Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

" Η Μεγάλη Εβδομάδα στο Μεσαναγρό"


                                                                 









Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

      Οι προετοιμασίες για το Πάσχα άρχιζαν από την προηγούμενη Κυριακή των Βαϊων. Την ημέρα εκείνη ο Παπάς στην εκκλησία μοίραζε σταυρούς από Βάγια στους πιστούς. Το μεσημέρι χτυπούσε η καμπάνα για να πάνε οι γυναίκες του χωριού να καθαρίσουν  και να ντύσουν πένθιμα την εκκλησία. Όταν το βράδυ χτυπούσε η καμπάνα  και πηγαίναμε ,βλέπαμε κάτι διαφορετικό. ΄Ολες οι εικόνες ήταν ντυμένες στα μαύρα. Είναι κάτι που μου έχει μείνει. Και μόνο που το έβλεπες αυτό ,μέσα σου βαθιά πίστευες ότι από σήμερα η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι πένθιμη.
     Κάθε μέρα της Μεγάλης βδομάδας έχει ακόμα και τώρα κάτι το ξεχωριστό. Μας το υπενθύμιζαν οι γονείς μας. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων θα βγάλουν το μικρό Χριστό και πρέπει την ώρα εκείνη να είμαστε εκεί. Τη Μεγάλη Τρίτη πρέπει να ακούσουμε το τροπάρι της Κασσιανής ,τη Μεγάλη Τετάρτη θα γίνει το Ευχέλαιο, τη Μεγάλη Πέμπτη τα δώδεκα Ευαγγέλια ,τη Μεγάλη Παρασκευή τα Εγκώμια ,το Μεγάλο Σάββατο θα χτυπήσουμε τα θρονιά και την Κυριακή ,το Πάσχα. Ομορφες μέρες. Κάποιες στιγμές όμως και κάποια γεγονότα  μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τη Μεγάλη Πέμπτη οι γυναίκες του χωριού  ξενυχτούσαν στην εκκλησία ψάλλοντας τα Πάθη του Χριστού και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γύριζαν το χωριό μάζευαν λουλούδια και μετά στόλιζαν τον επιτάφιο. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής λέγαμε τα Εγκώμια. Πως γινόταν κάθε χρόνο να φτιάχνονται 4 ομάδες για να τα πούμε , είναι κάτι που γινόταν εθιμικά  και γίνεται και σήμερα ,όσο λίγοι και αν είναι οι πιστοί. 2 ομάδες οι ψάλτες, αριστερός, δεξιός ,μια οι άνδρες και μια οι γυναίκες. Είχαμε και κόντρες ποια ομάδα τα λέει  καλύτερα  ή ποια ομάδα θα πει τα πιο ωραία λόγια. π.χ. ΄Ερανα τον τάφο…, Ω γλυκύ μου έαρ…Κάποια ομάδα  που  ήταν η σειρά της να πει κάτι άλλο το άφηνε και έλεγε ένα από τα παραπάνω. ΄Αλλαζε τη σειρά. Η ομάδα που έπρεπε να το πει το ξαναεπαναλάμβανε  και επενέβαινε ο Παπάς για να βάλει τάξη.
     Το βράδυ γυρίζαμε τον Επιτάφιο σε όλο το χωριό. ΄Ηταν τιμή να κρατήσεις τον Επιτάφιο. Όταν πλησίαζε η ώρα έπρεπε να είσαι κοντά για να πάρεις θέση. Μόλις έβγαιναν έξω από την εκκλησία ,όλο το χωριό περνούσε κάτω από τον Επιτάφιο 3 φορές. Να περάσεις τρεις φορές ,όχι μια ,είναι κακό. Από την ώρα εκείνη άρχιζαν να πέφτουν και τα πρώτα βαρελότα. Σε ορισμένες θέσεις όπως στα Αλώνια, στις Καστάνιενας , και στη διακλάδωση προς Αρνίθα ,οι νέοι άναβαν  φωτιές και έκαιγαν λάστιχα ή ξύλα.
    Το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου ήταν ξεχωριστό. Χτυπούσαμε τα θρονιά. Ξυπνούσαμε πρωί για να πιάσουμε θρονί .Μόλις ο Παπάς έδινε το σύνθημα γινόταν 
« χαλασμός Κυρίου». Ο Θόρυβος από το χτύπημα των θρονιών ακουγόταν σε πολύ μεγάλη απόσταση. Το Μεγάλο Σάββατο ήταν η ημέρα που  όλο το χωριό μεταλάβαινε.
       Μετά την εκκλησία οι νέοι του χωριού αναλάμβαναν να μαζέψουν ξύλα για τον «Καλαφουνό » και να φτιάξουν τον Ιούδα. ΄Ολοι μαζί γύριζαμε το χωριό ή πήγαιναμε έξω από το χωριό για να φέρουμε ξύλα. Τα στίβαζαμε έξω από την εκκλησία και φτιάχναμε τον Καλαφουνό. Ο Ιούδας κάθε χρόνο άλλαζε μορφή ανάλογα με τα πολιτικά γεγονότα  ή οτιδήποτε άλλο συνέβαινε. Γεμίζαμε με άχυρα το παντελόνι, το σακάκι , του φορούσαμε σκούφο και η μορφή του ταίριαζε με την περίπτωση. Θυμάμαι κάποια χρόνια η μορφή του να είναι ο « Κίσιγκερ» , ο Χάρτινκ κ.α. Τον κρεμούσαμε στο καμπαναριό  ,του περνούσαμε στο λαιμό χρήματα και τον καίγαμε στη Δεύτερη Ανάσταση.
    
