Τα χρόνια δύσκολα ,οι άνθρωποι φτωχοί και οι οικογένειες πολυμελείς. ΄Όλα αυτά ανάγκαζαν τους κατοίκους να ζούνε λιτά. Προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα από τα προϊόντα που οι ίδιοι παρήγαγαν. Κάθε οικογένεια είχε τον κήπο για τα λαχανικά ,κατσίκια για το κρέας, σιτηρά για το ψωμί και το αλεύρι και αμπέλι για κρασί. Αν και είχαν αρκετά κατσίκια ,κρέας έτρωγαν μόνο τις μεγάλες μέρες Πάσχα, Χριστούγεννα ,της Παναγιάς και σε μεγάλα γεγονότα ,γάμους ,βαπτίσεις και ονομαστικές γιορτές.
Κάποια φαγητά έχουν παραμείνει και μέχρι σήμερα και την τέχνη παρασκευής τους την μεταδίδει η μάνα στην κόρη και είναι πεντανόστιμα. Η κουλουρία ,τα γιαπράκια (ντολμαδάκια) , τα πλαστά μακαρούνια , η τσούκα ,το γιαχνί ,είναι μερικά από τα φαγητά που και σήμερα συνεχίζουν να κοσμούν τη Μεσαναγρενή κουζίνα. Στις γιορτές του Πολιτιστικού Συλλόγου που γίνονται στο χωριό, η Μεσαναγρενή κουλουρία είναι ο πόλος έλξης πολλών ξένων.
Το ψήσιμο των φαγητών γινόταν από φωτιά με ξύλα , σε πήλινα ή τσούκες από μέταλλο . Θυμάμαι πάντα όλα τα τσουκάλια εξωτερικά να είναι μουσουθιασμένα ( μαυρισμένα ) από τη φωτιά. Η μυρωδιά από τα φαγητά εκείνα μου έχει μείνει ανεξίτηλη. Μύριζε όλο το σπίτι ακόμη και η γειτονιά. Από τις μυρωδιές καταλάβαινες τι φαγητό έψηνε η νοικοκυρά. Κάθε τόσο ερχόταν στο χωριό και ο γανωτής που γάνωνε τα παλιά τσουκάλια και τα έκανε « καινούρια », όπως έλεγαν.
Ακόμα και σήμερα νοσταλγώ τα πλαστά μακαρούνια ,τα σκορδομακάρουνα ,την πασταχιούτα ( μακαρόνια) και το πεντανόστιμο ζεστό ψωμί ,όταν έβγαινε από το φούρνο.
Σε κάθε εποχή υπήρχε και μια γυναίκα που ξεχώριζε για τη μαγειρική της. Αυτή είχε τον πρώτο λόγο σε γάμους ,βαπτίσεις και γιορτές. Στους γάμους τα φαγητά ψήνονταν σε μεγάλα καζάνια για να φάει όλο το χωριό και πάντα ήταν νόστιμα.
Και επειδή μετά το φαγητό ένα καλό γλυκό ομορφαίνει τη ζωή σε άλλη ανάρτηση θα σας αναφέρουμε αρκετά γλυκά ,αλλά και συνταγές φαγητών και γλυκών.
Ανάλογα με την εποχή τα φαγητά διέφεραν. Το χειμώνα μαγείρευαν συνήθως φαγητά πιο λιπαρά και βαριά σε σχέση με το καλοκαίρι. Το πιργούρι, ό τραχανάς , η κουλουρία , ο φάβας ,τα σκορδομακάρουνα ,τα πλαστά μακαρούνια, , η τσούκα ,η πασταχιούτα( μακαρόνια κοκκινιστά) . Επίσης οι καραβόλοι είχαν την τιμητική τους.
Το χειμώνα ,κοντά στα Χριστούγεννα , έσφαζαν τους χοίρους τους. Κάθε οικογένεια είχε το δικό της χοίρο που εξασφάλιζε το κρέας του χειμώνα. Από το χοιρινό κρέας ΄επαιρναν τα τσιρίγκια και έφτιαχναν τον καβρουμά. Ο καβρουμάς ήταν μικρά κομμάτια από κρέας χοίρου ,μισοψημένα, και από πάνω τους έριχναν το λίπος του χοίρου που τα συντηρούσε. Αυτά τα έβαζαν σε πιθιακούς πήλινα δοχεία. Κάθε νοικοκυρά έπαιρνε από εκεί αρκετά κομμάτια κρέας με λίπος ,τα ζέσταινε και τα χρησιμοποιούσε στα φαγητά της.
Τέτοια εποχή έπιαναν αρκετούς λαγούς με τα τέλια και έφτιαχναν το στιφάδο.
Τα Χριστούγεννα το φαγητό που ξεχώριζε ήταν ο καπαμάς. Ρίφι γεμάτο με ρύζι που η κάθε νοικοκυρά μαγείρευε με το δικό της τρόπο.
Το καλοκαίρι τα φαγητά ήταν πιο ελαφριά λόγω της ζέστης. Συνήθως μαγείρευαν τα κηπουλικά. Μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες, ντομάτες και μελιτζάνες γεμιστές και πέρδικες με μακαρόνια (πασταχιούτα) και λαγούς . Η κουλουρία που γινόταν με κρέας κατσίκας ή μοσχαριού , ήταν νόστιμο φαγητό. Η Μεσαναγρενή κουλουρία είναι πασίγνωστη μέχρι σήμερα.
Από γλυκά ,τα κατιμέρια , τα δροσοπίτια, οι τηγανίτες, οι λουκουμάδες ,το μήλο του Μάη ,το καϊσι ,τα τακάκια και τα μελομακάρουνα , γλύκαιναν και ομόρφυναν τη ζωή των χωριανών .
Κάποια φαγητά έχουν παραμείνει και μέχρι σήμερα και την τέχνη παρασκευής τους την μεταδίδει η μάνα στην κόρη και είναι πεντανόστιμα. Η κουλουρία ,τα γιαπράκια (ντολμαδάκια) , τα πλαστά μακαρούνια , η τσούκα ,το γιαχνί ,είναι μερικά από τα φαγητά που και σήμερα συνεχίζουν να κοσμούν τη Μεσαναγρενή κουζίνα. Στις γιορτές του Πολιτιστικού Συλλόγου που γίνονται στο χωριό, η Μεσαναγρενή κουλουρία είναι ο πόλος έλξης πολλών ξένων.
Το ψήσιμο των φαγητών γινόταν από φωτιά με ξύλα , σε πήλινα ή τσούκες από μέταλλο . Θυμάμαι πάντα όλα τα τσουκάλια εξωτερικά να είναι μουσουθιασμένα ( μαυρισμένα ) από τη φωτιά. Η μυρωδιά από τα φαγητά εκείνα μου έχει μείνει ανεξίτηλη. Μύριζε όλο το σπίτι ακόμη και η γειτονιά. Από τις μυρωδιές καταλάβαινες τι φαγητό έψηνε η νοικοκυρά. Κάθε τόσο ερχόταν στο χωριό και ο γανωτής που γάνωνε τα παλιά τσουκάλια και τα έκανε « καινούρια », όπως έλεγαν.
Ακόμα και σήμερα νοσταλγώ τα πλαστά μακαρούνια ,τα σκορδομακάρουνα ,την πασταχιούτα ( μακαρόνια) και το πεντανόστιμο ζεστό ψωμί ,όταν έβγαινε από το φούρνο.
Σε κάθε εποχή υπήρχε και μια γυναίκα που ξεχώριζε για τη μαγειρική της. Αυτή είχε τον πρώτο λόγο σε γάμους ,βαπτίσεις και γιορτές. Στους γάμους τα φαγητά ψήνονταν σε μεγάλα καζάνια για να φάει όλο το χωριό και πάντα ήταν νόστιμα.
Και επειδή μετά το φαγητό ένα καλό γλυκό ομορφαίνει τη ζωή σε άλλη ανάρτηση θα σας αναφέρουμε αρκετά γλυκά ,αλλά και συνταγές φαγητών και γλυκών.
Ανάλογα με την εποχή τα φαγητά διέφεραν. Το χειμώνα μαγείρευαν συνήθως φαγητά πιο λιπαρά και βαριά σε σχέση με το καλοκαίρι. Το πιργούρι, ό τραχανάς , η κουλουρία , ο φάβας ,τα σκορδομακάρουνα ,τα πλαστά μακαρούνια, , η τσούκα ,η πασταχιούτα( μακαρόνια κοκκινιστά) . Επίσης οι καραβόλοι είχαν την τιμητική τους.
Το χειμώνα ,κοντά στα Χριστούγεννα , έσφαζαν τους χοίρους τους. Κάθε οικογένεια είχε το δικό της χοίρο που εξασφάλιζε το κρέας του χειμώνα. Από το χοιρινό κρέας ΄επαιρναν τα τσιρίγκια και έφτιαχναν τον καβρουμά. Ο καβρουμάς ήταν μικρά κομμάτια από κρέας χοίρου ,μισοψημένα, και από πάνω τους έριχναν το λίπος του χοίρου που τα συντηρούσε. Αυτά τα έβαζαν σε πιθιακούς πήλινα δοχεία. Κάθε νοικοκυρά έπαιρνε από εκεί αρκετά κομμάτια κρέας με λίπος ,τα ζέσταινε και τα χρησιμοποιούσε στα φαγητά της.
Τέτοια εποχή έπιαναν αρκετούς λαγούς με τα τέλια και έφτιαχναν το στιφάδο.
Τα Χριστούγεννα το φαγητό που ξεχώριζε ήταν ο καπαμάς. Ρίφι γεμάτο με ρύζι που η κάθε νοικοκυρά μαγείρευε με το δικό της τρόπο.
Το καλοκαίρι τα φαγητά ήταν πιο ελαφριά λόγω της ζέστης. Συνήθως μαγείρευαν τα κηπουλικά. Μελιτζάνες, πιπεριές, μπάμιες, ντομάτες και μελιτζάνες γεμιστές και πέρδικες με μακαρόνια (πασταχιούτα) και λαγούς . Η κουλουρία που γινόταν με κρέας κατσίκας ή μοσχαριού , ήταν νόστιμο φαγητό. Η Μεσαναγρενή κουλουρία είναι πασίγνωστη μέχρι σήμερα.
Από γλυκά ,τα κατιμέρια , τα δροσοπίτια, οι τηγανίτες, οι λουκουμάδες ,το μήλο του Μάη ,το καϊσι ,τα τακάκια και τα μελομακάρουνα , γλύκαιναν και ομόρφυναν τη ζωή των χωριανών .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου