεπάνια στα χέρια ολημερίς θέριζαν και κουβαλούσαν τα δεμάτια στα αλώνια. Πολλές οικογένειες, έφευγαν από το χωριό την εποχή αυτή και έμεναν στα χωράφια, για να κερδίζουν χρόνο. Ακόμα και τα παιδιά βοηθούσαν κουβαλώντας τα δεμάτια με τα ζώα στα αλώνια και μετά πήγαιναν στο σχολείο. Ακολουθούσε το αλώνισμα με τα ζώα .΄Ολη η οικογένεια μαζεμένη στο αλώνι ,να συνοδεύει ένας ένας τα ζώα που πατούσαν και έλιωναν τα στάχυα. Ο πατέρας με το τιριάχτυλο να ξεχωρίζει το σιτάρι από το άχυρο ,να μπαίνει στα σακιά και να πηγαίνει στο σπίτι. Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Σιτάρι, για τους γεωργούς, ποσίταρα, για τις κότες και το άχυρο για τα ζώα.

Αργότερα ήρθαν οι θεριστικές μηχανές ,τα αυτοκίνητα ,που έκαναν πιο εύκολη τη ζωή των γεωργών και περισσότερη την παραγωγή.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΡΟΔΟΥ

 

                                     

  

Η ΜΟΝΟΛΙΘΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                       

Η μονόλιθος κολυμβήθρα στην Παλαιοχριστιανική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στον Μεσαναγρό

Στην πλατεία του χωριού υψώνεται ο ιερός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 13^ου αιώνα. Είναι κτισμένος στα ερείπια τρίκλιτης βασιλικής του 6^ου αιώνα . Μέσα στο ναό βρίσκεται η μονόλιθος κολυμβήθρα . Σας παραθέτουμε τι αναφέρει ο Αν. Ορλάνδος. « …Αλλά το πλέον εντυπωσιακό λείψανο της παλαιάς βασιλικής αποτελεί μεγάλη μονόλιθος κολυμβήθρα , λαξευθείσα επί τεμαχίου λευκού μαρμάρου διαστάσεων 0,92χ0,89χ0,40. Η κολυμβήθρα αυτή, απολαμβάνουσα μεγάλου σεβασμού υπό των φιλοθρήσκων κατοίκων , έχει εξωτερικώς και εσωτερικώς το σχήμα του σταυρού. Την κολυμβήθρα αφιέρωσαν εις τη βασιλική ευλαβείς πιστοί ,οίτινες ηθέλησαν να μείνωσιν ανώνυμοι. Τούτο μας διδάσκει η επί της άνω επιφανείας του χείλους επιγραφή, της οποίας το κείμενο έχει ως εξής.

"Υπέρ ευχής κε σωτηρίας ων ύδεν ο Θεός τα ονόματα."

Η μορφή των κιονοκράνων ,η τέχνη των ,ως και τα γράμματα της επιγραφής της κολυμβήθρας ,τάσσουσι τη βασιλική εκ την οποίας προέρχονται εις τον 5^ο μ.Χ. αιώνα ». (ΟΡΛΑΝΔΟΣ 1948).

ΤΟ ΧΩΜΑΤΙΣΜΑ Η ΠΑΤΕΛΙΩΜΑ

 

                                                                              

Φθινοπώριασε και στο χωριό αρχίζουν διάφορες προετοιμασίες. Οι βροχές ‘ηρθαν πρώιμα και κάποιους ίσως τους πρόλαβαν στο χωμάτισμα των σπιτιών. Παλιά τα σπίτια του Μεσαναγρού στο δώμα ,ήταν με πατελιά. Χώμα που δεν περνάει εύκολα το νερό. Σήμερα τα περισσότερα έχουν γίνει ψευτοταράτσες και έτσι αποφεύγουν το χωμάτισμα ΄Οσα λοιπόν σπίτια έχουν μείνει με πατελιά πρέπει να καθαριστούν ,να τριφτούν και μετά να πέσει η πατελιά. Να χωματιστούν ,όπως λένε οι Μεσαναγρενοί .Το χωμάτισμα ή πατέλιωμα των σπιτιών ,ήταν η προφύλαξη των σπιτιών από τις βροχές του χειμώνα. Σε μια περιοχή έξω από το χωριό, στο Διαούλι, υπήρχε πατελιά-χώμα κατάλληλο για τα σπίτια. Οι άνδρες έσκαβαν την πατελιά ,τη φόρτωναν στα γαϊδουράκια και τη μετέφεραν στο χωριό. Μετά ακολουθούσε άλλη διαδικασία. ΄Εδεναν ένα κουβά με σχοινί και μέσα έβαζαν την πατελιά. . ¨Ενας βρισκόταν πάνω στο δώμα ,συνήθως ο άνδρας ,ο οποίος τραβούσε το σχοινί ,ανέβαζε την πατελιά και την τοποθετούσε στο δώμα.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Την πατελιά τη φέρνουν Αρχαγγελίτες και το χωμάτισμα ή πατέλιωμα έχει γίνει ατραξιόν για τους Τουρίστες που περνούν από το χωριό.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

 

                                                                               

                                                              

ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΕΚΔΡΟΜΗ ΕΙΣ ΑΡΝΙΘΑ

Μια ωραία ομαδική σχολική εκδρομή έγινε την περασμένη Πέμπτη στην Αρνίθα. Τα παιδιά με όλη την όρεξη και τον ενθουσιασμόν των, εχόρεψαν, ετραγούδησαν , έπαιξαν γέλασαν. Ήταν παραπάνω από τριακόσια. Γεννάδι ,Λαχανιά, Κατταβιά ,Μεσαναγρός, Απολακκιά, Μονόλιθος. Ο κ. Μπίλλης του Μεσαναγρού, μίλησε στα παιδιά και στους παρευρεθέντες άλλους χωρικούς και υπαλλήλους, Ετόνισε τη σημασία των παιδικών εκδρομών και είπε λόγια τα οποία τιμούν τον ίδιο και όλους τους εκπαιδευτικούς της Ρόδου.

Στο κομμάτι αυτό του παραδείσου που λέγεται Αρνίθα, η συναδέλφωση δασκάλων και μαθητών δεν περιγράφεται και όπως δεν περιγράφεται η ευγένεια των γυναικών του χωριού.

Η δασκάλα Σταματία Διακοσάββα ,Μονολίθου, έτερψε και ενθουσίασε , ο δε συνταξιούχος δάσκαλος Θυμάκης τραγούδησε κι αυτός τραγούδια ελληνικά.

ΡΟΔΙΑΚΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΙΟΥΝΙΟΥ 1948

ΠΑΡΑΜΥΘΙ --Η ΛΑΚΚΟΥ(ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑ)

 

                                                     

                                                           

ΠΑΡΑΜΥΘΙ- Η ΛΑΚΚΟΥ

ΑΦΗΓΗΣΗ: ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑ

ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ: ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΜΟΣΧΑ- ΣΤΟΪΚΙΔΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:ΛΑΪΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΑΔΕΣ ΤΗΣ

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

Μια φορά κι ένα καιρό είχε τρεις ορφανές κοπέλες. Ήτο πολλές φτωχές. Εκάθοντο στο σπίτι τους και περνούσαν που όξω οι φρουροί του βασιλιά. Λένε στην πρώτη.

• Τι ήθελες να ΄χεις:

• Εκείνη λέει.

• Το μάγειρα του βασιλιά , να τρώω καλά.

Ρωτάνε τη δεύτερη και τους λέει.

-Έθελα να΄χω το ράφτη του βασιλιά για να ντύνομαι.

Και η Τρίτη λέει.

-¨Εθελα να ΄χω το ίδιο το βασιλόπουλο να του τρίψω τρία κιλά αλάτι στο κεφάλι του.

Οι φρουροί έφυγαν και πήαν και είπαν στο βασιλόπουλο και κείνο τους έστειλε να πάνε να τις φέρουν.

Επήραν τες και ρωτά την πρώτη τι΄ ήθελε και εκείνη του ΄πε το μάγειρα. Τη δεύ­τερη και του΄ πε το ράφτη. Την Τρίτη και του΄ πε το βασιλόπουλο ,για να του τρίψει τρία κιλά αλάτι στο κεφάλι του. Τις δυο εφήκαν τες ,εφύασι , την Τρίτη την εκρατή­σασι.

Εδιάταξε το βασιλόπουλο ν άνοίξουν ένα λάκκο και να τη βάλουν μέσα. Της έδιναν όμως κι έτρωε.

Επέρασε κάμποσος καιρός , έφευγε το βασιλόπουλο και περνά που το λάκκο .Λέει:

-Ε, Λακκού ,εγώ φεύγιω στη Θεσαλονίκη , εσύ πότε θα τρίψεις του βασιλόπουλου το αλάτι. Του λέει:

-Θα ΄ρτει καιρός που θα το τρίψω.

Μόλις έφυε αυτός, βγαίνει εκείνη ντύνεται και πάει στη Θεσσαλονίκη και μένει απένανρι που το ξενοδοχείο του βασιλόπουλου. Εφτιάχτη σαν κούκλα ,εκείνος ήθε­λε να την εύρει. Επήε ,ηύρε την ,εξάπλωσε μαζί και έμεινε έγκυος η κόρη. Έστρεψε επήε στο λάκκο. Επεράσασι εννιά μήνες , εγέννησε την πρώτη κόρη και την είπε Θεσσαλονικιά.

