"ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ -Ι. ΜΠΙΛΛΗ¨"

                                                           

 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ ( ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΜΠΙΛΛΗ)

Το χωρίον Μεσαναγρός κείται επί οροπεδίου του όρους Σκιάδι ,υπό υψομετρικήν από θαλάσσης κλίμακα 379 μ. ,ΝΔ του Βάτι προς Δ με το Γεννάδι και προς Β με την Κατταβιά/ Απέχει 83 χλμ από την πόλη της Ρόδου .

Αι οικίαι του χωρίου μικραί και μονώροφοι ,πλαισιούμενοι από εκπάγλου καλλονής φισικά διαζώματα ,σαν τις αετοφωλιές ,θεώμεναι από μακρόθεν ,προκαλούν εις τον επισκέπτη όλως ιδιάζουσα φαντασμαγορίαν.

  Το όνομά του προήλθε εκ του ετυμολογικού Αγρός, Αναγρός  ,Καταγρός , Μεσαναγρός. Το χωρίον τούτο από της δομήσεώς του  των κατοικιών του και της συνθέσεως αυτού εις ζώντα αυτοτελή συνοικισμό ,έφερε το όνομα Μεσαναγρός .

Οι πρώτοι οικιστές υπήρξαν οι Βασιλείς Πάγκουλος ,Αλέξανδρος και ¨Ασαλλος των οποίων εχρησίμευε ως θερινή διαμονή ,λόγω των εξωραϊσμένων με δένδρα ,λουλούδια κτημάτων και αγρών ,κατόπιν δε εγκαταστάθηκαν μονίμως μετά την καταστροφή των συνοικισμών Κιάουλα ,Ευγάλες ,Πήμαχο και πολλών άλλων.

Πότε ιδρύθη ο συνοικισμός αυτός , μας είναι άγνωστο. Εκ πολλών όμως ενδείξεων  προκύπτει  ότι η χρονολογία της συστάσεως του ανάγεται εις προχριστιανικούς χρόνους . Μαρτυρείται  περιτράνως από το κατά το έτος 1474 υπό του Μεγάλου Μαγίστρου ΒΑTTISTA ORSINI ΕΚΔΟΘΈΝ ΔΙΆΤΑΓΜΑ κατά το οποίον οι κάτοικοι του Μεσαναγρού  ήταν υποχρεωμένοι να καταφεύγουσι στο φρούριον της Κατταβιάς.

 Από ένα κιβώτιο τέχνης του 5^ου αιώνα τηρούμενον εις την εντός του χωρίου παλαιοτάτην εκκλησία Κοίμηση της Θεοτόκου  ,εξ αγγείων και ληκύθων προχριστιανικής εποχής ,εντός των οποίων υπήρχε τέφρα των καιομένων νεκρών ,όπου σε ένα εξ αυτών υπάρχει έξωθεν επιγραφή  με όνομα Αργυρή .

  Ο Μεσαναγρός είναι χωρίο ιστορικό ,προνομιούχο ,διότι κατείχε εξέχουσα θέση μεταξύ των άλλων γειτονικών χωριών Ευγάλες, θα ,  Αϊφανιά και Πήμαχο  και απόδειξη είναι ότι τα άλλα χωριά έχουν καταστραφεί από επιδρομές  και ο Μεσαναγρός   επέζησε .

 Το κλίμα είναι υγιεινόν  με ψυχρό χειμώνα και δροσερό καλοκαίρι.

Την Κοίμηση της Θεοτόκου επεσκέφθη κατά το έτος 1947 ο καθηγητής Αρχαιολογίας κ. Ορλάνδος ,όστις επέδειξεν  ιδιαίτερον ενδιαφέρον δια το κιβώτιον, το βαπτιστήριον, δια μία εικόνα παριστάνουσα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν ,φιλοτεχνιθείσαν το έτος 1850 Ο έξωθεν χώρος εχρησιμοποιείτο ως νεκροταφείον ως το έτος 1920. Η εκκλησία είναι του 3^ου αιώνα.