"ΝΟΤΗΣ,ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΑΠΟ ΝΟΤΕΣ-ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΖΑΓΟΡΙΑΝΟΥ-ΜΕΡΟΣ 1ο"

                                                         

  Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ,ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ,ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ
                                                        ΕΚΔΗΛΩΣΗ
                                                              
                                                       ΜΕΡΟΣ 1ο

ΝΟΤΗΣ – ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΑΠΟ ΝΟΤΕΣ (ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΖΑΓΟΡΙΑΝΟΥ)

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα αστεράκι, ο Νότης. Ο Νότης ζούσε μαζί με όλα τα αστέρια ψηλά στον ουρανό. Ήταν ένα πολύ μικρό αστεράκι και κανένα από τα άλλα αστέρια δεν του έδινε σημασία και κανένα δεν του μιλούσε. Εκείνος μιλούσε σε όλα τα αστέρια, αλλά κανένα δεν του απαντούσε. Ο Νότης ήταν πολύ στενοχωρη-μένος για αυτό.

Κάθε μέρα προσπαθούσε να κάνει τα άλλα αστέρια να τον προσέξουν. Δεν κατάφερνε κάτι όμως. Τους μιλούσε, έκανε αστεία, προσπαθούσε να τραβήξει την προσοχή τους, όμως τίποτα. Τα άλλα αστέρια περνούσαν από δίπλα του σα να ήταν αόρατος. Τις σπάνιες φορές που του μιλούσαν, ήταν για να τον κοροϊδέψουν για το πολύ μικρό του μέγεθος.

Το φεγγάρι, εκεί ψηλά στον ουρανό, τα βλέπει όλα. Βλέπει τι κάνουν τα αστέρια, βλέπει τον λαμπερό ήλιο που κρύβεται τη νύχτα, βλέπει και τους πλανήτες που κάνουν κύκλους συνεχώς. Έβλεπε, λοιπόν, και τη συμπεριφορά των υπόλοιπων αστεριών στον μικρούλι Νότη και στεναχωριόταν πολύ. Ο Νότης μπορεί να ήταν μικρός, αλλά ήταν ένα πολύ όμορφο αστέρι και κυρίως ένα αστέρι με πολύ καλή καρδιά.

Αποφάσισε, λοιπόν, το φεγγάρι να βοηθήσει τον Νότη. Σκεφτόταν μέρες και νύχτες τι θα μπορούσε να κάνει για να τον βοηθήσει. Και μια νύχτα αποφάσισε να τον φωνάξει και να του μιλήσει για το χάρισμα του. Ένα χάρισμα που είχε ο Νότης από τη στιγμή που δημιουργήθηκε και δεν τον ήξερε.

- «Ε, εσύ εκεί, αστεράκι! Έλα εδώ που θέλω να σου μιλήσω», είπε το φεγγάρι στο Νότη.

- «Ποιος; Εγώ;», απόρησε ο Νότης, που κάποιος του μιλούσε.

- «Ναι, εσύ Νότη. Έλα εδώ. Θέλω να μιλήσουμε», απάντησε το φεγγάρι.

Ο Νότης δεν έχασε ευκαιρία και πήγε γρήγορα στο φεγγάρι.

- «Νότη, ξέρεις πως εγώ βλέπω όλα όσα γίνονται στον ουρανό. Και τα ξέρω όλα. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για το κρυφό σου χάρισμα», του είπε με γλυκιά φωνή το φεγγάρι.

- «Το ποιο;», ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Νότης.

- «Το κρυφό σου χάρισμα. Όλοι έχουν κάποιο χάρισμα. Άλλοι το ξέρουν από νωρίς και άλλοι όχι, όμως όλοι έχουν.», του εξήγησε το φεγγάρι.

- «Εγώ δεν έχω κανένα χάρισμα. Είμαι ένα μικρό αστέρι. Τι χάρισμα μπορεί να έχω;», είπε λυπημένα ο Νότης.

- «Όλοι έχουν σου είπα.», είπε αυστηρά το φεγγάρι και συνέχισε με πιο γλυκιά φωνή, «Εσύ έχεις ένα χάρισμα από τότε που γεννήθηκες.»

- «Δεν καταλαβαίνω…», είπε ο Νότης μπερδεμένος.

- «Θα σου εξηγήσω. Αλλά πρώτα θα σου πω πως γεννήθηκες.», άρχισε να εξηγεί το φεγγάρι, «Όπως ξέρεις κάθε αστέρι δημιουργείται από κάτι που ταξιδεύει στον ουρανό. Άλλα αστέρια δημιουργούνται από ευχές. Άλλα αστέρια δημιουργούνται από ελπίδες. Άλλα αστέρια δημιουργούνται από χαμόγελα. Εσύ ξέρεις από τι δημιουργή-θηκες;»

- «Όχι, δεν έχω ιδέα», απάντησε ο Νότης.

- «Εσύ δημιουργήθηκες από νότες. Από εκεί πήρες και το όνομα σου.», είπε το φεγγάρι.

- «Νότες;», απόρησε ο Νότης.

- «Ναι, νότες. Για αυτό και το ταλέντο σου είναι στη μουσική. Ψάξε και θα το βρεις. Φύγε τώρα. Ήδη σου είπα περισσότερα από αυτά που θα έπρεπε.», είπε το φεγγάρι και γύρισε από την άλλη μεριά.

Ο Νότης έφυγε γεμάτος απορίες. Όμως λίγο μετά άρχισε να κάνει όνειρα για το μέλλον. Αν είχε ταλέντο στη μουσική, αυτό σήμαινε πως μπορούσε να τραγουδήσει. Αν τραγουδούσε μπροστά σε όλα τα αστέρια, εκείνα θα τον πρόσεχαν. Θα μαγευόντουσαν όλα από τη φωνή του. Θα του μιλούσαν και θα άρχιζαν να κάνουν παρέα μαζί του. Σιγά-σιγά θα αποκτούσε φίλους και δεν θα ήταν πλέον μόνος. Θα τον θαύμαζαν όλα τα αστέρια για τη φωνή του και θα γινόταν το πιο διάσημο αστέρι όλου του ουρανού. Θα ήταν αγαπητός σε όλους. Κανένα αστέρι δε θα του γυρνούσε την πλάτη και κανένα δεν θα τον κορόιδευε.

Την ίδια στιγμή φώναξε όλα τα αστέρια και τους είπε πως είχε μια μικρή έκπληξη. Τα άλλα αστέρια δεν του έδωσαν σημασία. Αλλά ο Νότης δεν παραιτήθηκε αυτή τη φορά. Συνέχισε να προσπαθεί, μέχρι τη στιγμή που έκανε όλα τα αστέρια να τον ακούσουν.

- «Θα σας τραγουδήσω», τους ανακοίνωσε.

Ο Νότης άρχισε να τραγουδάει μπροστά σε όλα τα αστέρια. Όμως η φωνή του δεν ήταν αυτό που περίμενε. Ήταν τελείως παράφωνος. Τα υπόλοιπα αστέρια άρχι-σαν να γελάνε μαζί του και να τον κοροϊδεύουν. Ο Νότης, κατέβασε το κεφάλι και έφυγε πιο λυπημένος από ποτέ. Πήγε νευριασμένος στο φεγγάρι να το ρωτήσει γιατί του είπε ψέματα.

- «Γιατί μου είπες ψέματα; Γιατί;», ρώτησε ο Νότης το φεγγάρι γεμάτος θλίψη και θυμό.

- «Δε σου είπα ψέματα.», απάντησε ήρεμα το φεγγάρι.

- «Πως δε μου είπες; Μου είπες! Είπες πως έχω ταλέντο στη μουσική, αλλά δεν υπάρχει πιο άφωνο αστέρι από μένα.», είπε θυμωμένα ο Νότης.

- «Σου είπα πως έχεις ταλέντο στη μουσική, όχι καλή φωνή. Εσύ βιάστηκες να βγάλεις συμπεράσματα. Άκουσες τη φωνή σου πριν τραγουδήσεις μπροστά σε όλους;», ρώτησε το φεγγάρι.

- «Όχι…», απάντησε ο Νότης κατεβάζοντας το κεφάλι, τώρα που κατάλαβε το λάθος του.

- «Ψάξε το ταλέντο σου, καλλιέργησε το και μετά προσπάθησε να το χρησιμο-ποιήσεις.», είπε το φεγγάρι

- «Δε θα μου πεις ποιο είναι;», ρώτησε ο Νότης.

- «Ήδη σου είπα πάρα πολλά.», είπε το φεγγάρι και γύρισε πάλι από την άλλη μεριά.

Ο Νότης έφυγε με περισσότερες απορίες από πριν. Άρχισε να ψάχνει ποιο μπορεί να ήταν το ταλέντο του. Έψαξε πολλές ώρες χωρίς αποτέλεσμα και πέρασαν πολλές μέρες χωρίς να βρει κανένα ταλέντο. Ήταν για άλλη μια φορά απογοη-τευμένος. Τα άλλα αστέρια κάθε φορά που τον έβλεπαν τον κορόιδευαν για τη φωνή του. Έτσι αποφάσισε να παρατήσει την προσπάθεια.........

                        Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ  ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