Πέμπτη 28 Μαΐου 2020

"ΑΣΥΝΑΛΗΨΙΟΥ -ΑΝΑΛΗΨΗΣ"



                                                                   



                                                   Του  Ασυναληψιού (Της Αναλήψεως)
   
Η Ανάληψη ήταν η γιορτή των βοσκών. ΄Ολοι οι χωριανοί  γιόρταζαν στις μάντρες ,που υπήρχαν πολλές. Οι συγγενείς ,άλλοι με τα ζώα τους, άλλοι με τα πόδια ,πήγαιναν για  να γιορτάσουν την ημέρα και να περάσουν καλά.
    Οι βοσκοί από τις προηγούμενες ημέρες ετοιμαζόντουσαν για να φιλοξενήσουν τους δικούς τους . Ετοίμαζαν τυριά ,γάλατα , μυζήθρα ,γριά ,και γιαπράκια,  ντολμάδες. ΄Ολο το χωριό έφτιαχνε ντολμάδες  , με  αμπελόφυλλα και με κρέας ριφιού. Επίσης το κοκκινιστό ήταν στη διάταξη.
   Κάτω από τα πελώρια κυπαρίσσια  ή πεύκα ,κατάχαμα ,άπλωναν τα τραπεζομάντηλα  και τα γέμιζαν με τα φαγητά. Ο κάθε μαντράτορας ,βοσκός , έσφαζε το κατσίκι και άρχιζε το ψήσιμο στη φωτιά που είχαν ανάψει. Όλοι γλεντούσαν και απολάμβαναν  τα φαγητά  και το κρασί. Ανάμεσα στα δέντρα έδεναν σχοινιά και έφτιαχναν κούνιες ,για να κουνιούνται τα παιδιά. Το έθιμο έλεγε ,όλα τα παιδιά  να κάνουν κούνιες. Ακόμα και σήμερα που δε γίνονται αυτά, οι κούνιες στο χωριό θα γίνουν. Σε κάποιο δέντρο θα δεθεί το σχοινί ,για να τηρηθεί το έθιμο.
        Η ημέρα περνούσε χαρούμενα και το γλέντι  τέλειωνε αργά το απόγευμα. Το βραδάκι ,ένα ατέλειωτο καραβάνι ,αποτελούμενο από ανθρώπους και ζώα, έπαιρνε το δρόμο προς το χωριό. ΄Ηταν μια όμορφη στιγμή. ΄Αλλοι κεφάτοι να τραγουδούν , άλλοι  κουρασμένοι από το ποτό και τα παιδιά να τρέχουν ατέλειωτα.
   ΄Ομορφες  μέρες, όμορφα χρόνια ,όμορφοι άνθρωποι ,αξέχαστες στιγμές.

Δευτέρα 25 Μαΐου 2020

"ΠΩΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ"




                                                         



                                   Πώς ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος  Μεσαναγρού



    Από τη στιγμή που αρκετοί κάτοικοι του Μεσαναγρού κατοικούσαν στην πόλη της Ρόδου , γεννήθηκε η ανάγκη να δημιουργηθεί  ένας Σύλλογος, που θα ενώνει τους  Μεσαναγρενούς της πόλης .΄ Εγιναν πολλές προσπάθειες και συγκεντρώσεις   και 28 άνθρωποι αποφάσισαν να δημιουργήσουν Πολιτιστικό Σύλλογο και αυτοί υπέγραψαν και το καταστατικό το 1978.
  Η επωνυμία του Συλλόγου είναι « Σύλλογος Μεσαναγρενών  Ρόδου  ¨ο Ταξιάρχης¨» ,έδρα η πόλη της Ρόδου και περιφέρεια το νησί της Ρόδου. Σκοποί του Συλλόγου ,η μελέτη των προβλημάτων ,η προστασία του περιβάλλοντος  και η σύσφιγξη των σχέσεων ανάμεσα στους καταγόμενους από το Μεσαναγρό ,οπουδήποτε και αν κατοικούν.
    Η πρώτη Γενική Συνέλευση πραγματοποιήθηκε στις 28  Απριλίου 1980  ,με θέμα αρχαιρεσίες για την ανάδειξη Διοικητικού Συμβουλίου. Από τα 70 εγγεγραμμένα μέλη προσήλθαν στη Γενική Συνέλευση 38 , εκλέχτηκε  τριμελής εφορευτική επιτροπή  από τους κ. 1) Δημήτριο Καραγιάννη ,ως Πρόεδρο 2) Στυλιανό Καραγιάνη ,Γραμματέα και 3) Τριαντάφυλλο Μήτρο ,ως μέλος,
   Υποψήφιοι για το Δ.Σ. ήταν .1)Τσαμπίκος  Καραγιάννης  2)Ιωάννης Ιωαννίδης 3)Σόλων Βαλασάκης  4)Μιχαήλ Ελευθερίου 5)  Ιωάννης Καραγιάννης  6)Παναγιώτης Καραγιάννης 7) Κώστας Στεφανάρας 8) Κάλλιστος  Γεωργιάδης 9) Γεώργιος Γιωργάς.
    Υποψήφιοι για την εξελεκτική επιτροπή. 1) Μόδεστος Αθανασάς  2) Πλάτων Βαλασάκης  3) Ηλίας Παπαντωνίου.
   Εκλέκτηκαν για το Διοικητικό Συμβούλιο οι 7 πρώτοι ,με πρώτο σε σταυρούς προτίμησης, τον κ.Τσαμπίκο  Καραγιάννη , με 38 σταυρούς.
    Στις 5 Μαϊου 1980 συνήλθαν οι εκλεγμένοι για το Δ.Σ. ,για να εκλέξουν Πρόεδρείο. Αυτό είναι και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου. Πρόεδρος εκλέχτηκε  ο κ. Τσαμπίκος Καραγιάννης , Αντιπρόεδρος ο κ. Ιωάννης Ιωαννίδης , Γραμματέας ο κ. Ιωάννης Καραγιάννης ,Ταμίας ο κ. Κων/νος  Στεφανάρας  και μέλη .οι κ. Σόλωνας Βαλασάκης , Μιχαήλ Ελευθερίου  και Παναγιώτης Καραγιάννης.


                                                           

Κυριακή 17 Μαΐου 2020

"ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΣ ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΜΑΡΙΤΗΣ ,ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΜΑΙΟΥ 2020 ,ΓΙΑ ΤΗ ΛΎΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ"

                                                                           

   Στον Μεσαναγρό βρέθηκε ο Αντιδήμαρχος και φίλος του χωριού Νίκος Καραμαρίτης , για τη λύση προβλημάτων .Συζήτησε με τους κατοίκους και τον Πρόεδρο του Τοπικού Μπάμπη Λάμπρου και υποσχέθηκε να βοηθήσει στη λύση τους.


                                                          



Πέμπτη 14 Μαΐου 2020

"ΤΟ ΨΗΣΙΜΟ ΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ"



                                                         





                                              


  Κάθε Σάββατο η όψη του χωριού άλλαζε. ΄Ηταν  η μέρα που οι γυναίκες του χωριού παρασκεύαζαν τα ψωμιά της βδομάδας. Ολόκληρη ιεροτελεστία γινόταν . Αποβραδίς ετοίμαζαν το ζυμάρι για να ανέβει Την αυγή σηκώνονταν για να ζυμώσουν τα ψωμιά. Βλέπετε έπρεπε να τελειώσουν νωρίς, για να πάνε μετά στις αγροτικές δουλειές. Μέσα στην ξύλινη σκάφη άρχιζε το ζύμωμα. ΄Ηταν κάτι το μαγικό. Αλεύρι, ζυμάρι ,νερό,  με τα μαγικά χέρια των γυναικών να πλάθονται και να γίνονται ψωμιά. Αφού τέλειωνε το πλάσιμο ,τα ψωμιά  σκεπάζονταν και αν ήταν χειμώνας κοντά στο τζάκι για να ανέβουν.

    Ο νοικοκύρης ή εμείς τα παιδιά έπρεπε να πάμε να κόψουμε το «σφόγγι層 ,σχίνα που θα σκέπαζαν τα ψωμιά μέσα στο φούρνο,για να μην αρπάξουν από την πύρρα. ΄Όταν πλησίαζε η ώρα  και τα ψωμιά ήταν έτοιμα ,η νοικοκυρά  άναβε το φούρνο. Χρησιμοποιούσε κλαδιά  από σχίνα ή  άλλους θάμνους. Μετά με ένα ξύλο « τον ασκάλαθρο», που στην αρχή του είχαν δεμένα σχίνα ,καθάριζαν το φούρνο για να βάλουν τα ψωμιά. ΄Όταν όλα ήταν έτοιμα κουβαλούσαμε τα ψωμιά πάνω στους σοφράδες ,για να τα φουρνίσουν. ΄Ένα ένα ψωμί το τοποθετούσαν στην « ασφουρνίστρα» ,ξύλινο κοντάρι που στην άκρη του ήταν πλατύ ,και μετά στο φούρνο. Ο φούρνος έκλεινε  και όταν τα ψωμιά άρχισαν να ψήνονται , τα «αροϊνιζαν» , δηλαδή με σχίνα  που βουτούσαν  σε  νερό αλοιφαν την όψη τους ,για να  μην αρπάξουν από την πύρρα και τα σκέπαζαν με σχίνα.

  Το άνοιγμα του φούρνου ήταν κάτι το καταπληκτικό. Βλέπαμε να βγαίνουν ροδοκόκκινα τα ψωμιά ,νιώθαμε τη ζεστασιά τους και μυρίζαμε την  ασύγκριτη μυρουδιά τους .Η ώρα εκείνη του ξεφουρνίσματος ,ήταν η πιο όμορφη .΄Ολο  το χωριό μοσχοβολούσε  απ΄άκρη  σ΄άκρη. Εμείς τα παιδιά είχαμε ένα λόγο  παραπάνω να περιμένουμε αυτή τη στιγμή. Περιμέναμε το κουλούρι μας, μικρό ψωμί, που αν είχε και ένα αυγό στη μέση ακόμη καλύτερα. Όπως  ήταν ζεστό, το τρυπούσανε με ένα λεπτό ξύλο και μας το έδιναν. Οι δρόμοι γέμιζαν από τις χαρούμενες φωνές μας ,λες και μας χάριζαν τον παράδεισο. ΄Ετσι τα ψωμιά για ολόκληρη την εβδομάδα είχαν ετοιμαστεί.

   Αξέχαστες , ανεπανάληπτες  στιγμές , που οι σημερινοί  τις  διαβάζουν και τους φαίνονται  παραμύθια.

                                                                T









Κυριακή 10 Μαΐου 2020

ΜΙΧΑΛΗΣ ΞΙΠΑΣ ,Ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ, ΠΟΥ ΛΥΝΕΙ  ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΡΟΔΟΥ

                                                       




