Έχει και το χωριό τη Λέσχη του. Μη φανταστείτε κάποια Λέσχη με τη σημασία που έχει στην πόλη. Είναι ένα κτήριο, που η ιστορία του διαχρονικά συμβαδίζει με την ιστορία του χωριού. Βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και λόγω της θέσης του, είναι το πιο κεντρικό σημείο του. Στα παλιά χρόνια, η Λέσχη ήταν ένα κτήριο, που ο αγροφύλακας του χωριού έβαζε τα ζώα που έπιανε να κάνουν ζημιές. Ήταν το «τοκάτι», η φυλακή για τα ζώα. Παλιά, οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού ήταν κτηνοτρόφοι και γεωργοί. Πολλές φορές από κάποιο κτηνοτρόφο ξέφευγαν ζώα, έμπαιναν στα σπαρμένα χωράφια και έκαναν ζημιές. Ο αγροφύλακας που φύλαγε τους αγρούς, τα συλλάμβανε και τα έβαζε στο «τοκάτι». Ο κτηνοτρόφος, για να πάρει πίσω τα ζώα του, έπρεπε να πληρώσει τη ζημιά στον αδικημένο ή διαφορετικά πήγαιναν στα δικαστήρια. Το 1955 έγινε ο Εξώστης, δαπάνες του Γεωργίου Στυλιανού, Μεσαναγρενού που διέμενε στην Αυστραλία. Αργότερα το κτήριο έγινε Αναγνωστήριο. Ένα είδος βιβλιοθήκης για τους νέους του χωριού. Έγινε, δηλαδή, η Λέσχη για Αναγνώστες. Λόγω, όμως, της θέσης του, υπήρχε διαμάχη για τη χρήση του. Κάποιοι άλλοι ήθελαν να είναι καφενείο και τελικά αυτό επικράτησε. Από τότε και μέχρι σήμερα, η Λέσχη είναι καφενείο, αλλά το όνομα παρέμεινε. Είναι αυτό που ξαφνιάζει τους ξένους, όταν ακούνε πάμε στη Λέσχη. Τη φαντάζονται πραγματικά Λέσχη! H Λέσχη είναι το πιο όμορφο και δροσερό μέρος του χωριού. Εδώ κάθονται οι χωριανοί και απολαμβάνουν τη δροσιά του τεράστιου φίκου, ενός δένδρου που ομορφαίνει την πλατεία. Όπως μας αφηγήθηκε ο Παντελής Μιχαήλ: «Το 1955, η οικογένειά τους είχε τη Λέσχη ως καφενείο και έφεραν από τη Ρόδο με το βεντισέι (φορτηγό) που είχαν μαζί με τον Στέλιο Χατζηιωάννου, τον φίκο και τον φύτευσαν στην πλατεία. Ο φίκος έχει ζωή 65 χρόνια και συνεχίζει να είναι το πιο όμορφο σημείο στην είσοδο του χωριού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου