Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

"ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ"






                                                        




ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ  ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ  ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

  Κάθε χρόνο βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση  να συγχαίρουμε παιδιά που κατάγονται από τον Μεσαναγρό  ,για την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια . Μικρό χωριό ,αλλά με αρκετούς  επιστήμονες  . Φέτος εισήχθησαν.
1)      Μιχαήλ               Τσαμπίκα
2)      Αλεβίζος             Αθανάσιος
3)      Λάμπρου            Μιχαήλ
4)      Σαματακής         Ματθαίος
5)   Χριστοφόρου     Χρήστος
6)   Χριστοφόρου     Αθανάσιος
7)   Ξίπας                 Γεώργιος

                                    ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

"ΑΝΕΒΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΣΚΙΑΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙς ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ"



                                                   




                   Βλέποντας τον κόσμο από την κορυφή του Σκιαδιού


 ¨Οσοι έχουν ανεβεί στην κορυφή του βουνού Σκιάδι ,έχουν ζήσει μια πρωτόγνωρη εμπειρία . Η ομορφιά του τοπίου που αντικρίζεις και το δέος που αισθάνεσαι  είναι απερίγραπτα. Είναι εύκολο να ανεβεί κανείς ακολουθώντας τον παλιό δρόμο που οδηγούσε προς το Σκιάδι. Μόλις ανέβεις στην κορυφή όλα αλλάζουν. Μπροστά στα πόδια σου απλώνονται υπέροχοι κάμποι , βουνά και θάλασσα. Βλέποντας προς το Μεσαναγρό αντικρίζεις το χωριό ,τον κάμπο του Γενναδίου και το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας. Στην αντίθετη μεριά απλώνεται ο κάμπος του Μεσαναγρού ,της Απολακκιάς , η μονή Σκιάδι ,τα χωριά Σιάνα και Μονόλιθος και το πετροκάραβο. 

                                                                           

     ΄Οποιος Μεσαναγρενός δεν έχει ανέβει στην κορυφή του Σκιαδιού τον προτρέπω να το κάνει. Στην κορυφή διατηρούνται ερείπια παλιού ναού  . Ο φίλος του χωριού αρχαιολόγος Ι. Βολανάκης αναφέρει. « ΒΔ του Μεσαναγρού και σε απόσταση 4 χ. ,στην κορυφή υψώματος  ,500μ. περίπου διατηρούνται τα ερείπια παλαιού ναϋδρίου ,στους τοίχους του οποίου διακρίνονται λείψανα από τοιχογραφίες. ..» και αλλού αναφέρει. «Στη θέση Σταυρός  ή ΄Αγιος Ιωάννης και στην κορυφή υψώματος 560μ. βρίσκονται εκτεταμένα λείψανα ερειπωμένων οικοδομημάτων . Πρόκειται για παλαιοχριστιανική βασιλική . Μετά την ερείπωσή του κτίσθηκε στην ίδια θέση ναός ,που κοσμήθηκε με τοιχογραφίες ,λείψανα των οποίων διατηρούνται κατά χώραν.».

                                                                               

  Ελάτε λοιπόν στο Μεσαναγρό και αν σας αρέσει η πεζοπορία και είστε φυσιολάτρης, το ανέβασμα στο βουνό Σκιάδι θα σας ευχαριστήσει και θα σας γεμίσει γαλήνη και ηρεμία. Είναι το ύψωμα που νιώθεις ότι βρίσκεσαι κοντά στη φύση και πιο κοντά στο Θεό.
 

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

"Η ΜΟΝΗ ΣΚΙΑΔΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ"




                                                                  





                  Η ΜΟΝΗ ΣΚΙΑΔΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ  ΚΑΤΟΧΗ
     (ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑ-ΑΡΝΙΘΑ)

  Από τις 7 Ιανουαρίου 1936 ηγούμενος  της Μονής ήταν ο Αρχιμανδρίτης Ευγένιος. Κατά το διάστημα της ηγουμενίας του κατόρθωσε να αποκαταστήσει τα της Μονής. Τα κελιά συντηρήθηκαν κι έγιναν κατοικήσιμα ,ο κήπος με πολλά δέντρα ξαναζωντάνεψε και γενικά ο τόπος  ομόρφυνε.
         Η μανία όμως των Γερμανών που φοβούνταν ότι το Σκιάδι με το πυκνό δάσος μπορούσε να αποτελέσει τόπο περίθαλψης λιποτακτών στρατιωτών και κατασκόπων ,κατήργησε τον Ηγούμενο που έφυγε καταδιωγμένος. Ο Μητροπολίτης Ρόδου Απόστολος σημειώνει στα απομνημονεύματά του . ( Την Ιερήν Μονή Σκιάδι κατέλαβον οι Γερμανοί και απεμάκρυναν  απ΄ αυτήν τον Ηγούμενον  Ευγένιον και όλον το υπηρετικόν  προσωπικόν , με την πρόφασιν ότι εις τα πέριξ δάση εκρύπτετο τις φυγάς στρατιωτικός Αυστριακός. Όταν κατόπιν ενεργειών μου και μετά πάροδον χρόνου ικανού ,επετράπη εις τον ηγούμενον να επανέλθη εύρεν την Μονή τελείως απογυμνωμένην) ,γιατί οι κατακτητές κατά τη συνήθη τακτική τους ,διήρπασαν ότι βρήκαν σ΄αυτήν και ξανάφεραν την  καταστροφή ,τη γύμνια και την ερήμωση.

                                                                            




Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

"ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"



                                                                           




ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                                          ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ


Το Διοικητικόν Συμβούλιον της Λέσχης Μεσαναγρού εκφράζει  και δημοσία θερμάς ευχαριστίας , προς τον κ. Αθανάσιον Αραπαντζή , γεωπόνον της περιφερείας μας , όστις ευαρεστηθείς ,ενήργησε παρά τω Γραφείω Γεωργίας  Δωδεκανήσου  και απεστάλησαν υπ΄αυτού προς τους  εν Μεσαναγρώ αγρότας ,πάρα πολλά ωφέλιμα και χρήσιμα γεωργικά βιβλία.

 Ωσαύτως ευχαριστεί θερμώς τους κ.κ. 1) Γ.Θ. Γεωργιάδην , Διευθυντήν του Κρατικού Νοσοκομείου  Ρόδου 2) Γ. Καστρουνή , λογιστήν του αυτού Νοσοκομείου 3) Σάββαν κακόν , έμπορον και τους ιατρούς  Αθανάσιον Καραγιάννη ,Ν. Καλαβρόν  και Σ. Αυγουστάκην , δωρήσαντας εις την αρτισύστατον Λέσχην  μας, αρκετάς σειράς βιβλίων και διαφόρων περιοδικών.

                                                Το Διοικητικόν  Συμβούλιον

                                                 Φ. Δημητρίου
                                                 
                                                 Ματθαίος Μ. Σταματάκης

                                                 Αθανάσιος  Ματθαίου



                        Από την Εφημερίδα Ροδιακήν  -Σάββατον 30 Σεπτεμβρίου 1950
                        

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

"ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"







                                              



Το κυνήγι μπορούμε να πούμε ότι ήταν το συμπλήρωμα της διατροφής  των χωριανών. Πέρα από το κυνήγι χρησιμοποιούσαν και άλλες μεθόδους απαγορευμένες μεν ,αλλά πιο εύκολες  . Παγίδες ,σίδερα ,πλάκες, τέλια ήταν στην ημερησία διάταξη. ΟΙ Τούρκοι και οι Ιππότες είχαν αυστηρούς νόμους  ,αλλά οι χωριανοί συνέχιζαν το δικό τους βιολί. Μέχρι τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας κυνηγούσαν χωρίς  άδεια ,με όπλα παμπάλαια και με φυσίγγια  δικής τους έμπνευσης.
    Άλλοι χρησιμοποιούσαν τη μέθοδο του «Κιουμέ» .Πήγαιναν στα μέρη όπου είχε νερό ,ιδίως το καλοκαίρι και περίμεναν τα θηράματα, λαγούς ,πέρδικες , φάσες και ελάφια. Έφτιαχναν  κρυψώνα από κλαδιά και περίμεναν το θήραμα. Αυτό το κυνήγι….ήταν υποτιμητικό για προφανείς λόγους. 
   Οι παλιοί με το χιούμορ που τους διέκρινε μας διηγόντουσαν ιστορίες κυνηγών και τα κατορθώματά τους. Κυνηγός περιμένοντας στον «κιουμέ» ,ξαφνικά βλέπει κάτι να κινείται σε μια αγριοκερασιά ,δίχως δισταγμό και νομίζοντας ότι θα είναι κάποιο έλάφι ,πυροβολεί και τρέχει να δει το θήραμα. Μένει κόκκαλο ,γιατί αντικρίζει σκοτωμένο τον γαϊδαρο ….του γείτονα. Ο γείτονας ακούοντας την τουφεκιά κατάλαβε τι έχει γίνει και αφού απείλησε τον κυνηγό ότι θα βουίξει το χωριό για το κατόρθωμά του ,πλήρωσε το χαμό του ζώου του και με το παραπάνω. Η ιστορία όμως διέρρευσε.
     Όταν κυνηγούσαν ελάφια ,το κυνήγι γινόταν οργανωμένο. Πήγαιναν 5 με 6 κυνηγοί ,έπιαναν τα υψώματα και κάποιοι άλλοι συνήθως μικρότεροι ,έμπαιναν μέσα στο δάσος και φώναζαν ή χτυπούσαν τενεκέδες για να βγουν τα ελάφια και οι κυνηγοί που τα περίμεναν τα σημάδευαν.
    Ένας θείος μου πήγε στις Αυτολές να κτυπήσει πέρδικες που έρχονταν να πιούν νερό στο κηπούλι μας. Έφτιαξε τον Κιουμέ σε ένα ασκινό ,μπήκε κρύφτηκε μέσα και περίμενε να έρθουν οι πέρδικες.  Μαζί του και ένας μικρός που κρύφτηκε λίγο πιο πάνω. Καλοκαίρι βλέπετε ,ζέστη και ο Θείος αποκοιμήθηκε . Σε λίγο ήρθαν οι πέρδικες κακκαρίζοντας ,ήπιαν το νερό τους και έφυγαν. Ο μικρός περίμενε ντουφεκιά, αλλά πού… Πήγε να δει τι γίνεται και βρήκε τον κυνηγό να κοιμάται του καλού καιρού. Ρώτησε αν ήρθαν οι πέρδικες και ο μικρός του απάντησε . Νάταν κι άλλες….