Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020

ΨΑΛΛΑΜΕ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΙ

 



                                                                               


                                               

 

Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και αναπολώ πολλές στιγμές ,δύσκολες ,όμορφες και ανεπανάληπτες. Υπήρχαν κανόνες τόσο στο σχολείο ,όσο και στην κοινωνία του μικρού χωριού, που δεν έπρεπε να παραβαίνεις. Να μην χαιρετήσεις , να ασεβήσεις , να είσαι αγενής , να…να….να…,όλα είχαν συνέπειες.

      Κάθε Κυριακή εκκλησιασμός με το σχολείο και κάποιος μαθητής  που οριζόταν από το δάσκαλο, έπρεπε να πει το πιστεύω , οι μεγαλύτεροι και το πάτερ ημών οι μικρότεροι. Αλίμονο σε αυτό που δε θα το έλεγε καλά. Βιβλία δεν υπήρχαν και έπρεπε να τα μάθουμε όλα αυτά ακούοντάς τα στην εκκλησία. ¨Ασπιλε …Καταξίωσον ,,,ο εν Παντί καιρώ …και πολλά άλλα τα μαθαίναμε νεράκι. Πολλές φορές στο ΄Ασπιλε ,όποιος περίμενε να πάρει το βιβλίο από τον Ψάλτη για να το πει ,ήταν χαμένος από χέρι. Κάποιο άλλο παιδί που το ήξερα απέξω ,έπαιρνε θέση μπροστά από την Παναγία και έψαλλε. Και τι δε μάθαμε…Ολόκληρη τη λειτουργία μέχρι σήμερα τη θυμάμαι και πολλές φορές ο εγγονός μου ,όταν με ακούει να τα λέω ,ρωτά πώς τα έμαθα. Απορία  που στα ματάκια του φαίνεται αναπάντητη.

     Πολλές φορές όταν έλειπαν οι Ψάλτες ,γεωργοί και βοσκοί βλέπετε, αναλαμβάναμε εμείς να βοηθήσουμε τον Παπά. ΟΙ φωνές μας πολλές φορές φάλτσες ,αλλά γεμάτες αυτοπεποίθηση ,αντικαθιστούσαν επάξια τους ψαλτάδες. Όταν χτυπούσε η καμπάνα ,τρέχαμε να πάρουμε θέση στο ψαλτήρι ,μπροστά από τους ψάλτες. Παρακολουθούσαμε προσεκτικά, πώς ψάλλεται το ένα και πώς το άλλο. Πώς κτυπούσε το πόδι και πώς κουνούσε τα χέρια του ο Ψάλτης. Μάθαμε πολλά τροπάρια ,αλλά από ήχους μπερδευόμαστε. ΄Ετσι πολλά παιδιά κατάφεραν να γίνουν ψάλτες και μάλιστα καλοί.

   Από το χωριό πέρασαν πολλοί ψάλτες καλλίφωνοι ,διδακτικοί και παραδείγματα προς μίμηση. Σε άλλη ανάρτηση θα ασχοληθούμε και θα αναφέρουμε ονόματα.

          

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου