"ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΥΦΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ"

                                                               

                                            

       ¨Όπως σε όλα τα πράγματα υπήρχε τάξη και πάντα ακολουθούσαν την παράδοση, έτσι και η ώρα του φαγητού ήταν ιερή και απαιτούσε ιδίως από τους μικρότερους  σεβασμό και υπακοή.  Λίγες ήταν  οι φορές που η οικογένεια έτρωγε όλη μαζί, λόγω  του ότι οι γονείς έλειπαν όλη την ημέρα στο χωράφι ή στα κατσίκια . Τις γιορτινές μέρες έτρωγαν στο τραπέζι και τις άλλες  το ρόλο του τραπεζιού έπαιζε ο σουφράς.

       Όταν το φαγητό ήταν έτοιμο έπρεπε όλοι να είναι εκεί. Καθίζανε γύρω από τον σουφρά σταυροπόδι. Πριν ξεκινήσουνε το φαγητό κάνανε την προσευχή μας  και περιμένανε να αρχίσουν πρώτα οι μεγαλύτεροι. Τις περισσότερες φορές το φαγητό ήταν μέσα σε μια βαθιά σκουτέλα και από εκεί έτρωγαν όλοι. Έτρωγες πιο πολύ ψωμί παρά φαγητό. Το ψωμί σε χόρταινε. Βιαζόντουσαν  να φάνε , γιατί αν έτρωγες αργά ,σίγουρα θα έμενες νηστικός…. Απαγορευόταν να τρώνε οι μικροί  τις γωνιές του ψωμιού, γιατί θα έτρωγαν τους γονιούς τους. Αν υπήρχε κρέας ο καθένας έπαιρνε το κομμάτι του . Τα καλοκαίρια που κοιμόντουσαν στα χωράφια μαγείρευαν εκεί ,αλλά όταν η δουλειά ήταν αρκετή ,η σαλά(σαλάτα) σε μια βαθιά τσανάκα γέμιζε τα στομάχια. Πιο νόστιμη σαλάτα δεν έχω ξαναφάει. …Η ντομάτα ,το αγγούρι και το τυρί της μάντρας ήταν τόσο νόστιμα που σήμερα οι σαλάτες του Σεφ ωχριούν μπροστά τους.

      Τα μεσημέρια, όταν σχολούσανε από το σχολείο και οι γονείς  ήταν στα χωράφια, μια φέλλα (φέτα) ψωμί ,με λάδι και αλάτι τους έκανε να ξεχάσουνε την πείνα . Πολλές φορές τηγανίζανε αυγά και πατάτες ή κάποια γιαγιά  έφτιαχνε κάτι.