Σε απόσταση 2 χλμ. από το χωριό υψώνεται το μονόχωρο ,κάτασπρο και καμαροσκέπαστο μοναστηράκι του Αγίου Γεωργίου, το οποίο αναγέρθηκε περί το ΙΗ΄ αιώνα. ,πάνω στα ερείπια παλαιότερου. Στο εσωτερικό του αξιοπρόσεκτη είναι η Αγία Τράπεζα που στηρίζεται σε παλαιοχριστιανικό κιονίσκο. Λειτουργείται στη χάρη του.
΄Αλλες εποχές η ημέρα αυτή ήταν ξεχωριστή για τους Μεσαναγρενούς. Τη γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια και γλέντια. Μετά την Θεία Λειτουργία και την περιφορά της εικόνας γύρω από το μοναστήρι έστρωναν τα κιλίμια κατάχαμα και πάνω άπλωναν τα φαγητά . Γινόταν χορός που κρατούσε μέχρι το απόγευμα. Οι παρέες η μια κοντά στην άλλη γλεντούσαν ,αντάλλαζαν ευχές ,χόρευαν και δοκίμαζαν μεζέδες . Τα φαγητά μαγειρεμένα από την αυγή ,νόστιμα συμπληρώνονταν από τα ψητά κρέατα και το ουζάκι. Οι βοσκοί που είχαν τάματα στον ΄Αγιο ,κατσίκια τυριά με τις προσφορές τους έδιναν ένα άλλο χρώμα στο Πανηγύρι. Τα παιδιά έπαιζαν τριγύρω και συμμετείχαν σε όλα αυτά.
Πολλές φορές , όταν η γιορτή έπεφτε τη Μεγάλη εβδομάδα, μεταφερόταν τη Λαμπρή Δευτέρα και έτσι το διήμερο Πάσχα -΄Αγιος Γεώργιος έδινε άλλο χρώμα στο χωριό. Ακόμα και σήμερα την ημέρα της γιορτής όσοι είμαστε εκεί αναπολούμε όλα αυτά και είναι σα να τα ζούμε. Εκεί χόρευαν ,εκεί καθόταν πάντα αυτή η οικογένεια ,εκεί παίζαμε τα παιχνίδια μας. ΄Ολο αυτό το όμορφο βουητό, ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου όμορφα ,νοσταλγικά και με κάνει να είμαι ευτυχισμένος που έζησα αυτές τις στιγμές.
΄Αλλες εποχές η ημέρα αυτή ήταν ξεχωριστή για τους Μεσαναγρενούς. Τη γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια και γλέντια. Μετά την Θεία Λειτουργία και την περιφορά της εικόνας γύρω από το μοναστήρι έστρωναν τα κιλίμια κατάχαμα και πάνω άπλωναν τα φαγητά . Γινόταν χορός που κρατούσε μέχρι το απόγευμα. Οι παρέες η μια κοντά στην άλλη γλεντούσαν ,αντάλλαζαν ευχές ,χόρευαν και δοκίμαζαν μεζέδες . Τα φαγητά μαγειρεμένα από την αυγή ,νόστιμα συμπληρώνονταν από τα ψητά κρέατα και το ουζάκι. Οι βοσκοί που είχαν τάματα στον ΄Αγιο ,κατσίκια τυριά με τις προσφορές τους έδιναν ένα άλλο χρώμα στο Πανηγύρι. Τα παιδιά έπαιζαν τριγύρω και συμμετείχαν σε όλα αυτά.
Πολλές φορές , όταν η γιορτή έπεφτε τη Μεγάλη εβδομάδα, μεταφερόταν τη Λαμπρή Δευτέρα και έτσι το διήμερο Πάσχα -΄Αγιος Γεώργιος έδινε άλλο χρώμα στο χωριό. Ακόμα και σήμερα την ημέρα της γιορτής όσοι είμαστε εκεί αναπολούμε όλα αυτά και είναι σα να τα ζούμε. Εκεί χόρευαν ,εκεί καθόταν πάντα αυτή η οικογένεια ,εκεί παίζαμε τα παιχνίδια μας. ΄Ολο αυτό το όμορφο βουητό, ακόμα αντηχεί στα αυτιά μου όμορφα ,νοσταλγικά και με κάνει να είμαι ευτυχισμένος που έζησα αυτές τις στιγμές.