Σας έτυχε να βρεθείτε κάπου μακριά ,να μείνετε από αυτοκίνητο , να πάθετε μια ζημιά και κάποιος σαν από μηχανής Θεός , να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε το πρόβλημα…. Ο Μιχάλης Ξίπας είναι ο άνθρωπος ,που το όνομά του είναι γνωστό σε όλη τη Νότια Ρόδο. Είναι ο από μηχανής Θεός.....
     Γεννήθηκε στον Μεσαναγρό ,όπου τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο. ΄Εμαθε την τέχνη του ηλεκτρολόγου ,άνοιξε δικό του μαγαζί και εργάστηκε πολλά χρόνια ,ως ηλεκτρολόγος ,μέχρις ότου διοριστεί στο Δήμο Νότιας Ρόδου , εδώ και αρκετά χρόνια. Είναι η ψυχή του Δήμου. Δεν υπολογίζει ωράριο, ημέρα ή νύχτα, προκειμένου να βοηθήσει να λυθούν προβλήματα. Η Νότια Ρόδος είναι τόπος τουριστικός και πρέπει όλα να είναι σε τάξη. Πρόβλημα νερού, ο Μιχάλης ,πρόβλημα ηλεκτρολογικό ,ο Μιχάλης ,πρόβλημα αυτοκινήτου ,τρακτέρ, ο Μιχάλης.
      ΄Ετυχε ως Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μεσαναγρού να συνεργαστώ μαζί του. ΄Ολοι οι Σύλλογοι των χωριών ,σε αυτόν αποβλέπουν ,για να είναι πετυχημένη η εκδήλωσή τους. Εργάζεται από το πρωί ως το βράδυ ,δεν υπολογίζει ωράριο και πάντα ότι και να του ζητηθεί ,θα βοηθήσει. 
    Για το μικρό μας χωριό ,τον Μεσαναγρό ,ο Μιχάλης, είναι η όαση ,μέσα στη έρημο. Πόσα προβλήματα του χωριού δεν έχει λύσει και πόσους χωριανούς δεν έχει βοηθήσει, σε ότι του ζητηθεί…  
Την περσινή χρονιά, με τα προβλήματα του νερού που αντιμετώπιζε το χωριό, κατάφερνε να είναι πάντα εκεί και να λύνει τα προβλήματα.
      Μιχάλη ,είσαι υπόδειγμα υπαλλήλου και σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου στον τόπο. Ευχόμαστε ο Θεός να σου δίνει υγεία ,για να συνεχίσεις αυτό που εσύ λες «καθήκον»




                                                                                 

                                                     


                                                                        

Πέμπτη 7 Μαΐου 2020

"ΡΟΔΙΑΚΗ 22/9/1930 -ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ





                                                                             



ΑΝΑΣΚΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

    ΡΟΔΙΤΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ –ΡΟΔΙΑΚΗ  22-9-1930-ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΣ –ΣΚΙΑΔΙ

   Είναι δύο χρόνια τώρα, και το αυτοκίνητο ,ανήμερα της Παναγιάς (Γενέθλια 8 του Σεπτέμβρη ).Βλέποντας στον χάρτη  το Σκιάδι κοντά στον Μεσαναγρό και ξέροντας ότι πάει το αυτοκίνητο σκέφτηκα πως θάταν εύκολα να προσκυνήσουμε την Παναγιά Σκιαδενή.
  Από Λαχανιά περώντας ανηφοριές και κατηφοριές , μέσα στην ατέλειωτη ηρεμία μιας λαγκαδιάς μ΄ανάρια δέντρα ,που δεν έρζεται να σιγοταράξει παρά το πέταμα κάποιου πουλιού. Πριν από το χωριό΄ο δρόμος ,που τον χειμώνα πέφτει , στενεύει και αγριωποί γκρεμνοί χάσκουν στο πλάι μας, Μα να σε  λίγο ,ύστερα από το ξανακτισμένο ξωκλήσι Αγία Σοφία προβάλλει ολόασπρος ,σκαρφαλωμένος πάνω σε ύψωμα , ο Μεσαναγρός, με τον χαριτωμένο μύλο του που λες και μας καλωσορίζει με τα φτερά του ,συμβολίζοντας την ανυπόκριτη φιλοξενία των Μεσαναγρενών (380 υψόμετρο).
  Εφτάσαμε κατά την μίθα δηλαδή σε απόσταση με το αυτοκίνητο 25 λεπτών από τη Λαχανιά.
     Τα σπιτάκια του ψηλού αυτού χωριού με τον ολοκάθαρο αέρα,χτισμένο όπως είναι πάνω στο βουνό, μου φαίνονταν πιο πολύ σαν αετοφωλιές , παρά σαν κατοικίες ανθρώπων. Και θυμήθηκα τι είχε  γράψει ο V,Cuerin  για τον Μεσαναγρό ,πως οι Τούρκοι μόνο κάμποσα χρόνια μετά την κατάληψη της Ρόδου 1523, κατορθώσανε να ανακαλύψουν το κρυσφύγετόν του και έτσι οι Μεσαναγρενοί εγλύτωσαν σ΄¨ολο αυτό το διάστημα τους φόρους.
    Η απομάκρυνσή τους όμως από τα κέντρα του πολιτισμού δεν μου φαίνεται να επηρέασε καθόλου την ευγένεια του ψυχικού τους κόσμου. Τους εμακάριζα γιατί ζούσαν τόσον πλησίον της φύσης , σαν διάμεσα όντα μεταξύ του φυσικού και ζωικού βασιλείου και δεν τους δίνονταν η ευκαιρία να γνωρίσουν τόσες αδυναμίες και μικρότητες που δημιουργεί η ανθρώπινη ματαιοδοξία.

                                            Κ.Ν. Κωνσταντινίδης 

                               Ροδιακή   22-9-1930  Αρ.Φύλλου 1147

Δευτέρα 4 Μαΐου 2020

"Ο ΒΕΖΙΡΗΣ ,ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ"




                                                               


                          O Bεζίρης, ένα παλιό παραδοσιακό παιχνίδι

                                

Μικροί παίζαμε πολλά παιχνίδια. Τα παιχνίδια σε σχέση με τα τωρινά ήταν πιο απλά, εύχρηστα και δεν είχαν σχέση με τη σημερινή τεχνολογία. Προσπαθούσαμε να φτιάξουμε παιχνίδια με υλικά που υπήρχαν στο χωριό .
  ¨Ενα πολύ διαδεδομένο παιχνίδι ήταν ο Βεζίρης. Το παιχνίδι ήταν απλό και για να παιχθεί χρειαζόμασταν ένα κόκκαλο από κατσίκι και δυο ξύλα. Το κόκκαλο το έβγαζαν από το πόδι του κατσικιού ,που έσφαζαν οι βοσκοί και μπορούσε να σταθεί και στις τέσσερις μεριές του. Η μια μεριά ήταν ο Βασιλιάς, η άλλη ο Βεζίρης , η άλλη μια λακουβίτσα και η αντίθετή της. Το ένα ξύλο ήταν ο βασιλιάς και το άλλο ο Βεζίρης.
   Καθόμασταν γύρω γύρω και κάθε παιδί πετούσε το κόκκαλο. Αν έπεφτε η μεριά του βασιλιά το παιδί έπαιρνε το ξύλο που συμβόλιζε τον βασιλιά ,αν έπεφτε η μεριά του Βεζίρη το ξύλο που συμβόλιζε το Βεζίρη. Ο Βασιλιάς έδινε διαταγές στον Βεζίρη ,που έπρεπε να εκτελέσει. Ό ποιο παιδί έριχνε το κόκκαλο και του έπεφτε η λακούβα ,ο βασιλιάς έλεγε την ποινή και ο Βεζίρης εκτελούσε. Π.χ. Δέκα ξυλιές στο χέρι, πέντε πιρουνάτες ,σκαφτές , απαλές.
Καθώς ρίχναμε το κόκκαλο οι ρόλοι άλλαζαν και από βασιλιάς ή βεζίρης βρισκόσουν να τις τρως. Έπρεπε λοιπόν να είσαι προσεκτικός και συνετός, γιατί θα απολάμβανες τον καρπό των διαταγών σου. Διασκεδαστικό ,διδακτικό αλλά και σκληρό παιχνίδι ,μονοπωλούσε όμως αρκετές στιγμές τα ζωή μας.
  Σήμερα το παιχνίδι αυτό ξεχάστηκε. Βλέπεις  η τεχνολογία και η τηλεόραση βομβαρδίζει καθημερινά τα παιδιά μας με ένα σωρό παιχνίδια ,ξένα με την ελληνική νοοτροπία. Εμείς το περιγράφουμε να το ξαναθυμηθούν οι παλαιότεροι και ίσως κάποιοι νεότεροι από περιέργεια να το παίξουν και αυτοί.