       

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

" Ο Λάζαρος "




                                                        
 "Παιδιά λένε το Λάζαρο στο Μεσαναγρό"



" Λαζαράκια που φτιάχνουν οι γυναίκες του Λαζάρου,για τα μικρά παιδιά"



                                                                Ο  ΛΑΖΑΡΟΣ


Την παραμονή του Λαζάρου έκλειναν τα σχολεία λόγω των διακοπών του Πάσχα. Αρκετές μέρες πριν οι δάσκαλοι μας προετοίμαζαν για το Λάζαρο και τα εγκώμια.
Πόσες πρόβες  γίνονταν δε θυμάμαι .Ειδικά για το Λάζαρο ο αγώνας ποιος θα ντυθεί Λάζαρος,ήταν μεγάλος. Για να ντυθείς Λάζαρος έπρεπε να έχεις πολλά προσόντα και πάνω από όλα καλή φωνή. ΄Οποιος ήθελε έπρεπε να ξέρει τα λόγια απόξω και να τραγουδήσει μπροστά σε όλους και οι δάσκαλοι αποφάσιζαν.
    Ο Λάζαρος ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά, γιατί ήταν ντυμένος με στολή που έδινε η εκκλησία, φορούσε στο κεφάλι στεφάνι από λουλούδια , κρατούσε την εικόνα του Λαζάρου και φορούσε τις περισσότερες αρμαθιές από λουλούδια. Την  παραμονή όλα τα παιδιά του σχολείου ξεχύνονταν στα χωράφια κρατώντας ένα καλάθι. Αφού γεμίζαμε το καλάθι  ,πηγαίναμε σπίτι και φτιάχναμε όσες περισσότερες αρμαθιές μπορούσαμε.
Το πρωί μετά την εκκλησία όλα τα παιδιά με τις αρμαθιές τα λουλούδια περασμένες στο σώμα μας ,ο Λάζαρος ντυμένος  πιο όμορφα από όλους ,μαζί και οι δάσκαλοι ξεκινούσαμε να πούμε το Λάζαρο. Τα μεγαλύτερα παιδιά της ΄Εκτης κρατούσαν το καλάθι που μέσα βάζαμε τα αυγά που μας έδιναν οι νοικοκυρές.
Πηγαίναμε λοιπόν από σπίτι σε σπίτι όμορφα ,με τάξη  και τραγουδούσαμε. Στην αρχή όλοι μαζί και όταν έφτανε η σειρά που ο Λάζαρος έπρεπε να πει τα λόγια του γονάτιζε κάτω  από τις εικόνες του σπιτιού και έψαλλε. « Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους….»
    Σας παραθέτουμε το Λάζαρο όπως τον τραγουδούσαμε τότε.
Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βηθανία  Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό της και γλυκύ τον καρδιακό της.
Τρεις ημέρες το θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει
Και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία.
Και εμπρός του γονυκλεί και τους πόδας του φιλεί.
Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου δε θα απέθνησκε ο αδελφός μου
Μα και τώρα εγώ πιστεύω και καλότατα ηξεύρω
Πως εσύ εάν θελήσεις και νεκρούς θα αναστήσεις.
Δεν επίστευε η Μαρία ,αγομένη στα μνημεία.
Και παρευθύς εδράμασι τον τάφο του εδείξασι.
Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον ΄Αδη φοβερίζει.
΄Αδη τάρταρε και χάρε Λάζαρο θα σου τον πάρω.
Και παρευθύς από τον ΄Αδη ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απελυτρώθη ανεστήθη και σηκώθη
Ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.
Δόξα τω Θεώ φωνάζει και το Λάζαρο ξετάζει.
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον ΄Αδη που επήγες.
-Είδα φόβους ,είδα τρόμους ,είδα βάσανα και πόνους
Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.
Και μεις του χρόνου θάρθουμε στα σπίτια σας χαρούμενοι
Για να σας ευχηθούμε και το Λάζαρο να πούμε.
          Και του χρόνου
  Μετά οι νοικοκυρές μας φίλευαν ,μας έδιναν αυγά και μας εύχονταν.
Αυτό γινόταν σε κάθε σπίτι. Στο τέλος τα καλάθια γέμιζαν αυγά που πήγαιναν για ιερό σκοπό. Οι δάσκαλοι τα έστελναν σε ιδρύματα στην πόλη της Ρόδου. Και νιώθαμε περήφανοι όταν μετά τις διακοπές ο δάσκαλος μας διάβαζε το ευχαριστήριο γράμμα  αυτών που τα έπαιρναν.
.



