ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ

                                                                                         

             Οι εκλογές είχαν το κάτι άλλο. Το χωριό πάντα ήταν χωρισμένο τουλάχιστο σε δύο στρατόπεδα, ανάλογα με τα κόμματα που υπήρχαν. Υπήρχαν οι κομματάρχες, οι παρατρεχάμενοι και οι οικο­γένειες, που πάντα ψήφιζαν ότι έλεγε ο αρχηγός. Στις Εθνικές εκλογές, οι περισσότεροι ψήφιζαν αυτούς που τους έταζαν κάποια ρουσφέτια. Η ημέρα που θα ερχόταν ο υποψήφιος βουλευτής στο χωριό, ήταν η ημέρα που ο κάθε κομματάρχης έπρεπε να δείξει τη δύναμή του. Έπρεπε, λοιπόν, να μαζέψει κόσμο και η υποδοχή να είναι πολύ καλή. Συνήθως, η συγκέντρωση γινόταν σε καφενείο που στήριζε το κόμμα και τον υποψήφιο. Τα κομματικά καφενεία ήταν κοινό μυστικό. Ο υποψήφιος που ερχόταν, χαιρετούσε ένα ένα και ο κομματάρχης σύστηνε τους ψηφοφόρους. Μιλούσε ο υποψήφιος και οι χωριανοί ζητούσαν διάφορα ρουσφέτια και κάποια έργα για το χωριό. Οι παρα­τρεχάμενοι του υποψηφίου σημείωναν τις απαιτήσεις και τα ονόματα των ψηφοφόρων, για να εκτε­λεστούν οι επιθυμίες τους. Κάποια φορά, ο παρατρεχάμενος σημείωνε όλες τις απαιτήσεις και οι χωριανοί περίμεναν να γίνουν πραγματικότητα. Την επομένη μέρα στα καφενεία, συζητούσαν τι ζή­τησαν και επέμεναν ότι όλα θα γίνουν, όπως τους είχαν υποσχεθεί. Κάποιος χωριανός που ερχόταν από κάποιο χωριό, βρήκε στο δρόμο πεταμένες τις σημειώσεις του παρατρεχάμενου. Ακούγοντας τι ζητούσαν οι χωριανοί, τους είπε: «Μην περιμένετε να γίνει τίποτα. Οι υποσχέσεις τους είναι γραμ­μένες στα παλιά τους παπούτσια και τους έδειξε τις σημειώσεις, που βρήκε πεταμένες». Όπως μας αφηγήθηκε ο Μαυρουδής Αθανασάς, ψάλτης στον Μεσαναγρό και αργότερα στην πόλη της Ρόδου, κάποια άλλη φορά, σε ένα καφενείο που μιλούσε ο υποψήφιος βουλευτής, παρατήρησε ότι όλοι τον χειροκροτούσαν, εκτός από έναν. Φώναξε τον κομματάρχη και τον ρώτησε: «Γιατί αυτός δεν χειρο­κροτά, τι συμβαίνει;» Και αυτός τον καθησύχασε, λέγοντάς του, «είναι κωφάλαλος». Περίμενε, λέει ο βουλευτής και θα μάθουμε με ποιους είναι… Πλησιάζει τον κωφάλαλο και με χαρακτηριστι­κές χειρονομίες του λέει, δείχνοντας το αριστερό και το δεξί του χέρι: «Εσύ τι είσαι; Αριστερός ή δεξιός;». Ο κωφάλαλος κατάλαβε και με μια χαραχτηριστική χειρονομία, σηκώνοντας το δεξί του χέρι και κατεβάζοντάς το εκεί που δεν πιάνει μελάνι, όπως λένε, ήταν σαν να του είπε: «Κε­ντρώος». Βλέπετε, υπήρχε τότε και η Ένωση Κέντρου. Κόκκαλο, ο βουλευτής.