Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ

 

                                                                      

Στον Μεσαναγρό, οι περισσότερες γυναίκες γεννούσαν στο χωριό με τη βοήθεια μαμμής (πρακτικής). Κάθε οικογένεια την εποχή εκείνη έκανε πολλά παιδιά, συνήθως πάνω από 5, επειδή η εποχή ήταν δύσκολη και χρειαζόντουσαν εργατικά χέρια. Η γυναίκα ακόμη και όταν ήταν ετοιμόγεννη, μέχρι και την τελευταία μέρα, πήγαινε στα χωράφια και εργαζόταν. Η διαδικασία της γέννας γινόταν στο σπίτι ή πολλές φορές έξω στα χωράφια ή στη μάντρα. Η μαμμή με καθαρά χέρια και ζεστό νερό, έφερνε στον κόσμο το νεογέννητο. Πολλές φορές, προέβλεπαν αν είναι αγόρι ή κορίτσι, από το σχήμα της κοιλιάς, το πρόσωπο της κυοφορούσας και σε ποια εποχή έγινε η σύλληψη. Αφού το έλουζαν, το τύλιγαν με τις φασκιές και καθημερινά το έπλυναν και άλλαζαν τις φασκιές. Για να βγει η μητέρα με το μωρό έξω από το σπίτι, έπρεπε να περάσουν σαράντα ημέρες. Την ημέρα εκείνη πήγαιναν στην εκκλησία για το σαράντισμα από τον παπά. Η λεχώνα δεν επιτρεπόταν να βγει από το σπίτι ή να επισκεφθεί άλλο σπίτι, μέχρι σαράντα μέρες. Όλες οι μητέρες θήλαζαν τα παιδιά τους μέχρι και 1-2 χρόνια. Γιατροί δεν υπήρχαν και η θνησιμότητα των παιδιών ήταν μεγάλη. Δεν υπήρχε οικογένεια που να μην είχε χάσει παιδιά. Μικρός θυμάμαι γεγονότα γέννησης παιδιών στα χωράφια. Δίπλα από τη μάντρα μας έτρεχε ένα ποτάμι και οι μαντρατόρισσες έπλεναν τα ρούχα εκεί. Κάποια στιγμή μια από τις γυναίκες μάζεψε τα ρούχα και έφυγε για το χωριό, γιατί δεν αισθανόταν καλά. Όταν γυρίσαμε στο χωριό μάθαμε, ότι γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι. Φαντασθείτε τη δύναμη αυτής της γυναίκας! Δεν ζήτησε βοήθεια, αψήφησε τις συνέπειες, κάθισε στο γαϊδουράκι της και πήγε στο χωριό.  Πολλές φορές, όταν μια γυναίκα κόντευε να γεννήσει, την έπαιρναν με τα ζώα στο Γεννάδι, που είχε και γιατρό και από εκεί με το λεωφορείο στη Ρόδο για να γεννήσει. Έτσι γεννήθηκε ο αδερφός μου. Όπως αναφέρει ο Κώστας Σκανδαλίδης στο βιβλίο του «Το Γεννάδι της Ρόδου», ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου πήρε την ετοιμόγεννη μητέρα μου με το μουλάρι στο Γεννάδι και από εκεί με το λεωφορείο του Βασίλη Φάκκα (Πυλωνίτη) να πάει στη Ρόδο. Οι πόνοι, όμως, ήρθαν πρόωρα και γεννήθηκε ο αδερφός μου με τη βοήθεια του γιατρού του Διακομανώλη στο Γεννάδι, στο σπίτι του γιαρένη του, του Βασίλη Φάκκα, που βάπτισε και τον αδερφό μου.