Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

"Προσέχετε...Αύριο Πρωταπριλιά"


Το έθιμο να λέμε ψέματα την πρωταπριλιά έχει έρθει από την Ευρώπη. Σύμφωνα με μια εκδοχή ξεκίνησε από τους Κέλτες. Οι Κέλτες ήταν πολύ καλοί ψαράδες . Η εποχή του ψαρέματος άρχιζε την 1η Απριλίου . Την εποχή αυτή τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Και όπως όλοι οι ψαράδες λένε ψέματα για το πόσα ψάρια πιάνουν , έτσι και οι Κέλτες ψαράδες. Αυτή η συνήθεια έγινε έθιμο.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή το έθιμο γεννήθηκε στη Γαλλία το 16ο αιώνα. Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν η 1η Απριλίου. Ο Βασιλιάς Κάρολος ο 9ος άλλαξε την πρωτοχρονιά και άρχιζε την 1η Γενάρη. ΄Οσοι αντιδρούσαν συνέχισαν να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου και οι άλλοι τους έστελναν δώρα για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε σε έθιμο.
Στην Ελλάδα λέμε αθώα ψέματα για να ξεγελάσουμε τους άλλους. Σε κάποια μέρη πιστεύουν ότι όποιος ξεγελάσει τον άλλο θα έχει καλή σοδειά, τύχη και παραπλανά τις δυνάμεις του κακού.
Σήμερα σε όλο τον κόσμο είναι ημέρα αστείων και ψεμάτων. Ακόμα και τα ΜΜΕ έχουν μπει στο παιχνίδι .Κάθε χρόνο στις ειδήσεις και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων διακινούνται χιλιάδες ψέματα. Το πρωταπριλιάτικο ψέμα κάθε σταθμού ή εφημερίδας ,αποτελεί προϊόν συσκέψεων ,συζητήσεων για το καλύτερο πρωταπριλιάτικο ψέμα..
Κατά καιρούς την ημέρα αυτή στα ΜΜΕ έχουν κάνει την εμφάνισή τους εξωγήινοι ,έπεσαν κυβερνήσεις ,υπουργοί ,ύπαρξη μικροσκοπικών ανθρώπων 15 εκατοστών ,έρχεται το τέλος του κόσμου και το Υπουργείο πολιτισμού ανακοίνωσε ότι βρέθηκε ό τάφος του Σωκράτη και ο αμφορέας με ίχνη κώνειου.
Όλα αυτά τα ψέματα , μικρά ή μεγάλα δίνουν άλλο τόνο στη ζωή μας ,φτάνει να μη δημιουργούν ανεπανόρθωτα προβλήματα.
Καλός σας μήνας με πολλά…ψέματα.

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

" Η Μεγάλη Εβδομάδα στο Μεσαναγρό"







Οι προετοιμασίες για το Πάσχα άρχιζαν από την προηγούμενη Κυριακή των Βαϊων. Την ημέρα εκείνη ο Παπάς στην εκκλησία μοίραζε σταυρούς από Βάγια στους πιστούς. Το μεσημέρι χτυπούσε η καμπάνα για να πάνε οι γυναίκες του χωριού να καθαρίσουν και να ντύσουν πένθιμα την εκκλησία. Όταν το βράδυ χτυπούσε η καμπάνα και πηγαίναμε ,βλέπαμε κάτι διαφορετικό. ΄Ολες οι εικόνες ήταν ντυμένες στα μαύρα. Είναι κάτι που μου έχει μείνει. Και μόνο που το έβλεπες αυτό ,μέσα σου βαθιά πίστευες ότι από σήμερα η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι πένθιμη.
Κάθε μέρα της Μεγάλης βδομάδας έχει ακόμα και τώρα κάτι το ξεχωριστό. Μας το υπενθύμιζαν οι γονείς μας. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων θα βγάλουν το μικρό Χριστό και πρέπει την ώρα εκείνη να είμαστε εκεί. Τη Μεγάλη Τρίτη πρέπει να ακούσουμε το τροπάρι της Κασσιανής ,τη Μεγάλη Τετάρτη θα γίνει το Ευχέλαιο, τη Μεγάλη Πέμπτη τα δώδεκα Ευαγγέλια ,τη Μεγάλη Παρασκευή τα Εγκώμια ,το Μεγάλο Σάββατο θα χτυπήσουμε τα θρονιά και την Κυριακή ,το Πάσχα. Ομορφες μέρες. Κάποιες στιγμές όμως και κάποια γεγονότα μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τη Μεγάλη Πέμπτη οι γυναίκες του χωριού ξενυχτούσαν στην εκκλησία ψάλλοντας τα Πάθη του Χριστού και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γύριζαν το χωριό μάζευαν λουλούδια και μετά στόλιζαν τον επιτάφιο. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής λέγαμε τα Εγκώμια. Πως γινόταν κάθε χρόνο να φτιάχνονται 4 ομάδες για να τα πούμε , είναι κάτι που γινόταν εθιμικά και γίνεται και σήμερα ,όσο λίγοι και αν είναι οι πιστοί. 2 ομάδες οι ψάλτες, αριστερός, δεξιός ,μια οι άνδρες και μια οι γυναίκες. Είχαμε και κόντρες ποια ομάδα τα λέει καλύτερα ή ποια ομάδα θα πει τα πιο ωραία λόγια. π.χ. ΄Ερανα τον τάφο…, Ω γλυκύ μου έαρ…Κάποια ομάδα που ήταν η σειρά της να πει κάτι άλλο το άφηνε και έλεγε ένα από τα παραπάνω. ΄Αλλαζε τη σειρά. Η ομάδα που έπρεπε να το πει το ξαναεπαναλάμβανε και επενέβαινε ο Παπάς για να βάλει τάξη.
Το βράδυ γυρίζαμε τον Επιτάφιο σε όλο το χωριό. ΄Ηταν τιμή να κρατήσεις τον Επιτάφιο. Όταν πλησίαζε η ώρα έπρεπε να είσαι κοντά για να πάρεις θέση. Μόλις έβγαιναν έξω από την εκκλησία ,όλο το χωριό περνούσε κάτω από τον Επιτάφιο 3 φορές. Να περάσεις τρεις φορές ,όχι μια ,είναι κακό. Από την ώρα εκείνη άρχιζαν να πέφτουν και τα πρώτα βαρελότα. Σε ορισμένες θέσεις όπως στα Αλώνια, στις Καστάνιενας , και στη διακλάδωση προς Αρνίθα ,οι νέοι άναβαν φωτιές και έκαιγαν λάστιχα ή ξύλα.
Το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου ήταν ξεχωριστό. Χτυπούσαμε τα θρονιά. Ξυπνούσαμε πρωί για να πιάσουμε θρονί .Μόλις ο Παπάς έδινε το σύνθημα γινόταν
« χαλασμός Κυρίου». Ο Θόρυβος από το χτύπημα των θρονιών ακουγόταν σε πολύ μεγάλη απόσταση. Το Μεγάλο Σάββατο ήταν η ημέρα που όλο το χωριό μεταλάβαινε.
Μετά την εκκλησία οι νέοι του χωριού αναλάμβαναν να μαζέψουν ξύλα για τον «Καλαφουνό » και να φτιάξουν τον Ιούδα. ΄Ολοι μαζί γύριζαμε το χωριό ή πήγαιναμε έξω από το χωριό για να φέρουμε ξύλα. Τα στίβαζαμε έξω από την εκκλησία και φτιάχναμε τον Καλαφουνό. Ο Ιούδας κάθε χρόνο άλλαζε μορφή ανάλογα με τα πολιτικά γεγονότα ή οτιδήποτε άλλο συνέβαινε. Γεμίζαμε με άχυρα το παντελόνι, το σακάκι , του φορούσαμε σκούφο και η μορφή του ταίριαζε με την περίπτωση. Θυμάμαι κάποια χρόνια η μορφή του να είναι ο « Κίσιγκερ» , ο Χάρτινκ κ.α. Τον κρεμούσαμε στο καμπαναριό ,του περνούσαμε στο λαιμό χρήματα και τον καίγαμε στη Δεύτερη Ανάσταση.

