ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ ,ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ...

 

                                                                     

                                                      ΔΗΜΟΤΙΚΟ  ΣΧΟΛΕΙΟ

Είμαστε ένα μικρό χωριό στη Νότια Ρόδο ,που κατάφερε πάντα να διακρίνεται και οι καταγόμε­νοι από το χωριό να διακρίνονται στο νησί . Πάρα πολλοί κάτοικοι έχουν ξενιτευτεί ,ιδίως στην Αυ­στραλία και οι περισσότεροι βρίσκονται στην πόλη της Ρόδου. Η φυγή από το χωριό ξεκίνησε τη δεκαετία του -50 και τη δεκαετία του -60 συνεχίστηκε στην πόλη της Ρόδου.

Σήμερα το χωριό συνεχίζει να ζει παρά τα προβλήματα που υπάρχουν ,έχουν φτιαχτεί τα περισ­σότερα σπίτια ,αρκετά και από Αυστραλούς και τις γιορτές και τα Σαββατοκύριακα , το χωριό γεμί­ζει . Οι γεωργοί απέμειναν λίγοι και οι Μεσαναγρενοί της Ρόδου ασχολούνται με διάφορα επαγ­γέλματα και διακρίνονται με ότι ασχολούνται.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το φαινόμενο των εκπαιδευτικών..... και σε άλλες αναρτήσεις και με άλλα επαγγέλματα. Πριν μερικά χρόνια το Βάτι είχε το ρεκόρ ,ίδίως Δασκάλων στη Νότια Ρόδο .Βάτι και Δάσκαλοι πήγαιναν μαζί.... Σήμερα το ρεκόρ αυτό έχει καταρριφθεί από τον Μεσαναγρό. Σε σχέση με τον πλη­θυσμό, ο Μεσαναγρός έχει ένα αξιοζήλευτο αριθμό Εκπαιδευτικών.

Το σύνολο των εκπαιδευτικών ανέρχεται στους 21. Από αυτούς,  11 είναι Καθηγητές ,8 Δάσκαλοι και 2 Νηπιαγωγοί .

Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι οι μισοί από αυτούς ανήκουν σε 5 οικογένειες.

Υπάρχουν επίσης πολλά παιδιά που φοιτούν σε Πανεπιστήμια της χώρας και συνεχίζουν την πα­ράδοση των τελευταίων ετών.

Παράκληση προς τους Επαιδευτικούς ….Φίλοι μου είναι καιρός να δώσουμε το παρόν για τα όσα γίνονται στο χωριό. Να βοηθήσουμε από όποιο μετερέζι μπορούμε, να κάνουμε προτάσεις και γιατί όχι να δημιουργήσουμε μια ομάδα, έστω και άτυπα που θα βοηθήσει. Είναι καιρός όλοι μας να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν και πιστέψτε με ,οι δικές μας είναι περισσότερες….

Η ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΕΙΠΕ.................

 

                                                                  

Η ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΕΙΠΕ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΚΡΙΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΗ­-

ΜΟΓΕΡΟΝΤΕΣ:

ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ, ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ!…

Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΥΙΟΣ ΜΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΑΝΑ ΧΕΙΡΑΣ, ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ!..

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΥΙΟΣ ΜΟΥ, 14 ΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ,ΜΑΧΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΩΣ ΝΑ ΕΥΡΗ ΕΝΔΟΞΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ, ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ!…

ΥΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΘΑ ΡΕΥΣΗ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ, ΕΥ­ΛΟΓΗΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ!…

Η ΘΑ ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ Η ΘΑ ΠΑΥΣΩΜΕΝ ΜΕΝ ΖΩΝΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΧΩΜΕΝ ΤΗΝ ΠΑΡΗΓΟΡΟΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΔΕΝ ΑΦΗΣΑΜΕΝ ΟΠΙΣΘΕΝ ΗΜΩΝ ΔΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ>>.

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΖΙ

 

                                                                    

                                                      

  Κυριακή στο χωριό και πρωί πρωί βγαίνοντας από το σπίτι ,είδα τα πρώτα χελιδόνια. Ήρθε η Άνοιξη !!! και τι αναμνήσεις δεν ήρθαν στο μυαλό μου.....

Χρόνια τώρα έχω να δω αυτό το φαινόμενο. ¨Ανθρωποι και χελιδόνια να συγκατοικούν. Όλα άλλαξαν . Ακόμα και τα πιο απλά και ανθρώπινα.

Μικρός θυμάμαι στο χωριό ,σε κάθε σπίτι υπήρχε και μια χελιδονοφωλιά. Δίπλα στην καμάρα τα χελιδόνια ,πέτρα πέτρα έκτιζαν τη φωλιά τους και έφτιαχναν την οικογένειά τους. Θυμάμαι με τι λαχτάρα τα μικρά παιδιά περιμέναμε την ΄Ανοιξη να έρθουν. Τα παράθυρα έμεναν ανοιχτά ,για να μπορούν να μπαίνουν . Αν σε κάποιο σπίτι τα χελιδόνια δεν εμφανίζονταν , άκουγες τα χίλια δυο. Χάθηκαν στο ταξίδι , τους φέρθηκαν άσχημα ή τους χάλασαν τη φωλιά. Θυμάμαι μια θεία μου ,που κατά λάθος ασπρίζοντας το σπίτι ,τους χάλασε τη φωλιά. Τα χελιδόνια ήρθαν. Είδαν το σπίτι τους χαλασμένο και δεν ξαναπάτησαν. ΄Ετσι έκαναν σε όποιο δε τους συμπεριφερόταν καλά. Οι χωριανοί θεωρούσαν κακό σημάδι να μην υπάρχουν χελιδόνια στο σπίτι.

Χελιδόνια και άνθρωποι μαζί. Το έζησα και ήταν καταπληκτικό. Να ξυπνάς από τα τιτιβίσματά τους ,τις όμορφες φωνές τους. Να παρακολουθείς το κτίσιμο της φωλιάς. Ξυλαράκι ξυλαράκι ,λίγη λάσπη και πάντα το ίδιο σχέδιο. Η μητέρα να γεννά τα αυγά ,να τα επωάζει και ο πατέρας να φέρνει τροφή ,για να ταϊζει την οικογένεια. Όταν έβγαιναν τα μικρά ,γυμνά , να περιμένουν τροφή από τους γονείς, με το στόμα ανοιχτό. ΄Ολη μέρα μας συντρόφευαν οι φωνούλες τους και τα τραγούδια τους.

Το Φθινόπωρο τα χελιδόνια έφευγαν . Οι φωνές τους γίνονταν πιο δυνατές ,σαν να ήθελαν να μας ευχαριστήσουν για τη φιλοξενία. Και εμείς μικροί και άπειροι ρωτούσαμε πάντα , γιατί φεύγουν…….

Ακόμα και σήμερα …,όταν πηγαίνω στο χωριό και μπαίνω στο πατρικό μου σπίτι ,οι φωνές των χελιδονιών αντηχούν στα αυτιά μου. Βλέπετε οι νέοι τρόποι ζωής …πού να αφήσεις ανοιχτό παράθυρο τώρα…. Μας στέρησαν τα αυτονόητα….

Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

                                                                      

Ο χαρταετός είναι μια ελαφριά κατασκευή που πετά με τη βοήθεια του αέρα. Κρατιέται από ένα σπάγκο ,την καλούμπα.

Το έθιμο προέρχεται από την Κίνα. Υπάρχουν γραπτές αποδείξεις ότι χαρταετοί πετούσαν στον ουρανό της Κίνας από το 2000π.Χ. . Στην Ευρώπη εμφανίστηκε το 1400 μ.Χ.. Το 18^ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε σαν επιστημονικό όργανο ,π.χ. για την καταγραφή θερμοκρασιών ,από το Βενιαμίν Φραγκλίνο, για να αποδείξει ότι οι αστραπές δεν είναι τίποτε άλλο από στατικός ηλεκτρισμός κ.α.

Κατά τη διάρκεια των δύο παγκόσμιων πολέμων οι χαρταετοί χρησιμοποιήθηκαν σαν συσκευές παρατήρησης.

Στην Ελλάδα το πέταγμά του γίνεται την Καθαρή Δευτέρα. Ο σκελετός κατασκευάζεται από ξύλο είτε από πλαστικό , ενώ το μέρος που φέρνει αντίσταση από πλαστικό φύλλο ή χαρτί. Σημαντικά σημεία του χαρταετού είναι.

• Τα ζύγια της καλούμπας

• Τα ζύγια της ουράς

• Το μέγεθος της ουράς

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο πέταγμα. Κάθε χρόνο γίνονται πολλά ατυχήματα ιδίως με παιδιά από ηλεκτροπληξία, όταν πετούν το χαρταετό κοντά στα ηλεκτροφόρα καλώδια.

Προσοχή

• Πετάμε τους χαρταετούς μακριά από τα ηλεκτροφόρα καλώδια

• Είναι προτιμότερο να τον αφήσουμε όταν μπλεχτεί στα καλώδια

• Δεν προσπαθούμε να ανεβούμε σε στύλους της ΔΕΗ ,για να ξεμπλέξουμε το χαρταετό

• Δεν πετάμε χαρταετό ,όταν ο καιρός είναι βροχερός και αστράφτει.

Καλό πέταγμα του χαρταετού την Καθαρή Δευτέρα αλλά πάνω από όλα προσοχή…

ΜΙΧΑΛΗΣ ΞΙΠΑΣ ,ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ...

                                                                             

Καταγόμαστε από τον Μεσαναγρό, ένα μικρό χωριό της Ρόδου ,που συνεχώς μας ξαφνιάζει ……

Πολλοί χωριανοί έχουν διακριθεί σε πολλούς τομείς ,σε δημόσιες θέσεις ,στην ιατρική ,στην εκπαίδευση ,στα οικονομικά , στην αγιογραφία ,στο εμπόριο και γενικά με οτιδήποτε ασχοληθούμε θα δώσουμε το είναι μας….,για να πετύχουμε.

Ο Μιχάλης Ξίπας ,είναι ένας στιχουργός που τώρα ανατέλλει και μας εκπλήσσει με το πρώτο του μελοποιημένο τραγούδι που φέρει τον τίτλο : “ Με πυρπόλησες”.

Εργάζεται στον ΕΦΚΑ ,κάθε Σαββατοκύριακο επισκέπτεται το χωριό και στον ελεύθερο χρόνο του γράφει στίχους. Το καλοκαίρι μας έδειξε ένα τετράδιο με στίχους και όλοι τον παροτρύναμε να συνεχίσει και να προσπαθήσει να μελοποιηθούν. Σήμερα έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε ένα από τα τραγούδια του. Για να ακούσετε το τραγούδι πηγαίνεται στο facebook “Michael xipas.”

Με πυρπόλησες

Στιχουργός : Μιχάλης Ξίπας

Μουσική : Νίκος Μανδαράκης

Παραγωγή : Γράφεις στίχο- Γράφω μουσική -Φτιάχνουμε ένα τραγούδια

Με πυρπόλησες μου έβαλες φωτιά

μου την έκαψες τη δόλια μου καρδιά

είσαι στατικός ηλεκτρισμός

στα καλώδια του μυαλού μου ανάβεις φως.

…………………………………………….

Έχω γίνει παρανάλωμα πυρός

μες στη νύχτα τριγυρνάω σαν τρελός

το γλυκό σου το μουτράκι σαν θυμάμαι

με τ΄αστέρια και τον άνεμο μιλάμε.

………………………………………………

Μες την άβυσσο το βλέμμα σου κοιτώ

και το σώμα μου βουλιάζει στον βυθό

τη φωτιά μου θέλω τώρα να τη σβήσω

στης αγάπης σου το στρώμα να ξυπνήσω…

ΜΙΧΑΛΗΣ ΞΙΠΑΣ

Νάσαι καλά Μιχάλη,συγχαρητήρια και συνέχισε να γράφεις .

ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

 

                                                                

Η 7^η Μαρτίου 1948 αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τα Δωδεκάνησα και τη Ρόδο. Εί­ναι ημέρα που τα νησιά ενώνονται με την Ελλάδα.

Σ΄όλη την ιστορία τους τα νησιά ακολούθησαν τις τύχες της Ελλάδας. Κατά την Ελληνική επανάσταση οι Δωδεκανήσιοι πίστεψαν πως θα απελευθερωθούν ,αλλά αυτό δεν έγινε ,γιατί το πρωτόκολλο του Λονδίνου τους άφησε έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.

Το 1912 η Ιταλία πολεμούσε με την Τουρκία και κατέλαβε τα νησιά. Οι Ιταλοί έκαναν λόγο για αυτονομία και αυτοδιοίκηση, αλλά οι σκοποί τους ήταν άλλοι. Από το 1923 τα Δωδεκάνησα ονομάστηκαν « Ιταλικά νησιά» και έγιναν επισήμως Ιταλική κτήση. Στους κατοίκους των νησιών απονεμήθηκε « η λεγόμενη μικρή Ιταλική Ιθα­γένεια».Η μεγάλη Ιταλικά Ιθαγένεια δόθηκε σε όσους συνεργάστηκαν με τους κατα­κτητές. Ανώτατη αρχή ήταν ο Ιταλός διοικητής Mario Lago .

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου πολλοί Δωδεκανήσιοι πολεμούν στη ΄Ηπειρο εναντίον των Ιταλών και ο πρώτος νεκρός αξιωματικός του πολέμου εί­ναι ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος ,από τη Χάλκη, που έπεσε στα υψώματα της Τσούκας την 1^η Νοεμβρίου 1940.

Μετά την πτώση του Μουσολίνι στις 25 Ιουλίου 1943, τη διοίκηση της Δωδεκα­νήσου αναλαμβάνει Γερμανός Διοικητής και αρχίζει η Γερμανοκρατία στα νησιά.

8-5-1945 -Oι Γερμανοί υπογράφουν την παράδοση των νησιών στους Βρετανούς και στο Διοικητή του Ιερού Λόχου Τσιγάντε.

9-5-1945 -Αγγλικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Ρόδο.

15-5-1945 -Φτάνει στη Ρόδο το καταδρομικό Αβέρωφ και ο Αρχιεπίσκοπος Αθη­νών Δαμασκηνός.

27-6-1946- Στο Παρίσι αποφασίζεται τα Δωδεκάνησα να περιέλθουν στην Ελ­λάδα.

10-2-1947 -Στο Παρίσι, η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα τα νησιά.

31-3-1947- Ο Βρετανός διοικητής παραδίδει τη διοίκηση των νησιών στον Αντι­ναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.

9-1-1948- Η Βουλή των Ελλήνων ψηφίζει νόμο που τερματίζει το μεταβατικό στο στάδιο και ορίζει ημέρα τυπικής ενσωμάτωσης την 7^η Μάρτη 1948.

7-3-1948- Οι Βασιλείς ,ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Κυβέρνησης μαζί με υπουργούς ,στρατιωτικούς και άλλους φτάνουν στη Ρόδο και γίνεται και επίσημα η Ενσωμάτωση των νησιών.