Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

" ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"


                                                     



                                                          ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ  ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ



                                         
 Πολλές φορές όταν το μυαλό στερεύει από ιδέες  ,η παρουσία μου στο χωριό είναι ευκαιρία , για να ξαναγράψω κάτι . ΄Ετσι και το Σαββατοκύριακο που πέρασε μου θύμισε πράγματα παλιά και όμορφα.
    Όταν ο περισσότερος πληθυσμός έφυγε από το χωριό και πήγε στην πόλη της Ρόδου, τα καλοκαίρια  οι γυναίκες που δεν εργάζονταν  αλλά και οι παππούδες και οι γιαγιάδες , έπαιρναν τα εγγόνια τους και έρχονταν στο χωριό. Το χωριό ξαναζωντάνευε ,οι δρόμοι γέμιζαν από τις χαρούμενες παιδικές φωνές  και το χωριό ξαναζούσε τα παλιά. Αυτές οι εικόνες ήρθαν στο μυαλό μου το Σάββατο το βράδυ ,όταν αντίκρισα αρκετά παιδιά να κυκλοφορούν με τα  ποδήλατά τους , να παίζουν και τέλος να κάθονται έξω από τη Λέσχη να απολαμβάνουν το σουβλάκι τους. Τη χαρά που νιώθουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες στο χωριό , όταν βλέπουν τα παιδιά να τρέχουν ,να φωνάζουν και πολλές φορές να ενοχλούν , δεν μπορώ να σας περιγράψω. Τα λόγια μιας γιαγιάς τα λέει όλα. « Αυτές οι φωνές σήμερα μας χαρίζουν ζωή».
        Γιατί λοιπόν να μη ξαναγίνεται αυτό τουλάχιστον το καλοκαίρι. Γιατί οι παππούδες και οι γιαγιάδες κάποιες μέρες να μη φέρνουν τα εγγόνια  τους στο χωριό…Υπάρχουν οι αίθουσες να απασχοληθούν τα παιδιά , η ομορφιά του χωριού, το υγιεινό κλίμα του, το άνοιγμα της Λέσχης και άλλα χίλια δυο πράγματα. Ας γίνει λοιπόν μια αρχή από φέτος προς όφελος των παιδιών μας.
   

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

'ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"



                                                                    
















Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

'' ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ"






                                                                    



                                             Ιστορικά Διατάγματα της εποχής των Ιπποτών
Πολύ ενδιαφέροντα για τη μελέτη του Τοπωνυμικού της Ρόδου είναι δύο διατάγματα της εποχής των Ιπποτών, που έβγαλαν οι Μ. Μάγιστροι για να διατάξουν το λαό να κλειστεί στα διάφορα φρούρια σε ενδεχόμενη τουρκική επίθεση. Το πρώτο βγήκε στα 1474 από το Μ. Μάγιστρο Battista Orsini, γιατί είχε πληροφορίες ότι οι Τούρκοι ετοίμαζαν μεγάλη εκστρατεία για να πάρουν τα νησιά, πράγμα που ήταν στο πρόγραμμα τους ύστερα από το πάρσιμο της Πόλης, συχνά μάλιστα είχαν αρχίσει να κάνουν επιδρομές στα Δωδεκάνησσα. 
Έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε τα ονόματα των φρουρίων της Ρόδου και των χωριών που θα κλείονταν σ' αυτά. 
Το διάταγμα γραμμένο στη λατινική της παραφθοράς βρίσκεται σήμερα στα Αρχεία της Μάλτας, όπου είχε μεταφερθεί το Τάγμα των Ιπποτών ύστερα από την Τουρκική κατάληψη της Ρόδου κι έχει δημοσιευθεί από τον Sommi Picenardi F. στο έργο του 
Itineraire d' un chevalier (σελ. 170).
Παίρνω το απόσπασμα που μας ενδιαφέρει:
ad castellum de Lindo reducantur hec casalia: Tha, Dephania, Efgales;
ad castellum de Catavia reducantur hec casalia:
Messenagro, Vathy;
ad castellum de Polachia reducantur hec casalia: Stridio, Profilia, Arnitha;
ad castellum de Polone, reducitur hoc 
casale: Laderma;
ad castellum de Salaco reducantur hec casalia: Capi, Quitala;
ad castellum de Fanes reducantur hec casalia: Diascorio, Niocorio, Dimilia;
ad castellum Villenove reducantur hec casalia: Chimides, Altologo, Dimitra, Cremy;
ad castellum Ferraclo reducantur hec casalia: Salia, Jannadotto, Malona, Catagro, Caminari;
castellum Arcangeli tutabitur solum;
Cosquino tutabitur solum;
Casalia de Fando, Psito, Archepoli, Armia, Calathies, et Demalhia reducantur in civitatem Rhodi.
Το διάταγμα αυτό μιλά για 45 χωριά από τα οποία τα έντεκα είναι φρούρια, αν αφήσουμε το φρούριο της Ρόδου. Από αυτά υπάρχουν σήμερα σαν κατοικημένα χωριά τα τριάντα:
1) Λίνδος, 2) Κάλαθος, 3) Πυλώνα, 4) Λάρδος, 5)Ασκληπειό, 6) Γεννάδι, 7) Λαχανιά, 8) Κατταβιά, 9) Μεσαναγρός, 10) Βάτι, 11) Απολακκιά, 12) Ίστριος, 13) Προφύλια, 14) Άρνιθα, 15) Απόλλωνα, 16) Λάερμα, 17) Σάλακος, 18) Φάνες, 19) Διμυλιά, 20) Βιλλανόβα, 21) Θολός, 22) Δαματριά, 23) Κρεμαστή, 24) Μαλώνα, 25) Αρχάγγελος, 26) Κοσκινού, 27) Αφάντου, 28) Ψίνθος, 29) Αρχίπολη, 30) Καλυθιές.
Τα δεκαπέντε έχουν καταστραφεί στις διάφορες επιδρομές ή στην άλωση του 1522. Απ' αυτά πάλι το Καπί είναι συνοικισμός του χωριού Έμπωνα, τα οχτώ είναι γνωστά σαν τοπωνύμια: Θά, Γεφανειά, Εβγκάλες, Κίταλα, Καταγρός, Ζηνοδότου, Καμινάρι, Φαρακλός και τ' άλλα έξι έχουν εξαφανιστεί όλως διόλου: Διόσορος ή Διασκόριον, Νεοχώριον, Χίμιδες ή Χιμέδες, Σαλία, Αρμία ή Ερμία, Δεμαλία.

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

" Η ΚΑΣΣΑ "



                                                       




                                                                      Η  Κάσσα

                                       ……………………..

 Μπορεί οι Τούρκοι να έκαναν 100 χρόνια να βρουν το Μεσαναγρό , οι κάτοικοι του χωριού όμως εδημιούργησαν μηχανισμούς για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να διαφυλάξουν την ελευθερία τους και να ζήσουν ανεξάρτητοι.΄Ετσι ίδρυσαν την « Κάσσα».
    Η Κάσσα, ήταν αγροτικό πιστωτικό ίδρυμα και σκοπόν είχε  να παρέχει τρόφιμα,  σιτάρι και να βοηθάει όσους χωριανούς είχαν ανάγκη. Η Κάσσα, διέπετο από κανόνες και εδιοικείτο από Συμβούλιο που αποτελείτο από διαλλεκτά πρόσωπα της κοινωνίας . Κάθε Μεσαναγρενός αγρότης ήταν υποχρεωμένος να συνεισφέρει στο ταμείο της Κάσσας ανάλογα με τις οικονομικές του δυνατότητες. Αυτοί που μπορούσαν πολλά και οι άλλοι λίγα. Οι εισφορές εκανονίζοντο από το Διοικητικό Συμβούλιο της Κάσσας και από τους γέρους του χωριού. ¨Ολοι ήταν ευχαριστημένοι και κανένας δεν αδικείτο. Στο Ταμείο της Κάσσας υπήρχαν περί τα χίλια τουρκικά κιλά σιταριού .
    Οι οικογένειες του χωριού που  τα σπαρτά τους δεν απέδωσαν ,έπαιρναν το αναγκαίο σιτάρι για να ζήσουν και να σπείρουν και το επέστρεφαν όταν όλα πήγαιναν καλά. Η  Κάσσα έπαψε να λειτουργεί όταν έφυγαν οι κατακτητές , αλλά εξεπλήρωσε το σκοπό της .

            Πέραν από την ενίσχυση των αδυνάτων ,οι παλιοί Μεσαναγρενοί ,είχαν σε υψηλό επίπεδο την  αλληλεγγύη. Στο θέρρος ,στη σπορά κλπ ,που οι εργασίες έπρεπε να γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και κάποιοι   δεν προλάβαιναν τους χρόνους και θά πάθαιναν ζημιές, όσοι τέλειωναν πρώτοι πήγαιναν και βοηθούσαν αυτούς που είχαν ανάγκη και ιδιαίτερα τους συγγενείς .
      Σε εργασίες για την εκκλησία ,όπως καθαρισμός της εκκλησίας , μάζεμα ελιών του Ταξιάρχη ,σύσσωμο το χωριό έπαιρνε μέρος. 
                                                     

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

" ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"



                                     















Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

" ΑΛΩΝΙΣΜΟΣ "









                                                                    ΑΛΩΝΙΣΜΟΣ


Όταν τέλειωνε το θέρος και τα στάχυα έφταναν στο αλώνι ,άρχιζε ένας άλλος αγώνας., το αλώνισμα. Κάθε οικογένεια είχε το αλώνι της κοντά στο χωριό. Όλα τα αλώνια ήταν στρογγυλά και το ένα κοντά στο άλλο. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν αλωνιστικές μηχανές και το αλώνισμα γινόταν με τα ζώα.
Από πολύ νωρίς όλη η οικογένεια ήταν στο αλώνι. ΄Εβαζαν τα ζώα το ένα δίπλα στο άλλο και πάντα τα οδηγούσε κάποιος .΄Εριχναν τα στάχυα στο αλώνι και ο αγώνας άρχιζε. Πόσους γύρους έκαναν τα ζώα και οι άνθρωποι γύρω γύρω στο αλώνι, δεν μπορούσα να φανταστώ. Στους μικρούς αυτό φαινόταν και παιχνίδι. Με ένα μικρό διάλειμμα αυτό συνεχιζόταν μέχρι να βασιλέψει ο ήλιος. Τα στάχυα με το πάτημα των ζώων έλιωναν και φαινόταν το σιτάρι. Τά μάζευαν στις άκρες και έριχναν άλλα στάχυα και αυτό γινόταν συνέχεια.
Συνήθως ο πατέρας κρατώντας το τιριάχτυλο (εργαλείο γεωργικό) , όταν φυσούσε αέρας ,σήκωνε ψηλά τα άχυρα να τα πάρει ο αέρας και να μείνει το στάρι. Το σιτάρι έμπαινε στα σακιά ,φορτώνονταν στα ζώα και μεταφέρονταν στα σπίτια. Από εκεί έμπαινε στις πάγκες που αποθηκευόταν. ΄Εβλεπες καθημερινά ένα ολόκληρο χωριό να βρίσκεται στα αλώνια, να παλεύει , να συναγωνίζεται και να το χαίρεται. ΄Οποιος τελείωνε νωρίτερα βοηθούσε και τους συγγενείς.
Το άχυρο έπρεπε να μεταφερθεί στις αποθήκες ,στα κελάρια, για τα ζώα. Η μητέρα ήταν στο αλώνι και γέμιζε τις σάκες με άχυρο ,τις φόρτωνε στο γαϊδουράκι και τα παιδιά οδηγώντας το ζώο έφταναν στο κελάρι. Εκεί περίμενε ο πατέρας .Ξεφόρτωνε τις σάκες και τις ανέβαζε στο δώμα της αποθήκης. Στο δώμα υπήρχε μια τρύπα που από εκεί έριχνε το άχυρο μέσα. μείς τα παιδιά πέφταμε μέσα στη αποθήκη από την τρύπα και πατούσαμε το άχυρο για να κάτσει. ΄Ηταν από τα πιοαγαπημένα μας παιχνίδια.
Αργότερα ήρθαν οι θεριζοαλωνιστικές μηχανές που απάλλαξαν τους γεωργούς από τα δύσκολα και ο γεωργός έπαιρνε το σιτάρι έτοιμο μέσα στο χωράφι. Αυτό όμως χάλασε την αλληλεγγύη , την ομαδικότητα ,την παράδοση.
Σήμερα πάνε όλα αυτά. Οι γεωργοί παίρνουν επιδοτήσεις για να μη σπέρνουν, τα χωράφια χερσεύουν ,τα αλώνια έγιναν οικόπεδα και χτίζονται σπίτια και εγώ να αναπολώ όλα αυτά και ο εγγονός μου να μην πιστεύει ότι κάποτε γινόντουσαν . ΄Ετσι είναι η ζωή. Είναι αυτό πρόοδος ,είναι καλύτερες μέρες ,πιστέψτε με δεν μπορώ να το καταλάβω…

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 15-6-2014"




                                                               

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Ο ΗΛΙΑΣ ΞΥΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ, ΛΟΧΑΓΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 1916 ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΤΗΝ 16η ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 1944 ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ,ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ.

                                                                              
 " Ο ΗΡΩΑΣ  ΗΛΙΑΣ ΞΥΝΤΑΣ"

" Η ΠΛΑΚΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΕΙ ΣΤΟ ΗΡΩΟ ΤΟΥ ΣΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"






  Ο    ΗΛΙΑΣ ΞΥΝΤΑΣ  ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ, ΛΟΧΑΓΟΣ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ  16 ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 1916   ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΤΗΝ 16η ΙΟΥΝΙΟΥ ΤΟΥ 1944  ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ,ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ.

Μπορεί  να είμαστε μικρό χωριό, αλλά οι καταγόμενοι από το Μεσαναγρό, πολλές φορές  έχουν τιμήσει το όνομά του με πράξεις και έργα , που ξεπερνούν τα όρια  του μικρού αλλά  ξακουστού χωριού μας.
΄Ενας από τους Μεσαναγρενούς που τίμησαν το χωριό, είναι και ο ήρωας Ηλίας Ξύντας. Γεννήθηκε  την 16η Ιουνίου του 1916 .. Ο Ηλίας Ξύντας έζησε στην Αμερική και αργότερα κατατάχθηκε στον Αμερικανικό στρατό και μάλιστα έφερε το βαθμό του Λοχαγού. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο πολεμώντας στην Ευρώπη εναντίον των Γερμανών-Ιταλών  ,έπεσε μαχόμενος στη Γαλλία  την 16η Ιουνίου 1944 ,ημέρα των γενεθλίων του ,σε ηλικία 28 χρονών.
 Οι Μεσαναγρενοί της Αμερικής τιμώντας την μνήμη του και την προσφορά του , είχαν στήσει μνημείο στην πλατεία του χωριού, μπροστά  από την εκκλησία της Κοίμησης της θεοτόκου ,με την παρακάτω επιγραφή.
  
                       ΕΙΣ  ΜΝΗΜΗΝ   ΑΛΥΤΟΝ

ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΠΕΣΌΝΤΟΣ ΕΝ ΓΑΛΛΙΑ ΤΗΝ 16Η ΙΟΥΝΙΟΥ 1944 ΛΟΧΑΓΟΥ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΗΛΙΑ Κ. ΞΥΝΤΑ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ  ΕΝΤΑΥΘΑ  ΤΗΝ 16Η  ΙΟΥΝΙΟΥ 1916 .
 Η ΕΝ  Β. ΑΜΕΡΙΚΗ  ΜΕΣΑΝΑΓΡΕΝΗ  ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ  Ο  ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ  ΤΑΥΤΗΝ  ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ  ΑΝΗΡΤΗΣΙ.

Και όπως σε όλα  τα πράγματα εμείς οι ΄Ελληνες  λέμε  θα γίνει αργότερα ,έτσι και στο Μνημείο του ήρωα Ηλία Ξύντα, κάποιοι διοικούντες ,το χάλασαν για να τον κάνουν καλύτερο ή να το μεταφέρουν αλλού, το ξέχασαν και χρόνια τώρα παραμένει  στο θα γίνει……… Ευτυχώς που η πλάκα  με την επιγραφή  βρέθηκε στο γραφείο της εκκλησίας και  μια ιστορία που τιμά το χωριό σώθηκε. Πέρσι συγγενείς του ήρθαν από την Αμερική ,ζήτησαν να δουν το μνημείο , αλλά ………..
Είναι υποχρέωση  όλων μας το μνημείο να ξαναγίνει σύντομα  και ο ήρωας Ηλίας Ξύντας, να τιμηθεί όπως αξίζει να  τιμούνται , οι ήρωες.