" Η Μεγάλη Εβδομάδα στο Μεσαναγρό"

Οι προετοιμασίες για το Πάσχα άρχιζαν από την προηγούμενη Κυριακή των Βαϊων. Την ημέρα εκείνη ο Παπάς στην εκκλησία μοίραζε σταυρούς από Βάγια στους πιστούς. Το μεσημέρι χτυπούσε η καμπάνα για να πάνε οι γυναίκες του χωριού να καθαρίσουν και να ντύσουν πένθιμα την εκκλησία. Όταν το βράδυ χτυπούσε η καμπάνα και πηγαίναμε ,βλέπαμε κάτι διαφορετικό. ΄Ολες οι εικόνες ήταν ντυμένες στα μαύρα. Είναι κάτι που μου έχει μείνει. Και μόνο που το έβλεπες αυτό ,μέσα σου βαθιά πίστευες ότι από σήμερα η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι πένθιμη.
Κάθε μέρα της Μεγάλης βδομάδας έχει ακόμα και τώρα κάτι το ξεχωριστό. Μας το υπενθύμιζαν οι γονείς μας. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων θα βγάλουν το μικρό Χριστό και πρέπει την ώρα εκείνη να είμαστε εκεί. Τη Μεγάλη Τρίτη πρέπει να ακούσουμε το τροπάρι της Κασσιανής ,τη Μεγάλη Τετάρτη θα γίνει το Ευχέλαιο, τη Μεγάλη Πέμπτη τα δώδεκα Ευαγγέλια ,τη Μεγάλη Παρασκευή τα Εγκώμια ,το Μεγάλο Σάββατο θα χτυπήσουμε τα θρονιά και την Κυριακή ,το Πάσχα. Ομορφες μέρες. Κάποιες στιγμές όμως και κάποια γεγονότα μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τη Μεγάλη Πέμπτη οι γυναίκες του χωριού ξενυχτούσαν στην εκκλησία ψάλλοντας τα Πάθη του Χριστού και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γύριζαν το χωριό μάζευαν λουλούδια και μετά στόλιζαν τον επιτάφιο. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής λέγαμε τα Εγκώμια. Πως γινόταν κάθε χρόνο να φτιάχνονται 4 ομάδες για να τα πούμε , είναι κάτι που γινόταν εθιμικά και γίνεται και σήμερα ,όσο λίγοι και αν είναι οι πιστοί. 2 ομάδες οι ψάλτες, αριστερός, δεξιός ,μια οι άνδρες και μια οι γυναίκες. Είχαμε και κόντρες ποια ομάδα τα λέει καλύτερα ή ποια ομάδα θα πει τα πιο ωραία λόγια. π.χ. ΄Ερανα τον τάφο…, Ω γλυκύ μου έαρ…Κάποια ομάδα που ήταν η σειρά της να πει κάτι άλλο το άφηνε και έλεγε ένα από τα παραπάνω. ΄Αλλαζε τη σειρά. Η ομάδα που έπρεπε να το πει το ξαναεπαναλάμβανε και επενέβαινε ο Παπάς για να βάλει τάξη.
Το βράδυ γυρίζαμε τον Επιτάφιο σε όλο το χωριό. ΄Ηταν τιμή να κρατήσεις τον Επιτάφιο. Όταν πλησίαζε η ώρα έπρεπε να είσαι κοντά για να πάρεις θέση. Μόλις έβγαιναν έξω από την εκκλησία ,όλο το χωριό περνούσε κάτω από τον Επιτάφιο 3 φορές. Να περάσεις τρεις φορές ,όχι μια ,είναι κακό. Από την ώρα εκείνη άρχιζαν να πέφτουν και τα πρώτα βαρελότα. Σε ορισμένες θέσεις όπως στα Αλώνια, στις Καστάνιενας , και στη διακλάδωση προς Αρνίθα ,οι νέοι άναβαν φωτιές και έκαιγαν λάστιχα ή ξύλα.
Το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου ήταν ξεχωριστό. Χτυπούσαμε τα θρονιά. Ξυπνούσαμε πρωί για να πιάσουμε θρονί .Μόλις ο Παπάς έδινε το σύνθημα γινόταν
« χαλασμός Κυρίου». Ο Θόρυβος από το χτύπημα των θρονιών ακουγόταν σε πολύ μεγάλη απόσταση. Το Μεγάλο Σάββατο ήταν η ημέρα που όλο το χωριό μεταλάβαινε.
Μετά την εκκλησία οι νέοι του χωριού αναλάμβαναν να μαζέψουν ξύλα για τον «Καλαφουνό » και να φτιάξουν τον Ιούδα. ΄Ολοι μαζί γύριζαμε το χωριό ή πήγαιναμε έξω από το χωριό για να φέρουμε ξύλα. Τα στίβαζαμε έξω από την εκκλησία και φτιάχναμε τον Καλαφουνό. Ο Ιούδας κάθε χρόνο άλλαζε μορφή ανάλογα με τα πολιτικά γεγονότα ή οτιδήποτε άλλο συνέβαινε. Γεμίζαμε με άχυρα το παντελόνι, το σακάκι , του φορούσαμε σκούφο και η μορφή του ταίριαζε με την περίπτωση. Θυμάμαι κάποια χρόνια η μορφή του να είναι ο « Κίσιγκερ» , ο Χάρτινκ κ.α. Τον κρεμούσαμε στο καμπαναριό ,του περνούσαμε στο λαιμό χρήματα και τον καίγαμε στη Δεύτερη Ανάσταση.

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

" Ο Λάζαρος"


Την παραμονή του Λαζάρου έκλειναν τα σχολεία λόγω των διακοπών του Πάσχα. Αρκετές μέρες πριν οι δάσκαλοι μας προετοίμαζαν για το Λάζαρο και τα εγκώμια.
Πόσες πρόβες γίνονταν δε θυμάμαι .Ειδικά για το Λάζαρο ο αγώνας ποιος θα ντυθεί Λάζαρος,ήταν μεγάλος. Για να ντυθείς Λάζαρος έπρεπε να έχεις πολλά προσόντα και πάνω από όλα καλή φωνή. ΄Οποιος ήθελε έπρεπε να ξέρει τα λόγια απόξω και να τραγουδήσει μπροστά σε όλους και οι δάσκαλοι αποφάσιζαν.
Ο Λάζαρος ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά, γιατί ήταν ντυμένος με στολή που έδινε η εκκλησία, φορούσε στο κεφάλι στεφάνι από λουλούδια , κρατούσε την εικόνα του Λαζάρου και φορούσε τις περισσότερες αρμαθιές από λουλούδια. Την παραμονή όλα τα παιδιά του σχολείου ξεχύνονταν στα χωράφια κρατώντας ένα καλάθι. Αφού γεμίζαμε το καλάθι ,πηγαίναμε σπίτι και φτιάχναμε όσες περισσότερες αρμαθιές μπορούσαμε.
Το πρωί μετά την εκκλησία όλα τα παιδιά με τις αρμαθιές τα λουλούδια περασμένες στο σώμα μας ,ο Λάζαρος ντυμένος πιο όμορφα από όλους ,μαζί και οι δάσκαλοι ξεκινούσαμε να πούμε το Λάζαρο. Τα μεγαλύτερα παιδιά της ΄Εκτης κρατούσαν το καλάθι που μέσα βάζαμε τα αυγά που μας έδιναν οι νοικοκυρές.
Πηγαίναμε λοιπόν από σπίτι σε σπίτι όμορφα ,με τάξη και τραγουδούσαμε. Στην αρχή όλοι μαζί και όταν έφτανε η σειρά που ο Λάζαρος έπρεπε να πει τα λόγια του γονάτιζε κάτω από τις εικόνες του σπιτιού και έψαλλε. « Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους….»
Σας παραθέτουμε το Λάζαρο όπως τον τραγουδούσαμε τότε.
Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός
Εν τη πόλει Βυθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό της και γλυκύ τον καρδιακό της.
Τρεις ημέρες το θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει
Και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βυθανία.
Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου δε θα απέθνησκε ο αδελφός μου
Μα και τώρα εγώ πιστεύω και καλότατα ηξεύρω
Πως εσύ εάν θελήσεις και νεκρούς θα αναστήσεις.
Δεν επίστευε η Μαρία ,αγομένη στα μνημεία.
Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον ΄Αδη φοβερίζει.
΄Αδη τάρταρε και χάρε Λάζαρο θα σου τον πάρω.
Και παρευθύς από τον ΄Αδη ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απελυτρώθη ανεστήθη και σηκώθη
Ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.
Δόξα τω Θεώ φωνάζει και το Λάζαρο ξετάζει.
Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον ΄Αδη που επήγες.
-Είδα φόβους ,είδα τρόμους ,είδα βάσανα και πόνους
Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
Της καρδίας των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.
Και μεις του χρόνου θάρθουμε στα σπίτια σας χαρούμενοι
Για να σας ευχηθούμε και το Λάζαρο να πούμε.
Και του χρόνου
Μετά οι νοικοκυρές μας φίλευαν ,μας έδιναν αυγά και μας εύχονταν.
Αυτό γινόταν σε κάθε σπίτι. Στο τέλος τα καλάθια γέμιζαν αυγά που πήγαιναν για ιερό σκοπό. Οι δάσκαλοι τα έστελναν σε ιδρύματα στην πόλη της Ρόδου. Και νιώθαμε περήφανοι όταν μετά τις διακοπές ο δάσκαλος μας διάβαζε το ευχαριστήριο γράμμα αυτών που τα έπαιρναν.