Η

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

"Μιλάτε Μεσαναγρενά -44-"



                                                     





                                                   ΜΙΛΑΤΕ  ΜΕΣΑΝΑΓΡΕΝΑ  -44 –



Ξεμοναχιάζω………………………  απομονώνω κάποιο
Ξενολογιά…………………………  οι ξένοι
Ξεπουλιάζω………………………   φεύγω από τη φωλιά
Ξερνώ………………………………κάνω εμετό
Ξεροχαμιούμαι……………………  χασμουριέμαι
Ξυαρίζω……………………………σκαλίζω
Παντήχνω…………………………..συναντώ
Παραμπάτης………………………..παράνομος
Παρανομοιάζω …………………….βάζω παρατσούκλι
Παραφήνω………………………….τελειώνω
Παρηούμαι…………………………περιποιούμαι ,ετοιμάζομαι
Πασπατέβγω………………………. χαϊδεύω ,ψηλαφίζω
Πάσσω……………………………. πασπαλίζω ,’επασε η μυίγα
Παστρέβω………………………… καθαρίζω
Παστρικιά………………………… η καθαρή ,μεταφορικά η πόρνη
Πελουφάι…………………………. ότι απομένει από ένα ολόκληρο κομμάτι
Πέμπω……………………………  στέλλω
Πομπές…………………………… οι κακές πράξεις
Περιβαρώ………………………… σου δίνω βάρος, ενοχλώ



Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

"Οι αναγνώστες μας γράφουν για το Μεσαναγρό"




                                                         





                                            ΟΙ  ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ   ΜΑΣ  ΓΡΑΦΟΥΝ

                           Ο  ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ  ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΜΑΣ

     Συνεχίζοντας τη πορεία μας στο εσωτερικό του νησιού και προς τα δυτικά, μέσα σ’ ένα δάσος από κωνοφόρα, συναντάμε το εξωκλήσι του Αγίου Θωμά που είναι ένα βυζαντινό εκκλησάκι του 14ου αιώνα μ.Χ., κτισμένο πάνω σε παλαιότερο παλαιοχριστιανικό. Από εκεί ακολουθώντας μια διαρκώς ανηφορική πορεία, σε υψόμετρο 400 μέτρων συναντάμε το χωριό Μεσαναγρός. Στη πλατεία του χωριού, είναι κτισμένη η εκκλησία «Κοίμησις της Θεοτόκου» τον 13ο αιώνα μ.Χ., στο μεσαίο κλίτος μεγάλης τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 6ου αιώνα μ.Χ., μίας από το συγκρότημα των τριών παλαιοχριστιανικών βασιλικών. Τα ερείπια των μεγάλων αυτών παλαιοχριστιανικών, τα ψηφιδωτά και οι μαρμάρινοι κίονες στον αρχαιολογικά διαμορφωμένο χώρο στο περίβολο της εκκλησίας, μαρτυρούν την εποχή των πειρατειών. Επίσης μαρτυρούν και τη συγκέντρωση ενός μεγάλου πληθυσμού και την ύπαρξη μιας πόλης, σ’ αυτό το απομακρυσμένο μέρος, από τις τότε απειλές της θάλασσας. 

Από τον Μεσαναγρό κατευθυνόμαστε προς το Χωριό Κατταβιά, παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής. Αν όμως ακολουθήσουμε ένα χωματόδρομο, μέσα σε μια διαδρομή οικολογικού ενδιαφέροντος, συναντάμε και μερικά εξωκλήσια αξιόλογου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος και φυσικού κάλλους. Τα εξωκλήσια αυτά είναι, η Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος Δημήτριος, ο Προφήτης Ηλίας (Μεσαναγρού), η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Νικόλαος  Μεσαναγρού.

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

"ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ-Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΚΙΑΔΕΝΗ"






                                                                






ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                                       Η Παναγία η Σκιαδενή

