" Το βουνό Σκιάδι"
" Η Χιονιά"
" Γενναδενός κάμπος"
" Κάμπος Απολακκιάς"
" Αιολικό πάρκο Μεσαναγρού"
Το χωριό είναι ορεινό , αλλά ευτυχώς έχει πολλές προσβάσεις προς τα άλλα χωριά. Τρεις δρόμοι ξεκινούν από το Μεσαναγρό προς τα γύρω χωριά. Ο ένας ,ασφαλτοστρωμένος προς Λαχανιά ,ο άλλος προς Κατταβιά χωμάτινος και ένα κομμάτι του οδηγεί στο Σκιάδι και από εκεί στην παραλία του Κάμπου. Το κομμάτι Μεσαναγρός-Σκιάδι – Κάμπος είναι ασφαλτοστρωμένο και έχει κάνει την πρόσβαση πιο γρήγορη και εύκολη. Ο άλλος δρόμος ,χωμάτινος ,οδηγεί προς Αρνίθα.
Ο δρόμος προς Αρνίθα κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο γραφικός ,η διαδρομή εντυπωσιακή και η θέα ανεπανάληπτη. Χρόνια τώρα όταν θέλω να ξεκουράσω το πνεύμα μου ,πηγαίνω στην τοποθεσία Πετεινόουνος ,που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής και απολαμβάνω το τοπίο. Και τι δε βλέπει κανείς. Αντικρίζεις το Μεσαναγρό σε όλο του το μεγαλείο συνολικά ,το γήπεδο ,τις εκκλησιές του ,τα αλώνια του και τα κάτασπρα σπίτια του. Στρέφοντας το βλέμμα σου Βόρεια, φτάνει ως το Γενναδενό κάμπο και την απέραντη θάλασσα . Στα Νότια ο Μεσαναγρενός κάμπος, ο κάμπος της Απολακκιάς και το Καρπάθιο πέλαγος ,πάντα φουρτουνιασμένο και άγριο. Δίπλα σου το βουνό Σκιάδι ,με τον υπέροχο όγκο του ,πάντα σκεπασμένο με ομίχλη ,εντυπωσιακό. Λίγο πιο εκεί το Αιολικό πάρκο Μεσαναγρού ,δίνει άλλη αίσθηση στο τοπίο. Το μόνο που σου μαυρίζει την ψυχή ,τα δάση που χάθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά και που σιγά σιγά αναγεννώνται.
Παίρνοντας την κατηφόρα προς Αρνίθα ,ο δρόμος γίνεται πιο εντυπωσιακός ,γραφικός και πανέμορφος. Μπροστά από τη Χαλατή , τοποθεσία που πήρε το όνομά της ,γιατί πάντα ο δρόμος στο σημείο αυτό είναι χαλασμένος, αισθάνεσαι δέος και ίσως και κάποιο φόβο.
Υπέροχα μέρη ,που για να τα θαυμάσεις πρέπει να τα έχεις ζήσει ,να τα έχεις πονέσει και να έχεις δεθεί μαζί τους. Διαφορετικά θα τα δεις ψυχρά και αδιάφορα.
Ο δρόμος προς Αρνίθα κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο γραφικός ,η διαδρομή εντυπωσιακή και η θέα ανεπανάληπτη. Χρόνια τώρα όταν θέλω να ξεκουράσω το πνεύμα μου ,πηγαίνω στην τοποθεσία Πετεινόουνος ,που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της διαδρομής και απολαμβάνω το τοπίο. Και τι δε βλέπει κανείς. Αντικρίζεις το Μεσαναγρό σε όλο του το μεγαλείο συνολικά ,το γήπεδο ,τις εκκλησιές του ,τα αλώνια του και τα κάτασπρα σπίτια του. Στρέφοντας το βλέμμα σου Βόρεια, φτάνει ως το Γενναδενό κάμπο και την απέραντη θάλασσα . Στα Νότια ο Μεσαναγρενός κάμπος, ο κάμπος της Απολακκιάς και το Καρπάθιο πέλαγος ,πάντα φουρτουνιασμένο και άγριο. Δίπλα σου το βουνό Σκιάδι ,με τον υπέροχο όγκο του ,πάντα σκεπασμένο με ομίχλη ,εντυπωσιακό. Λίγο πιο εκεί το Αιολικό πάρκο Μεσαναγρού ,δίνει άλλη αίσθηση στο τοπίο. Το μόνο που σου μαυρίζει την ψυχή ,τα δάση που χάθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά και που σιγά σιγά αναγεννώνται.
Παίρνοντας την κατηφόρα προς Αρνίθα ,ο δρόμος γίνεται πιο εντυπωσιακός ,γραφικός και πανέμορφος. Μπροστά από τη Χαλατή , τοποθεσία που πήρε το όνομά της ,γιατί πάντα ο δρόμος στο σημείο αυτό είναι χαλασμένος, αισθάνεσαι δέος και ίσως και κάποιο φόβο.
Υπέροχα μέρη ,που για να τα θαυμάσεις πρέπει να τα έχεις ζήσει ,να τα έχεις πονέσει και να έχεις δεθεί μαζί τους. Διαφορετικά θα τα δεις ψυχρά και αδιάφορα.