Εγύρισε πίσω το βασιλόπουλο και αφού επέρασε ένας χρόνος ,ξαναπήε στη Λακ­κού. Της λέει.

-Ε ,Λακκού , πότε θα τρίψεις τα τρία κιλά αλάτι του βασιλόπουλου.

Εκείνη λέει:

-Του τρίβω τώρα το΄ να ,σιγά σιγά θα του τρίψω το άλλο.

-Εγώ φεύγω στη Σμύρνη.

Φεύγει αυτός ,φεύγει και η Λακκού και αφού εφτιάχτη , πάει και μένει στο απένα­ντι ξενοδοχείο του βασιλόπουλου. Εκείνος ετρελάθη και φτιάξαν τα και πάλαι εγκα­στρώθη. Στρέφει στο λάκκο της και γεννά ύστερα τη δεύτερη κόρη..Στρέφει και το βασιλόπουλο στο παλάτι του.

Ήρτεν καιρός να βγει όξω, περνά πάλι από τη λακκού.

-Ε, Λακκού , πάω στην Κωνασταντινούπολη , εσύ πότε θα τρίψεις του βασιλόπουλου τα΄αλάτι:

-Έτριψα του τα δύο , θα του τρίψω και το τρίτο..

Το βασιλόπουλο να σκάσει ,σου λέει « που με βρίσκει και τρίβει μου το αλάτι». Φτάνει στην Κωνσταντινούπολη και φτη τα ίδια , φτιάχνεται και μένει απέναντι του. Εφτιάξαντα πάλαι και γκαστρώνει την και φεύγει πάει στο λάκκο.

Επέρασεν πολύς καιρός και πάει το βασιλόπουλο στη Λακκού.

-Ε, Λακκού .πότε θα τρίψεις του βασιλόπουλου τα΄αλάτι:

Εκείνη λέει:

-Έτριψα του και τα τρία κιλά.

Το βασιλόπουλο απόρησε κι έφυγε.΄Εφτασε το πάσχα ,εντυθήκασι ,επήαν εις την εκκλησία ,όλος ο κόσμος. Έστειλε και η Λακκού τις κόρες της και τις είπε.

-¨Οπου δείτε το βασιλόπουλο θα πάτε να σταματήσετε μπρος του . Θα λέει η μια στην άλλη «Μωρή Σμυρνιά, μωρή Θεσαλονικά , μωρή Κωνσταντινουπολίτισσα , όμορφα τα ρούχα σας.

Αυτές πάσι μπρος από το βασιλόπουλο και κάμαν ότι τους είπε η Λακκού. Εκείνος εκακόβαλε και διέταξε να κρατήσουν αυτά τα τρια κορίτσια και να τα πάνε σπίτι του. Τις ρωτά [ως τις λένε « Θεσσαλονικιά, Σμυρνιά ,Κωνσταντινουπολίτισσα» Τις ρωτά ποια είναι η μάνα τους. Του΄ παν πως είναι στο λάκκο και τη λεν Λακκού. Εκεί­νος εκατάλαβε κι έστειλε και τη φέρανε και επαντρεύτη την και ζήσαν αυτοί καλά μι εμείς καλύτερα.

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ

    

                                                                         

Η Αγία Σοφία του Μεσαναγρού που γιορτάζει στις 17 του Σεπτέμβρη Είναι το κοιμητήριο του χωριού. Κτίστηκε το 18ο αιώνα ΒΔ του χωριού. Είναι βυζαντινού ρυθμού και φέρει εικόνες της δεκαετίας του 1950 . Γιορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου και περιστασιακά για τις λατρευτικές ανάγκες του κοιμητηρίου. Στην άκρη του νεκροταφείου υπάρχει οστεοφυλάκιο.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι γυναίκες του χωριού ,είτε βρίσκονται στο χωριό είτε στην πόλη της Ρόδου ,πρέπει να πάνε στην Αγία Σοφία να καθαρίσουν την εκκλησία ,αλλά και τα μνήματα των νεκρών. Τα καθαρίζουν ,τα στολίζουν με λουλούδια ,ανάβουν τα καντήλια και τοποθετούν στεφάνια. Ανήμερα της Αγίας Σοφίας η λειτουργία γίνεται εκεί και στο τέλος ο παπάς περνά από όλα τα μνήματα για να δώσει ευχή για την ανάπαυση των ψυχών των νεκρών. Δίπλα από κάθε μνήμα περιμένει κάποιος συγγενής να πει στον παπά τα ονόματα που θα μνημονεύσει .Αν κάποιος συγγενής απουσιάζει οι άλλοι τον αναπληρώνουν και έτσι κανένας δεν μένει αμνημόνευτος .