¨Ένα από τα σπουδαιότερα Μοναστήρια της Ρόδου  είναι και η Παναγία Σκιαδενή , που πήρε το όνομά της από το βουνό Σκιάδι, στις πλαγιές του οποίου βρίσκεται κτισμένο.
Αντί ευλαβικού προσκυνήματος αφιερώνω τα λίγα λόγια μας αυτά στην Παναγία τη Σκιαδενή και το ομώνυμο μοναστήρι της , που άγνωστοι μοναχοί έχτισαν πριν πολλά χρόνια . Σύμφωνα με την παράδοση μακριά από το μοναστήρι υπάρχει μια σκήτη  ,στην οποίαν μόναζαν δυο μοναχοί . Οι μοναχοί αυτοί κατά την παράδοση , τις νύχτες έβλεπαν κάθε βράδυ  στην παραλία ένα λαμπρό φως.
   Η συνεχής λάμψη του φωτός αυτού τράβηξε  την προσοχή των μοναχών , οι οποίοι από περιέργεια επήγαν μια ημέρα εκεί. Κατάπληκτοι τότε αντίκρισαν στο σημείο που έλαμπε το μυστηριώδες φως   την εικόνα της Θεμήτορος και την  παρέλαβαν. Λίγο όμως αργότερα η εικόνα εξαφανίστηκε και μετά πολυημέρου αναζήτησης την βρήκαν στο μέρος που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι και εκεί κοντά έχτισαν ένα εκκλησάκι.
   Αυτά περίπου  αναφέρει η παράδοση για την Παναγιά Σκιαδενή , της οποίας τη Θαυματουργή εικόνα σέβονται όλοι οι κάτοικοι και προς τιμήν της πολλά κορίτσια των χωρικών τα βαπτίζουν Σκιαδενή.
   Αργότερα χτίστηκε μεγαλύτερη εκκλησία , με την εισφορά που έδιναν οι χωρικοί κατά την περιφορά της εικόνας ,λόγω της μεγάλης ανομβρίας  και  η χάρη της βοήθησε να πέσει άφθονη βροχή  σε όλο το νησί.
   Η πανήγυρη της Παναγιάς Σκιαδενής γίνεται κάθε χρόνο την 8ην Σεπτεμβρίου  ,το Γενέθλιον της Παναγίας  και προσφέρει σημαντική τόνωση  στο θρησκευτικό συν αίσθημα  των πολυπληθών προσκυνητών που συρρέουν , όχι μόνο από τα γύρω χωριά  αλλά και από τη γειτονική Χάλκη..
  Η φιλοξενία των προσκυνητών και η περιποίηση αποτελούν παράδοση και έτσι συνεχώς αυξάνεται το πλήθος των προσκυνητών. Εκτός τούτου ,χωρίς υπερβολή  το μοναστήρι αποτελεί ένα πολύτιμο τουριστικό κεφάλαιο ,όχι μόνο για το κλίμα του και τα δροσερά; Νερά ,αλλά και από την τοποθεσία της που είναι υπέροχη.
  Στο βάθος διακρίνει ο επισκέπτης τον απέραντο καταπράσινο κάμπο της Απολακκιάς και τον κόλπο όπου σαν χήνες κολυμπούν δυο μικρά νησιά, τα οποία σύμφωνα με την παράδοση  επέτρωσε η Παναγία ,γιατί ήσαν κουρσάρικα πλοία  ,που ερχόντουσαν να κουρσέψουν  το μοναστήρι.
    Προς βορράν του μοναστηριού φαντάζει ο βιολετόχρωμος  Αττάβυρος ,μεταξύ  σκοτεινόχρωμων βουνών.
     Αξίζει τον κόπο να απολαύσει κανείς το υπέροχο αυτό θέαμα μαζί με το ευλαβικό προσκύνημα.

                                                    ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ     ΒΡΟΝΤΗΣ

Από την Εφημερίδα Ροδιακή-Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου  1961

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

" Οι τελευταίοι Χαιρετισμοί στο Μεσαναγρό"





                                                                  





                             ΟΙ  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ  ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ  ΣΤΟ  ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ


   Χρόνια τώρα ,στους τελευταίους χαιρετισμούς  ,συνηθίζεται οι Μεσαναγρενοί και φίλοι του χωριού  να εκκλησιάζονται στο χωριό . Η εκκλησία γεμίζει , το χωριό ζωντανεύει και οι περισσότεροι μένουν και το Σαββατοκύριακο.
     ΄Ετσι και φέτος την Παρασκευή που έρχεται , 19 Απριλίου , από τη Ρόδο και συγκεκριμένα από τον Σαν Φραγκίσκο ,η Εκκλησιαστική Επιτροπή  ,διαθέτει λεωφορείο για όσους θέλουν να εκκλησιαστούν στο Μεσαναγρό. Το λεωφορείο θα ξεκινήσει στις 4 μ.μ. για  Μεσαναγρό και θα επιστρέψει μετά το τέλος των Χαιρετισμών. Οι Χαιρετισμοί θα αρχίσουν στις 6 μ.μ.
    Η Εκκλησιαστική  Επιτροπή ,μετά το τέλος της Εκκλησίας θα δεξιωθεί όλους τους προσκυνητές στο Πολιτιστικό Κέντρο. Αρκετοί  Μεσαναγρενοί θα πάνε στο χωριό και με δικά τους μέσα.
¨Οσοι  Μεσαναγρενοί και  φίλοι του χωριού ,θέλουν να εκκλησιαστούν στο Μεσαναγρό  ,μπορούν να έρχονται σε επαφή με τον Επίτροπο κ.Γιάννη Αθανασά , τηλέφωνο 2241025166 ,για περισσότερες πληροφορίες.

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

"Χελιδόνια και άνθρωποι στο ίδιο σπίτι"




                                                             











                                 Χελιδόνια και άνθρωποι μαζί

Χρόνια τώρα έχω να δω αυτό το φαινόμενο. ¨Ανθρωποι και χελιδόνια να συγκατοικούν. Όλα άλλαξαν . Ακόμα και τα πιο απλά και ανθρώπινα.
 Μικρός θυμάμαι στο χωριό ,σε κάθε σπίτι υπήρχε και μια χελιδονοφωλιά. Δίπλα στην καμάρα τα χελιδόνια ,πέτρα πέτρα έκτιζαν τη φωλιά τους  και έφτιαχναν την οικογένειά τους. Θυμάμαι με τι λαχτάρα τα μικρά παιδιά περιμέναμε την ΄Ανοιξη να έρθουν. Τα παράθυρα έμεναν ανοιχτά ,για να μπορούν να μπαίνουν . Αν σε κάποιο σπίτι τα χελιδόνια δεν εμφανίζονταν , άκουγες τα χίλια δυο. Χάθηκαν στο ταξίδι , τους φέρθηκαν άσχημα ή τους χάλασαν τη φωλιά. Θυμάμαι μια θεία μου ,που κατά λάθος ασπρίζοντας το σπίτι ,τους χάλασε τη φωλιά. Τα χελιδόνια ήρθαν. Είδαν το σπίτι τους χαλασμένο  και δεν ξαναπάτησαν.  ΄Ετσι  έκαναν σε όποιο δε τους συμπεριφερόταν καλά. Οι χωριανοί θεωρούσαν κακό σημάδι  να μην υπάρχουν χελιδόνια στο σπίτι.
 Χελιδόνια και άνθρωποι μαζί. Το έζησα και ήταν καταπληκτικό. Να ξυπνάς από τα τιτιβίσματά τους  ,τις όμορφες φωνές τους. Να παρακολουθείς  το κτίσιμο της φωλιάς. Ξυλαράκι ξυλαράκι ,λίγη λάσπη και πάντα το ίδιο σχέδιο. Η μητέρα να γεννά τα αυγά ,να τα επωάζει και ο πατέρας να φέρνει τροφή ,για να ταϊζει την οικογένεια. Όταν έβγαιναν τα μικρά ,γυμνά , να περιμένουν τροφή από τους γονείς, με το στόμα ανοιχτό. ΄Ολη μέρα μας συντρόφευαν οι φωνούλες τους και τα τραγούδια τους.
 Το Φθινόπωρο τα χελιδόνια έφευγαν . Οι φωνές τους γίνονταν πιο δυνατές ,σαν να ήθελαν να μας ευχαριστήσουν για τη φιλοξενία. Και εμείς μικροί και άπειροι ρωτούσαμε πάντα , γιατί φεύγουν…….
  Ακόμα και σήμερα …,όταν πηγαίνω στο χωριό και μπαίνω στο πατρικό μου σπίτι ,οι φωνές των χελιδονιών αντηχούν στα αυτιά μου. Βλέπετε οι νέοι τρόποι ζωής …πού να αφήσεις ανοιχτό παράθυρο τώρα…. Μας στέρησαν τα αυτονόητα….

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

" Ανοιξιάτικες καταγραφές πουλιών στη Ρόδο από Οργάνωση Αιθρία"



                                                           





Ανοιξιάτικη καταμέτρηση πουλιών: Πάρε μέρος κι εσύ!


Για δεύτερη συνεχή χρονιά η περιβαλλοντική οργάνωση Αιθρία διοργανώνει ανοιξιάτικη καταμέτρηση πουλιών στους υγροτόπους της Ρόδου. Η καταμέτρηση θα γίνει την Κυριακή 21 Απριλίου και θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη στους μεγαλύτερους υγροτόπους του νησιού.

Η ανοιξιάτικη καταμέτρηση γίνεται στο πλαίσιο προγράμματος παρακολούθησης, το οποίο περιλαμβάνει συστηματικές καταγραφές σε διάφορες περιόδους του έτους. Η ανοιξιάτικη καταμέτρηση συμπίπτει με τη μετανάστευση των πουλιών, δηλαδή  με το μακρύ ταξίδι των πουλιών από το νότο στο βορά. Η μετανάστευση που έχει ξεκινήσει ήδη από τα τέλη του χειμώνα, κορυφώνεται το μήνα Απρίλιο: είναι η περίοδος που φτάνουν στη Ρόδο σπάνιοι και ακριβοθώρητοι φτερωτοί ανεμοπόροι!

Όσοι θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην καταμέτρηση και να γνωρίσουν από κοντά τους υγροτόπους του νησιού, παρακαλούμε να το δηλώσουν στο email της Αιθρίας aithriango@gmail.com, μέχρι και την Πέμπτη 18 Απριλίου.  Να διευκρινιστεί ότι οι καταμετρήσεις διαρκούν από νωρίς το πρωί 8.00 μέχρι το μεσημέρι και θα ήταν χρήσιμο οι συμμετέχοντες να διαθέτουν τα δικά τους κιάλια. 

Για περισσότερες πληροφορίες
Δέσποινα Μερτζανίδου, Δρ. Βιολόγος, 697 3090148


 
 














Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

"Τα σακούλια"




                                                            







                                                    Τα    σακούλια


Και τι δε μου θύμισε αυτή η λέξη.-΄Εφερες το σακούλι….Το σακούλι ,λέξη που ήταν καθημερινή στο λεξιλόγιό μας στα παιδικά μας χρόνια. Το σακούλι ήταν συνήθως  αντικείμενο μεταφοράς διαφόρων πραγμάτων . Ηταν  πάνινο, μικρό ή μεγάλο και πάντα  κάτι έκρυβε.
   Τα χρόνια που είχαμε φύγει από το χωριό και ήρθαμε στην πόλη της Ρόδου ,κάθε Κυριακή μας έστελλαν από το χωριό το σακούλι. Βλέπετε ή ήμασταν οικότροφοι ή μέναμε σε κάποιο δωμάτιο και προσπαθούσαμε να τα φέρουμε μόνοι μας βόλτα. Η Κυριακή λοιπόν ήταν μέρα προσμονής και μέρα χαράς. Και τι δε μας έστελναν τότε, μέσα στο σακούλι. Ψωμιά, αυγά ,χόρτα, γλυκά ,φαγητά ,τρόφιμα και οτιδήποτε φαγώσιμο. Μέσα στο σακούλι υπήρχε και το χαρτζιλίκι της εβδομάδας.
 Κάθε Κυριακή λοιπόν μαζευόμασταν στο πρακτορείο του ΚΤΕΛ, όλα τα παιδιά από τα χωριά της Νότιας Ρόδου. Μεσαναγρενάκια, Κατταβενάκια, Λαχανιατάκια ,Απολακκιατάκια ,Βατενάκια κ.α  Στις 10 η ώρα το πρωί έφτανε το λεωφορείο . Εμείς μαζευόμασταν πιο νωρίς ,πιάναμε την κουβέντα και γνωριζόμασταν με τα άλλα παιδιά. Και τι δε λέγαμε!!! Όταν έφτανε το λεωφορείο ,βλέπαμε αν ερχόταν κανένας χωριανός και το ρωτούσαμε πώς είναι οι δικοί μας ή αν μας έφερνε κανένα μήνυμα. Τα σακούλια βρίσκονταν στην οροφή του λεωφορείου και έπρεπε να κατέβουν. Ανέβαινε ο εισπράκτορας επάνω και κάποιο παιδί ανέβαινε στην σκάλα . Έδινε ο εισπράκτορας το σακούλι στο παιδί και το παιδί στα παιδιά που βρίσκονταν από κάτω. Κάθε σακούλι έγραφε απέξω το όνομα του παιδιού.
Κάποια Κυριακή κανένα παιδί δεν ανέβαινε στη σκάλα , για να πιάνει τα σακούλια ,για κάποιους λόγους. Ο εισπράκτορας εκνευρίστηκε και φώναζε να ανεβεί κάποιος να βοηθήσει. Αφού όλοι έκαναν την πάπια , άρχισε να πετάει τα σακούλια από την οροφή του λεωφορείου στην άσφαλτο. Φαντάζεστε τι έγινε. Δεν έμεινε αυγό για αυγό και οτιδήποτε άλλο εύθραυστο. Από τότε βάλαμε μυαλό και κάθε Κυριακή βοηθούσε και διαφορετικό παιδί με τη σειρά.
 Μόλις τελείωνε η διανομή , ένα ατέλειωτο κομβόι ξεκινούσε από το ΚΤΕΛ ,στις διάφορες συνοικίες. Κάθε παιδί φορτωνόταν το σακούλι του και πήγαινε για το σπίτι του. Οι ντόπιοι που μας έβλεπαν ,μας ειρωνεύονταν και χαμογελούσαν. Πόσες φορές δεν εκνευριστήκαμε και πόσες φορές δεν δαγκώσαμε τα χείλη ,για να μην αντιδράσουμε , τα χωριατάκια…Μόλις φτάναμε στο σπίτι, άρχιζε η ιεροτελεστία του ανοίγματος του σακουλιού. Λύναμε το σπάγκο και βγάζαμε από το σακούλι τα πράγματα με προσοχή. Ανυπόμονα ψάχναμε το βδομαδιάτικο χαρτζιλίκι ,που ήταν σε ένα τενεκέ μαζί με τα αυγά, τυλιγμένο σε κάποιο χαρτί.. Χαρτζιλίκι που ίσα ίσα περνούσες την   εβδομάδα..
    Κάποια Κυριακή μάταια έψαχνα για το χαρτζιλίκι. Κοίταξα αρκετές φορές στο μέρος που το έβαζε η συγχωρεμένη η μάνα μου και το μόνο που βρήκα ήταν ένα γράμμα που έλεγε. «Αυτήν την εβδομάδα δεν έχει λεφτά. Δε θα σου στέλνω λεφτά, για να γυρίζεις με ποδήλατα»…Τι είχε συμβεί. Στο σπίτι που έμενα, ένα άλλο παιδί είχε ποδήλατο. Μου το έδωσε λοιπόν να πάω στο ΚΤΕΛ ,για να επιστρέψω το σακούλι στο χωριό. Κάποιος με είδε και το είπε στη μάνα μου. Και να η τιμωρία…Η τιμωρία κράτησε ευτυχώς μια εβδομάδα.
Αξέχαστα χρόνια . Σκληρά ,αλλά τα νοσταλγώ και πάντα αναπολώ όλες αυτές τις όμορφες, δύσκολες και σκληρές στιγμές!!!

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

"Ανασκαλίζοντας τα Αρχεία των Εφημερίδων για το Μεσαναγρό.-Ευχαριστήριο Κοινότητας Ιστρίου"



                                                          
                                                   " Το χωριό  Ίστριος ,όπως είναι σήμερα"






ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ  ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                    Ο ΣΕΙΣΜΟΣ  ΤΗΣ 24-4-1957   ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ

Στις 24-4-1957 ισχυρός  σεισμός έπληξε  ντο νησί της Ρόδου και πολλά σπίτια στα χωριά , αλλά και στην πόλη καταστράφησαν. ΄Ένα χωριό που επλήγη ολοσχερώς ,ήταν και η ΄Ιστριος. Κατέπεσαν τα περισσότερα σπίτια και οι κάτοικοι παρέμεναν σε σκηνές. Θυμάμαι τότε την εκστρατεία που ανέλαβαν ο Πρόεδρος , ο Παπα-Παντελής
που καταγόταν από την Ίστριο και η Εκκλησιαστική Επιτροπή και το Σχολείο. Μαζεύτηκαν τρόφιμα , φορτώθηκαν σε φορτηγό και πολλοί κάτοικοι πήγαν μαζί στην Ίστριο. Οι κάτοικοι της Ιστρίου δημοσίευαν το παρακάτω ευχαριστήριο.

                                   Ευχαριστήριον

Καθήκον μας επιβεβλημένο θεωρούμεν ,όπως και δια του τύπου εκφράσουμε δημοσία τας θερμοτάτας ευχαριστίας των κατοίκων της Κοινότητος Ιστρίου προς τους κατοίκους της Κοινότητος Μεσαναγρού , οι οποίοι μετά τους σεισμούς., με επικεφαλής τον αιδεσιμώτατον ιερέα Παντελεήμονα  Αυγουστάκη , τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα της Κοινότητος και την Εκκλησιαστική Επιτροπή ,ήλθον και μας προσέφερον τα εξής είδη.

Αλεύρι 540κ ,έλαιον 18, όρυζα 15, τυρί 12,φακή 8, άρτος 20 και κουλούρια 12.

  Τα εν λόγω είδη , εκομίσθησαν δια αυτοκινήτου .Επί τη ευκαιρία δε ήρθαν και πολλοί κάτοικοι του Μεσαναγρού ,οι οποίοι μας παρηγόρησαν παντιοτρόπως.

                                      Εκ της Κοινότητος Ιστρίου
 Από την Εφημερίδα  Ροδιακή – Σάββατο 4 Μαϊου 1957
                   

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

" Οι κυνηγοί του Μεσαναγρού "



                                                            







                                                Οι  κυνηγοί του Μεσαναγρού


Το χωριό  είναι ορεινό ,με πολλά βουνά  , έχει όμως και αρκετές πεδιάδες. Η περιοχή έχει πολλά ελάφια, λαγούς ,πέρδικες ,περαστικές μπεκάτσες και αρκετά είδη πουλιών. Την εποχή εκείνη τα άγρια ζώα συνέβαλλαν στη διατροφή των  χωρικών. Σε άλλη  καταγραφή μας , γράψαμε με ποια μέσα οι άνθρωποι της εποχής εκείνης ,έπιαναν τα άγρια ζώα.
   Από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν τα ντουφέκια ,τα πράγματα άλλαξαν και υποχρεωτικά ακολούθησαν την εξέλιξη. Οι πρώτες ντουφεκιές  έσπασαν τη γαλήνη της περιοχής και δημιούργησαν νέα δεδομένα. Αρκετοί κάτοικοι αγόρασαν όπλα ,πήραν σκυλιά ,πολεμοφόδια , βούρια και όταν  « άνοιξε το κυνήγι» επιδόθηκαν στο σπορ.
        Και όπως λέει ο λαός , οι μεγαλύτεροι  « ψεύτες» είναι οι κυνηγοί και οι ψαράδες». Πάντα μεγαλοποιούν τα γεγονότα και πάντα  έχουν επιτυχίες. Αλλά κακά τα ψέματα « του κυνηγού και του ψαρά το πιάτο 5 φορές είναι αδειανό και μια φορά γεμάτο» 
   Πρωί πρωί ,λοιπόν ,έβαζαν τη στολή ,ζωνόντουσαν τις σφαίρες ,έριχναν τη βούρια στην πλάτη και ξεκινούσαν. ΄Αλλοι κοιμόντουσαν έξω ,για να προλάβουν. Όσοι είχαν καλά κυνηγετικά σκυλιά  ,αλλά ήξεραν και να « κανεύουν» ,σημαδεύουν καλά , πάντα κάτι πετύχαιναν . Υπήρχε ανταγωνισμός και το βράδυ στα καφενεία του χωριού, γινόταν ο απολογισμός. Τόσες πέρδικες ,λαγούς ,έφερε ό ένας  και πόσες ο άλλος. Γινόντουσαν και πειράγματα ,όπως γίνεται πάντα στα μικρά χωριά .Κάποιοι δεν τολμούσαν να πάνε στα καφενεία ,για να αποφύγουν την καζούρα.
  Μικροί εμείς ,παρακολουθούσαμε τα λεγόμενα και τις σχετικές ιστορίες ,που ήταν γαργαλιστικές και διασκεδαστικές
  Κάποτε ένας κυνηγός ,που δεν είχε σκυλί, πήγε για κυνήγι . ΄Εριχνε  πέτρες στα κλαδιά για να βγάλει πέρδικες ή λαγούς . Ξαφνικά πίσω από μια αγριοκερασιά  ,τα κλαδιά κουνιόντουσαν  και νομίζοντας ότι είναι κάποιο θήραμα , πυροβόλησε. ΄Ετρεξε  γρήγορα για να δει τι σκότωσε και όταν έφτασε , αλίμονο ….το θήραμα ήταν ένας  γάιδαρος. Είδε και έπαθε να ξεμπλέξει και ο γάιδαρος  πληρώθηκε ,χρυσός.
        Κάποιοι άλλοι κυνηγοί ανήκαν στην κατηγορία του κιουμέ . Ο κιουμές είναι η ενέδρα και εθεωρείτο υποτιμητικό να κυνηγά κανείς έτσι. Συνήθως ,έστηναν καρτέρι στα νερά ,που πηγαίνουν οι πέρδικες και οι λαγοί να πιουν το νεράκι του Θεού. Εντόπιζαν το μέρος, πήγαιναν από βραδύς , έφτιαχναν τον κιουμέ , κόβοντας κλαδιά και τοποθετώντας τα  με τέτοιο τρόπο ,για να μην φαίνονται. Ερχόντουσαν τα ζώα να πιουν και πυροβολούσαν από μικρή απόσταση και συνήθως σκότωναν περισσότερα ζώα , από ότι οι άλλοι.  ΄Επρεπε να ξέρουν την ώρα που θα έρθουν τα ζώα ή περίμεναν  αρκετές ώρες και η υπομονή πρέπει να ήταν μεγάλη.
      Κάποτε δυο φίλοι έστησαν τον κιουμέ , ο ένας  μόνο είχε όπλο και ο άλλος ήταν βοηθός . Πήραν διαφορετικές θέσεις και περίμεναν τις πέρδικες .Μεσημέρι ,μεγάλη ζέστη  και οι πέρδικες ήρθαν . Κακάριζαν κιόλας , σαν να τους έλεγαν ερχόμαστε. Αυτός  που δεν είχε το όπλο περίμενε να ακούσει το μπαμ ,αλλά πού….Οι πέρδικες ήρθαν ,ήπιαν το νεράκι και έφυγαν . Σηκώθηκε ο άοπλος και πήγε να δει τι έγινε. Βρήκε τον κυνηγό ξαπλωμένο , να κοιμάται…..
  ΄Όταν βράδιαζε  στα καφενεία όλοι περίμεναν να περάσουν οι κυνηγοί, για να δουν τι έκανε ο καθένας και να αρχίσουν τα πειράγματα. Αυτός που απέτυχε ,πολλές φορές δεν περνούσε από τα καφενεία ,αλλά από άλλους δρόμους, σαν κυνηγημένος. Οι έχοντες επιτύχει, κρεμούσαν τις πέρδικες στη ζώνη, για να φαίνονται ,κάθιζαν στο καφενείο να πιουν καφέ , να διηγηθούν τα κατορθώματά τους και να τσιγκλίσουν τους άλλους.