" Λάμπες πετρελαίου"
" Λουξ εχρησιμοποιείτο πιο πολύ στα καφενεία"
Ηλεκτρισμός στο χωριό δεν υπήρχε και ο φωτισμός των σπιτιών γινόταν με ίδια μέσα. Λάμπες πετρελαίου και καντήλια. Σε κάθε σπίτι υπήρχαν οι λάμπες πετρελαίου ,που άναβαν μόλις σκοτείνιαζε. Το φως τους ήταν αμυδρό ,ίσα ίσα για να φωτίζει το σπίτι.. Η λάμπα αποτελείτο από δύο μέρη. Το κυρίως μέρος, όπου έμπαινε το πετρέλαιο και το φυτίλι ,και το γυαλί, που κάλυπτε το αναμμένο φυτίλι ,για να φωτίζει καλύτερα. Το γυαλί μαύριζε τακτικά και χρειαζόταν καθάρισμα ή σπούσε από τις απότομες αλλαγές θερμοκρασίας. Αν ψήλωνες ή χαμήλωνες τη φλόγα , με το μηχανισμό που υπήρχε.
Με το λίγο φωτισμό βολεύονταν όλοι στο σπίτι. Και όταν κοιμόντουσαν η λάμπα χαμήλωνε το φωτισμό ή έσβηνε και έμενε αναμμένο το καντήλι. Το δράμα ήταν για μας τους μικρούς που προσπαθούσαμε να γράψουμε και να διαβάσουμε. Το φως λίγο ,τα λάθη αρκετά και ο δάσκαλος αυστηρός. Πόσες φορές δεν έσπασε το γυαλί την ώρα που διαβάζαμε και το διάβασμα πήγαινε στράφι…Καθισμένοι κατάχαμα γύρω από το σουφρά , έπιπλο χαμηλό ,στρογγυλό , που χρησίμευε σαν τραπέζι ,γράφαμε και διαβάζαμε τα μαθήματά μας υπό το φως της λάμπας. Το λιγοστό φως δε στάθηκε εμπόδιο να μάθουμε γράμματα . Όταν θέλεις όλα γίνονται.
Πρόβλημα υπήρχε και στους δρόμους του χωριού τη νύχτα ,όταν κυκλοφορούσαμε. Φώτα δεν υπήρχαν και ιδίως το χειμώνα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχαν βέβαια τα φανάρια ,που φώτιζαν με λάδι αλλά και οι πυρσοί. Τυλίγαμε γύρω από ένα ξύλο πανί, το βουτούσαμε στο πετρέλαιο ,το ανάβαμε και πηγαίναμε στον προορισμό μας.
Αργότερα ήρθαν τα Λουξ, που τα χρησιμοποιούσαν σε πιο μεγάλους χώρους ,όπως στα καφενεία ή όταν γίνονταν χοροί και γλέντια. Αυτά φώτιζαν περισσότερο ,αλλά το μειονέκτημά τους ήταν ο αμίαντος που μετέδιδε το φως και σπούσε εύκολα.
Αρχές του -70 ήρθε το φως στο χωριό . Τα πράγματα άλλαξαν. Οι λάμπες χάθηκαν και τώρα στολίζουν τις γωνιές των σπιτιών , σαν πολύτιμα κειμήλια.
Με το λίγο φωτισμό βολεύονταν όλοι στο σπίτι. Και όταν κοιμόντουσαν η λάμπα χαμήλωνε το φωτισμό ή έσβηνε και έμενε αναμμένο το καντήλι. Το δράμα ήταν για μας τους μικρούς που προσπαθούσαμε να γράψουμε και να διαβάσουμε. Το φως λίγο ,τα λάθη αρκετά και ο δάσκαλος αυστηρός. Πόσες φορές δεν έσπασε το γυαλί την ώρα που διαβάζαμε και το διάβασμα πήγαινε στράφι…Καθισμένοι κατάχαμα γύρω από το σουφρά , έπιπλο χαμηλό ,στρογγυλό , που χρησίμευε σαν τραπέζι ,γράφαμε και διαβάζαμε τα μαθήματά μας υπό το φως της λάμπας. Το λιγοστό φως δε στάθηκε εμπόδιο να μάθουμε γράμματα . Όταν θέλεις όλα γίνονται.
Πρόβλημα υπήρχε και στους δρόμους του χωριού τη νύχτα ,όταν κυκλοφορούσαμε. Φώτα δεν υπήρχαν και ιδίως το χειμώνα τα πράγματα ήταν δύσκολα. Υπήρχαν βέβαια τα φανάρια ,που φώτιζαν με λάδι αλλά και οι πυρσοί. Τυλίγαμε γύρω από ένα ξύλο πανί, το βουτούσαμε στο πετρέλαιο ,το ανάβαμε και πηγαίναμε στον προορισμό μας.
Αργότερα ήρθαν τα Λουξ, που τα χρησιμοποιούσαν σε πιο μεγάλους χώρους ,όπως στα καφενεία ή όταν γίνονταν χοροί και γλέντια. Αυτά φώτιζαν περισσότερο ,αλλά το μειονέκτημά τους ήταν ο αμίαντος που μετέδιδε το φως και σπούσε εύκολα.
Αρχές του -70 ήρθε το φως στο χωριό . Τα πράγματα άλλαξαν. Οι λάμπες χάθηκαν και τώρα στολίζουν τις γωνιές των σπιτιών , σαν πολύτιμα κειμήλια.
