Κι άλλα χιλιόμετρα με καταπράσινα τοπία κι άλλοι λόφοι κι άλλες πεδιάδες σπαρμένες με χρυσαφί σιτάρι που χορεύει στο ρυθμό του ανέμου. Καθώς τα σύννεφα στον γκρίζο ορίζοντα πύκνωναν, έφτασα στο χωριό Μεσαναγρός. Πνιγμένο στη βλάστηση και κυκλωμένο από βουνά, έμοιαζε απομονωμένο και καλά προστατευμένο από «εισβολείς». Όχι, όμως, και από τα... καιρικά φαινόμενα. Έτσι, προτού καλά-καλά προλάβω να ολοκληρώσω την πρώτη μου βόλτα στα όμορφα στενά, άνοιξαν οι ουρανοί! Η απόφαση να αναζητήσω... καταφύγιο στο καφενείο «Μάικ» με έφερε σε επαφή με ντόπιο τσίπουρο, αγνές λιχουδιές και μερικούς από τους πιο φιλικούς ανθρώπους που συνάντησα στο νησί. Ανάμεσα στα ποτήρια, πληροφορήθηκα την ύπαρξη άπειρων θρησκευτικών μνημείων, σπαρμένων ολόγυρα από το χωριό, με σημαντικότερο το ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του 5ου αιώνα, ο οποίος έχει χτιστεί πάνω στα ερείπια δύο παλαιότερων εκκλησιών. Αν θέλετε να τον επισκεφθείτε, δεν έχετε παρά να ζητήσετε τα κλειδιά από τον Μιχάλη, τον ιδιοκτήτη του καφενείου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου