ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                             ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ  ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ!!!

                                                                              

ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΩΜΑ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ,ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 1η ΜΑΪΟΥ 2022

 

                                                                               

ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΩΜΑ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ, ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

1η ΜΑΪΟΥ 2022

1η ΜΑΪΟΥ 2022 ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΗ...ΚΑΙ ΜΗ….

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να πάτε σε κάποιο μέρος, που πολλές φορές δεν αντα­ποκρίνονται στην πραγματικότητα και ο επισκέπτης απογοητεύεται και γίνεται δύσπι­στος..

Εμείς θα σας πείσουμε ,γιατί πρέπει να έρθετε στο πανηγύρι του Αγίου Θωμά, στον Μεσαναγρό…..

1. Ο Μεσαναγρός είναι θρησκευτικός τόπος από τα παλιά χρόνια ,με πολλές εκ­κλησιές και μοναστήρια .Σήμερα υπάρχουν 16 εκκλησιές και Μοναστήρια .Είναι το χωριό στο νησί ,με τους περισσότερους θρησκευτικούς τόπους.

2. Το Πανηγύρι γίνεται την ημέρα και η τοποθεσία είναι καταπληκτική και πα­νέμορφη.

3. Συγχρόνως θα εκκλησιαστείτε και θα διασκεδάσετε .

4. Θα νιώσετε την περίφημη Μεσαναγρενή φιλοξενία και θα γευθείτε ψητό κα­τσικάκι από τα βουνά του Μεσαναγρού και τα περίφημα «ντολμαδάκια»

5. Θα επισκεφθείτε τον καταρράκτη του Αγίου Θωμά ,μοναδικό πάνω στο νησί. Βρίσκεται σε ένα πανέμορφο τοπίο ,γεμάτο κυπαρίσσια και πεύκα και νερά που τρέχουν ακόμη .

6. Θα προσκυνήσετε την εικόνα της Παναγιάς Σκιαδενής ,που έρχεται στις 5μ.μ. στο πανηγύρι, από τη Λαχανιά.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε και άλλους χίλιους δυο λόγους , για να σας πείσουμε. Αν οι λόγοι που αναφέραμε παραπάνω δεν σας πείθουν, ελάτε από περιέργεια…..Σίγουρα θα ξανάλθετε……

ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                           

                                                                     

Ανατολικά του Μεσαναγρού υψώνεται το μοναστηράκι του Αγίου Ραφαήλ που κτίστηκε το 1988 από τον Ιωάννη Ματθαίο. Διαθέτει κτιστό τέμπλο με εικόνες και το δάπεδό του είναι επενδυμένο με μαρμάρινες πλάκες. Η αυλή του είναι τσιμεντωστρωμένη και περιστοιχισμένη. Λειτουργείται στη χάρη του Αγίου Ραφαήλ

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ -ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

                                                                            

ΠΑΣΧΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                            

Το Μεγάλο Σάββατο στις 11 η ώρα χτυπούσε η καμπάνα για την πρώτη Ανάστα­ση. Οι νέοι του χωριού πήγαιναν στο προαύλιο της εκκλησίας για να ανάψουν τον « καλαφουνό». ΄Ολοι οι χωριανοί που πήγαιναν στην εκκλησία έπρεπε να περάσουν να δουν τον καλαφουνό και να κάνουν τα σχόλιά τους. Φέτος είναι καλύτερος ή φέτος δε μαζέψατε πολλά ξύλα και δεν αξίζει. Μόλις χτυπούσε η εκκλησία ,η κλησάρισσα κρατώντας ένα αναμμένο φαναράκι γύριζε σπίτι σπίτι και ξυπνούσε τους πιστούς για να έρθουν στην εκκλησία και αυτοί της έδιναν κουλούρια και πασχαλινά αυγά. ¨Ολοι ντυμένοι στα καλά τους κρατώντας λαμπάδες και στις τσέπες αυγά γέμιζαν την εκ­κλησία. Μόλις πλησίαζε να πει ο παπάς «το ¨Χριστός Ανέστη » ,έβγαιναν στον πρόναο και άρχιζαν οι ψαλμοί. Με το Χριστός Ανέστη έπεφταν και οι πρώτες κροτί­δες και ο θόρυβος σου τρυπούσε τα αυτιά. ΄Ολοι τσούγκριζαν τα αυγά τους και προ­σπαθούσαν να νικήσουν τους άλλους. Μετά ένας άνθρωπος ,συνήθως ο ψάλτης , έκλεινε την πόρτα ,στεκόταν πίσω και δεν άφηνε τον παπά και τους πιστούς να μπουν. Και « τις εστίν ο βασιλεύς της δόξης » έλεγε ο ψάλτης και ο παπάς απαντού­σε « Κύριος δυνατός…»,Αυτό γινόταν τρεις φορές και την τελευταία ο παπάς κλω­τσούσε την πόρτα για να ανοίξει. Ήταν κάτι συμβολικό. Ο Χριστός που νικά τον ΄Αδη. Τις περισσότερες φορές ο ψάλτης απομακρυνόταν και η πόρτα άνοιγε εύκολα .Κάποιες φορές ο ψάλτης πείσμωνε κρατούσε γερά την πόρτα και δεν άφηνε τον παπά να μπει. Θυμάμαι ατυχήματα , όταν η πόρτα χτύπησε αυτόν που ήταν πίσω της.

Την άλλη μέρα γινόταν η δεύτερη Ανάσταση. Γινόταν συνήθως απόγευμα , για­τί περίμεναν τους βοσκούς να γυρίσουν από τις « μάντρες» και αυτοί έφερναν στην εκκλησία φρέσκο τυρί. Το πιο εντυπωσιακό μέρος ήταν το Ευαγγέλιο που λεγόταν σε ξένες γλώσσες και το κάψιμο του Ιούδα. Κάποιοι που το έπαιζαν γλωσσομαθείς έπαιρναν θέσεις σε διάφορα μέρη της εκκλησίας και αφού έλεγε ο παπάς το Ευαγ­γέλιο , άρχιζαν και αυτοί. Συγχωρέστε με ,αλλά το τι γέλιο έπεφτε δε λέγεται. Μόλις τέλειωνε η εκκλησία έβαζαν φωτιά στον Ιούδα και όλοι οι πιστοί βγαίνοντας από την εκκλησία απολάμβαναν το κάψιμό του.

Το πασχαλιάτικο τραπέζι ήταν πλούσιο. Κάθε οικογένεια έσφαζε το κατσικάκι της και το έψηνε. Και τι δεν έβλεπες πάνω στο τραπέζι. Κουλούρια ,αυγούλες ,γλυκά και ότι φανταστείς.

Την άλλη μέρα του Πάσχα γιόρταζαν τον ΄Αγιο Γεώργιο. Πήγαιναν στο μοναστή­ρι ,έκαναν τη λειτουργία και κάθε οικογένεια είχε μαζί της τα απαραίτητα για το φα­γητό. ΄Εστρωναν κατά γης τα «χρέμια » ,έτρωγαν και γλεντούσαν .

Την Τετάρτη έβγαζαν τα εικονίσματα από την εκκλησία , τα έπαιρναν σε ένα ύψω­μα, ο παπάς τελούσε λειτουργία. Στο τέλος « μπατίκιαζαν » τα εικονίσματα. Ο πα­πάς με τους επιτρόπους έπαιρναν ένα ένα εικόνισμα και έλεγαν . « Μπατικιάζεται η εικόνα ». Οι πιστοί ανάλογα με τις προτιμήσεις τους έπαιρναν μέρος πλειοδοτώντας. 20 από μένα .Κάποιος άλλος ανέβαζε σε 50 και αυτό συνεχιζόταν μέχρι να πάρει την εικόνα αυτός που θα έδινε τα περισσότερα. Τα περισσότερα χρήματα δίνονταν σε ει­κόνες που είχαν το όνομα σου. Όταν λοιπόν π.χ. είχε πολλούς Γιάννηδες γινόταν σφαγή. Στο τέλος όσοι είχαν μπατικιάσει εικόνες τις μετέφεραν στην εκκλησία.

Την Παρασκευή όλο το χωριό πήγαινε στο μοναστήρι της Πλημμυριανής, Ζωο­δόχου Πηγής. Εντυπωσιακό είναι το Αγίασμα που βγαίνει κάτω από το μοναστήρι και το παράθυρο που πρέπει να περάσουν τα παιδιά. Μόλις βγάλει ο παπάς τα ΄Αγια όλες οι γυναίκες παίρνουν Αγίασμα ,πίνουν όλοι και πλένουν το πρόσωπό τους. Όταν τε­λειώσει η εκκλησία όλα τα μικρά παιδιά « περνούν από το παράθυρο της εκκλησίας τρεις φορές». ΄Ετσι λέει το έθιμο.

Το μεγάλο πανηγύρι όμως για τους Μεσαναγρενούς ,είναι του Αγίου Θωμά.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                                        

                                                                       

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

                                                                         

Οι προετοιμασίες για το Πάσχα άρχιζαν από την προηγούμενη Κυριακή των Βαϊων. Την ημέρα εκείνη ο Παπάς στην εκκλησία μοίραζε σταυρούς από Βάγια στους πιστούς. Το μεσημέρι χτυπούσε η καμπάνα για να πάνε οι γυναίκες του χωριού να καθαρίσουν και να ντύσουν πένθιμα την εκκλησία. Όταν το βράδυ χτυπούσε η καμπάνα και πηγαίναμε ,βλέπαμε κάτι διαφορετικό. ΄Ολες οι εικόνες ήταν ντυμένες στα μαύρα. Είναι κάτι που μου έχει μείνει. Και μόνο που το έβλεπες αυτό ,μέσα σου βαθιά πίστευες ότι από σήμερα η εβδομάδα που ακολουθεί θα είναι πένθιμη.

Κάθε μέρα της Μεγάλης βδομάδας έχει ακόμα και τώρα κάτι το ξεχωριστό. Μας το υπενθύμιζαν οι γονείς μας. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων θα βγάλουν το μικρό Χρι­στό και πρέπει την ώρα εκείνη να είμαστε εκεί. Τη Μεγάλη Τρίτη πρέπει να ακού­σουμε το τροπάρι της Κασσιανής ,τη Μεγάλη Τετάρτη θα γίνει το Ευχέλαιο, τη Με­γάλη Πέμπτη τα δώδεκα Ευαγγέλια ,τη Μεγάλη Παρασκευή τα Εγκώμια ,το Μεγάλο Σάββατο θα χτυπήσουμε τα θρονιά και την Κυριακή ,το Πάσχα. Ομορφες μέρες. Κάποιες στιγμές όμως και κάποια γεγονότα μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη. Τη Με­γάλη Πέμπτη οι γυναίκες του χωριού ξενυχτούσαν στην εκκλησία ψάλλοντας τα Πάθη του Χριστού και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής γύριζαν το χωριό μάζευαν λουλούδια και μετά στόλιζαν τον επιτάφιο. Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής λέγαμε τα Εγκώμια. Πως γινόταν κάθε χρόνο να φτιάχνονται 4 ομάδες για να τα πού­με , είναι κάτι που γινόταν εθιμικά και γίνεται και σήμερα ,όσο λίγοι και αν είναι οι πιστοί. 2 ομάδες οι ψάλτες, αριστερός, δεξιός ,μια οι άνδρες και μια οι γυναίκες. Είχαμε και κόντρες ποια ομάδα τα λέει καλύτερα ή ποια ομάδα θα πει τα πιο ωραία λόγια. π.χ. ΄Ερανα τον τάφο…, Ω γλυκύ μου έαρ…Κάποια ομάδα που ήταν η σειρά της να πει κάτι άλλο το άφηνε και έλεγε ένα από τα παραπάνω. ΄Αλλαζε τη σειρά. Η ομάδα που έπρεπε να το πει το ξαναεπαναλάμβανε και επενέβαινε ο Παπάς για να βάλει τάξη.

Το βράδυ γυρίζαμε τον Επιτάφιο σε όλο το χωριό. ΄Ηταν τιμή να κρατήσεις τον Επιτάφιο. Όταν πλησίαζε η ώρα έπρεπε να είσαι κοντά για να πάρεις θέση. Μόλις έβγαιναν έξω από την εκκλησία ,όλο το χωριό περνούσε κάτω από τον Επιτάφιο 3 φορές. Να περάσεις τρεις φορές ,όχι μια ,είναι κακό. Από την ώρα εκείνη άρχιζαν να πέφτουν και τα πρώτα βαρελότα. Σε ορισμένες θέσεις όπως στα Αλώνια, στις Κα­στάνιενας , και στη διακλάδωση προς Αρνίθα ,οι νέοι άναβαν φωτιές και έκαιγαν λάστιχα ή ξύλα.

Το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου ήταν ξεχωριστό. Χτυπούσαμε τα θρονιά. Ξυ­πνούσαμε πρωί για να πιάσουμε θρονί .Μόλις ο Παπάς έδινε το σύνθημα γινόταν

« χαλασμός Κυρίου». Ο Θόρυβος από το χτύπημα των θρονιών ακουγόταν σε πολύ μεγάλη απόσταση. Το Μεγάλο Σάββατο ήταν η ημέρα που όλο το χωριό μεταλάβαι­νε.

Μετά την εκκλησία οι νέοι του χωριού αναλάμβαναν να μαζέψουν ξύλα για τον «Καλαφουνό » και να φτιάξουν τον Ιούδα. ΄Ολοι μαζί γύριζαμε το χωριό ή πήγαιναμε έξω από το χωριό για να φέρουμε ξύλα. Τα στίβαζαμε έξω από την εκκλησία και φτιάχναμε τον Καλαφουνό. Ο Ιούδας κάθε χρόνο άλλαζε μορφή ανάλογα με τα πολι­τικά γεγονότα ή οτιδήποτε άλλο συνέβαινε. Γεμίζαμε με άχυρα το παντελόνι, το σα­κάκι , του φορούσαμε σκούφο και η μορφή του ταίριαζε με την περίπτωση. Θυμάμαι κάποια χρόνια η μορφή του να είναι ο « Κίσιγκερ» , ο Χάρτινκ κ.α. Τον κρεμούσαμε στο καμπαναριό ,του περνούσαμε στο λαιμό χρήματα και τον καίγαμε στη Δεύτερη Ανάσταση.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                

Την παραμονή του Λαζάρου έκλειναν τα σχολεία λόγω των διακοπών του Πάσχα. Αρκετές μέρες πριν οι δάσκαλοι μας προετοίμαζαν για το Λάζαρο και τα εγκώμια.

Πόσες πρόβες γίνονταν δε θυμάμαι .Ειδικά για το Λάζαρο ο αγώνας ποιος θα ντυθεί Λάζαρος,ήταν μεγάλος. Για να ντυθείς Λάζαρος έπρεπε να έχεις πολλά προσόντα και πάνω από όλα καλή φωνή. ΄Οποιος ήθελε έπρεπε να ξέρει τα λόγια απόξω και να τρα­γουδήσει μπροστά σε όλους και οι δάσκαλοι αποφάσιζαν.

Ο Λάζαρος ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά, γιατί ήταν ντυμένος με στολή που έδινε η εκκλησία, φορούσε στο κεφάλι στεφάνι από λουλούδια , κρατούσε την εικόνα του Λαζάρου και φορούσε τις περισσότερες αρμαθιές από λουλούδια. Την παραμονή όλα τα παιδιά του σχολείου ξεχύνονταν στα χωράφια κρατώντας ένα καλάθι. Αφού γεμίζαμε το καλάθι ,πηγαίναμε σπίτι και φτιάχναμε όσες περισσότερες αρμαθιές μπορούσαμε.

Το πρωί μετά την εκκλησία όλα τα παιδιά με τις αρμαθιές τα λουλούδια περασμένες στο σώμα μας ,ο Λάζαρος ντυμένος πιο όμορφα από όλους ,μαζί και οι δάσκαλοι ξε­κινούσαμε να πούμε το Λάζαρο. Τα μεγαλύτερα παιδιά της ΄Εκτης κρατούσαν το κα­λάθι που μέσα βάζαμε τα αυγά που μας έδιναν οι νοικοκυρές.

Πηγαίναμε λοιπόν από σπίτι σε σπίτι όμορφα ,με τάξη και τραγουδούσαμε. Στην αρχή όλοι μαζί και όταν έφτανε η σειρά που ο Λάζαρος έπρεπε να πει τα λόγια του γονάτιζε κάτω από τις εικόνες του σπιτιού και έψαλλε. « Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους….»

Σας παραθέτουμε το Λάζαρο όπως τον τραγουδούσαμε τότε.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός

Εν τη πόλει Βηθανία Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρο τον αδερφό της και γλυκύ τον καρδιακό της.

Τρεις ημέρες το θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει

Και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία.

Και εμπρός του γονυκλεί και τους πόδας του φιλεί.

Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου δε θα απέθνησκε ο αδελφός μου

Μα και τώρα εγώ πιστεύω και καλότατα ηξεύρω

Πως εσύ εάν θελήσεις και νεκρούς θα αναστήσεις.

Δεν επίστευε η Μαρία ,αγομένη στα μνημεία.

Και παρευθύς εδράμασι τον τάφο του εδείξασι.

Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον ΄Αδη φοβερίζει.

΄Αδη τάρταρε και χάρε Λάζαρο θα σου τον πάρω.

Και παρευθύς από τον ΄Αδη ως εξαίσιο σημάδι

Λάζαρος απελυτρώθη ανεστήθη και σηκώθη

Ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.

Δόξα τω Θεώ φωνάζει και το Λάζαρο ξετάζει.

Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον ΄Αδη που επήγες.

-Είδα φόβους ,είδα τρόμους ,είδα βάσανα και πόνους

Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδίας των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.

Και μεις του χρόνου θάρθουμε στα σπίτια σας χαρούμενοι

Για να σας ευχηθούμε και το Λάζαρο να πούμε.

Και του χρόνου

Μετά οι νοικοκυρές μας φίλευαν ,μας έδιναν αυγά και μας εύχονταν.

Αυτό γινόταν σε κάθε σπίτι. Στο τέλος τα καλάθια γέμιζαν αυγά που πήγαιναν για ιερό σκοπό. Οι δάσκαλοι τα έστελναν σε ιδρύματα στην πόλη της Ρόδου. Και νιώθα­με περήφανοι όταν μετά τις διακοπές ο δάσκαλος μας διάβαζε το ευχαριστήριο γράμ­μα αυτών που τα έπαιρναν.

.

Η ΣΑΝΤΟΥ..Η ΜΑΝΤΟΥ ...ΚΑΙ Η ΚΑΠΠΑΡΟΚΕΦΑΛΗ...

 

                                                            

Η Σαντού , η Μαντού και Η Καππαροκέφαλη………

Στο χωριό, τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι ήταν προληπτικοί, φοβόντουσαν τα στοι­χειά ,τις ανεράδες και κάθε τι που τους προκαλούσε δέος. Ακόμη και σήμερα ορι­σμένα πράγματα, σώζονται από γενιά σε γενιά .

Τα καλοκαίρια , όταν κόντευε ο θερισμός , οι χωριανοί έκλειναν τα σπίτια τους , έπαιρναν μαζί τους ότι χρειάζονταν ,γιατί κοιμόντουσαν τα βράδια στα χωράφια ,κάτω από το φως των αστεριών. Πόσες νύχτες δεν κοιμηθήκαμε στα χω­ράφια….΄Ολη η οικογένεια ,ακόμη και τα μωρά. ΄Εξω μαγειρεύανε ,τρώγανε και έξω για πολλές μέρες ήταν το σπιτικό τους.

Όταν πλησίαζε το βράδυ ,οι γονείς καθάριζαν ένα μέρος ,έβαζαν από κάτω απο­κάλαμη ,έστρωναν τις στρωσιές και γύρω γύρω έβαζαν δεμάτια από σιτάρι. Στο χώρο αυτό κοιμόταν όλη η οικογένεια. Πριν κοιμηθούνε επαναλάμβαναν κάποια πράγματα ακαταλαβίστικα για μας τους μικρούς. ΄Ηταν κάποια λόγια που πίστευαν ότι αν τα έλεγαν, προφύλασσαν την οικογένειά τους από τα συρμούμενα (φίδια ,οχιές, σκορπιούς, αράχνες) και τα κακά της νύχτας ( ανεράδες ,λαϊκά,).

Τα λόγια που έλεγαν ήταν.

«΄ Αϊ –Γιώργη ,δίσανδρε και τρίσανδρε ,δέσε και χαλίνωσε τα συρμούμενα της γης .

Τον όφιο και την όχεντρα, το σκορπιό και τη σκολόπετρα ,τα φοβερά της νύχτας ,τη Σαντού ,τη Μαντού και την Καπαροκέφαλη ,μέχρι να βγει ο ήλιος ,πέντε πενταρόξυ­λα και δεκαοχτώ καλάμια.».

Έτσι πίστευαν ότι ξόρκιζαν τα πάντα και κοιμόντουσαν ήσυχοι. ΄Ελα όμως που κα­μιά φορά ,ιδίως οι σκορπιοί ,που βρισκόντουσαν παντού ,τους τσιμπούσαν ,τότε τα λόγια ή δεν τα είπαν καλά... ή κάτι ξέχασαν...

Αξέχαστα χρόνια, αξέχαστες εποχές….

ΤΑ ΚΑΝΤΡΑ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ

 

                                                                            

• 

       Τα κάντρα στα σπίτια του Μεσαναγρού είναι απαραίτητα. Στόλιζαν και ομόρφαιναν τα σπίτια είτε την ημέρα του γάμου είτε καθημερινά. Αποτελούνται από ένα κεντημένο ύφασμα και μια πανέμορφη κορνίζα. Είναι τοποθετημένα απέναντι από την είσοδο του σπιτιού, πάνω από το ράφι με τα πιάτα. Όπως μας αφηγήθηκε η Βασιλεία Καραγιάννη: «Κάθε νέα του χωριού από μικρή μάθαινε να κεντά και να ετοιμάζει την προίκα της. Οι κοπέλες κεντούσαν στον ελεύθερο χρόνο τους που ήταν λίγος, γιατί βοηθούσαν τους αγρότες γονείς τους σε όλες τις δουλειές. Έβλεπες, λοιπόν, να κεντούν στη μάντρα, στο χωράφι, τις καθημερινές, τις σχόλες και ακόμα πάνω στο γαϊδουράκι, όταν πήγαιναν για δουλειά. Κάθε κοπέλα έπρεπε να ετοιμάσει τα κεντήματά της, τα κάντρα της, τις πάντες και το σπίτι του γάμου την ημέρα εκείνη, έπρεπε να είναι ξεχωριστό. Με εντυπωσίαζαν τα σπίτια την ημέρα του γάμου, για την ομορφιά τους και την αλλαγή που γινόταν. Όλοι οι τοίχοι του σπιτιού ήταν καλυμμένοι με κεντήματα, κάντρα, πιάτα, πάντες. Τα κάντρα είναι κεντημένα με κλωστή ή κουκούλι. Πρώτα τα ζωγράφιζε κάποιος που είχε κλίση στη ζωγραφική και μετά οι κοπέλες τα κεντούσαν. Χρειαζόταν μεγάλη προσοχή και ταλέντο να μη ξεφύγει η κλωστή, γιατί οι παλαιότερες ήταν αυστηρές στην κριτική. Κάθε κάντρο είναι διαφορετικό. Τα θέματα είναι παρμένα από τη ζωή του χωριού, το περιβάλλον, διάφορα γεγονότα ή ιστορίες. Απεικόνιζαν ελάφια, παγώνια, λουλούδια, κοπέλες με τοπικές ενδυμασίες, αγγελούδια, στεφάνια, ζευγάρια νέων. Πολλές φορές στη μέση του κεντήματος τοποθετούσαν φωτογραφίες της οικογένειας ή πολύ προσφιλών προσώπων. 178 Κάντρο κεντητό Είναι τοποθετημένα απέναντι από την είσοδο του σπιτιού, την περαχώρα. Στη μέση πάντα υπάρχει ένας μεγάλος καθρέφτης και δεξιά και αριστερά είναι τοποθετημένα τα κάντρα. Σήμερα τα κάντρα είναι κειμήλια. Κάθε νοικοκυρά τα φυλάσσει σαν τα μάτια της. Είναι η ιστορία του χωριού, το παρελθόν και το μέλλον του