ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΑΥΡΙΟ

                                                                

                                                  

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Στην κορυφή ενός υψώματος και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων περίπου ,βρίσκεται το μοναστηράκι του Αγίου. Το τέμπλο του είναι κτιστό ,οι τοίχοι ασβεστωμένοι και πάνω τους βρίσκονται διάφορα εικονίσματα. Το μοναστηράκι λειτουργείται στη γιορ­τή του Αγίου στις 26 Οκτωβρίου.

Ανεβαίνοντας στο Μοναστήρι βλέπεις τη θάλασσα ,Καρπάθιο Πέλαγος και τα μέρη του Γενναδίου . Η θέα είναι φανταστική .Στα πόδια σου απλώνονται πολλές περιοχές του Μεσαναγρού. Αντικρίζεις το χωριό , τον Προφήτη Ηλία, τον Κάμπο , τα Λουριά, τις Αυτολές και ακόμα και σύνορα Κατταβενά. Το μάτι σου δε χορταίνει να βλέπει και να θαυμάζει τις ομορφιές που απλόχερα έχει χαρίσει η φύση.

Σήμερα όσοι βρίσκονται στο χωριό, θα πάνε στη Θεία Λειτουργία ,για να προσευ­χηθούν. Το Μοναστήρι κτίστηκε από το Νικήτα Χατζηκώστα .

Η ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                    

Αν και το χωριό είναι ορεινό και οι κάμποι λίγοι , οι κάτοικοι ανέκαθεν ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Πριν αρκετά χρόνια δεν υπήρχε περιοχή του χωριού που να είναι χέρσα. Αντίθετα σήμερα οι γεωργοί επιδοτούνται για να μη σπέρνουν. Ακόμα και οι πλαγιές των λόφων και των βουνών ήταν σπαρμένες.

Οι οικογένειες ήταν πολυμελείς και για να ζήσουν έπρεπε να δουλέψουν σκληρά. Ακόμα και τα μικρά παιδιά δούλευαν. Δεν υπήρχε εποχή που οι γεωργοί να μην ασχολούνταν με κάτι. Ξεκινούσαν το Φθινόπωρο με το λόκοπο. Μικροί μεγάλοι με τις τσάπες στο χέρι ,πήγαιναν στα χωράφια για να τα καθαρίσουν από τους θάμνους και τα χόρτα. ΄Εκοβαν τα χόρτα και τους θάμνους, τα έκαναν σωρούς και τα έκαιγαν. Το χειμώνα ζευγάριζαν με τα ζώα .Το αλέτρι ήταν ξύλινο ή σιδερένιο και η δουλειά σκληρή για τους ανθρώπους και τα ζώα. ΄Εφευγαν το πρωί και γύριζαν το βράδυ .Πολλές φορές στις πλαγιές που τα ζώα δυσκολεύονταν , οι γεωργοί με τις τσάπες έσκαβαν τη γη για να σπείρουν. Ταυτόχρονα όσοι ήταν βοσκοί ,΄επρεπε να πηγαίνουν και στα ζώα τους. Η σπορά κρατούσε αρκετές μέρες ,ιδίως όταν ο καιρός ήταν βροχερός. Το καλοκαίρι ,τους περίμενε το θέρος . Με τα δρεπάνια στα χέρια ολημερίς θέριζαν και κουβαλούσαν τα δεμάτια στα αλώνια. Πολλές οικογένειες, έφευγαν από το χωριό την εποχή αυτή και έμεναν στα χωράφια, για να κερδίζουν χρόνο. Ακόμα και τα παιδιά βοηθούσαν κουβαλώντας τα δεμάτια με τα ζώα στα αλώνια και μετά πήγαιναν στο σχολείο. Ακολουθούσε το αλώνισμα με τα ζώα .΄Ολη η οικογένεια μαζεμένη στο αλώνι ,να συνοδεύει ένας ένας τα ζώα που πατούσαν και έλιωναν τα στάχυα. Ο πατέρας με το τιριάχτυλο να ξεχωρίζει το σιτάρι από το άχυρο ,να μπαίνει στα σακιά και να πηγαίνει στο σπίτι. Τίποτα δεν πήγαινε χαμένο. Σιτάρι, για τους γεωργούς, ποσίταρα, για τις κότες και το άχυρο για τα ζώα.

Αργότερα ήρθαν οι θεριστικές μηχανές ,τα αυτοκίνητα ,που έκαναν πιο εύκολη τη ζωή των γεωργών και περισσότερη την παραγωγή.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΡΟΔΟΥ

 

                                     

  

Η ΜΟΝΟΛΙΘΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                       

Η μονόλιθος κολυμβήθρα στην Παλαιοχριστιανική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στον Μεσαναγρό

Στην πλατεία του χωριού υψώνεται ο ιερός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 13^ου αιώνα. Είναι κτισμένος στα ερείπια τρίκλιτης βασιλικής του 6^ου αιώνα . Μέσα στο ναό βρίσκεται η μονόλιθος κολυμβήθρα . Σας παραθέτουμε τι αναφέρει ο Αν. Ορλάνδος. « …Αλλά το πλέον εντυπωσιακό λείψανο της παλαιάς βασιλικής αποτελεί μεγάλη μονόλιθος κολυμβήθρα , λαξευθείσα επί τεμαχίου λευκού μαρμάρου διαστάσεων 0,92χ0,89χ0,40. Η κολυμβήθρα αυτή, απολαμβάνουσα μεγάλου σεβασμού υπό των φιλοθρήσκων κατοίκων , έχει εξωτερικώς και εσωτερικώς το σχήμα του σταυρού. Την κολυμβήθρα αφιέρωσαν εις τη βασιλική ευλαβείς πιστοί ,οίτινες ηθέλησαν να μείνωσιν ανώνυμοι. Τούτο μας διδάσκει η επί της άνω επιφανείας του χείλους επιγραφή, της οποίας το κείμενο έχει ως εξής.

"Υπέρ ευχής κε σωτηρίας ων ύδεν ο Θεός τα ονόματα."

Η μορφή των κιονοκράνων ,η τέχνη των ,ως και τα γράμματα της επιγραφής της κολυμβήθρας ,τάσσουσι τη βασιλική εκ την οποίας προέρχονται εις τον 5^ο μ.Χ. αιώνα ». (ΟΡΛΑΝΔΟΣ 1948).

ΤΟ ΧΩΜΑΤΙΣΜΑ Η ΠΑΤΕΛΙΩΜΑ

 

                                                                              

Φθινοπώριασε και στο χωριό αρχίζουν διάφορες προετοιμασίες. Οι βροχές ‘ηρθαν πρώιμα και κάποιους ίσως τους πρόλαβαν στο χωμάτισμα των σπιτιών. Παλιά τα σπίτια του Μεσαναγρού στο δώμα ,ήταν με πατελιά. Χώμα που δεν περνάει εύκολα το νερό. Σήμερα τα περισσότερα έχουν γίνει ψευτοταράτσες και έτσι αποφεύγουν το χωμάτισμα ΄Οσα λοιπόν σπίτια έχουν μείνει με πατελιά πρέπει να καθαριστούν ,να τριφτούν και μετά να πέσει η πατελιά. Να χωματιστούν ,όπως λένε οι Μεσαναγρενοί .Το χωμάτισμα ή πατέλιωμα των σπιτιών ,ήταν η προφύλαξη των σπιτιών από τις βροχές του χειμώνα. Σε μια περιοχή έξω από το χωριό, στο Διαούλι, υπήρχε πατελιά-χώμα κατάλληλο για τα σπίτια. Οι άνδρες έσκαβαν την πατελιά ,τη φόρτωναν στα γαϊδουράκια και τη μετέφεραν στο χωριό. Μετά ακολουθούσε άλλη διαδικασία. ΄Εδεναν ένα κουβά με σχοινί και μέσα έβαζαν την πατελιά. . ¨Ενας βρισκόταν πάνω στο δώμα ,συνήθως ο άνδρας ,ο οποίος τραβούσε το σχοινί ,ανέβαζε την πατελιά και την τοποθετούσε στο δώμα.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Την πατελιά τη φέρνουν Αρχαγγελίτες και το χωμάτισμα ή πατέλιωμα έχει γίνει ατραξιόν για τους Τουρίστες που περνούν από το χωριό.