ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

 

                                                            

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Στην κορυφή ενός υψώματος και σε απόσταση 3 χιλιομέτρων περίπου ,βρίσκεται το μοναστηράκι του Αγίου. Το τέμπλο του είναι κτιστό ,οι τοίχοι ασβεστωμένοι και πάνω τους βρίσκονται διάφορα εικονίσματα. Το μοναστηράκι λειτουργείται στη γιορ­τή του Αγίου στις 26 Οκτωβρίου.

Ανεβαίνοντας στο Μοναστήρι βλέπεις τη θάλασσα ,Καρπάθιο Πέλαγος και τα μέρη του Γενναδίου . Η θέα είναι φανταστική .Στα πόδια σου απλώνονται πολλές περιοχές του Μεσαναγρού. Αντικρίζεις το χωριό , τον Προφήτη Ηλία, τον Κάμπο , τα Λουριά, τις Αυτολές και ακόμα και σύνορα Κατταβενά. Το μάτι σου δε χορταίνει να βλέπει και να θαυμάζει τις ομορφιές που απλόχερα έχει χαρίσει η φύση.

Σήμερα όσοι βρίσκονται στο χωριό, θα πάνε στη Θεία Λειτουργία ,για να προσευ­χηθούν. Το Μοναστήρι κτίστηκε από τον Νικήτα Χατζηκώστα .

ΑΝΕΒΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΣΚΙΑΔΙ

 

                                                                           

Ο δρόμος για να ανεβούμε στην κορυφή του βουνού Σκιάδι υπήρχε, αλλά όχι σε καλή κατάσταση. Την ημέρα, λοιπόν, των εκλογών μάθαμε ότι μπορούμε να ανεβούμε και το προσπαθήσαμε. Ο δρόμος βελτιώθηκε και χρειάζεται ακόμη λίγη προσπάθεια, για να γίνει καλύτερος. Η διαδρομή εξαίσια. Ανεβήκαμε στην κορυφή και το μάτι μας δεν ήξερε πού να πρωτοκοιτάξει. Μια γαλήνη σε κυριεύει και σε κάνει να νιώθεις διαφορετικά. Στην κορυφή, που παλιά ήταν τόπος λατρείας, διακρίνονται ερείπια παλιού ναού. Και όπως γράφει ο Αρχαιολόγος Ι. Βολανάκης και φίλος του χωριού: «Σε απόσταση 4 χιλ., στην κορυφή υψώματος 560 μ., διατηρούνται τα ερείπια παλαιού ναϋδρίου, στους τοίχους του οποίου διακρίνονται λείψανα από τοιχογραφίες. Το ναΰδριο αυτό κτίστηκε στη θέση ή πλησίον παλαιοχριστιανικού ναού, όπως φαίνεται από τα λείψανα παλαιών τοίχων και από διατηρούμενα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη. Η θέση λέγεται Σταυρός ή Άγιος Ιωάννης. Υπάρχει, επίσης, φλεσκίνα, για τη συλλογή νερού». Και τι δε βλέπει το μάτι μας. Κάτω ακριβώς, είναι η Μονή Σκιάδι και πιο πέρα, απλώνεται η θάλασσα του Μεσαναγρενού Κάμπου. Κάπου εκεί βρίσκεται και το «Πετροκάραβο», που πέτρωσε η Παναγιά η Σκιαδενή, μαζί με τους πειρατές. Δεξιά διακρίνονται τα χωριά Απολακκιά, Μονόλιθος και Σιάνα. Από την άλλη μεριά, η ματιά μας φτάνει μέχρι το χωριό Λάρδος. Διακρίνονται, επίσης, ο Γενναδενός κάμπος, τα Σκληπενά μέρη και ακριβώς κάτω από τα πόδια μας, ο Μεσαναγρός. Προς τη μεριά της Αρνίθας, υψώνεται επιβλητικά, το Μεσαναγρενό αιολικό πάρκο. Αν πας απόγευμα, θα απολαύσεις το καλύτερο ηλιοβασίλεμα στον κόσμο. Όλα σου φαίνονται πολύχρωμα, ο ήλιος χάνεται στη θάλασσα και ένα σκοτεινό πέπλο σκεπάζει τα πάντα. Μελανό σημείο, η εγκατάσταση κεραιών, ακόμη και κοντά στα αρχαιολογικά μνημεία. Οι κεραίες αυτές πρέπει να ξηλωθούν, γιατί η παρουσία τους δείχνει ανευθυνότητα και όχι σεβασμό στα μνημεία που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας. Αν βρεθείτε στον Μεσαναγρό, μη διστάσετε να ανεβείτε στην κορυφή του βουνού Σκιάδι. Θα μείνετε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Θα ζήσετε ανεπανάληπτες στιγμές και θα νιώσετε αισθήματα πρωτόγνωρα. 

ΦΛΕΣΚΙΝΕΣ -ΑΠΟΘΗΚΕΣ ΝΕΡΟΥ

                                                                        

Στο χωριό δεν υπήρχε πολύ νερό και οι κάτοικοι προσπαθούσαν να το μαζέψουν με πολλούς τρόπους. Νερό έπαιρναν από πηγές επιφανειακές, που υπήρχαν άφθονες, από πηγάδια και μάζευαν και το νερό της βροχής, όπου δεν υπήρχε άλλος τρόπος να βρεθεί. Το νερό της βροχής το μάζευαν σε Φλεσκίνες – δεξαμενές, σκεπασμένες από επάνω. Συνήθως, τέτοιες φλεσκίνες βρίσκονταν σε αυλές Μοναστηριών, για να εξυπηρετούνται τα Μοναστήρια. Οι περισσότερες ήταν κυκλικές, λιθόκτιστες, με μίγμα λάσπης, ασβέστη και κορασανιού, σκεπασμένες, με ένα άνοιγμα από πάνω, για να αντλούν το νερό. Το νερό το έβγαζαν με έναν κουβά ή πήλινο δοχείο, δεμένο με σχοινί, αν είχε  πολύ βάθος. Τέτοιες φλεσκίνες υπήρχαν στον Άϊ-Γιάννη, στον Άγιο Μηνά, στα Τοπάρια, στις Ζωοπές και η βαθύτερη, στο Μονοδένδρι. Για αυτή λένε, πως όταν έριχναν πέτρα εντός, δε γινόταν αισθητός ο ήχος της, πότε φτάνει στον πυθμένα. Στα τελευταία χρόνια φλεσκίνες υπάρχουν στην Αγία Σοφία (Νεκροταφείο) και στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, με διαφορετική μορφή. Η φλεσκίνα που βρίσκεται στο Σταυρό, στην κορυφή του βουνού Σκιάδι, που πρόσφατα επισκέφθηκα, διατηρείται. Δεν είναι σκεπασμένη και οι βοσκοί έριξαν μέσα πέτρες και χώματα, για να μπορούν να βγαίνουν τα ζώα που μπαίνουν μέσα. Πρέπει το Τοπικό Συμβούλιο να συντηρήσει τις φλεσκίνες, όπου υπάρχουν και να τις προφυλάξει από καταστροφές. 

Τι λένε οι επισκέπτες για τον Μεσαναγρό

 

                                                                               

                                                                                                     

Τι λένε οι επισκέπτες για τον Μεσαναγρό 

Φεύγοντας από την Λαχανιά και περνώντας ανάμεσα από μια θαυμάσια διαδρομή συναντάμε τον Μεσαναγρό. Ενδιαφέρον για τον επισκέπτη στην πλατεία του χωριού έχει η εκκλησία «Κοίμησης της Θεοτόκου» χτισμένη τον 13ομ.χ.αιώνα στη θέση του μεσαίου κλίτους μεγάλης τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 6ου μ.Χ. αιώνα.

Η θέα από κάθε σημείο της περιοχής είναι μαγευτική. Ο επισκέπτης έχει πολλές εναλλακτικές επιλογές διαδρομών με θέα από ψηλά προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Ενδιαφέρον έχει η επίσκεψη στη περιοχή «Σκάλα» του Αγίου Θωμά, τοπίο με καταρράκτες, δάσος με κωνοφόρα, πλούσια πανίδα και χλωρίδα. Το ανέβασμα στο ύψωμα Σταυρός δίνει την δυνατότητα να δει κανείς και τις δύο θάλασσες που βρέχουν τη Νότια Ρόδο, της ανατολικής πλευράς και της δυτικής πλευράς. Οι αγροτικοί δρόμοι που υπάρχουν οδηγούν προς τη Μονή Σκιαδενής και τα χωριά Αρνίθα Απολακκιά και Κατταβιά

.
Λίγα χιλιόμετρα από τον Μεσαναγρό στη κορυφή υψώματος δεσπόζει η Μονή Παναγίας Σκιαδενής, βυζαντινό μοναστήρι με μεταβυζαντινή προσθήκη του ΙΖ΄ αιώνα, χώρος ιδιαίτερα κατανυκτικός που  προσφέρει στον επισκέπτη ήσυχες στιγμές. Από τον περίβολο του μοναστηριού ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την μοναδική πανοραμική θέα προς το Αιγαίο, με την Κάρπαθο να φαντάζει στο βάθος του ορίζοντα. Στο μέσον της θάλασσας στέκεται μαρμαρωμένη  βραχονησίδα, όμοια με καράβι, που ο μύθος λέει πως όταν κάποτε οι πειρατές θέλησαν να πλησιάσουν για να λεηλατήσουν την περιοχή, η Παναγία η Σκιαδενή μαρμάρωσε αυτούς και το καράβι τους.