Και τι δεν είδαν τα μάτια μου …37 χρόνια είναι αυτά που λόγω της δουλειάς μου ,γύρισα αρκετά μέρη της χώρας. Μήλος ,Κως, Ρόδος( Απολακκιά, Μονόλιθος, Αρχίπολη, ΄Εμπωνα, Κοσκινού, Κρεμαστή , Μαριτσά ,Δαματριά ) και σε σχολεία της Πόλης Ρόδου. Στιγμές ευχάριστες ,στιγμές δύσκολες ,στιγμές ανεπανάληπτες.
Την εποχή εκείνη πάνω από όλα, είχαμε και το « άγχος» του Επιθεωρητή. Η επιθεώρηση του είχε αντίκτυπο στην μετέπειτα πορεία μας. Προαγωγές, μεταθέσεις ,εξέλιξη. Σήμερα θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό με πρωταγωνιστή ένα Επιθεωρητή και εμένα. Τη χρονιά εκείνη στην τάξη Γ΄Δ΄ είχα 45 παιδιά. Μια αίθουσα γεμάτη από παιδιά που στα θρανία χωρούσαν ίσα ίσα. Το Μάιο κατέφθασε ο Επιθεωρητής για επιθεώρηση. ΄Ολοι οι δάσκαλοι προετοιμάστηκαν κατάλληλα και ο καθένας μετά την επιθεώρηση διηγιόταν τα συμβάντα. Σε μένα ήρθε τελευταία.
Πρωί πρωί έφτασε στο σχολείο με τη τσάντα στο χέρι και τα μαύρα γυαλιά. Μπήκε στην τάξη ,χαιρέτησε τα παιδιά και το μάθημα άρχισε. Πρώτη ώρα Ελληνικά και όλα πήγαν καλά. Τη δεύτερη ώρα είχαμε Γραμματική και συγκεκριμένα το βοηθητικό ρήμα έχω. Είχα προετοιμαστεί κατάλληλα και είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Είχα γράψει στον πίνακα ένα κείμενο που περιείχε το ρήμα έχω μέσα σε προτάσεις και σιγά σιγά απομονώνοντας το ρήμα ,μάθαμε να το κλίνουμε.
Στο μέρος της εμπέδωσης οι μαθητές κλήθηκαν να συμπληρώσουν το ρήμα μέσα σε προτάσεις στα διάφορα πρόσωπα. Μοίρασα την άσκηση και τα παιδιά άρχισαν να γράφουν. ,όταν ο Επιθεωρητής μου φώναξε και πήγα κοντά του.- Τι κάνεις μου λέει… - ΄Εδωσα ασκήσεις για εμπέδωση του απαντώ. – Βρε χριστιανέ μου λέει ,δε βρήκες ένα ρήμα σαν το έχω να το κλίνουν…- Είναι βοηθητικό ρήμα κ.Επιθεωρητά του λέω. Ποιο να τους πω … - Το ρήμα τρέχω ,μου απαντά. Τι να κάνω ,έβαλα την ουρά στα σκέλια, μάζεψα τα χαρτιά με τις ασκήσεις και παρότρυνα τα παιδιά να κλίνουν το ρήμα τρέχω ,όπως το έχω.
Παρακολουθούσα τα παιδιά να γράφουν. Ήταν δύο τάξεις η Γ΄και η Δ΄. Τα παιδιά της Γ΄ ,πρώτη φορά έκαναν μάθημα Γραμματικής και δυσκολεύονταν. Κάποια μάλιστα όταν έφταναν στον Παρατατικό , είχα, μπερδεύονταν και το παιδικό μυαλό τους σκεφτόταν. ΄Εχω Παρατατικός είχα, άρα και τρέχω Παρατατικός τρείχα και με ει. Το λάθος έγινε από μερικά παιδιά. Χαμογέλασα και ο πάντα παρατηρητικός Επιθεωρητής ,μου φώναξε να μάθει τι συμβαίνει. Πήρα δύο τρία τετράδια και του τα έδειξα .Βλέπετε του λέω, τα παιδιά παρασύρθηκαν και ιδού το αποτέλεσμα. Σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα ,μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε απειλώντας θεούς και δαίμονες. Ο Διευθυντής του Σχολείου ήρθε στην τάξη έντρομος και με ρωτούσε γιατί πρόβαλα τον κ. Επιθεωρητή. Του εξήγησα τι έγινε και κουνώντας το κεφάλι μου είπε. Δεν έπρεπε να μιλήσεις.
Δεν έπρεπε να μιλήσω…Μίλησα… Βαθμός χαμηλός . Τα αποτελέσματα. Πέρασαν 6 χρόνια μακριά από τη Ρόδο και με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα αργότερα να βελτιώσω τη βαθμολογία μου…
Την εποχή εκείνη πάνω από όλα, είχαμε και το « άγχος» του Επιθεωρητή. Η επιθεώρηση του είχε αντίκτυπο στην μετέπειτα πορεία μας. Προαγωγές, μεταθέσεις ,εξέλιξη. Σήμερα θα σας διηγηθώ ένα περιστατικό με πρωταγωνιστή ένα Επιθεωρητή και εμένα. Τη χρονιά εκείνη στην τάξη Γ΄Δ΄ είχα 45 παιδιά. Μια αίθουσα γεμάτη από παιδιά που στα θρανία χωρούσαν ίσα ίσα. Το Μάιο κατέφθασε ο Επιθεωρητής για επιθεώρηση. ΄Ολοι οι δάσκαλοι προετοιμάστηκαν κατάλληλα και ο καθένας μετά την επιθεώρηση διηγιόταν τα συμβάντα. Σε μένα ήρθε τελευταία.
Πρωί πρωί έφτασε στο σχολείο με τη τσάντα στο χέρι και τα μαύρα γυαλιά. Μπήκε στην τάξη ,χαιρέτησε τα παιδιά και το μάθημα άρχισε. Πρώτη ώρα Ελληνικά και όλα πήγαν καλά. Τη δεύτερη ώρα είχαμε Γραμματική και συγκεκριμένα το βοηθητικό ρήμα έχω. Είχα προετοιμαστεί κατάλληλα και είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Είχα γράψει στον πίνακα ένα κείμενο που περιείχε το ρήμα έχω μέσα σε προτάσεις και σιγά σιγά απομονώνοντας το ρήμα ,μάθαμε να το κλίνουμε.
Στο μέρος της εμπέδωσης οι μαθητές κλήθηκαν να συμπληρώσουν το ρήμα μέσα σε προτάσεις στα διάφορα πρόσωπα. Μοίρασα την άσκηση και τα παιδιά άρχισαν να γράφουν. ,όταν ο Επιθεωρητής μου φώναξε και πήγα κοντά του.- Τι κάνεις μου λέει… - ΄Εδωσα ασκήσεις για εμπέδωση του απαντώ. – Βρε χριστιανέ μου λέει ,δε βρήκες ένα ρήμα σαν το έχω να το κλίνουν…- Είναι βοηθητικό ρήμα κ.Επιθεωρητά του λέω. Ποιο να τους πω … - Το ρήμα τρέχω ,μου απαντά. Τι να κάνω ,έβαλα την ουρά στα σκέλια, μάζεψα τα χαρτιά με τις ασκήσεις και παρότρυνα τα παιδιά να κλίνουν το ρήμα τρέχω ,όπως το έχω.
Παρακολουθούσα τα παιδιά να γράφουν. Ήταν δύο τάξεις η Γ΄και η Δ΄. Τα παιδιά της Γ΄ ,πρώτη φορά έκαναν μάθημα Γραμματικής και δυσκολεύονταν. Κάποια μάλιστα όταν έφταναν στον Παρατατικό , είχα, μπερδεύονταν και το παιδικό μυαλό τους σκεφτόταν. ΄Εχω Παρατατικός είχα, άρα και τρέχω Παρατατικός τρείχα και με ει. Το λάθος έγινε από μερικά παιδιά. Χαμογέλασα και ο πάντα παρατηρητικός Επιθεωρητής ,μου φώναξε να μάθει τι συμβαίνει. Πήρα δύο τρία τετράδια και του τα έδειξα .Βλέπετε του λέω, τα παιδιά παρασύρθηκαν και ιδού το αποτέλεσμα. Σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα ,μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε απειλώντας θεούς και δαίμονες. Ο Διευθυντής του Σχολείου ήρθε στην τάξη έντρομος και με ρωτούσε γιατί πρόβαλα τον κ. Επιθεωρητή. Του εξήγησα τι έγινε και κουνώντας το κεφάλι μου είπε. Δεν έπρεπε να μιλήσεις.
Δεν έπρεπε να μιλήσω…Μίλησα… Βαθμός χαμηλός . Τα αποτελέσματα. Πέρασαν 6 χρόνια μακριά από τη Ρόδο και με μεγάλη προσπάθεια κατάφερα αργότερα να βελτιώσω τη βαθμολογία μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου