Πόσα και πόσα παιδικά παιχνίδια παίζαμε στα παιδικά μας χρόνια. Και τι δεν σκαρφιζόμασταν για να παίξουμε . Ένα από τα πιο διαδεδομένα παιχνίδια ήταν τα καρούλια. Μαζευόμασταν 5-6 παιδιά που το καθένα κρατούσε μια πλατιά πέτρα την αμάδα του. Βρίσκαμε 7-8 πλατιές μικρές πέτρες ή κεραμίδια ,που τα λέγαμε καρούλια. Αυτά τα τοποθετούσαμε το ένα πάνω στο άλλο και ένα παιδί ήταν η μάνα που φύλαγε τα καρούλια.
Τα υπόλοιπα παιδιά βρισκόντουσαν σε αρκετή απόσταση και με τη σειρά ένα ένα σημαδεύαμε τα καρούλια. Αν κάποιο παιδί δε έριχνε κάτω κάποια καρούλια ,η αμάδα του ήταν αιχμάλωτη και περίμενε να ρίξει κάποιο παιδί τα καρούλια , για να προσπαθήσει να πάρει πίσω την αμάδα του και να μην τον πιάσει η μάνα. Αν τώρα κάποιο παιδί έριχνε κάτω τα καρούλια , η μάνα έπρεπε να προσπαθήσει γρήγορα να τα ξαναστήσει και αμέσως να πιάσει κάποιο παιδί που προσπαθούσε να πάρει πίσω την αμάδα του. Αν έπιανε κάποιο ,αυτός έπαιρνε τη θέση της μάνας και το παιχνίδι συνεχιζόταν. Αν δεν έπιανε κάποιο παρέμενε στη θέση της μάνας το ίδιο παιδί. Αν δεν έριχνε κανένα παιδί τα καρούλια, προσπαθούσαν να αρπάξουν τις πέτρες τους ,χωρίς να τους πιάσει η μάνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου