Η Ρόδος σήμερα πενθεί, γιατί έχασε τον ακούραστο εργάτη της επιστήμης του Ιπποκράτη , το γιατρό μας Θανάση Καραγιάννη. Πενθεί ,γιατί δεν έχασε μόνο το γιατρό της , αλλά και τον άνθρωπο που έφερε στον κόσμο πάνω από 50.000 παιδιά στη μαιευτική Κλινική του.
Ο αείμνηστος Θανάσης Καραγιάννης γεννήθηκε στο Μεσαναγρό της Ρόδου από γονείς αγρότες. Φοίτησε στο εκεί Δημοτικό Σχολείο, συνέχεια στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο και το 1935 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πίζας. Το 1941-1946 εργάστηκε σε μαιευτική κλινική της Ρώμης ,όπου πήρε την ειδικότητα του μαιευτήρα γυναικολόγου.
Το 1946 επέστρεψε στη Ρόδο και οργάνωσε μαιευτική κλινική ,στο Θέρμαι. Το 1947 μετακόμισε η κλινική στο Γενικό Νοσοκομείο της Ρόδου και το 1950 άνοιξε δική του κλινική στο σημερινό κτήριο που στεγαζόταν το Ξενοδοχείο IRENE. Το 1956 δημιούργησε την κλινική Καραγιάννη « Ο ΄Αγιος Ελευθέριος».
Παντρεύτηκε το 1947 την κ. Ειρήνη Παπαθανασίου από τη Λαχανιά και απέκτησαν 3 παιδιά . Τον Ανδρέα, το Δημήτρη και την ΄Αννα που είναι μηχανικοί και πολλά εγγόνια.
Ασχολήθηκε και με τον τουρισμό. Το 1965 έκτισε το Ξενοδοχείο IRENE στην πόλη της Ρόδου ,το οποίο ήταν από τα πρώτα που έγιναν στην πόλη. Το 1975 συμμετείχε στην εταιρεία που έκτισε το Ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς στην Ιαλυσό και το 1985 το Ξενοδοχείο Ειρήνη στα Κολύμπια.
Μέχρι τα βαθιά γεράματά του εργαζόταν και πάντα παρακολουθούσε τα συμβαίνοντα στην κλινική του. Συμβούλευε όλους τους νέους γιατρούς που εργάζονταν μαζί του και μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο δάσκαλός τους. Το προσωπικό της κλινικής τον ένιωθε όχι σαν εργοδότη ,αλλά σαν πατέρα.
Πέρα από την επιστημονική του κατάρτιση υπήρξε και ένας πραγματικά καλός άνθρωπος με τη σημασία της λέξης. Οι γυναίκες που γέννησαν στην κλινική του ένιωθαν σιγουριά και του είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη. Πολλές ήταν οι γυναίκες που γέννησαν στην κλινική του δωρεάν ,γιατί αδυνατούσαν να πληρώσουν. Δεν υπήρχε άνθρωπος που θα ζητούσε τη βοήθειά του και θα έφευγε αβοήθητος. Βοήθησε ιδρύματα, εκκλησίες ,συλλόγους ,φοιτητές . Αγαπούσε το Μεσαναγρό και πάντα ενδιαφερόταν για τα συμβαίνοντα εκεί και βοηθούσε στη λύση προβλημάτων. Βοήθησε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μεσαναγρού σε όλες του τις εκδηλώσεις και προσπάθειες για βελτίωση της ζωής των χωριανών. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσαναγρού τον ανακήρυξε Επίτιμο Πρόεδρό του και τον τίμησε για την προσφορά του , σε εκδήλωση που έγινε στο χωριό .
Σήμερα η σύζυγος του ,τα παιδιά του ,τα εγγόνια του ,όλη η Ρόδος ,θρηνούν το χαμό του. Θρηνούν ,γιατί πραγματικά χάθηκε ένας καλός άνθρωπος ,που πάντα προσέφερε στο συνάνθρωπο χωρίς να περιμένει ανταπόδοση . ΄Ολοι εμείς που το γνωρίσαμε , απευθύνουμε το ίστατο αντίο. Νιώθουμε ότι από δω και πέρα κάτι θα λείπει στον καθένα μας. Ξέρουμε όμως ότι στις δύσκολες στιγμές ,η μνήμη του θα μας συντροφεύει και θα μας δυναμώνει
Ο αείμνηστος Θανάσης Καραγιάννης γεννήθηκε στο Μεσαναγρό της Ρόδου από γονείς αγρότες. Φοίτησε στο εκεί Δημοτικό Σχολείο, συνέχεια στο Βενετόκλειο Γυμνάσιο και το 1935 γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πίζας. Το 1941-1946 εργάστηκε σε μαιευτική κλινική της Ρώμης ,όπου πήρε την ειδικότητα του μαιευτήρα γυναικολόγου.
Το 1946 επέστρεψε στη Ρόδο και οργάνωσε μαιευτική κλινική ,στο Θέρμαι. Το 1947 μετακόμισε η κλινική στο Γενικό Νοσοκομείο της Ρόδου και το 1950 άνοιξε δική του κλινική στο σημερινό κτήριο που στεγαζόταν το Ξενοδοχείο IRENE. Το 1956 δημιούργησε την κλινική Καραγιάννη « Ο ΄Αγιος Ελευθέριος».
Παντρεύτηκε το 1947 την κ. Ειρήνη Παπαθανασίου από τη Λαχανιά και απέκτησαν 3 παιδιά . Τον Ανδρέα, το Δημήτρη και την ΄Αννα που είναι μηχανικοί και πολλά εγγόνια.
Ασχολήθηκε και με τον τουρισμό. Το 1965 έκτισε το Ξενοδοχείο IRENE στην πόλη της Ρόδου ,το οποίο ήταν από τα πρώτα που έγιναν στην πόλη. Το 1975 συμμετείχε στην εταιρεία που έκτισε το Ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς στην Ιαλυσό και το 1985 το Ξενοδοχείο Ειρήνη στα Κολύμπια.
Μέχρι τα βαθιά γεράματά του εργαζόταν και πάντα παρακολουθούσε τα συμβαίνοντα στην κλινική του. Συμβούλευε όλους τους νέους γιατρούς που εργάζονταν μαζί του και μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο δάσκαλός τους. Το προσωπικό της κλινικής τον ένιωθε όχι σαν εργοδότη ,αλλά σαν πατέρα.
Πέρα από την επιστημονική του κατάρτιση υπήρξε και ένας πραγματικά καλός άνθρωπος με τη σημασία της λέξης. Οι γυναίκες που γέννησαν στην κλινική του ένιωθαν σιγουριά και του είχαν απεριόριστη εμπιστοσύνη. Πολλές ήταν οι γυναίκες που γέννησαν στην κλινική του δωρεάν ,γιατί αδυνατούσαν να πληρώσουν. Δεν υπήρχε άνθρωπος που θα ζητούσε τη βοήθειά του και θα έφευγε αβοήθητος. Βοήθησε ιδρύματα, εκκλησίες ,συλλόγους ,φοιτητές . Αγαπούσε το Μεσαναγρό και πάντα ενδιαφερόταν για τα συμβαίνοντα εκεί και βοηθούσε στη λύση προβλημάτων. Βοήθησε τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μεσαναγρού σε όλες του τις εκδηλώσεις και προσπάθειες για βελτίωση της ζωής των χωριανών. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσαναγρού τον ανακήρυξε Επίτιμο Πρόεδρό του και τον τίμησε για την προσφορά του , σε εκδήλωση που έγινε στο χωριό .
Σήμερα η σύζυγος του ,τα παιδιά του ,τα εγγόνια του ,όλη η Ρόδος ,θρηνούν το χαμό του. Θρηνούν ,γιατί πραγματικά χάθηκε ένας καλός άνθρωπος ,που πάντα προσέφερε στο συνάνθρωπο χωρίς να περιμένει ανταπόδοση . ΄Ολοι εμείς που το γνωρίσαμε , απευθύνουμε το ίστατο αντίο. Νιώθουμε ότι από δω και πέρα κάτι θα λείπει στον καθένα μας. Ξέρουμε όμως ότι στις δύσκολες στιγμές ,η μνήμη του θα μας συντροφεύει και θα μας δυναμώνει
