ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Από το 2007 που δημιούργησα το blog μου ,face book ,twiter και instagram για το χωριό μας πάντα έδινα τα συγχαρητήρια μου και τις ευχές μου στα παιδιά του χωριού που εισήχθησαν στα Πανεπιστήμια . Σήμερα έχω την τύχη να συγχαρώ και τον εγγονό μου Γιάννη ,που έχει εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο Πειραιά - Οικονομικά – και να του ευχηθώ ΄Ομορφη φοιτητική ζωή, Καλή πρόοδο , Καλές σπουδές και εκπλήρωση των στόχων του. ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ,ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ! ( Παραθέτω φωτογραφίες από κάποιες στιγμές της ζωής του μέχρι σήμερα)

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΓΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ 1) Καραγιάννης Ιωάννης Χρηματ/κής και Τραπεζικής Διοικητικής (Παν.Πειραιά) 2) Ξίπα Χριστίνα Νηπιαγωγών Ρόδου 3) Γκόνος Ιωάννης Καποδιστριακό Οικονομικό Νομικής ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ,ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Σ΄ΟΛΗ ΣΑΣ ΤΗ ΖΩΗ

Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στον Μεσαναγρό ,που γιορτάζει σήμερα

Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στον Μεσαναγρό ,που γιορτάζει σήμερα Στα Λουριά και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό ,στην κορυφή ενός υψώματος , βρίσκεται το μονόχωρο , καμαροσκέπαστο και ευρύχωρο μοναστηράκι της Αγίας Παρασκευής. Το μοναστηράκι είναι ασβεστωμένο εσωτερικά και εξωτερικά και πλαισιωμένο από κράσπεδο με μπετόν. Στην είσοδο του μια μαρμάρινη επιγραφή αναφέρει. « Ι. Ν. ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΘΕΝ ΔΑΠΑΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗ 1975». Το τέμπλο του είναι κτιστό και φέρει τις συνήθεις εικόνες. Στους ασβεστωμένους τοίχους με το σταμπωτό , φυτικό διάκοσμο ,βρίσκονται αναρτημένα εικονίσματα και μια μεγάλη εικόνα της Αγίας Παρασκευής , αφιέρωμα της κτητόρισσας. Η κόγχη του ευρύχωρου ιερού είναι χρωματισμένη σε ανοιχτή απόχρωση του γαλάζιου. Το μοναστηράκι λειτουργείται τακτικά την ημέρα της Αγίας Παρασκευής

Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία

Ιερά Μονή Προφήτη Ηλία Στην κορυφή ομώνυμου υψώματος ,2,5 χιλ. έξω του οικισμού του Μεσαναγρού , βρίσκεται το Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία.. Πρόκειται για μονόχωρο κτίσμα μετρίων διαστάσεων με επικλινή κεραμοσκεπή . Η β. και Ν. πλευρά του στηρίζονται με ισχυρά τοιχία αντιστήριξης που προσδίδουν μια αρχιτεκτονική πρωτοτυπία στον λατρευτικό αυτό τόπο. Τα τοιχία έχουν κατασκευαστεί επειδή το μοναστηράκι υφίσταται αλεπάλληλες καθιζήσεις .Πιθανολογείται μάλιστα από κατοίκους του χωριού ότι στη θέση του προϋπήρχε ναός στα ερείπια του οποίου η νεολαία του χωριού με ταχτικές εργασίες και με « ΔΑΠΑΝΗ ΗΛΙΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΕΚ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ 12-6-1947» ,όπως μαρτυρεί σχετική εντοιχισμένη επιγραφή , ανεγέρθηκε το υφιστάμενο μοναστήρι . ΄Εκτοτε συχνές ανακαινιστικές εργασίες συντήρησης έχουν γίνει μέχρι και πρόσφατα. Το εσωτερικό του Μοναστηριού είναι ασβεστωμένο και οι τοίχοι του φέρουν διάφορα εικονίσματα. Το τέμπλο του είναι κτιστό και φέρει τις συνήθεις εικόνες. Το δάπεδο καλύπτεται με πλίνθους. Το μοναστήρι λειτουργείται τακτικά στη χάρη του Προφήτη Ηλία.

Η ΜΟΝΟΛΙΘΟΣ ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

Η μονόλιθος κολυμβήθρα στην Παλαιοχριστιανική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μεσαναγρό Στην πλατεία του χωριού υψώνεται ο ιερός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του 13ου αιώνα. Είναι κτισμένος στα ερείπια τρίκλιτης βασιλικής του 6ου αιώνα . Μέσα στο ναό βρίσκεται η μονόλιθος κολυμβήθρα . Σας παραθέτουμε τι αναφέρει ο Αν. Ορλάνδος. « …Αλλά το πλέον εντυπωσιακό λείψανο της παλαιάς βασιλικής αποτελεί μεγάλη μονόλιθος κολυμβήθρα , λαξευθείσα επί τεμαχίου λευκού μαρμάρου διαστάσεων 0,92χ0,89χ0,40. Η κολυμβήθρα αυτή, απολαμβάνουσα μεγάλου σεβασμού υπό των φιλοθρήσκων κατοίκων , έχει εξωτερικώς και εσωτερικώς το σχήμα του σταυρού. Την κολυμβήθρα αφιέρωσαν εις τη βασιλική ευλαβείς πιστοί ,οίτινες ηθέλησαν να μείνωσιν ανώνυμοι. Τούτο μας διδάσκει η επί της άνω επιφανείας του χείλους επιγραφή, της οποίας το κείμενο έχει ως εξής. Υπέρ ευχής κε σωτιρίας ων ύδεν ο Θεός τα ονόματα. Η μορφή των κιονοκράνων ,η τέχνη των ,ως και τα γράμματα της επιγραφής της κολυμβήθρας ,τάσσουσι τη βασιλική εκ την οποίας προέρχονται εις τον 5ο μ.Χ. αιώνα ». (ΟΡΛΑΝΔΟΣ 1948).

ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΙΛΙΚΕΣ …….Παράλληλα με τα παράκτια αυτά κέντρα, η νησιωτική ύπαιθρος εμφανίζει ένα πυκνό δίκτυο μικρότερων οικισμών, είτε στις πλαγιές χαμηλών λόφων ,είτε κοντά σε μικρά αγκυροβόλια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεύτερης κατηγορίας αποτελεί η περιοχή Μεσαναγρού της Ν. Ρόδου. Κάτω από τη μεσαιωνική εκκλησία του χωριού ανακαλύφθηκε μια ευρύχωρη παλαιοχριστιανική βασιλική, η οποία αποτελούσε το κέντρο του παλαιοχριστιανικού οικισμού, τμήματα του οποίου επίσης αποκαλύφθηκαν. Είναι αξιοσημείωτο πως σε ακτίνα 7 χιλιομέτρων από το χωριό αποκαλύφθηκαν τουλάχιστον άλλες 9 βασιλικές .Ωστόσο ,η ελλιπής μελέτη και δημοσίευση του υλικού τους δεν μας επιτρέπει να απαντήσουμε με σιγουριά εάν τα μνημεία αυτά σχετίζονταν με αντίστοιχους αγροτικούς οικισμούς , ή αν ανήκαν σε κάποια αγροικία ,λειτουργούσαν ως προσκυνήματα ή μεκρά μοναστήρια. ΚΩΔΙΚΑΣ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ Στο λογαριασμό του 1860-1862 της εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου ,αναφέρονται έσοδα 2.000 γρόσια από δάνεια και ισόποσα χρέη, ενώ τα έξοδα « εις μαστόρους και λοιπούς» ,ως το ιδιαίτερο κατάστιχο 1.354 γρόσια . Ο κώδικας συντάχθηκε το 1858,όταν η εκκλησία λειτουργούσε ως ενοριακή. Παράλληλα έκτισαν μεταξύ 1860-1862 τη νέα εκκλησία του Ταξιάρχη.

Ο ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ο Φωτισμός τα παλιά χρόνια Ηλεκτρισμός στο χωριό δεν υπήρχε και ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν με ίδια μέσα. Λάμπες πετρελαίου και καντήλια. Σε κάθε σπίτι υπήρχαν οι λάμπες πετρελαίου ,που άναβαν μόλις σκοτείνιαζε. Το φως τους ήταν αμυδρό ,ίσα ίσα για να φωτίζει το σπίτι.. Η λάμπα αποτελείτο από δύο μέρη. Το κυρίως μέρος, όπου έμπαινε το πετρέλαιο και το φυτίλι ,και το γυαλί, που κάλυπτε το αναμμένο φυτίλι ,για να φωτίζει καλύτερα. Το γυαλί μαύριζε τακτικά και χρειαζόταν καθάρισμα ή σπούσε από τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας. Αν ψήλωνες ή χαμήλωνες τη φλόγα , με το μηχανισμό που υπήρχε. Με το λίγο φωτισμό βολεύονταν όλοι στο σπίτι. Και όταν κοιμόντουσαν η λάμπα χαμήλωνε το φωτισμό ή έσβηνε και έμενε αναμμένο το καντήλι. Το δράμα ήταν για μας τους μικρούς που προσπαθούσαμε να γράψουμε και να διαβάσουμε. Το φως λίγο ,τα λάθη αρκετά και ο δάσκαλος αυστηρός. Πόσες φορές δεν έσπασε το γυαλί την ώρα που διαβάζαμε και το διάβασμα πήγαινε στράφι…Καθισμένοι κατάχαμα γύρω από το σουφρά , έπιπλο χαμηλό ,στρογγυλό , που χρησίμευε σαν τραπέζι ,γράφαμε και διαβάζαμε τα μαθήματά μας υπό το φως της λάμπας. Το λιγοστό φως δε στάθηκε εμπόδιο να μάθουμε γράμματα . Όταν θέλεις όλα γίνονται. Πρόβλημα υπήρχε και στους δρόμους του χωριού τη νύχτα ,όταν κυκλοφορούσαμε. Φώτα δεν υπήρχαν και ιδίως το χειμώνα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχαν βέβαια τα φανάρια ,που φώτιζαν με λάδι αλλά και οι πυρσοί. Τυλίγαμε γύρω από ένα ξύλο πανί, το βουτούσαμε στο πετρέλαιο ,το ανάβαμε και πηγαίναμε στον προορισμό μας. Αργότερα ήρθαν τα Λουξ, που τα χρησιμοποιούσαν σε πιο μεγάλους χώρους ,όπως στα καφενεία ή όταν γίνονταν χοροί και γλέντια. Αυτά φώτιζαν περισσότερο ,αλλά το μειονέκτημά τους ήταν ο αμίαντος που μετέδιδε το φως και σπούσε εύκολα. Αρχές του -70 ήρθε το φως στο χωριό . Τα πράγματα άλλαξαν. Οι λάμπες χάθηκαν και τώρα στολίζουν τις γωνιές των σπιτιών , σαν πολύτιμα κειμήλια.