"Ο ΚΑΜΠΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ"

                                                                       

                                                            Ο Κάμπος  του Μεσαναγρού

Μπορεί το χωριό να είναι ορεινό αλλά έχει και τους κάμπους του. Σταυρής, ΄Εριντος και Κάμπος. Ο Κάμπος βρίσκεται ανάμεσα σε Κατταβιά και Απολακκιά  ,παραλιακά. Το χωριό μπορεί σε πληθυσμό να είναι μικρό ,αλλά σε έκταση από τα μεγαλύτερα του νησιού. ΄Εχει σύνορα με τα χωριά Λαχανιά , Γεννάδι , Βάτι, Αρνίθα, Απολακκιά και Κατταβιά.

      Ο κάμπος έχει έκταση 3.500 στρέμματα περίπου. Είναι η πιο εύφορη περιοχή ,η περιοχή που για αρκετά χρόνια το χωριό ζούσε από αυτή. Επειδή βρίσκεται μακριά από το χωριό, τα χρόνια που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και πήγαιναν με τα ζώα ,οι Μεσαναγρενοί έφτιαξαν εκεί υποδομές , για να γίνεται η ζωή τους πιο εύκολη. ΄Εκτισαν ένα σταύλο για να μένουν οι γεωργοί το χειμώνα και να αφήνουν τους σπόρους ,για να μη βρέχονται. Υπήρχε  το βρυσί ,για να πίνουν νερό οι άνθρωποι και τα ζώα. Υπήρχαν τα αλώνια για να αλωνίζουν τα σιτάρια το καλοκαίρι. Το τελευταίο έργο ήταν ο δρόμος που έφερε το χωριό με τον κάμπο πιο κοντά.

      Και τι δεν παράγει η περιοχή. Σιτάρι ,καρπούζια, πεπόνια, κηπευτικά , σουσάμι . Ότι και να σπείρεις ,φυτρώνεις ,λένε στο χωριό. Σήμερα που υπάρχει και νερό από το φράγμα  ή από τις γεωτρήσεις  ,είναι η γη της επαγγελίας.

                                                                  

   Τα πρώτα χρόνια έσπερνα σιτάρι ,λόγω της καλής απόδοσης . Σιτοβολώνα του Μεσαναγρού το λέγανε ,λόγω της μεγάλης απόδοσης.  Κάποια στιγμή οι Μεσαναγρενοί  έσπειραν σουσάμι ,καρπούζια και πεπόνια. ΄Ημουν μικρός και μας παίρνανε να βοηθάμε στο βγάλσιμο του σισαμιού. Θεέ μου τι ύψος ήταν αυτό. Μάταια προσπαθούσαμε να το βγάλουμε με τα χέρια. ΄Οσο και αν τραβούσαμε δεν έβγαινε. Χρησιμοποιούσαμε  κλαδευτήρια για να το κόβουμε. Το τι σισάμι έβγαλαν τη χρονιά εκείνη ήταν άλλο πράγμα.

     Την επόμενη χρονιά φύτεψαν καρπούζια και πεπόνια ,άνυδρα. Η γη ξεκούραστη και γόνιμη ,έβγαζε το καλύτερο καρπούζι. Το καρπούζι του Μεσαναγρού ,άνυδρο και ολόγλυκο ήταν το καλύτερο του νησιού. Για να γίνει φυτεύαμε τους σπόρους ,το σκαλίζαμε ,το ψεκάζαμε  και αυτό ήταν όλο ,σε σχέση με σήμερα που πρέπει να ποτίζεται.  Φορτώναμε τα φορτηγά ή τα τρακτέρ με καρότσα και ερχόμαστε στην πόλη, για να πουλήσουμε. Σε μια μέρα ένα αυτοκίνητο 7 τόνων ξεπουλιόταν . Θυμάμαι τις τιμές . Από 90 λεπτά της δραχμής ,μέχρι 1,20 δρχ.

     Τα χρόνια πέρασαν ,η γη κουράστηκε και σήμερα για να αποδώσει θέλει πολλά λιπάσματα, ψεκάσματα  και νερό. Ο κάμπος όμως παρέμεινε  , η καρποφόρα γη που έθρεψε για χρόνια το χωριό.