"ΤΑ ΚΗΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑΝΑΓΡΟΥ"

                                                              

 " ΠΛΑΚΙΑ"

 ΑΥΤΟΛΕΣ

ΒΡΥΣΙΑ

                                         Τα κηπούλια του Μεσαναγρού

Τα κηπούλια στο Μεσαναγρό είναι οι κήποι. Οι άνθρωποι ήταν φτωχοί, το νερό λίγο και τα προς το ζην δύσκολα. Όπου υπήρχε νερό τρεχούμενο ,πηγές  ή πηγάδια .έφτιαχναν και ένα κηπούλι. Το περιτριγύριζαν  .το καλλιεργούσαν και φύτευαν τα κηπευτικά τους. Κηπούλια  υπήρχαν στις  Αυτολές, στον ΄Ασσαλο, στις Ευγάλες , στη Σκάλα. στην Μπη ,στα Πλακιά  και στον Περνό. Οι τοποθεσίες αυτές είχαν άλλες πολύ και άλλες λιγότερο νερό. Σήμερα οι περισσότερες έχουν στεγνώσει από την ξηρασία.

         Όπως  σε πολλά πράγματα υπήρχαν κανόνες ,έτσι και εδώ υπήρχαν και μάλιστα αυστηροί. όλοι όσοι είχαν κηπούλια τα « έβρισκαν » και όριζαν τις ώρες που θα πότιζε ο καθένας. Πολλές φορές πότιζαν και όλο το εικοσιτετράωρο, για να προλάβουν να ποτίσουν όλοι.

     Τα προϊόντα λίγα ,γιατί και η έκταση λίγη ,αλλά χρήσιμα και με αυτά έτρεφαν την οικογένεια. Εκείνα τα κηπευτικά  ήταν τα πιο νόστιμα του κόσμου. Θέλεις τα αγνά υλικά που χρησιμοποιούσαν ,κοπριά , αψέκαστα ,θέλεις το μεράκι του καθενός ,τα έκαναν ξεχωριστά. Όταν ο πατέρας  γύριζε  το καλοκαίρι με γεμάτο το σακούλι ,το σπίτι μύριζε από τις ξεχωριστές μυρουδιές των κηπευτικών. Στα καφενεία ,μικροί εμείς ,ακούγαμε κάποιους να διηγούνται ότι τη νύχτα που πότιζαν ,ιδίως στις Ευγάλες ,το Αλάι( ανεράδες) ,ξεσήκωναν τον κόσμο από το θόρυβο που έκαναν. Σαν να χαλούσαν τοίχοι . Η φαντασία μας οργίαζε και θέλαμε να μάθουμε περισσότερα ρωτώντας  τους μεγαλύτερους.

         Η πιο δύσκολη περιοχή ήταν της Σκάλας. Εκεί τα κηπούλια  βρίσκονταν σχεδόν μέσα στον ποταμό. Είναι ακριβώς κάτω από το γνωστό καταρράκτη του Αγίου Θωμά. Θυμάμαι πολλές φορές το χειμώνα ,την έγνοια των κατοίκων που είχαν κηπούλια εκεί, όταν  έβρεχε πολύ. «΄Εκανε αφάτι και πήρε τα κηπούλια έλεγαν». Η δύναμη και η επιμονή των ανθρώπων τα ξανάφτιαχνε  ,αν και ήξεραν ότι τον επόμενο χειμώνα ίσως πάλι το νερό θα τα κατάστρεφε.

      Σήμερα όλα αυτά τα κηπούλια υπάρχουν  ,ακαλλιέργητα ,τα δέντρα ξερά και οι χαβούζες άδειες από νερό. Αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου ,για να θυμίζουν στους νεότερους , πώς οι πρόγονοί τους κατόρθωναν  να επιζούν κάτω από δύσκολες συνθήκες.

                                                                           

           ΕΥΓΑΛΕΣ-ΠΛΗΜΜΥΡΙΑΝΗ