Το χωριό ορεινό ,οι κάτοικοι αρκετοί και η ζωή δύσκολη. Οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν και γεωργοί, αλλά και κτηνοτρόφοι. Πάντα θυμάμαι μικρός, τους καυγάδες ανάμεσά τους. Καυγάδες ,που χώριζαν οικογένειες ,αλλά και φιλίες χρόνων.
Η ορεινή περιοχή προς τη μεριά του Βατίου ,τα Περενά ,ήταν ο κυρίως χώρος για τους κτηνοτρόφους. Κάθε οικογένεια είχε τη μάντρα της . Εκεί μαζεύονταν οι κατσίκες για να φάνε και στα μαντρούλια έμεναν τα μικρά τους τις πρώτες μέρες. Οι κάτοικοι που είχαν και τις δυο ιδιότητες , το πρωί πήγαιναν στη μάντρα και το απόγευμα ασχολούνταν με τη γεωργία. Πολλές φορές η οικογένεια μοιραζόταν ,για να τα φέρουν βόλτα.
Υπήρχε και ο Αγροφύλακας ,ο φύλακας των αγρών , ο τηρητής των νόμων. ΄Ηταν ο φόβος και ο τρόμος ιδίως των κτηνοτρόφων ,γιατί αν σου έκανε μήνυση έπρεπε να τρέχεις στα δικαστήρια ,να ξοδευτείς και άντε να βρεις άκρη. Αυτοί που έκαναν ζημιές ήταν ιδίως οι κτηνοτρόφοι και λίγες φορές κάποια ζώα των γεωργών, αν τους ξέφευγαν. Ο Δήμαρχος με το Συμβούλιο όριζαν το « Μετόχι» και τους χώρους βοσκής.
Υπήρχε μια γραμμή που χώριζε αυτά τα δύο. Πολλές φορές τα κατσίκια πεινασμένα και βλέποντας τα πράσινα σπαρτά ,ξέφευγαν και έμπαιναν στα σπαρμένα. Ο Αγροφύλακας ήταν υποχρεωμένος να συλλάβει τα ζωντανά για να αποδειχθεί ο ένοχος. ΄Εστηνε λοιπόν καρτέρι με το σκυλί του και το όπλο του και περίμενε. Τα ζώα « γλυκαμένα» ,γιατί είχαν φάει τις προηγούμενες μέρες ξαναπήγαιναν και ο Αγροφύλακας κάποια τα έπιανε. Τα αναγνώριζε από τα σημάδια που είχαν στα αυτιά ,για αναγνώριση. Κάθε βοσκός είχε τα σημάδια αναγνώρισης των ζώων του. Τα ζώα που πιάνονταν οδηγούνταν στο « Τοκάτι» ,φυλακή ζώων . Εκαλείτο ο κτηνοτρόφος ότι τα ζώα του είχαν κάνει ζημιές και ο εκτιμητής έπρεπε να βγάλει την αποζημίωση . Πολλές φορές τα « έβρισκαν », ο κτηνοτρόφος πλήρωνε και όλα καλά . Αν όμως υπήρχαν αντιρρήσεις ,τότε γινόταν μήνυση και το δικαστήριο θα αποφάζιζε.
Πόσοι καυγάδες δεν έγιναν με τους αγροφύλακες, τους βοσκούς και τους γεωργούς. Ομηρικοί μπορώ να πω. Πολλές φορές υπήρχαν διαφορές και με τα γειτονικά χωριά . Τα ζώα έκαναν ζημιές στα σύνορα και οι καυγάδες με τους αγροφύλακες συχνοί και η διατάραξη σχέσεων ανάμεσα στα χωριά πολλές φορές έφερνε τριβές. Τα αντίπαλα χωριά σατίριζαν τις προστριβές αυτές. Κάποτε οι κατσίκες ενός βοσκού Μεσαναγρενού ,έκαναν ζημιές στα χωράφια ενός Αρνιθενού. Ο Αγροφύλακας της Αρνίθας έστησε καρτέρι και έπιασε κάποια κατσίκια . Ο Βοσκός έκανε επίθεση για να τα ελευθερώσει. Να πως διηγούνται το συμβάν του καυγά. Μετά την επίθεση του βοσκού « Ο Αγροφύλαξ εξάρας τον λάζο(κλαδευτήρι) εκ της οσφύος αυτού ,έτρεψε εις φυγήν τον τραχύ Μεσανάγριο».
Πόσες και πόσες ιστορίες δε διηγούνται οι παλιοί. ¨Ολες σατυρικές ,υπερβολικές και πάνω από όλα ανθρώπινες . Ιστορίες ,που σήμερα δε θυμίζουν τίποτα ιδίως στους νεότερους , αλλά μας περιγράφουν γεγονότα της εποχής.
Η ορεινή περιοχή προς τη μεριά του Βατίου ,τα Περενά ,ήταν ο κυρίως χώρος για τους κτηνοτρόφους. Κάθε οικογένεια είχε τη μάντρα της . Εκεί μαζεύονταν οι κατσίκες για να φάνε και στα μαντρούλια έμεναν τα μικρά τους τις πρώτες μέρες. Οι κάτοικοι που είχαν και τις δυο ιδιότητες , το πρωί πήγαιναν στη μάντρα και το απόγευμα ασχολούνταν με τη γεωργία. Πολλές φορές η οικογένεια μοιραζόταν ,για να τα φέρουν βόλτα.
Υπήρχε και ο Αγροφύλακας ,ο φύλακας των αγρών , ο τηρητής των νόμων. ΄Ηταν ο φόβος και ο τρόμος ιδίως των κτηνοτρόφων ,γιατί αν σου έκανε μήνυση έπρεπε να τρέχεις στα δικαστήρια ,να ξοδευτείς και άντε να βρεις άκρη. Αυτοί που έκαναν ζημιές ήταν ιδίως οι κτηνοτρόφοι και λίγες φορές κάποια ζώα των γεωργών, αν τους ξέφευγαν. Ο Δήμαρχος με το Συμβούλιο όριζαν το « Μετόχι» και τους χώρους βοσκής.
Υπήρχε μια γραμμή που χώριζε αυτά τα δύο. Πολλές φορές τα κατσίκια πεινασμένα και βλέποντας τα πράσινα σπαρτά ,ξέφευγαν και έμπαιναν στα σπαρμένα. Ο Αγροφύλακας ήταν υποχρεωμένος να συλλάβει τα ζωντανά για να αποδειχθεί ο ένοχος. ΄Εστηνε λοιπόν καρτέρι με το σκυλί του και το όπλο του και περίμενε. Τα ζώα « γλυκαμένα» ,γιατί είχαν φάει τις προηγούμενες μέρες ξαναπήγαιναν και ο Αγροφύλακας κάποια τα έπιανε. Τα αναγνώριζε από τα σημάδια που είχαν στα αυτιά ,για αναγνώριση. Κάθε βοσκός είχε τα σημάδια αναγνώρισης των ζώων του. Τα ζώα που πιάνονταν οδηγούνταν στο « Τοκάτι» ,φυλακή ζώων . Εκαλείτο ο κτηνοτρόφος ότι τα ζώα του είχαν κάνει ζημιές και ο εκτιμητής έπρεπε να βγάλει την αποζημίωση . Πολλές φορές τα « έβρισκαν », ο κτηνοτρόφος πλήρωνε και όλα καλά . Αν όμως υπήρχαν αντιρρήσεις ,τότε γινόταν μήνυση και το δικαστήριο θα αποφάζιζε.
Πόσοι καυγάδες δεν έγιναν με τους αγροφύλακες, τους βοσκούς και τους γεωργούς. Ομηρικοί μπορώ να πω. Πολλές φορές υπήρχαν διαφορές και με τα γειτονικά χωριά . Τα ζώα έκαναν ζημιές στα σύνορα και οι καυγάδες με τους αγροφύλακες συχνοί και η διατάραξη σχέσεων ανάμεσα στα χωριά πολλές φορές έφερνε τριβές. Τα αντίπαλα χωριά σατίριζαν τις προστριβές αυτές. Κάποτε οι κατσίκες ενός βοσκού Μεσαναγρενού ,έκαναν ζημιές στα χωράφια ενός Αρνιθενού. Ο Αγροφύλακας της Αρνίθας έστησε καρτέρι και έπιασε κάποια κατσίκια . Ο Βοσκός έκανε επίθεση για να τα ελευθερώσει. Να πως διηγούνται το συμβάν του καυγά. Μετά την επίθεση του βοσκού « Ο Αγροφύλαξ εξάρας τον λάζο(κλαδευτήρι) εκ της οσφύος αυτού ,έτρεψε εις φυγήν τον τραχύ Μεσανάγριο».
Πόσες και πόσες ιστορίες δε διηγούνται οι παλιοί. ¨Ολες σατυρικές ,υπερβολικές και πάνω από όλα ανθρώπινες . Ιστορίες ,που σήμερα δε θυμίζουν τίποτα ιδίως στους νεότερους , αλλά μας περιγράφουν γεγονότα της εποχής.
