Πέμπτη 14 Μαΐου 2020

"ΤΟ ΨΗΣΙΜΟ ΤΟΥ ΨΩΜΙΟΥ"



                                                         





                                              


  Κάθε Σάββατο η όψη του χωριού άλλαζε. ΄Ηταν  η μέρα που οι γυναίκες του χωριού παρασκεύαζαν τα ψωμιά της βδομάδας. Ολόκληρη ιεροτελεστία γινόταν . Αποβραδίς ετοίμαζαν το ζυμάρι για να ανέβει Την αυγή σηκώνονταν για να ζυμώσουν τα ψωμιά. Βλέπετε έπρεπε να τελειώσουν νωρίς, για να πάνε μετά στις αγροτικές δουλειές. Μέσα στην ξύλινη σκάφη άρχιζε το ζύμωμα. ΄Ηταν κάτι το μαγικό. Αλεύρι, ζυμάρι ,νερό,  με τα μαγικά χέρια των γυναικών να πλάθονται και να γίνονται ψωμιά. Αφού τέλειωνε το πλάσιμο ,τα ψωμιά  σκεπάζονταν και αν ήταν χειμώνας κοντά στο τζάκι για να ανέβουν.

    Ο νοικοκύρης ή εμείς τα παιδιά έπρεπε να πάμε να κόψουμε το «σφόγγι層 ,σχίνα που θα σκέπαζαν τα ψωμιά μέσα στο φούρνο,για να μην αρπάξουν από την πύρρα. ΄Όταν πλησίαζε η ώρα  και τα ψωμιά ήταν έτοιμα ,η νοικοκυρά  άναβε το φούρνο. Χρησιμοποιούσε κλαδιά  από σχίνα ή  άλλους θάμνους. Μετά με ένα ξύλο « τον ασκάλαθρο», που στην αρχή του είχαν δεμένα σχίνα ,καθάριζαν το φούρνο για να βάλουν τα ψωμιά. ΄Όταν όλα ήταν έτοιμα κουβαλούσαμε τα ψωμιά πάνω στους σοφράδες ,για να τα φουρνίσουν. ΄Ένα ένα ψωμί το τοποθετούσαν στην « ασφουρνίστρα» ,ξύλινο κοντάρι που στην άκρη του ήταν πλατύ ,και μετά στο φούρνο. Ο φούρνος έκλεινε  και όταν τα ψωμιά άρχισαν να ψήνονται , τα «αροϊνιζαν» , δηλαδή με σχίνα  που βουτούσαν  σε  νερό αλοιφαν την όψη τους ,για να  μην αρπάξουν από την πύρρα και τα σκέπαζαν με σχίνα.

  Το άνοιγμα του φούρνου ήταν κάτι το καταπληκτικό. Βλέπαμε να βγαίνουν ροδοκόκκινα τα ψωμιά ,νιώθαμε τη ζεστασιά τους και μυρίζαμε την  ασύγκριτη μυρουδιά τους .Η ώρα εκείνη του ξεφουρνίσματος ,ήταν η πιο όμορφη .΄Ολο  το χωριό μοσχοβολούσε  απ΄άκρη  σ΄άκρη. Εμείς τα παιδιά είχαμε ένα λόγο  παραπάνω να περιμένουμε αυτή τη στιγμή. Περιμέναμε το κουλούρι μας, μικρό ψωμί, που αν είχε και ένα αυγό στη μέση ακόμη καλύτερα. Όπως  ήταν ζεστό, το τρυπούσανε με ένα λεπτό ξύλο και μας το έδιναν. Οι δρόμοι γέμιζαν από τις χαρούμενες φωνές μας ,λες και μας χάριζαν τον παράδεισο. ΄Ετσι τα ψωμιά για ολόκληρη την εβδομάδα είχαν ετοιμαστεί.

   Αξέχαστες , ανεπανάληπτες  στιγμές , που οι σημερινοί  τις  διαβάζουν και τους φαίνονται  παραμύθια.

                                                                T









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου