"Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟ"

                                                           

                                                             ΛΑΖΑΡΟΣ 

Την παραμονή του Λαζάρου έκλειναν τα σχολεία λόγω των διακοπών του Πάσχα. Αρκετές μέρες πριν οι δάσκαλοι μας προετοίμαζαν για το Λάζαρο και τα εγκώμια.

Πόσες πρόβες  γίνονταν δε θυμάμαι .Ειδικά για το Λάζαρο ο αγώνας ποιος θα ντυθεί Λάζαρος,ήταν μεγάλος. Για να ντυθείς Λάζαρος έπρεπε να έχεις πολλά προσόντα και πάνω από όλα καλή φωνή. ΄Οποιος ήθελε έπρεπε να ξέρει τα λόγια απόξω και να τραγουδήσει μπροστά σε όλους και οι δάσκαλοι αποφάσιζαν.

    Ο Λάζαρος ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά, γιατί ήταν ντυμένος με στολή που έδινε η εκκλησία, φορούσε στο κεφάλι στεφάνι από λουλούδια , κρατούσε την εικόνα του Λαζάρου και φορούσε τις περισσότερες αρμαθιές από λουλούδια. Την  παραμονή όλα τα παιδιά του σχολείου ξεχύνονταν στα χωράφια κρατώντας ένα καλάθι. Αφού γεμίζαμε το καλάθι  ,πηγαίναμε σπίτι και φτιάχναμε όσες περισσότερες αρμαθιές μπορούσαμε.

Το πρωί μετά την εκκλησία όλα τα παιδιά με τις αρμαθιές τα λουλούδια περασμένες στο σώμα μας ,ο Λάζαρος ντυμένος  πιο όμορφα από όλους ,μαζί και οι δάσκαλοι ξεκινούσαμε να πούμε το Λάζαρο. Τα μεγαλύτερα παιδιά της ΄Εκτης κρατούσαν το καλάθι που μέσα βάζαμε τα αυγά που μας έδιναν οι νοικοκυρές.

Πηγαίναμε λοιπόν από σπίτι σε σπίτι όμορφα ,με τάξη  και τραγουδούσαμε. Στην αρχή όλοι μαζί και όταν έφτανε η σειρά που ο Λάζαρος έπρεπε να πει τα λόγια του γονάτιζε κάτω  από τις εικόνες του σπιτιού και έψαλλε. « Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους….»

    Σας παραθέτουμε το Λάζαρο όπως τον τραγουδούσαμε τότε.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός

Εν τη πόλει Βηθανία  Μάρθα κλαίει και Μαρία

Λάζαρο τον αδερφό της και γλυκύ τον καρδιακό της.

Τρεις ημέρες το θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει

Και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία.

Και εμπρός του γονυκλεί και τους πόδας του φιλεί.

Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου δε θα απέθνησκε ο αδελφός μου

Μα και τώρα εγώ πιστεύω και καλότατα ηξεύρω

Πως εσύ εάν θελήσεις και νεκρούς θα αναστήσεις.

Δεν επίστευε η Μαρία ,αγομένη στα μνημεία.

Και παρευθύς εδράμασι τον τάφο του εδείξασι.

Τότε ο Χριστός δακρύζει και τον ΄Αδη φοβερίζει.

΄Αδη τάρταρε και χάρε Λάζαρο θα σου τον πάρω.

Και παρευθύς από τον ΄Αδη ως εξαίσιο σημάδι

Λάζαρος απελυτρώθη ανεστήθη και σηκώθη

Ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.

Δόξα τω Θεώ φωνάζει και το Λάζαρο ξετάζει.

Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον ΄Αδη που επήγες.

-Είδα φόβους ,είδα τρόμους ,είδα βάσανα και πόνους

Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδίας των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.

Και μεις του χρόνου θάρθουμε στα σπίτια σας χαρούμενοι

Για να σας ευχηθούμε και το Λάζαρο να πούμε.

          Και του χρόνου

  Μετά οι νοικοκυρές μας φίλευαν ,μας έδιναν αυγά και μας εύχονταν.

Αυτό γινόταν σε κάθε σπίτι. Στο τέλος τα καλάθια γέμιζαν αυγά που πήγαιναν για ιερό σκοπό. Οι δάσκαλοι τα έστελναν σε ιδρύματα στην πόλη της Ρόδου. Και νιώθαμε περήφανοι όταν μετά τις διακοπές ο δάσκαλος μας διάβαζε το ευχαριστήριο γράμμα  αυτών που τα έπαιρναν.

.