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

" Η ώρα της γης"


Το 2007 ξεκίνησε στο Σίδνευ της Αυστραλίας μια πρωτοβουλία για την ευαισθητοποίηση των πολιτών ενάντια στις κλιματικές αλλαγές. Η πρωτοβουλία αυτή καλούσε τους ανθρώπους να σβήσουν τα φώτα τους για μια ώρα για εξοικονόμηση ενέργειας. Την επόμενη χρονιά επαναλήφθηκε σε 35 χώρες και συμμετείχαν 100 εκατομμύρια Φέτος στόχος είναι να συμμετάσχει πάνω από το ένα δέκατο του πληθυσμού της γης. Η κίνηση είναι προγραμματισμένη για το Σάββατο 27 Μαρτίου 2010 στις 20.30 για μια ώρα. Με τον τρόπο αυτό θα σταλεί ένα μήνυμα στους ισχυρούς του κόσμου, να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ,προς όφελος του πλανήτη.Στην Ελλάδα συμμετέχουν πολλοί Δήμοι και παγκόσμια σύμβολα όπως ο Παρθενώνας , η Ακρόπολη και δεκάδες ιστορικά κτήρια θα σκοτεινιάσουν. Ανάμεσα στους Δήμους που συμμετέχουν είναι και ο Δήμος μας , ο Δήμος Νότιας Ρόδου.Μικρές καθημερινές κινήσεις ,όπως να σβήνουμε τα φώτα όταν βγαίνουμε από ένα δωμάτιο, να μην αφήνουμε τις συσκευές σε κατάσταση αναμονής κ.α. ,έχουν σημασία και συμβάλλουν στη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου.Πρέπει λοιπόν όλοι μαζί στις 27 Μαρτίου 2010 στις 20.30 ,να σβήσουμε τα φώτα στα σπίτια μας ,στα καταστήματα , στα κέντρα , να ευαισθητοποιήσουμε και αυτούς που δεν το γνωρίζουν για να συμμετάσχουν, να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας , να τους μιλήσουμε για το μέλλον του πλανήτη και στα σχολεία μέρες πριν, να αρχίσει προετοιμασία για την ημέρα αυτή, όπως καλά ξέρουν οι εκπαιδευτικοί.Και η επιτυχία θα είναι μεγάλη , αν το ποσοστό αυτών που θα συμμετάσχουν αυξηθεί και η κίνηση αυτή κάθε χρόνο παίρνει και μεγαλύτερες διαστάσεις.

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

" Η Επανάσταση του 1821"


Η Ελληνική επανάσταση είναι το πρώτο μέρος του Ελληνικού αγώνα της ανεξαρτησίας ,που κατέληξε στην αναγνώριση του1832.Η 25η Μαρτίου είναι εθνική γιορτή ,καθώς είχε οριστεί με βασιλικό διάταγμα του ΄Οθωνα στις 15 Μαρτίου του 1838 ,ως επέτειος της έναρξης της Επανάστασης. Σύμφωνα με την παράδοση στις 25 Μαρτίου του 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλόγησε τη σημαία και κήρυξε την έναρξη της επανάστασης στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας. Όμως η Ελληνική Επανάσταση είχε ξεκινήσει στις 21 Φεβρουαρίου από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στο Ιάσιο.Στη Στερεά Ελλάδα κηρύχθηκε στις 27 Μαρτίου στη Μονή Οσίου Λουκά , στη Λειβαδιά. Σιγά σιγά εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα.Η Ελληνική επανάσταση του 1821 ,υπήρξε ο πιο σημαντικός σταθμός της ιστορίας του νεότερου Ελληνισμού. Σφράγισε την εθνική πορεία των Ελλήνων ,σήμανε την ίδρυση του Ελληνικού κράτους και την ένταξη της Ελλάδας στο χάρτη των ανεξάρτητων κρατών της γης. Και γύρω από αυτό το κρατίδιο, θα συγκεντρωθεί σιγά σιγά όλος ο Ελληνισμός. Ο αγώνας ήταν άνισος με κορυφώσεις ηρωισμού ,αλλά και με περιόδους κάμψης.Ταυτόχρονα ,υπήρξε και κορυφαίο γεγονός για την ίδια την ιστορία της Ευρώπης ,αφού απασχόλησε την Ευρωπαϊκή διπλωματία και παρέσυρε τις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων να ενδιαφερθούν και να υποχρεωθούν να αναγνωρίσουν το Ελληνικό κράτος. Και τα λόγια του Μακρυγιάννη είναι πιο επίκαιρα από κάθε άλλη στιγμή. «Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί. Και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκιάση ή χαλάση, να λέγη «εγώ». Όταν όμως αγωνίζωνται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέη «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί».

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010

" Τα Σαββατοκύριακα στο Μεσαναγρό είναι υπέροχα"

" Πραγματικά μυρίζεις γαρύφαλο"

" Στο καφενείο με ουζάκι και καλό μεζέ"

" Μετά την εκκλησία το απαραίτητο καφεδάκι "


" Η καινούρια αίθουσα φιλοξενεί μετά την εκκλησία όλους για ένα καφέ"


" Κάθε Κυριακή μετά την εκκλησία όλοι οι χωριανοί ξαναβρίσκονται"




Τα Σαββατοκύριακα ο Μεσαναγρός ξαναζωντανεύει. Πολλοί κάτοικοι από την πόλη της Ρόδου πηγαίνουν στο χωριό ,είτε να περάσουν ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο ,είτε γιατί ασχολούνται με γεωργικές εργασίες. Το καφενείο γεμίζει ,οι δρόμοι ζωντανεύουν ,τα τζάκια ανάβουν και οι χωριανοί ξαναβρίσκονται.
Τόπος συνάντησης το καφενείο. Εκεί ξανανταμώνουν φίλοι ,γνωστοί ,συγγενείς . Το κλου της βραδιάς είναι η πιλότα. Τιτανομαχίες θα χαρακτήριζα τα παιχνίδια . Το έπαθλο μια σοκολάτα ,αλλά και η καζούρα στους ηττημένους. Το χειμώνα τα τζάκια ανάβουν και οι παρέες γύρω τους ξεχνούν την καθημερινότητα της πόλης. Το πρωί στην εκκλησία βρίσκονται κάποιοι άλλοι και μετά οι γυναίκες θα καθίσουν στην αίθουσά τους για ένα καφέ, για συζήτηση ,για ανταλλαγή απόψεων . ΄Ομορφες στιγμές . Οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν και όλα τα νέα που αφορούν το χωριό ξετυλίγονται σαν κουβάρι.
Μετά οι παρέες διαλύονται. ΄Αλλοι θα πάνε στα χωράφια τους ,στις ελιές και στους κήπους. Η εύφορη γη του χωριού προσφέρει πολλά. Οι τσάντες γεμίζουν από λαχανικά, χόρτα, φρέσκα αυγά και ψωμιά. Η πιο όμορφη στιγμή είναι η έξοδος προς τα χωράφια. Κάθε εποχή έχει τις δικές της ομορφιές. Ο χειμώνας στολίζει τη γη με τις κουμαριές ,τις μυρτιές ,το πράσινο που εμφανίζεται και τη βροχή που ποτίζει τη γη. Η ΄Ανοιξη ομορφαίνει τη φύση με τα λογής λογής αγριολούλουδα και τα πουλιά που κελαηδούν χαρούμενα. Το καλοκαίρι ,οι κάμποι γίνονται χρυσοί από τα πανέμορφα στάχυα των σιταριών και το Φθινόπωρο τα φρούτα και οι ελιές γεμίζουν τα σακιά των χωριανών.
Η πιο δύσκολή ώρα ,είναι η ώρα της αναχώρησης .Το απόγευμα της Κυριακής κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Οι επισκέπτες φεύγουν και απομένουν οι λιγοστοί κάτοικοι να φυλάνε Θερμοπύλες.

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

" Η εκκλησιαστική επιτροπή ευχαριστεί τον Αγιογράφο κ. Γιάννη Μανωλά"

" Η παράδοση της εικόνας του Αγίου Γεωργίου στην εκκλησιαστική επιτροπή"
" Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου"


" Η εικόνα τοποθετημένη στον πρόναο της εκκλησίας"

Ο γνωστός Αγιογράφος ,Γιάννης Μανωλάς, που αρκετές φορές έχουμε μιλήσει για το έργο του ,δώρισε την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στην εκκλησία του Ταξιάρχη στο Μεσαναγρό.
Ο κ. Γιάννης Μανωλάς κατάγεται από το Βάτι ,αλλά είναι παντρεμένος στο Μεσαναγρό ,αρκετές από τις Αγιογραφίες του έχει δημιουργήσει στο σπίτι του στο χωριό και έχει πάρει μέρος σε αρκετές εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου εκθέτοντας έργα του. Το τελευταίο έργο του, ο Άγιος Γεώργιος, αποφάσισε να το δωρίσει στην εκκλησία του χωριού. Την περασμένη Κυριακή παρέδωσε την εικόνα στην εκκλησιαστική επιτροπή ,η οποία την τοποθέτησε στον πρόναο .
Η εκκλησιαστική επιτροπή ευχαριστεί τον κ. Γιάννη Μανωλά και εύχεται ο Ταξιάρχης να του χαρίζει υγεία.

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

" Η θέα από τον Πετεινόουνο είναι υπέροχη"

" Το βουνό Σκιάδι"
" Η Χιονιά"

" Γενναδενός κάμπος"



" Κάμπος Απολακκιάς"



" Αιολικό πάρκο Μεσαναγρού"



Το χωριό είναι ορεινό , αλλά ευτυχώς έχει πολλές προσβάσεις προς τα άλλα χωριά. Τρεις δρόμοι ξεκινούν από το Μεσαναγρό προς τα γύρω χωριά. Ο ένας ,ασφαλτοστρωμένος προς Λαχανιά ,ο άλλος προς Κατταβιά χωμάτινος και ένα κομμάτι του οδηγεί στο Σκιάδι και από εκεί στην παραλία του Κάμπου. Το κομμάτι Μεσαναγρός-Σκιάδι – Κάμπος είναι ασφαλτοστρωμένο και έχει κάνει την πρόσβαση πιο γρήγορη και εύκολη. Ο άλλος δρόμος ,χωμάτινος ,οδηγεί προς Αρνίθα.
Ο δρόμος προς Αρνίθα κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο γραφικός ,η διαδρομή εντυπωσιακή και η θέα ανεπανάληπτη. Χρόνια τώρα όταν θέλω να ξεκουράσω το πνεύμα μου ,πηγαίνω στην τοποθεσία Πετεινόουνος ,που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής και απολαμβάνω το τοπίο. Και τι δε βλέπει κανείς. Αντικρίζεις το Μεσαναγρό σε όλο του το μεγαλείο συνολικά ,το γήπεδο ,τις εκκλησιές του ,τα αλώνια του και τα κάτασπρα σπίτια του. Στρέφοντας το βλέμμα σου Βόρεια, φτάνει ως το Γενναδενό κάμπο και την απέραντη θάλασσα . Στα Νότια ο Μεσαναγρενός κάμπος, ο κάμπος της Απολακκιάς και το Καρπάθιο πέλαγος ,πάντα φουρτουνιασμένο και άγριο. Δίπλα σου το βουνό Σκιάδι ,με τον υπέροχο όγκο του ,πάντα σκεπασμένο με ομίχλη ,εντυπωσιακό. Λίγο πιο εκεί το Αιολικό πάρκο Μεσαναγρού ,δίνει άλλη αίσθηση στο τοπίο. Το μόνο που σου μαυρίζει την ψυχή ,τα δάση που χάθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά και που σιγά σιγά αναγεννώνται.
Παίρνοντας την κατηφόρα προς Αρνίθα ,ο δρόμος γίνεται πιο εντυπωσιακός ,γραφικός και πανέμορφος. Μπροστά από τη Χαλατή , τοποθεσία που πήρε το όνομά της ,γιατί πάντα ο δρόμος στο σημείο αυτό είναι χαλασμένος, αισθάνεσαι δέος και ίσως και κάποιο φόβο.
Υπέροχα μέρη ,που για να τα θαυμάσεις πρέπει να τα έχεις ζήσει ,να τα έχεις πονέσει και να έχεις δεθεί μαζί τους. Διαφορετικά θα τα δεις ψυχρά και αδιάφορα.

" Η θέα από τον Πετεινόουνο είναι υπέροχχη"

Το χωριό είναι ορεινό , αλλά ευτυχώς έχει πολλές προσβάσεις προς τα άλλα χωριά. Τρεις δρόμοι ξεκινούν από το Μεσαναγρό προς τα γύρω χωριά. Ο ένας ,ασφαλτοστρωμένος προς Λαχανιά ,ο άλλος προς Κατταβιά χωμάτινος και ένα κομμάτι του οδηγεί στο Σκιάδι και από εκεί στην παραλία του Κάμπου. Το κομμάτι Μεσαναγρός-Σκιάδι – Κάμπος είναι ασφαλτοστρωμένο και έχει κάνει την πρόσβαση πιο γρήγορη και εύκολη. Ο άλλος δρόμος ,χωμάτινος ,οδηγεί προς Αρνίθα.
Ο δρόμος προς Αρνίθα κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο γραφικός ,η διαδρομή εντυπωσιακή και η θέα ανεπανάληπτη. Χρόνια τώρα όταν θέλω να ξεκουράσω το πνεύμα μου ,πηγαίνω στην τοποθεσία Πετεινόουνος ,που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής και απολαμβάνω το τοπίο. Και τι δε βλέπει κανείς. Αντικρίζεις το Μεσαναγρό σε όλο του το μεγαλείο συνολικά ,το γήπεδο ,τις εκκλησιές του ,τα αλώνια του και τα κάτασπρα σπίτια του. Στρέφοντας το βλέμμα σου Βόρεια, φτάνει ως το Γενναδενό κάμπο και την απέραντη θάλασσα . Στα Νότια ο Μεσαναγρενός κάμπος, ο κάμπος της Απολακκιάς και το Καρπάθιο πέλαγος ,πάντα φουρτουνιασμένο και άγριο. Δίπλα σου το βουνό Σκιάδι ,με τον υπέροχο όγκο του ,πάντα σκεπασμένο με ομίχλη ,εντυπωσιακό. Λίγο πιο εκεί το Αιολικό πάρκο Μεσαναγρού ,δίνει άλλη αίσθηση στο τοπίο. Το μόνο που σου μαυρίζει την ψυχή ,τα δάση που χάθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά και που σιγά σιγά αναγεννώνται.
Παίρνοντας την κατηφόρα προς Αρνίθα ,ο δρόμος γίνεται πιο εντυπωσιακός ,γραφικός και πανέμορφος. Μπροστά από τη Χαλατή , τοποθεσία που πήρε το όνομά της ,γιατί πάντα ο δρόμος στο σημείο αυτό είναι χαλασμένος, αισθάνεσαι δέος και ίσως και κάποιο φόβο. Υπέροχα μέρη ,που για να τα θαυμάσεις πρέπει να τα έχεις ζήσει ,να τα έχεις πονέσει και να έχεις δεθεί μαζί τους. Διαφορετικά θα τα δεις ψυχρά και αδιάφορα

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

" Τα πρώτα ραδιόφωνα στο χωριό "


Τα πρώτα ραδιόφωνα στο χωριό ήταν στο σχολείο ,στο καφενείο και στο σπίτι του δασκάλου. Όταν ο δάσκαλος έφερε το ραδιόφωνο στο σχολείο ,όλοι είχαμε την περιέργεια να το δούμε , να το επεξεργαστούμε και πιστεύαμε ότι κάποιος στο εσωτερικό του βρισκόταν και μιλούσε ή τραγουδούσε.
Καθημερινά κατά τις δέκα ο δάσκαλος μας έπαιρνε στο γραφείο του ,όπου είχε εγκαταστήσει το ραδιόφωνο για να ακούμε μια παιδική εκπομπή « Τη Θεία Λένα». Το ραδιόφωνο ήταν αρκετά μεγάλο ,καφέ χρώματος και είχε κουμπιά που τα γύριζε ο δάσκαλος ,για να το ανοίξει ή να το κλείσει. Μπαίναμε λοιπόν στο γραφείο και ακούγαμε την εκπομπή για τα παιδιά .Πιστέψτε με ρουφούσαμε τα λόγια και τις ιστορίες που ακούγονταν. Η πρώτη φορά ήταν εντυπωσιακή. Μόλις άνοιξε το ραδιόφωνο μια μαγευτική φωνή άρχισε να μιλάει. Τι έλεγε δεν πολυπρόσεξα. Τα μάτια μου ήταν στραμμένα στη συσκευή . Την παρατηρούσα και προσπαθούσα να δω πως λειτουργεί. Πόσα πράγματα μάθαμε από την εκπομπή αυτή… Φανταστείτε σε ένα από τα πιο μακρινά χωριά της Ρόδου ,τα παιδιά που δεν είχαμε πάει στην πόλη , που δεν είχαμε δει αυτοκίνητο, που δεν είχαμε καν βιβλία ,να τα ακούμε όλα αυτά και να αναρωτιόμαστε, πότε θα τα δούμε και εμείς. Αυτό μας άνοιξε την όρεξη και πολλά παιδιά άρχισαν να σκέφτονται ότι έπρεπε να πάμε στην πόλη , για να συνεχίσουμε το Γυμνάσιο.
Αργότερα στα καφενεία , τα ραδιόφωνα μετέδιδαν τραγούδια και αρχίσαμε και εμείς να σιγοτραγουδάμε πολλά από αυτά. Την Κυριακή την περίμενα πως και πως .Περνούσα έξω από το σπίτι του δασκάλου για να ακούω τη θεία λειτουργία . Τι ψαλμοί ήταν αυτοί. Μου έχουν μείνει βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη μου μέχρι σήμερα. Πόσες φορές περνούσα έξω από το σπίτι για να ακούω, δε θυμάμαι. H Κυριακή γινόταν πιο ελκυστική με τη μετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων.
Μαζευόμασταν σε ένα σπίτι και ακούγαμε τους αγώνες. Πόσες κόντρες ,πειράγματα ,αθώα όμως και πάντα μέσα στα πλαίσια της λογικής. ΄Ολα αυτά με βοήθησαν αργότερα και μου καλιτέρευσαν τη ζωή.

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

"Παγκόσμια ημέρας της γυναίκας"




Οι γυναίκες όλων των χωρών γιορτάζουν σήμερα την ημέρα τους. Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε το 1910 από τη Διεθνή γυναικεία διάσκεψη της Κοπεγχάγης ,ύστερα από πρόταση της μεγάλης φεμινίστριας Κλάρας Τσέτκιν.
Η ημέρα αυτή συμβολίζει τους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους .Τα δικαιώματα αυτά ξεκίνησαν αγωνιστικά στις 8 Μαρτίου του 1837 στη Νέα Υόρκη που οι γυναίκες απήργησαν με αίτημα την ίση αμοιβή των δύο φύλων. Μόλις το 1952 με το νόμο 2159 οι γυναίκες στην Ελλάδα απέκτησαν το δικαίωμα « του εκλέγειν και εκλέγεσθαι» , με πρώτη Ελληνίδα Βουλευτή την Ελένη Σκούρα. Η πρώτη γυναίκα Υπουργός ήταν η Λίνα Τσαλδάρη.
Στις 8 Μαρτίου λοιπόν γιορτάζουν οι Γυναίκες ,οι Μάνες, οι Σύζυγοι, οι Εργαζόμενες . Αυτές που χαρίζουν ζωή και ενέργεια.
Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε ύστερα από αγώνες των γυναικών και δεν είναι μια απλή μέρα.
Θυμίζει δυστυχώς ότι υπάρχουν ακόμη γυναίκες που δεν έχουν την ίδια τύχη με κάποιες άλλες , την ίδια δύναμη, τις ίδιες ευκαιρίες.
Θυμίζει ότι υπάρχουν ακόμη γυναίκες που οδηγούνται στο περιθώριο ,που ακόμη και η μητρότητα είναι εμπόδιο στην ανέλιξή τους.
Θυμίζει ότι υπάρχουν γυναίκες που ακόμη κακοποιούνται ,καταπιέζονται ,απολύονται μόνο και μόνο, γιατί είναι γυναίκες .
Θυμίζει… Θυμίζει… Θυμίζει…
Σήμερα το γυναικείο κίνημα έχει πετύχει πολλά σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο , αλλά ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ. Συνεχίζεται και θα συνεχίζεται.
Xρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

" Η Ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου"




Η 7η Μαρτίου 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα Δωδεκάνησα και τη Ρόδο. Είναι ημέρα που τα νησιά ενώνονται με την Ελλάδα.
Σ΄όλη την ιστορία τους τα νησιά ακολούθησαν τις τύχες της Ελλάδας. Κατά την Ελληνική επανάσταση οι Δωδεκανήσιοι πίστεψαν πως θα απελευθερωθούν ,αλλά αυτό δεν έγινε ,γιατί το πρωτόκολλο του Λονδίνου τους άφησε έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.
Το 1912 η Ιταλία πολεμούσε με την Τουρκία και κατέλαβε τα νησιά. Οι Ιταλοί έκαναν λόγο για αυτονομία και αυτοδιοίκηση, αλλά οι σκοποί τους ήταν άλλοι. Από το 1923 τα Δωδεκάνησα ονομάστηκαν « Ιταλικά νησιά» και έγιναν επισήμως Ιταλική κτήση. Στους κατοίκους των νησιών απονεμήθηκε « η λεγόμενη μικρή Ιταλική Ιθαγένεια».Η μεγάλη Ιταλικά Ιθαγένεια δόθηκε σε όσους συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Ανώτατη αρχή ήταν ο Ιταλός διοικητής Mario Lago .
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου πολλοί Δωδεκανήσιοι πολεμούν στη ΄Ηπειρο εναντίον των Ιταλών και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός του πολέμου είναι ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος ,από τη Χάλκη, που έπεσε στα υψώματα της Τσούκας την 1η Νοεμβρίου 1940.
Μετά την πτώση του Μουσολίνι στις 25 Ιουλίου 1943, τη διοίκηση της Δωδεκανήσου αναλαμβάνει Γερμανός Διοικητής και αρχίζει η Γερμανοκρατία στα νησιά.
8-5-1945 -Oι Γερμανοί υπογράφουν την παράδοση των νησιών στους Βρετανούς και στο Διοικητή του Ιερού Λόχου Τσιγάντε.
9-5-1945 -Αγγλικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Ρόδο.
15-5-1945 -Φτάνει στη Ρόδο το καταδρομικό Αβέρωφ και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Δαμασκηνός.
27-6-1946- Στο Παρίσι αποφασίζεται τα Δωδεκάνησα να περιέλθουν στην Ελλάδα.
10-2-1947 -Στο Παρίσι, η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα τα νησιά.
31-3-1947- Ο Βρετανός διοικητής παραδίδει τη διοίκηση των νησιών στον Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.
9-1-1948- Η Βουλή των Ελλήνων ψηφίζει νόμο που τερματίζει το μεταβατικό στο στάδιο και ορίζει ημέρα τυπικής ενσωμάτωσης την 7η Μάρτη 1948.
7-3-1948- Οι Βασιλείς ,ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κυβέρνησης μαζί με υπουργούς ,στρατιωτικούς και άλλους φτάνουν στη Ρόδο και γίνεται και επίσημα η Ενσωμάτωση των νησιών.

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

" Δημοπράτηση Λέσχης"




ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ
Δ.Δ. ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ


Θέμα « ΄Οροι Δημοπράτησης Εκκλησιαστικού καταστήματος στο Δ.Δ. Μεσαναγρού»

1- Η Δημοπρασία θα γίνει στο εκκλησιαστικό γραφείο στις 14 Μαρτίου 2010 και ώρα 12.00.
2- Η μίσθωση ορίζεται για 3+3 έτη από την υπογραφή του μισθωτηρίου.
3- Το κατάστημα που βρίσκεται στο Δ.Δ. Μεσαναγρού θα έχει χρήση Παραδοσιακό Καφενείο.
4- Απαγορεύεται και αποτελεί λόγο καταγγελίας της μίσθωσης η αλλαγή της χρήσης και οποιαδήποτε επέμβαση χωρίς την έγγραφη συναίνεση του Εκμισθωτή.
5- Ο εκμισθωτής έχει το δικαίωμα της ακύρωσης του διαγωνισμού για οποιοδήποτε λόγο κρίνει απαραίτητη την ακύρωσή του.
6- Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι δημότες του Δήμου Νότιας Ρόδου και εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του Δ.Δ. Μεσαναγρού.
7- Τιμή εκκίνησης ορίζεται το ποσό των 200,00 ευρώ μηνιαίως.
8- Ο μισθωτής υποχρεούται να έχει ανοιχτό το κατάστημα τα Σαββατοκύριακα καθώς τις γιορτές και αργίες, να εξοπλίσει εκ νέου το κατάστημα με ότι είναι απαραίτητο ,να φροντίσει για την καλή αισθητική του και να διατηρεί σε καλή κατάσταση το κτήριο.

ΕΚ ΤΗΣ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

"Ευχαριστίες από την εκκλησιαστική επιτροπή"

" Ο κ.Τσαμπίκος Καραγιάνης επί τω έργω"
" Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού παρακολουθεί τις εργασίες."

" Παρούσα και η εκκλησιαστική επιτροπή"



" Το δέντρο έξω από τη Λέσχη καλλωπίζεται"


Οι εργασίες για την επισκευή της περίφημης Λέσχης που πολλά έχουμε γράψει ,βρίσκονται προς το τέλος τους. Φτιάχτηκε η σκεπή με κεραμίδι και το εσωτερικό της είναι ξύλινο Οι σοβάδες έχουν τελειώσει ,καθώς και η τοποθέτηση των πλακακιών .Την εβδομάδα αυτή τελειώνει και το βάψιμο εσωτερικά .Το βάψιμο ανέλαβε ο συγχωριανός μας Τσαμπίκος Καραγιάννης ανιδιοτελώς. Η εκκλησία αγόρασε τα υλικά και ο κ.Τσαμπίκος Καραγιάννης ανέλαβε τον ελαιοχρωματισμό εντελώς δωρεάν.
Η εκκλησιαστική επιτροπή ευχαριστεί τον κ. Τσαμπίκο Καραγιάννη για την πράξη του αυτή και εύχεται το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι.
Μετά το τέλος των εργασιών η εκκλησιαστική επιτροπή θα κάνει δημοπράτηση για τη Λέσχη . Είναι μια ευκαιρία σε όσους επιθυμούν να την αναλάβουν ,γιατί είναι μια επιχείρηση που αποφέρει ένα καλό εισόδημα.

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

" Ο Μάρτης ο πεντάγνωμος που ΄χει τις πέντε γνώμες"


Πήρε το όνομά του από το λατινικό όνομα του Θεού ¨Αρη (Mars). O Μάρτης είναι ο τρίτος μήνας κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο το έτος άρχιζε από το Μάρτιο και συνεπώς ήταν ο πρώτος μήνας.
Λόγω του ευμετάβλητου του καιρού, ο λαός με τις παροιμίες του τον ονομάζει « γδάρτη, παλουκοκάφτη , πεντάγνωμο, καρβουνιάρη ,διπρόσωπο».
Στην πρώτη του Μάρτη φορούν στο χέρι μια κόκκινη κλωστή ,για να μη μαυρίζουν. Είναι ο μήνας των χελιδονιών και ο πρώτος της ¨Ανοιξης. Η λαϊκή φαντασία αποδίδει την αστάθεια του καιρού στον άστατο χαραχτήρα του.
Σύμφωνα με την παράδοση ο Μάρτης έχει δύο γυναίκες .Μια όμορφη και μια άσχημη. Το βράδυ κοιμάται ανάμεσά τους. ¨Όταν γυρίζει από τη μεριά της όμορφης χαίρεται και κάνει ηλιόλουστες μέρες. ¨Όταν γυρίζει από τη μεριά της άσχημης ,τη βλέπει και από το κακό του ,χειμωνιάζει και βρέχει.
Τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου ή τις πρώτες του Απριλίου γίνονται μπόρες που τις λένε « της γριάς οι μπόρες». Σύμφωνα με την παράδοση ,έπειτα από ένα βαρύ χειμώνα , στο τέλος του Μάρτη μια γριά χαϊδεύοντας τα πρόβατά της μίλησε απαξιωτικά για το Μάρτη που έφευγε. Ο Μάρτης θύμωσε και παρακάλεσε τον Απρίλη να το δανείσει 3 ημέρες. Ο Μάρτης για να εκδικηθεί έκανε φοβερό κρύο . Η γριά κρύωνε , πλησίαζε τη φωτιά και στο τέλος κάηκε.
Αν και είναι ο πρώτος μήνας της ΄Ανοιξης , είναι από τους πιο κρύους μήνες του χρόνου. Θεωρείται όμως ο καταλληλότερος για το φύτεμα δέντρων