Καθολική Καραγιάννη...μια από τις καλύτερες μαγείρισσες του Μεσαναγρού
Μεγάλωσα στον Μεσαναγρό και οι γαστρονομικές μου προτιμήσεις έχουν επηρεαστεί από τα φαγητά και γλυκά του. Κάποιες φορές νοσταλγώ κάποια φαγητά που σήμερα δεν μαγειρεύονται ή οι νέοι δεν τα γνωρίζουν. Άλλες εποχές τότε ,άλλες σήμερα.
Διετέλεσα πολλά χρόνια πρόεδρος στον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού και είχαμε καθιερώσει με τον Δήμαρχο Μανόλη Σαββή τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις. Κάθε χρόνο στις γιορτές αυτές οι γυναίκες του χωριού μαγείρευαν και παραδοσιακά φαγητά. Κολουρία, Σκορδομακάρονα, Τραχανά ,Πιριούρι και διάφορα γλυκά όπως κατιμέρια, χυλοπίτες , ξεροτήγανα ,τηγανίτες κ.α.
¨Ολες οι Μεσαναγρενές είναι καλές μαγείρισσες ,αλλά υπάρχουν και κάποιες που ξεχωρίζουν και έχουν μαγειρέψει και εκτός Μεσαναγρού. Σήμερα θα συνομιλήσουμε με την Καθολική Καραγιάννη , γνωστή από την τηλεόραση ,τις συνταγές της και γνωστή από πολλά μαγειρικά βιβλία.
Μια Κυριακή μετά την εκκλησία στο χωριό ,καθίσαμε στο σπίτι της και μου διηγήθηκε τη ζωή της και την αγάπη της για τη μαγειρική.
-Πείτε μας κάτι για τη ζωή σας.
- Γεννήθηκα στον Μεσαναγρό το 1938 στις 6 Ιουλίου. Φοίτησα στο δημοτικό Σχολείο που βρισκόταν απέναντι από την εκκλησία και αργότερα μετά το 1946 στο νέο κτήριο. Δάσκαλοί μας ήταν ο χωριανός μας Ιωάννης Mπίλλης και ο Πίσκας από το Γεννάδι. Μια εποχή κάναμε και μάθημα στον γυναικονίτη της εκκλησίας. Αρκετά χρόνια έζησα στο χωριό .Ο σύζυγός μου ήταν ο Μιχάλης Καραγιάννης ,Γραμματέας του χωριού. Ήμασταν γεωργοί και είχαμε και κατσίκiα όπως όλοι οι χωριανοί. Ο σύζυγός μου με έπαιρνε στο χωράφι και γύριζε στο γραφείο στη δουλειά του και το απόγευμα ερχόταν στο χωράφι.
- Πως ασχολήθηκες με τη μαγειρική……
- Από μικρή μου άρεσε να μαγειρεύω όχι μόνο για μένα ,αλλά και για τους άλλους. Παρακολουθούσα τις πιο παλιές μαγείρισσες ,ρωτούσα και ρουφούσα κάθε λεπτομέρεια .Έπαιρνα μέρος όταν τα καλοκαίρια ‘εφτιαχναν τους τραχανάδες, το πιριούρι ,τα ζυμώματα κάθε Σάββατο για τα ψωμιά και η αγάπη μου αυτή συνεχιζόταν χρόνια και χρόνια.
Σιγά σιγά απόκτησα πολλές γνώσεις και οι παλιές μαγείρισσες άρχισαν να με υπολογίζουν. Ότι καινούριο φαγητό έβλεπα ,προσπαθούσα να μάθω την τεχνική του ,τον τρόπο μαγειρέματος και τα υλικά του. Μια εποχή παρακολούθησα τις Μεσαναγρενές να φτιαχνουν το κριθαράκι της εποχής εκείνης ,να το αποξηραίνουν και να το έχουν για τον χειμώνα. Η κουλουρία ήταν και είναι το πιο νόστιμο παραδοσιακό φαγητό . Μαγειρεύεται με πέρδικα ,κρέας κατσίκας, κρέας λαγού και μοσχαριού. Οι χυλοπίτες ξεραίνονταν και τις χρησιμοποιούσαν όποτε ήθελαν.
Η γαστρονομία μας περιελάμβανε και πολλά γλυκά. Τα δροσοπίτια ήταν το γλυκό της Αποκριάς. Τα φτιάχναμε πάνω σε ειδική πέτρα στη φωτιά .Μοιάζουν σαν τις σημερινές κρέπες. Αφού ψηθούν βάζουμε μέλι στο τηγάνι με λίγο νερό και τα περιχύνουμε. Τις αποκριές βάζαμε δροσοπίτια στο τζάκι για να τα φάει ο λαγός και να μη τρώει τα σπαρτά.
Τα κατημέρια ,οι χορτόπιτες ,οι τηγανίτες και άλλα γλυκά είχαν όμορφες γεύσεις. Όταν στέλλαμε κατημέρια στους κουμπάρους τα κάναμε διαφορετικά. Τα μελώναμε ,βάζαμε καρύδια και σησάμι ,για να είναι πιο νόστιμα.
-Πως έγινες γνωστή στην τηλεόραση.
Πολλές φορές έπαιρνα μέρος σε γιορτές στην πόλη. Συμμετείχα σε γιορτές του Δήμου και της Περιφέρειας .Σε μια εδήλωση μια διατροφολόγος με πλησίασε και άρχισε να με ρωτά για τα φαγητά και γλυκά που φτιάχνω και μάλιστα με ρώτησε για την πρασόπιτα . Έμεινε ενθουσιασμένη και μου ζήτησε να της πω τη συνταγή και φτιάξαμε πρασόπιτες . Ήταν η αδελφή του Σεφ Τρουμούση. Αργότερα γνωρίστηκα και με την Μπαρμπαρήγου και μάλιστα μου ζήτησε να πάρω μέρος στην εκμπομπή της Μενεγάκη. Δεν μπόρεσα να πάω και η Μπαρμπαρήγου ήρθε στον Μεσαναγρό για να με γνωρίσει.
Από το πρωί έφτιαξα διάφορα φαγητά όπως κουλουρία, ρεβύθια ,τσούκα και διάφορα γλυκά. Η Μπαρμπαρήγου ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που καθίσαμε πολλές ώρες φτιάχνοντας φαγητά και γράφοντας τις συνταγές μου. Μεγάλη εντύπωση της έκανε η τσούκα. Η τσούκα είναι τραχανάς με κρέας κατσικερό. Βάζουμε δυόσμο και άλλα καρικέυματα και μένει στο παραδοσιακό φούρνο όλη τη νύχτα κλειστός. Το φαγητό αυτό γινόταν τις μεγάλες γιορτές .
Πήρα μέρος σε πολλές εκδηλώσεις στην πόλη της Ρόδου και πάντα το τραπέζι μου κινούσε μεγάλο ενδιαφέρον. Θυμάμαι, όταν Δάσκαλέ μου ήσουν Πρόεδρος στον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού ,που πήραμε μέρος σε μια εκδήλωση στο Γεννάδι για τον τουρισμό. Κάθε χωριό είχε το περίπτερό του και το δικό μας κίνησε το ενδιαφέρον των τουριστών. Είχαμε φτιάξει γλυκά ,διάφορους μεζέδες, αλλά και δείξαμε στους τουρίστες πως φτιάχνεται το χωριάτικο παραδοσιακό ψωμί. Πολλές τουρίστριες δοκίμασαν να πλάσουν στον σουφρά ψωμί. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία που μας ευχαρίστησε όλους.
- Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός το Σάββατο.΄Ηταν η μέρα που ολες οι νοικοκυρές ζύμωναν τα ψωμιά. ¨Ολο το χωριό μύριζε από ψωμιά και ήταν μια μέρα αξέχαστη. Πείτε μου πως τα καταφέρνατε….
Από βραδίς παίρναμε το ζυμάρι και το ετοιμάζαμε να ανέβη. Το ζυμάρι το παίρναμε από τη γιορτή του σταυρού. Το έφτιαχναν γυναίκες που δεν είχαν άντρα. Την ημέρα του Σταυρού που γύριζε ο παπάς τα σπίτια ,μοίραζε και το ζυμάρι. Πρωί πρωί ζυμώναμε τα ψωμιά ,βάζοντας και αλάτι. Όταν είχαν ανεβεί τα ψωμιά, ανάβαμε τον φούρνο , καθαρίζαμε το δάπεδο με σχίνο και με τη σφουρνίστρα τοποθετούσαμε τα ψωμιά στον φούρνο. Τα ροϊζαμε για να μην αρπάξουν και τοποθετούσαμε από πάνω σχίνο . Εκτός από τα ψωμιά ,κάθε γυναίκα έφτιαχνε κουλούρια ,πιο μικρά ψωμάκια για τα παιδιά της. Όταν ήταν η εποχή που οι σχίνοι είχαν καρπούς ,έβαζαν και καρπό σχίνου και τα ψωμιά ήταν πιο νόστιμα. Τα ψωμιά κρατούσαν όλη την εβδομάδα .
-Τι θυμάσαι από τη ζωή στο χωριό…
Αυτό που θυμάμαι και μου έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου είναι η αλληλοβοήθεια μεταξύ των χωριανών. Δεν υπήρχε δουλειά που να μη βοηθά ο ένας τον άλλο. Το καλοκαίρι στην εποχή του θερισμού ,όταν μια οικογένεια τέλειωνε τον θερισμό ,πήγαινε και βοηθούσε άλλους χωριανούς που συνέχιζαν τον θερισμό. Στον θερισμό το χωριό άδειαζε ,γιατί κοιμόμασταν στα χωράφια. Δεν υπήρχαν αυτοκίνητα και οι αποστάσεις ήταν μεγάλες. Οι μεταφορές γινονταν με τα ζώα. Φορτώναμε στα ζώα τα γομάρια από τα στάχυα και τα μικρά παιδιά και του Δημοτικού ακόμα τα πήγαιναν στα αλώνια στο χωριό ,τα ξεφόρτωναν και ξαναγύριζαν στα χωράφια. Μαγειρεύαμε στα χωράφια με ξύλα και ποτέ δεν άρπαξε φωτιά ,γιατί προσέχαμε. Όταν κόντευε να τελειώσει ο θερισμός ,άφηναν ένα μέρος αθέριστο ,μαζευόταν η οικογένεια και ο πατέρας με ένα δρεπάνι θέριζε το σιτάρι σε σχήμα σταυρού. Στο τέλος ο ένας κατάβρεχε τον άλλο και ευχόμασταν υγεία και του χρόνου.
- Την αλληλεγγύη μεταξύ των Μεσαναγρενών την έβλεπα και στις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου..
Στις εκδηλώσεις του Πολιτιστικού ,στους γάμους που μαγειρεύαμε παραδοσιακά φαγητά τον πρώτο λόγο τον είχαν οι καλές μαγείρισσες. Βοηθούσε όλο το χωριό. Τα φαγητά μας ήταν πεντανόστιμα και οι επισκέπτες μας είχαν να λένε και να ζητούν τις συνταγές. Ταϊζαμε πάρα πολλούς ανθρώπους και συμμετείχαν και οι νέοι μας. Αυτές οι εκδηλώσεις έπρεπε να συνεχιστούν ,να συμμετέχουν και οι νέοι μας ,για να συνεχιστεί η παράδοση.
- Τι θα συμβουλεύατε τις σημερινές γυναίκες ,για νόστιμα φαγητά….
Η μαγειρική είναι μεράκι. Πρέπει να την αγαπάς, να ρωτάς, να διαβάζεις και να πειραματίζεσαι. Η κουζίνα σου να είναι καθαρή, να φοράς σκούφο και τα υλικά σου να είναι διαλλεκτά . Εγώ όταν μαγειρεύω δεν αφήνω να πλησιάζει κανένας στην κουζίνα μου. Υπάρχουν φαγητά που ακολουθώντας την παράδοση κάθε φορά γίνονται και πιο νόστιμα. Στα ντολμαδάκια πάντα το κρέας γίνεται με κομμάτια και το μέτρο των υλικών παίζει μεγάλο ρόλο.
- Τι θα’ θελες να κάνεις ,για να μάθουν και οι νέες και νέοι μας την Μεσαναγρενή κουζίνα….
Μπορώ τις ημέρες που είμαστε στο χωριό να μαζευόμαστε στο χοροστάσι και κάθε φορά να φτιάχνουμε και ένα παραδοσιακό φαγητό. Να συμμετέχουν οι νέοι μας ,να γνωρίσουν την τέχνη ,τα υλικά και αυτό να γίνεται τακτικά.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε περισσότερα πράγματα και αυτό πιστεύω να ξαναγίνει και με άλλες μαγείρισσες,. Κυρία Καθολική χίλια ευχαριστώ ,να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να μαγειρεύεις και να μας μαθαίνεις όλα τα πράγματα ,που αφορούν το όμοπρφο χωριό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου