" Η Μεσαναγρενή κουζίνα"

Τα χρόνια δύσκολα ,οι άνθρωποι φτωχοί και οι οικογένειες πολυμελείς. ΄Όλα αυτά ανάγκαζαν τους κατοίκους να ζούνε λιτά. Προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα από τα προϊόντα που οι ίδιοι παρήγαγαν. Κάθε οικογένεια είχε τον κήπο για τα λαχανικά ,κατσίκια για το κρέας, σιτηρά για το ψωμί και το αλεύρι και αμπέλι για κρασί. Αν και είχαν αρκετά κατσίκια ,κρέας έτρωγαν μόνο τις μεγάλες μέρες Πάσχα, Χριστούγεννα ,της Παναγιάς και σε μεγάλα γεγονότα ,γάμους ,βαπτίσεις και ονομαστικές γιορτές.
Κάποια φαγητά έχουν παραμείνει και μέχρι σήμερα και την τέχνη παρασκευής τους την μεταδίδει η μάνα στην κόρη και είναι πεντανόστιμα. Η κουλουρία ,τα γιαπράκια (ντολμαδάκια) , τα πλαστά μακαρούνια , η τσούκα ,το γιαχνί ,είναι μερικά από τα φαγητά που και σήμερα συνεχίζουν να κοσμούν τη Μεσαναγρενή κουζίνα. Στις γιορτές του Πολιτιστικού Συλλόγου που γίνονται στο χωριό, η Μεσαναγρενή κουλουρία είναι ο πόλος έλξης πολλών ξένων.
Το ψήσιμο των φαγητών γινόταν από φωτιά με ξύλα , σε πήλινα ή τσούκες από μέταλλο . Θυμάμαι πάντα όλα τα τσουκάλια εξωτερικά να είναι μουσουθιασμένα ( μαυρισμένα ) από τη φωτιά. Η μυρωδιά από τα φαγητά εκείνα μου έχει μείνει ανεξίτηλη. Μύριζε όλο το σπίτι ακόμη και η γειτονιά. Από τις μυρωδιές καταλάβαινες τι φαγητό έψηνε η νοικοκυρά. Κάθε τόσο ερχόταν στο χωριό και ο γανωτής που γάνωνε τα παλιά τσουκάλια και τα έκανε « καινούρια », όπως έλεγαν.
Ακόμα και σήμερα νοσταλγώ τα πλαστά μακαρούνια ,τα σκορδομακάρουνα ,την πασταχιούτα ( μακαρόνια) και το πεντανόστιμο ζεστό ψωμί ,όταν έβγαινε από το φούρνο.